Hoi lieve meiden! Wij hebben besloten vanaf nu de boel de boel te laten en te kijken hoe het gaat lopen! Onze zoon is via IUI geboren vanwege slechte zaadkwaliteit bij mijn partner. Ik merk dat ik het toch weer spannend vind en toch weer een bepaalde hoop heb: misschien dat het nu wel natuurlijk lukt? Ondanks dat de kans misschien heel klein is, blijf ik toch die hoop hebben. Ik vind dat dan toch naïef en stom van mezelf maarja. Een mens mag hopen toch? Ik merk dat de stap naar het ziekenhuis nog eentje is die ik nu niet wil maken. Zie daar toch wel tegenop. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie is gegaan. Ervaringen van meiden die wel spontaan zwanger zijn geraakt ondanks slechte zaadkwaliteit, of wanneer gingen jullie toch weer naar het ziekenhuis? Ik hoop dat ik het dit keer wat meer los kan laten. Ik ga in ieder geval nog niet aan de ovulatietesten. Benieuwd naar jullie verhalen!