Ik denk dat je de keerzijden hier in mist, mijn man kreeg ritaline concerta & resperdal letterlijk volle bak.... Toen hij stopte is hij juist heel rustig geworden. Nu achteraf lijkt hij meer een ass'r dan ADHD'r maar dat is achteraf gezien. Verder is het niet zo zonder risico als je nu schetst. De bijwerkingen mogen echt niet te licht genomen worden. En het moet goed overwogen worden.... Jij brengt het nu als een wondermiddel.
Mijn C had, zonder maagbeschermers, ook wat jij zegt: droge mond, gevoelige maand. Hij heeft van de dokter dus pillen gekregen en sindsdien gaat het stukken beter. Dat rijmt niet echt met dat (vr)eten van hem, maar ik bedoel nu bij de start van zijn medicatie. Eenmaal gewend kon ie weer los gaan
Ik kan die ouders heel goed begrijpen. Die medicatie kan inderdaad zorgen voor een gelukkiger kind en kan veel doen maar het is hoe dan ook rotzooi en gewoon niet gezond. Bekijk de bijwerkingen even... Als mijn kinderen problemen zouden krijgen dan is (deze) medicatie echt het aller allerlaatste redmiddel. Ik hoor juist veel dat er heel snel naar die medicatie gegrepen word of het aangeraden wordt. Onbegrijpelijk. Zit in een adhd/ass groep voor vrouwen. Velen krijgen een diagnose en hup, medicatie. Waarom niet eerst proberen met begeleiding, psycho educatie, tips en oefeningen enz ? Bij mijn diagnose gaven ze dat ze eerst dat proberen. Blijf je vastlopen , DAN kan je evt medicatie krijgen. Mede omdat ze het liever niet voorschreven omdat het ook veel negatieve bijwerkingen heeft. Van methylfenidaat weten ze bijvoorbeeld nog niet eens wat het met je hersenen doet op de lange termijn. Zeker niet bij bij hersenen die nog volop in ontwikkeling zijn. . Spul kan effect hebben op o.a. bloeddruk en groei van kinderen. Niet iets wat je even zo aan kinderen geeft.
Oh nee ik realiseer mij zeker dat het niet altijd een wondermiddel is. Het is vaak een lange weg om te onderzoeken welke medicatie, hoeveelheid enz enz. Maar als je kind zo in de knoop zit en nauwelijks tot leren komt dan is het het proberen waard toch.
Voor mij is dit heel logisch . Achteraf gezien hebben wij het mss wel te lang geprobeerd zonder medicatie maar op die moment voelde het juist.
Oh nee te snel moet er zeker niet naar gegrepen worden. Maar als ik elke dag zag hoe kinderen struggelden en ouders weigerden het te proberen dan deed me dit veel verdriet. Het kind zo ongelukkig te zien. Dat wil je toch als ouders ook niet. Kon daar echt met m’n hoofd niet bij. we hadden dit soort gesprekken ook niet zomaar. Dit was nadat er al van alles geprobeerd was op het gebied van hulp, begeleiding, therapie en soms ook alternatieve geneeswijzen
En toch blijft het lastig. Mijn dochter heeft de medicatie echt nodig om te functioneren, maar tegelijkertijd is dat voor haar wel een groot probleem. Ze wordt er niet per se gelukkiger van oid, want ‘kennelijk ben ik niet goed genoeg zonder medicatie’. Dat is hoe zij het ervaart. Dan kunnen wij 100x iets anders zeggen, het verandert haar gevoel niet. En misschien heeft ze ergens ook wel gelijk, want ze heeft het dus echt nodig in deze maatschappij. Het liefst zou ik haar hele omgeving veranderen zodat ze zonder de medicatie mee kon draaien, maar ik zou niet weten hoe. Kortom, ook met medicatie is lang niet alles opgelost en is een kind niet opeens gelukkig oid. Dit nog los van alle mogelijke bijwerkingen en onbekendheden qua invloed op ontwikkeling ed. (Ze is er overigens mee begonnen omdat ik na lang twijfelen en tegenhouden haar de mogelijkheid niet wilde ontzeggen omdat ík er moeite mee had om haar ‘vol te stoppen met pillen’. Qua behandeling vond ik ze veel te snel medicatie adviseren… Gelukkig nu een kinderarts waar ik vanuit mijn werk al ervaring mee had. Die is het helemaal met me eens dat medicatie moet ondersteunen en dat je een kind qua karakter moet blijven herkennen. Ze slikt dus een vrij lage dosis. En uiteindelijk ook andere hulp gehad. De medicatie bleek ook nodig om daar maar iets van te laten ‘landen’, zonder was ze niet aanspreekbaar, nam ze niets op en kon ze niets toepassen… Ik gun haar absoluut een gelukkig leven, maar ik weet nog niet hoe we dat voor elkaar moeten krijgen… )
.. Ik vind het leuk, is niet bedoeld als een 'leuk' maar meer dat ik je begrijp. Je verwoord precies wat ik bedoelde te zegen.
