herkenbaar. Ik ben niet zo chaotisch, maar wel het doodziek worden van jezelf omdat dat wat je wil maar niet lukt. Het is ook niet jouw schuld, het gaat je ook niet lukken als je nóg harder probeert. Dat is ergens een opluchting en frustrerend tegelijk. Want je kan het niet fixen dus. Wel kan je voor jezelf hulpmiddeltjes proberen. Wat werkt is voor iedereen anders. Medicatie is voor sommige een goed hulpmiddel. Het maakt je niet opeens mega georganiseerd, maar het geeft je wel de mogelijkheid om nieuwe maniertjes aan te leren want de rust is er. Je kunt beter prioriteiten stellen, en gedachten en handelingen afmaken. Ik ervaar nog steeds wel ruis, ik heb nog steeds veel gedachten, maar op de achtergrond, waar het hoort. Ze schreeuwen niet allemaal even hard, ze krijgen niet allemaal tegelijk prioriteit waardoor ik me opgejaagd voel om het allemaal NU te doen en daardoor de helft vergeet, niet afmaak of afraffel.
Dag kan hoor geen verstand van verder maar zo is het wel benoemd. Maar misschien is het al wat langer weer terug maar niet langer dann3 jaar geleden.
Mijn oudste zoon heeft adhd en het zou me niks verbazen als hij het van mij heeft. De huisarts heeft vroeger eens aan mijn moeder voorgesteld om mij tabletjes te geven waarvan ik rustiger zou worden (ik was nogal een wervelwind in de wachtkamer blijkbaar), maar dat heeft ze afgeslagen. Verder herken ik veel van mezelf in mijn zoon. Ben er nooit voor onderzocht en heb die behoefte ook niet. Soms wel eens gedacht om een pilletje van mijn zoon in te nemen, om te kijken of ik er rustiger van word. Ik ben snel opgefokt/chaotisch maar kan dat inmiddels goed verbergen. Verandering in mijn planning is ook niet mijn ding, dat kan ik slecht handelen. Ik werd bijvoorbeeld vanmorgen nog gebeld dat 2 kledingkasten die zaterdag geleverd zouden worden door omstandigheden later geleverd worden en dat blijft nu in mijn hoofd malen, terwijl mijn vriend, de nuchterheid zelve, zegt, tja, niks aan te doen, dan staan ze er maar wat later . En ik kan nog geen 10 seconden stil zitten .
Ik kan oprecht alles gewoon niet lezen. Wil hierop reageren en daarop reageren. Maar ben het dan allemaal al weer kwijt. Anyway. Alles heel herkenbaar. Maar ben pas bij pagina 2 .
Het aanvoelen van de vibe en alle emoties is ook voor mij een hele opgave (geweest). Ik heb mezelf echt aan moeten leren om het uit te zetten. Ik probeer het alleen aan te zetten wanneer ik het nodig vind hoe gek dit ook klinkt. Als kind en puber heb ik hier heel erg last van gehad. Maar echt last tot een dieper niveau. Niemand die het zag of merkte maar ik ging er echt aan onderdoor. Iedereen dumpte ook zijn of haar probleem bij mij... vond het super zwaar.
Maar een manier om er achter te komen. Ik heb niet het idee dat mijn dochter er afgevlakt door raakt, wel minder emotioneel inderdaad. Minder explosief ook vooral.
Kan ook heel vermoeiend zijn. Ik kan ook niet relaxen, sta altijd aan en ga altijd door. Nadeel is dat ontspannen dan ook erg lastig/onmogelijk is en dat is dan weer niet zo gunstig. Al heb ik de afgelopen jaren gericht gezocht naar een ‘doe-ding’ om te ontspannen, dat kan natuurlijk ook.
Ja dat doet mijn man ook. In de tuin rommelen is namelijk zijn ontspanning is alleen wel eens lastig, ik voel mij dan bezwaard dat ik wel blijf zitten
klopt, heel vermoeiend. Ik kan niet ontspannend, geen film of serie volgen, niet lezen, niet gewoon stil zitten zonder prikkels. Ik zie altijd dingen die moeten gebeuren, en dat levert hier ook frustratie op, mijn man gaat gewoon zitten in de pestzooi, en ik raak dan geïrriteerd dat hij niet gewoon even wat opruimt.
Zijn er dames die dit herkennen.... Ik kan geen langdradige series kijken. Ik spoel dan door tot er weer ' echt' wat gebeurd. Bij boeken durf ik dat ook.
Ik deed dat vroeger veel. Ik heb zo de serie Smallville gekeken. Ik las dan van te voren op internet waar de aflevering over zou gaan, en als het een losse aflevering was dan keek ik hem niet, enkel degene die ertoe deden voor het grote verhaal. Haha. Nu is mijn interesse in een serie gewoon on or off .. of ik ben obsessed óf het doet me helemaal niets meer. Ik kan 10 afleveringen achter elkaar kijken om vervolgens compleet de interesse te verliezen. GoT heb ik nooit het laatste seizoen van gezien Walking dead maar 3 seizoenen Big Bang theory hetzelfde The good doctor maar 2 seizoenen van gezien Grimm 3 seizoenen Brooklyn 99, 6 seizoenen (die bleef een tijdje interessant ) Rick and Morty laatst het 4e seizoen van gekeken Stranger things 1 seizoen Enz enz.. Tot grote ergernis van mijn vriend want hij mag dus ook niet verder kijken als ik er ben
Dit!!! Echt zo vervelend. Ik heb een hele lijst met series waarvan er dan nieuwe seizoenen zijn en ik moet ze dan nog kijken. Maar start dan toch iets nieuws omdat ik "meehh" denk. Uiteindelijk moet ik ze wel gaan kijken maar echt opeens alle interesse weg
Ja veel series worden na een paar seizoenen ook gewoon vervelend. Te dramatisch, te voorspelbaar, te onrealistisch, niet creatief (meer). Ik hou ook veel van lezen , maar daarvoor moet ik hyperfocussen en dat lukt niet met 3 kinderen, haha. Ik heb een hele stapel boeken liggen maar al 5 jaar de tijd niet om ze te lezen. Komt wel.. ooit
Hoi!!! Ik heb ADHD-c, mijn zoontje ook en mijn man heeft ADD (of zullen we dat dan nu ADHD-i gaan noemen?) *c= combined; hyper&inattentive *i= inattentive Mijn man en ik hebben overeenkomsten maar ook zeker veel verschillen. Ik zou een moord doen om m'n constante gedachtetreintje te stoppen
Hahaha mijn man wilt daarom niet meer samen series kijken. Zo was Blacklist leuk.... Tot het te langdradig werd.
Wat verklaard het " met-je-hoofd-in-en-uit-de koelkast-ik-moet- ergens-op-kauwen" gedrag? Serieus, ik wil dat weten. Zelf de diagnose afgelopen november/ december gekregen en ik woon ook in de koelkast zeg maar. Onder andere...
Wel eens luisterboeken geprobeerd? Ik vond lezen dus altijd heerlijk maar sinds ik kinderen heb lukt het niet meer. Ik heb ook kinderen die elke 30 sec iets vragen Nu luister ik regelmatig boeken, en ik kan tegelijk, opruimen, schoonmaken, hond uitlaten enzo (savonds of onder schooltijd dan) Voelt het ook niet als verspilde tijd