Hallo allemaal, Zoals jullie kunnen zien op mijn banner ben ik ongeveer 8 weken in blijde verwachting! Nu wordt alleen mijn geluk wat overschaduwd.. Mijn vriend is continu bezig met het opzoeken van wat er allemaal mis kan gaan bij een zwangerschap. En dan heb ik het vooral over het feit dat er een kans bestaat op een kindje met het Down syndroom of een andere (verstandelijke) handicap. Alleen mijn oom van mijn moederskant heeft een licht verstandelijke handicap, maar zover ik weet is dit gekomen doordat mijn oma zware medicijnen gebruikten tegen haar epilepsie. Mijn vriend wilt perse dat we een vruchtwaterpunctie doen, maar ik zie dit niet zitten. Ik wil geen kans creëren op een miskraam en wil er zo ook eigenlijk niet achter komen. En dan.. Wat als uit de test blijkt dat het kindje een Downsyndroom heeft.. Hij wilt het weg laten halen. Maar ik kan dat niet. Als de natuur hier niet voor zorgt, wil ik het houden. Het maakt mij niks uit, voor mij is een kindje met Downsyndroom niet minder. Maar mijn vriend vind dit egoïstisch en zegt dat het kindje op die manier nooit gelukkig zal zijn. En het een grote zorg voor ons zal zijn. Ik weet echt niet hoe ik hem dit duidelijk kan maken dat ik het gewoon echt niet zie zitten..
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat vervelend dat je vriend steeds negatieve dingen aan het googlen is en dat jullie niet op 1 lijn zitten. Je kan een prenatale screening doen, dat is een bloed test daarmee bepalen ze hoe groot de kans is of je een kindje krijgt met het down syndroom. Prenatale Screening: De combinatietest Als daaruit blijkt dat de kans klein is, wat meestal wel zo is dan draait je vriend misschien bij en is hij ook wat meer gerust gesteld.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Fijn dat je vriend zich verdiept in de zwangerschap,maar minder fijn dat hij jou in een onzekere positie brengt. Tegenwoordig doen ze eerste een nekplooimeting. Deze heb ik ook gehad en meerdere hier op het forum,door de meeste verzekeraars wordt deze vergoed! Hierbij wordt het nekje van de baby gemeten doormidden van een echo met 12weken. Jou bloed wordt ook gecontroleerd en dit samen te vergelijken wordt er een kaasberekening gemaakt. Bij ons was die 1:15000, dus een vruchtwaterpunctie of vlokkentest is dan niet nodig. Ik zou dit alles even bespreken met je vk waar je vriend bij is. Wie weet kan zij hem een beetje geruststellen...succes!!
Van harte gefeliciteerd!! Weet je, zo stonden mijn man en ik ook in het begin van onze zwangerschap. Wij hebben dan geen syndrooms oid in de familie, maar wel al heel veel missed abortions gehad. Ook mijn man zei hetzelfde als jouw vriend. Als ons zoontje down zou hebben bv zou hij het niet willen. Zelf ben je zwanger, je hebt een kindje in je buik, dat is al zo van jou, en in ons geval, we zijn er zoooooooo lang mee bezig geweest (12 jaar mmm en adoptieprocedure kregen we de oudste, 13 jaar mmm kregen we de jongste).. Ik werd helemaal eng bij de gedachte aan een nekplooimeting en vruchtwaterpuncties ed. Mijn man en ik besloten dat niet te doen en de 20 weken echo af te wachten, nou tegen die tijd wist ik het helemaal zeker, als het kindje een beperking zou hebben, zou het gewoon mogen komen, als het een kans van leven wat waardig zouo zijn kon krijgen, dan maar desnoods in mijn uppie....ik had al zo n beschermingsdrang.. Gelukkig zijn we gezegend met een gezonde zoon erbij,.. Wat ik me bedacht had toen, was dat zolang het tegendeel niet bewezen is, het kindje gewoon gezond is en niets aan de hand. Je kan je van te voren wel druk maken over wat een kindje zou kunnen hebben, maar de kansen dat het gewoon goed is, zijn vele malen groter... Dat heb ik mezelf toen voorgehouden, ook al was dat zo moeilijk .. Hoop dat jullie snel de nekplooi hebben zodat je gerustgesteld bent!