Hiiiii hier ook een adhd'er, met een vleugje autisme (een beetje van maggie en een beetje van mezelf ghehe). Heb nog niet alles gelezen, want het idee zoveel pagina's bij te lezen.. slik Als ik eenmaal mn momentje heb lukt het wel. Mijn neuro-spicy-sausje samengevat, snel overprikkeld, luidruchtig zodra ik enthousiast ben, sensorische dingetjes (badstof jeej, rijpe peer grote no-no structuur), en chronisch koude thee (als ik het neer zet en ik zie het niet, dan bestaat het niet meer, objectpermanentie who? )
Ritalin is een van de meest onderzochte medicatie bij kinderen. Van ibuprofen weten we ook niet wat de lange termijn effecten zijn bij kinderen Begrijp me niet verkeerd, je moet het niet geven alsof het paracetamol is, en zeker bijwerkingen monitoren. Maar soms is het echt nodig, en zou het bijna kindermishandeling zijn om het niet te geven als ze er goed op reageren. Het is bewezen dat bijv een psycho-educatie voor ouders maar voor 2% effectief is, waar de resultaten voor medicijnen meen ik op 70% liggen. Dus het is ook gemiddeld genomen een stuk effectiever. Neemt niet weg dat een beslissing zwaar valt om met medicijnen te starten bij een kind.
Ik wil hier graag op reageren. Methylfenidaat is juist een middel waar veel over bekend is en al sinds begin jaren '60 voorgeschreven wordt. Er zijn hele mooie studies uit Scandinavië waar ze de gehele bevolking in een database hebben zitten waaruit gebleken is dat het de groei op lange termijn niet remt ( op de leeftijd van 21 zijn kinderen met en zonder methylfenidaat even lang) en dat er ook geen aanwijzingen zijn dat het hart- en vaatziekten of kanker of dat soort dingen geeft. Natuurlijk heeft het net als elk ander medicijn bijwerkingen en moet het individueel afgewogen worden. Maar dat is net als bijvoorbeeld met astma en als je kind heel benauwd is geef je ook medicatie en als het anders op te lossen is doe je dat.
Toevallig wist ik dit want mijn C heeft dit ook uitgezocht. Hij zei er wel bij: bij elk onderzoek is er wel weer een onderzoek dat het tegendeel zegt of aangeeft. Dat zag je duidelijk bij het hele COVID gebeuren. Onderzoeken halen andere onderzoeken weer onderuit, etc. Ik val trouwens in ‘jouw team’ als je dat al zo mag zeggen. Ik denk dat er überhaupt geen teams zouden moeten zijn.
Volgens mij wordt risperdal juist vaak ook aan ASS'ers voorgeschreven. Mijn psychiater vond het ook wel iets voor mij destijds, maar ben (júist door alle slechte ervaringen van anderen) nog altijd blij dat ik daar niet in ben meegegaan.
Ik word zo door de dokter gebeld. Om het door te bespreken. Vind het echt heel ' 'eng' evt weer starten met medicatie en dan vooral voor bijwerkingen.
De dokter schrijft absoluut niks voor. Want niks mag icm met mijn hartaandoening. Dus morgen gesprek met de praktijk ondersteuning. Zo proberen alles op een rijtje te krijgen. En evt nieuwe inzichten. Om rust te creëren
Mijn bloeddruk bleek vorige week te hoog. Ik weet nog niet meer maar ben maar gestopt met de ritalin. Chaos in m'n hoofd nu
Oh jeetje! Denk je dat hij door de medicatie zo hoog komt? Ik heb een lage bloeddruk van mezelf. 60/100. Toevoeging: Ik testte hem net even: 85/115 Zo hoog heb ik hem nog nooit gemeten Dat is denk ik echt door de medicatie ja!
Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik hier in dit topic op de juiste plaats ben. Ik heb namelijk adhd (ben 20 jaar) en ben op dit moment 31+1 weken zwanger van ons eerste kindje een meisje. Ik woon sinds februari samen en op mezelf met mijn vriend Kevin in hartje Rotterdam. Door de verhuizing momenteel ook even niet zo heel breed en echt chaos in me hoofd.