Dat mensen het niet begrijpen is echt vanwege onwetendheid. Dat wat ze zien (druk) dat is het, de rest bestaat niet. Je kan het uitleggen, maar het wordt al snel gezien als excuus of gebrek aan opvoeding of zo. En dat is het hele gevaar natuurlijk met psychische ‘stoornissen’. Van volwassenen verwacht de maatschappij ook dat je je ‘problemen’ hebt gefixt. “Ja ik snap dat je adhd hebt en moeite hebt met overzicht maar je bent ondertussen 32, er zijn manieren hoor! Planner, kleurtjes, alarm op je telefoon…” “Ja je kan alles op adhd schuiven, lekker makkelijk, soms moet je het maar gewoon doen/accepteren/get over it.” Ze snappen het niet, heel adhd niet, ik vind dat ook wel eens (heel erg) frustrerend. Ik was als kind ‘een heerlijke dromer’ zei mijn moeder tegen de psych. Sociaal, aangepast, lekker bezig, goed in sport, altijd vriendinnetjes. Ook wel faalangstig, slordig, vergeetachtig, laks ook wel, dingen lijken haar niet te boeien, vindt het moeilijk om door te zetten, het zit er wel in maar het komt er niet uit, wisselvallige resultaten op school, veel buikpijn en hoofdpijn, niet te motiveren, altijd vragen naar de Waarom, neemt niets zomaar aan, vaak in gedachten verzonken, gevoelig; voelt zich snel aangevallen, groot rechtvaardigheidsgevoel. Maar ze kan ook uren achter elkaar lekker puzzelen of gamen. Nee, ik zie geen problemen, zei ze. Elk kind is anders toch? ….. ehhhh… sure
Mijn oudste dochter is net voor de zomervakantie gediagnosticeerd met ADD. Mijn vriend is nooit getest geweest maar bijna 90% zeker dat hij ook A(D)HD heeft.
Ze hebben mijn ouders en broer geen eens gebeld. Scoorde 100%, liet die man voor geen moment uitpraten. Bij de 1ste 2 woorden van elke stelling, ja dat heb ik, en dan helemaal van het pad af gaan. Man moest mij de heletijd corrigeren. Hij is halverwege gestopt en zei, ik denk dat ik het wel weet. Hahaha. Thuis als kind was het altijd: Zit stil, hou eens op, praat eens wat rustiger, pffff nu is het klaar enz. Mijn broer had veel begeleiding nodig op school en ik fietste overal doorheen. Leerde nergens voor, maakte nooit huiswerk. Ben van MAVO/HAVO naar VBO gezet heb nog nooit een boek aangeraakt. Gooide overal mijn charme ij de strijd. En kreeg alles voor elkaar. Daardoor hebben mijn ouders mij niet begeleid en hadden zoiets van die komt we wel. Had gewild dat ze meer met mijn intelligentie gedaan hadden, dat ik meer gestuurd werd. Heb na de middelbare 2 jaar SPW gedaan. Ben toen gaan werken. Tussendoor dus die andere basisopleiding maar elke keer door faalangst niet af gemaakt. En mijn ouders maar trots blijven zijn.. "nou die Lies van ons he, nou die heeft boekhouden gedaan en detective en nu de doktersassistente, knap he" Maar niet, die heeft door haar ADHD van alles geprobeerd maar nooit af gekregen.
Daar ben ik blij om wat je vertele over het niet meer stil staan bij de dood e.d. Ik heb geen idee hoe ons huishouden zou zijn als we kinderen zouden hebben. Weet wel dat ik het getroffen heb met een pietje precies ADHD-er die het meeste in huis doet. Ons huis is altijd opgeruimd. Want o wee als ik wat laat liggen. Maar ben ook heel erg van een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Het geen waar ik mega op vast loop is "moeten" en "verwachtingen" iedereen moet of wilt wat van je ALTIJD. En daar kan ik zo niet tegen. Je moet op staan, je moet naar je werk, je moet boodschappen doen, eten koken enz. Nu houd ik van koken dus dat scheelt. Maar wassen e.d. Wij doen echt heel erg ons best om te doseren en te balanceren. Dus een paar taken per dag gedurende de week en genoeg tijd voor ontspanning. Vaste dingen en vaste dagen. En lukt het niet, ook prima. Maar dat werken, pfff ik word er niet goed van. Ben er goed in en niemand die merkt dat ik er echt geen zin in heb. Behalve mijn manager zij weet alles en begrijpt mij helemaal. Maar man. Gooi ons in een hutje op de heide met onze eigen moestuin, volledig zelf voorzienend en klaar.
Voor de kinderen lukte het huishouden wel omdat dat dan de enige taken waren. Maar nu dus totaal niet meer. Ach, komt wel weer goed..
Hebben jullie meiden ook problemen met geld. Niet alszijnde schulden (of misschien wel) maar het beheren ervan. Wij zijn daar bar en bar slecht in. Tips zijn echt welkom.
Hoe doen jullie de financiën en zo? Mijn vriend regelt zo’n beetje alles want ik vergeet het. Ik kan heel mooi overzichtjes maken en alles organiseren, maar de uitwerking is, tja, typisch.. We willen binnenkort om de tafel want nu met 3 kinderen gaat het wel hard met het geld. We merken dat we steeds vaker van de spaarrekening halen. We willen dus even alles op een rijtje zetten, abonnementen nalopen, boodschappen budget opstellen enz. tips?
dit kon ik geschreven hebben. Ik kan ook wel hebben dat ik mij plots eborm focus op uitgaven en dan gaat er geen euro buiten, zonder dat ik het vergeet op te schrijven. Maar na een maand is dat ook wel weer prima . Nu wil ik dat mijn man een rekening open voor boodschappen. Ik wil (klinkt mss raar) het gevoel hebben dat op /op is. Nu maakt het allemaal niet uit maar merk ik wel dat het extra sparen (begin van de maznd gaat vanzelf maar einde van de maand zien we wel) serieus verminderd is.