Gefeliciteerd hoor! Het lijkt mij moeilijk als je zo verschillend denkt. Volgens mij is het onzin dat een kindje met een downsyndroom (of wat voor afwijking dan ook) nooit gelukkig zal zijn. Maar is jouw vriend altijd zo'n doemdenker? Op zoek naar het ergste? En wat ik mij afvraag.... hebben jullie het van te voren niet over dit soort dingen gehad? Of is je vriend in één keer van gedachten veranderd.
Ik ben met mijn zwangerschap zoveel mogelijk van het positieve uitgegaan. Met wel in mijn achterhoofd dat er altijd iets mis kan gaan.Ook na 12 weken, en ook na een goede 20 weken echo. Er is niet zoiets als een garantie op een gezond kind. Ondanks alle onderzoeken kan bijvoorbeeld later blijken dat een kind zwaar autistisch is. Als ik de hele tijd zou gaan opzoeken wat er allemaal mis kan gaan, dan zou ik echt niet kunnen genieten van de zwangerschap. En zo wil ik zelf ook niet in het leven staan. Ik vind als je een kindje krijgt dan is dat een geschenk (en voor mij als gelovig mens, een geschenk van God) , en dan accepteer je dat kindje hoe het is. Ik zou er niet minder van houden als het een handicap heeft. En ook kan ik niet bepalen of een kind wel of geen geluk zal ervaren. Ik besef dat er mensen zijn die er anders over denken en dat respecteer ik natuurlijk ook!
Bedankt voor jullie reacties Ja ik zou het natuurlijk kunnen afwachten tot de bloedtest en als die goed is.. Maar ik ken mijn vriend en die wilt gewoon het zekere voor het onzekere nemen.. @Hopefultimes ja mijn vriend zoekt idd vaak het ergste op en ik zeg ook vaak tegen hem dat hij niet zo nega moet zijn. We hadden dit ook al van te voren erover gehad, toen zaten we al met hetzelfde probleem.. @ukoldaatje hartstikke fijn hoor dat je toch nog een kindje van jullie zelf hebben gekregen, wel een wonder! En ook mooi dat je een kindje hebt geadopteerd Ik begrijp ook echt dat je de vruchtwaterpunctie ook niet hebt gedaan, er bestaat toch altijd een kans.. En ik probeer me er ook niet te druk om te maken, ikzelf ben er ook eigenlijk niet bang voor, ik voel dat het goed zit.
Hey meid, Wat lastig, hier bij de eerste zwangerschap hetzelfde hoor, vriendlief za overal een mogelijk probleem in. Hier dan wel syndroom v down in de familie maar goed. Ik heb een heerlijk gezonde zoon en nu gezegt dat ik geen test ga doen. Even buiten het feit dat iemand met down heel gelukkig kan zijn. (want dat heb ik van dichtbij gezien) praat met je vriend en vervolgens zoals eerder gezegt samen met de verloskundige, die kan je alle info geven over een prenatale screening en de dan evt nodige vervolgonderzoeken. Succes ermee
Lastig hoor. Heb je toen niet gedacht, wat moet het dan, als ik straks echt zwanger ben? Wij denken er gelukkig allebei hetzelfde over, ook nu ik daadwerkelijk in verwachting ben, maar persoonlijk zou ik geen zwangerschap aankunnen en durven als je over zulke levensbeschouwende zaken zo verschillend denkt. Maar goed, dat is dus heel persoonlijk. In elk geval hoop ik dat alles goed is met jullie kindje en dat jullie er samen uit gaan komen.
Ja, dat dacht ik zelf ook al dat ze gelukkig kunnen zijn. En ja als het zo moet zijn.. Ik wil graag voor het kindje zorgen hoor ook als ik ouder ben, maar dat zit ook in me, familie betekend veel voor me! Gelukkig een gezond manneke nou dan moet het bij de 2e ook wel goed zijn toch @Hopefultimes Ja dat is zeker lastig en vind het ook erg jammer dat we daarin ook niet op 1 lijn zitten, maar ja ik hou daardoor niet minder van hem.. want voor de rest is hij een hele lieve goede man Bedankt nog voor de felicitaties jullie natuurlijk ook allemaal gefeliciteerd!!
