Ik kijk gewoon helemaal geen series en lees helemaal geen boeken. Lukt niet meer. En veelal ook te saai/langdradig. Als ik al tv kijk, ben ik ondertussen meestal aan het forummen , candycrushen, appen, het nieuws aan het lezen of wat anders aan het doen.
Herkenbaar . Series gaan te traag en een film duurt te lang. Een boek lezen kan alleen als ik merk dat ik hem direct interessant vind. Met de oudste speel ik wel eens UNO en dan kijken we naar elkaar en zeggen we in koor : STOPPEN ? De jongste zijn spelletjes zijn ideaal. Kort Ik kan wel 10 dingen gelijk. Praten, smsen, gesprek meevolgen en horen wat ze op de radio zeggen ? Prima, geen probleem. Op het strand of in de binnenspeeltuin heb ik ook veel meer kinderen, dan alleen die van mij in het oog. En ik heb een belachelijk goed geheugen. Ik onthoud gesprekken vaak in detail, zie kleine details en kan lange routes met de wagen perfect onthouden en daarbij ook info geven of huizen of gebouwen,... Ohja en ik haat wachten en trage mensen. Eten mag voor mij ook aan een vlot tempo gaan.
Zou het niet het opzoeken van prikkels in combinatie van gebrekkige impulscontrole zijn ofzo? Als je een behandelaar hebt misschien daar aan vragen?
Rusteloosheid? Ergens op willen kauwen kan ook stimmen zijn; omgaan/kalmeren/uiten van spanning die je voelt in je hoofd en/of lijf. Ik weet het niet.
Ik heb ook geen idee eigenlijk, maar omdat ik het in dit topic zo las en zelf nooit had gerelateerd aan ADHD, ben ik toch nieuwsgierig. Ik ga eens vragen bij de behandelaar.
Hierin legt Sandra Kooij, hoogleraar ADHD, hoe het werkt met slaap en ADHD. Eten is daar ook aan gerelateerd
Eten maakt dopamine vrij. Een soort beloning. En adhders hebben een te kort aan dopamine. Als ik m'n ritalin neem gaat het weg
Dames vraagje. Ik ben rond mijn 17e gediagnosticeerd met ADD. Omdat ik toen overging naar de volwassenenzorg(dus moet gaan betalen wat ik toen niet kon) heb ik enkele behandelingen gehad en wat trucs aangeleerd maar nooit meer verder er iets mee gedaan. Ik merk de afgelopen maanden dat m'n rusteloosheid toeneemt, ontspannen is lastig en alles blijft maar druk in mijn hoofd en heb ik veel moeite met slapen etc. Ik heb nooit medicijnen gebruikt, want dat is nooit besproken. Nu overweeg ik toch om via de huisarts wat hulp weet te zoeken, mogelijk met medicijnen. Wat doen de medicijnen voor jullie en wat gebruik je dan precies? En loop je dan bij de poh of toch bij een psycholoog of psychiater?
Bedoel je dat je heel veel eet? @Neuzeke heeft dat een keer proberen uit te leggen aan mij en met succes. Mijn stiefzoon bijvoorbeeld, daar kun je geen schaal chips voor neerzetten. Die moet op. Hij kan gewoon niet een handje nemen en dan 10 minuten later (oid) weer een handje. Nee die schaal MOET leeg. Ik kon daar zó niet tegen. Zo schransen gaat enorm tegen m’n gevoel in van gezelligheid. Dat ligt bij mij misschien maar ik bedacht er wel een oplossing voor: kleine schaaltjes chips geven. Op is op. Mag je zo lang of kort over doen als je wil maar zo houden we het wel leuk. Neuzeke legde me uit dat het ‘knagen’ wellicht een gevoel van onrust is, dat ‘ze’ proberen weg te eten. Als ik het niet goed zeg, moet ze me maar aanvullen. Wat bij mijn man heeft geholpen is kauwgom. Of zuurtjes. Je blijft dan bezig met je mond maar eet niet meteen een hele leverworst weg of een pak stroopwafels.
@Iertje81: Heeft hij niet dat hij moet kauwen op zuurtjes? (Ik eet er daardoor alsnog met gemak een hele zak van… )
Mijn broer heeft ook adhd en herkent ook het schransen, door eten wel, die drang en het willen kauwen. Maar hij zegt wel ‘het is geen vrijbrief om dat maar steeds te doen omdat ik adhd heb’. Er zijn zoveel mensen die issues hebben met eten. En voor een adhd-er is het misschien wel iets lastiger maar discipline leren kan uiteindelijk iedereen als je echt maar wil.
Nou..heel veel. Ik kan het wel hoor, maar ik weet dat dit niet handig is zeg maar. Dus ik beperk me tot rauwkost en calorie-arm spul. Ik herken wel dat iets op moet. Een schaaltje popcorn, toostje, bakje m&m's, mijn bord... oervervelend. Ik merk het de laatste dagen wel, ik heb een studie deadline en sta strak van de spanning. Mijn kaken bewegen maar en bewegen maar. Om de paar minuten staik op, duik de kasten in, weet dat er niets is, ga weer verder. Ik heb nooit de link met adhd gelegd
Ik dus ook niet met mijn man tot ik het hier las. Ik was echt verbaasd dat ik dit niet eerder begrepen heb.
Ik denk dat je broer zijn stoornis niet zo goed begrepen heeft. Adhd heeft niets met discipline te maken. Het is niet op te lossen met discipline, of beter mee om te gaan door discipline. De reden waarom adhd’ers vaker in depressie vallen en last hebben van een laag zelfbeeld en faalangst is oa door deze leugen: dat je het met discipline wel kan leren. Als je maar hard genoeg probeert… als je ècht wil… Ik wil je adviseren over adhd te lezen. Want je doet met dit soort onwetende opmerkingen meer kwaad dan goed.
Er vallen bij mij steeds meer dingen op hun plek. In eerste instantie dacht ik "als het zo is, dan heb ik dat al 47 jaar, wat maakt het weten voor verschil?". Ik zou er niet anders door worden. Maar het maakt wel degelijk verschil! Jaren en jaren lang heb ik steeds weer geprobeerd om te veranderen. Een betere versie van mezelf te worden. Telkens weer mislukte het plan van aanpak en voelde ik me nutteloos en vooral waardeloos. Mijn hoofd stopte niet, waarom sliep ik nu nog steeds niet beter? Talloze zelfhulpboeken gelezen om het denken te stoppen. En heus..het heeft ook wel goede dingen opgeleverd. Maar in basis lukte het mij niet en bleef ik proberen. En nu weet ik dat het ADHD is en het dus gewoon zo werkt zoals het werkt en kan ik eindelijk andere tools inzetten, waardoor dingen beter gaan. Met hulp, zonder medicatie (vooralsnog). Zoals nu met mijn studie begrijp ik waarom opdrachten tot chaos leiden. Met de juiste begeleiding leer ik nu langzaam aan te studeren. Het gaat niet om discipline, want dat heb ik absoluut en zeker weten; ik deed hiervoor een 4 jarige mbo 4, volledig thuisonderwijs, regelde mijn eigen stages en doe nu hbo deeltijd, alleenstaand, dochter van 13, mantelzorger, 32 uur werken en nog steeds geen achterstanden. Dus discipline zit er. Maar ik leer anders te leren. Overzicht creeëren, rust bewaren, plannen etc. Had ik dàt maar eerder geweten. Maar ok.. ik begrijp dingen beter en leer mezelf beter te accepteren. Maar het is een lange weg.