Hihi, ze vroegen mij dat vorige week ook. Of ik baalde dat de vakantie afgelopen was. Ik reageerde met dat ik over 2,5 maand toch een hele poos vakantie heb. hihihi
Dat begrijp ik volkomen. Ik heb eigenlijk ook niets te klagen wat betreft de eerste keer zwanger worden, alleen als je er midden in zit, denk je daar anders over, omdat je niet weet of je zwanger kan worden. En verder hoop ik dat we Vier hier ook nog eens mogen verwelkomen als mama. Want daar moet ik toch ook steeds aan denken.
Ja, daarom snap ik ook heel goed dat het heeeel spannend en ook wel eng is. Want wat als je deze keer geen geluk hebt. Viertje...ja, die laiverd. Die hoort hier echt dubbel en dwars!
begrijp je hoor Prinses. Wij zijn echter de mmm in gegaan voordat het een soort "obsessie" ging worden. Ook al was dat pas na dik vijf jaar. Het duurde inderdaad 6 jaar voordat marin er was. Maar daar zaten ook erg veel gebeurtenissen in waarvan ik overtuigd ben dat die te maken hadden met het (nog) niet zwanger worden. o.a. de PTSS van vriendlief en de toch niet echt veilige gevoelens die ik kreeg bij mijn buren. Toen we verhuisd en gesetteld waren was ik na een half jaar toch nog spontaan zwanger, maar de lijm was niet goed genoeg waardoor uk niet bleef zitten. Moet dus zeggen dat wij op een redelijk ontstpannen manier (zover mogelijk) de mmm in zijn gegaan en er ook voor open stonden om eerst in eigen cyclus bezig te gaan. Is ook nog een optie he. dat je alleen de metingen hebt en de rest thuis doet. Kon toendertijd tenminste wel via ons ziekenhuis. Uiteindelijk hebben we het zaad wel laten bewerken, maar dit is dus ook nog een optie.
je hebt helemaal gelijk Prinses! Wat dat betreft had ik er wel een paar rondes voor willen geven om er voor te kunnen zorgen dat zij nu aan de beurt zou zijn.Maar helaas is dat dan weer geen mogelijkheid he.
Ja, dat kan ook nog Fem, maar toch ben ik daar een te grote stresskip voor. Ik geef het nog maar even de kans, en dan zien we wel weer verder. Ik heb eigenlijk ook geen zin om erover na te denken.
Jij hebt het bij Tim al meegemaakt Prinses, dat het dus wel mogelijk is. Daardoor sta je er misschien nu ook iets anders in. Ik had me na de mmm voor Nicky toch ook nooit kunnen voorstellen ooit spontaan zwanger te kunnen worden. En toch...! Beetje last van de zwangerschapsblues... Niet ondankbaar bedoeld na alle verhalen hierboven, maar heb even een baaldagje. Moe, slecht slapen, zware buik, van alles willen en niet kunnen, kleine meid die veel aandacht vraagt. En vanaf het weekend steeds nog last van misselijkheid. Aan de vk maar eens vragen of je de emesafene ook aan het eind mag gebruiken.
Dit lijkt haast een teken van een naderende bevalling Lenneke! Hoop het zo voor je...al kan jij er natuurlijk helemaal niks mee. Gelukkig vandaag naar de vk, hoop dat ze er wat mee kan meis! Enne...vind dit geen klagen hoor, je bent nb 39.1 wk zwanger!
ik vind het ook geen klagen. Tis zwaar hoor zo bolle toet en dan ook nog eens een peuter om je heen. Vind het deze keer ook pittiger.
ja inderdaad! ik tel wel een beetje af hoor naar de levensvatbaarheid grens.. moet je nagaan.. bij schoonzusje waren nu de vliezen al gebroken... en werd hij over 6 dagen geboren. Je wil het je toch niet voorstellen.
echt wel. maar het kan gezien de vorige zwangerschap dus ook best wel nog 20 weken duren..... dat klinkt dan wel weer vreselijk lang. Ach, de 42 weken haal ik dit keer sowieso niet. Die garantie hebben ze min of meer gegeven. Bij een collega van vriendlief wordt de vriendin met 37 weken ingeleid. Weten ze nu al. Die collega gaat tegelijk met vriendlief naar Uruzgan en vertrekt op haar uitgerekende datum. Zo zie je maar, het kan altijd nog heftiger. Het stel dacht er eerst heel licht over, maar hij krijgt nu toch wel wat weerstand van haar hormonen. Verbnaasde me er al zo over dat ze er zo makkelijk over deden.
Haha lekker dan, lig je te bevallen en gaat je vriend/man naar uruzgan. nee zit je niet op te wachten. Ben wat dat betreft wel blij dat manlief een "gewone"baan heeft. Hoe gaat ie verder fem? en Len waar ben jij of lig je te bevallen?