Wat jammer dat je vriend zo gefocussed is op het Down-syndroom. Dat was mijn man overigens ook hoor! Wilde geen enkel risico. Een kind met Down leek hem het ergste dat je zou kunnen overkomen. Terwijl ik dacht: Er zijn vele ergere dingen dan down. De meeste mensen met down hebben een prima gelukkig leven. (Zoals Joup vt Hek ooit zei: 'Er is nog nooit iemand met down een oorlog begonnen, (dus waarom zouden deze mensen geen bestaansrecht hebben)'). En hoe hard ik ook mn best deed om hem duidelijk te maken dat je kind bv ook zuurstofgebrek kan krijgen bij de bevalling en zijn leven lang gehandicapt zal zijn... het maakte allemaal niets uit. Uiteindelijk overeengekomen dat bij een goede combinatietest, we geen vervolgonderzoek wilden. Uiteindelijk is onze dochter geboren met een zeldzame aangeboren afwijking en hebben we drie weken op de IC gezeten. Alles is goed afgelopen, maar nu realiseren we ons als nooit tevoren hoe relatief alles is. Kinderen krijg je. Het is geen bestelling die je plaatst. Ik hoop dat je vriend een beetje bijtrekt en dat je een goede zwangerschap mag hebben!
Misschien zou je je vriend eens mee kunnen nemen naar de verloskundige en daar het onderwerp eens aankaarten. Wellicht kan zij een stukje van zijn onzekerheid wegnemen en hem goed informeren over het verloop van de echos en onderzoeken.
Merah ik vind dat je daar helemaal gelijk in hebt hoor, dat het geen bestelling is die je plaatst! Wel heftig zeg dat jullie 3 weken op IC hebben gelegen , dat lijkt me echt een nachtmerrie, maar gelukkig is het toch goed afgelopen! Kari 6 november gaan we naar de verloskundige en dan willen we er ook naar vragen en informatie over krijgen. Maar mijn vriend zijn besluit staat vast hoor, voor hem is het zo, dat hij alles heb moeten doen en als het dan bij de bevalling of erna toch blijkt dat het kindje niet gezond is, dan heeft hij zo iets van: Dan hebben we tenminste alles geprobeerd.. Dus ja het word denk ik dan toch die vruchtwaterpunctie.
Ik kan je man verzekeren dat een kindje met Down heel gelukkig kan zijn en dat je als ouder ook heel gelukkig kan zijn met een kindje met Down. Ik persoonlijk zou diep ongelukkig worden als ik mijn zwangerschap af zou moeten breken. De enige reden zou voor mij zijn , afwijkingen die niet met het leven verenigbaar zijn. Sterkte met jullie keus.
Op zich wel grappig (niet jouw situatie) maar mijn vriend kan ook overal meteen het slechtste van denken, maar in het geval van mijn zwangerschap is hij juist degene die het allemaal positief inzien. Was ik na de combinatietest nog ervan overtuigd dat we een vwp moesten doen, terwijl ik die eigenlijk niet wilde. Hij heeft nu gezegd dat dat niet nodig was (Down 1:219, ik ben 39 jaar, dus geen verhoogd risico). Ik hoop dat jullie er samen uitkomen... maar wat VL altijd tegen mij zegt, probeer niet te veel op internet naar zaken te zoeken, want je kunt er zo ontzettend onzeker van worden...
Volgens mij niet hoor, als je niet boven de 35/36 bent En ik zie in het prifiel van TS dat ze 24 is) en de nekplooimeteing is goed (>200) krijg je geen vervolgonderzoek geindiceerd gewoon omdat er geen reden voor is. Ik geloof ik niet dat ik het redelijk zou vinden dan dit vanuit algemene ziektekosten betaald zou moeten worden. Ik heb geen idee of je ook een vwp op eigen rekening kan doen maar dan kan je beter de bloedtest in het buitenland doen voor 2000 euro, dan weet je het ook zeker en loopt je kindje risico.Hou er rekening mee dat de nekplooimeting ook niet vergoed wordt en onegveer 160 euro kost. Los van het feit dat ik wat vind van de opvattingen van deze man
Nou bij mij is het zo dat mijn oom een licht verstandelijke handicap heeft, dus dan word het vergoed.. Nina3 Jij zal het wel weten (ik heb je onderschrift gelezen) en ik weet het ook wel zeker dat kindjes met down en de ouders zelf gewoon gelukkig kunnen zijn. Ik zou het zelf ook zeker geen bezwaar vinden als ons kindje down zal hebben, heb er zelf kleine ervaring mee, omdat ik een tijdje als stagiaire in een woongroep mee draaide. En vond het leuk werk om te doen. Ik wil zelf niet zomaar een einde maken aan een leven, maar zoals jij ook al zegt, als het echt moeilijk word om het in leven te houden, of dat het kindje alleen maar in bed kan liggen, dan alleen zou ik het kunnen opbrengen.