De zin en onzin van kinderfeestjes.

Uuuh ik vind dat je er heel zwaar aan tilt.
Hier is een kinderfeestje leuk en gezellig. Ja het is wat druk, maar hé, dat is het wel vaker.
In de 3 jaar dat onze oudste op school zit, heb ik nog geen enkele keer een teleurgestelde zoon thuis gehad omdat hij niet op een kinderfeestje was uit genodigd.
Sorry, maar ik vind dat je het dramatiseert.

 

Ik vind ook dat je er zwaar aan tilt en ik vind het eerlijk gezegd ook erg uit de context om dat andere topic (auto parkeren) er bij te halen.
Ik heb altijd met ontzettend veel plezier terug gekeken naar kinderfeestjes ondanks dat ik op de basisschool niet eens super populair was.

 

Ik snap je punt volledig .
Woensdag had mijn zoon (4) zijn eerste (jongens) kinderfeestje.
Ik ging er vanuit dat elke jongen uitgenodigd werd, maar dit was dus niet het geval. Wat moet zo'n kind wel niet denken, als de meerderheid in de klas een uitnodiging krijgt en desbetreffende niet .
Nu nog, zou ik het voor mezelf verschrikkelijk vinden en enorm aan mezelf gaan twijfelen.

Woensdag tevens het eerste 10-minuten gesprek gehad. De enigste vraag van mij was, dat hij niet alleen is in de pauzes etc. Gelukkig kon de lerares mijn zorgen wegnemen. Hij ligt gelukkig goed in de groep.

 

Ik denk dat je als ouder je kind weerbaar moet maken tegen teleurstellingen.
In het leven krijg je niet altijd het leukste op je bordje en zal je wel eens overgeslagen worden.
Mijnsinziens kweek je als ouder zelf teleurgestelde, gekwetste kinderen op dit gebied.

Hier worden mijn kinderen ook wel eens niet uitgenodigd. Natuurlijk vinden ze het jammer, maar ik ga dat absoluut niet zitten voeden. We praten er even over, relativeren het dan en gaan gewoon weer over op de orde van de dag.
Je moet als ouder niet té bang zijn dat je kind gekwetst of teleurgesteld wordt.
Ze leren er van!

Ik merk om mij heen dat ouders er enorm veel mee bezig zijn dat hun kind leuk/aardig gevonden moet worden. En zeker overal uitgenodigd moet worden.
Ze gaan zelfs zover om dan de hele klas maar thuis uit te nodigen, zodat hun kind niet het risico loopt om op een feestje niet gevraagd te worden.
Er is zelfs een brief rondgestuurd met de vraag of we de feestjes maar af wilden schaffen en 1 gezamenlijk feestje per jaar gingen geven....

 

Ik til er niet zo zwaar aan, maar sommige dingen vind ik wel ergerlijk, al was dat ook al in mijn kindertijd.
Mijn dochtertje heeft ook zo'n kind in de klas dat steeds zit te zeuren van 'als je dit en dat niet doet, mag je ook niet op mijn kinderfeestje komen'. Mijn dochtertje zegt nu zelf dat kind door dat gezeur zelf niet meer op haar feestje te willen hebben, terwijl ze er ook regelmatig mee speelt. Gelukkig gaat ze niet in op dat gezeur, maar toch, bij sommige kinderen begint het al jong.
Uitnodigingen mogen hier trouwens niet in de klas zelf uitgenodigd worden, om teleurstellingen enigszins te voorkomen. Al zullen ze regelmatig toch wel wat opvangen over feestjes waar ze niet voor zijn uitgenodigd. Maar goed, wel sneu als je nooit wordt uitgenodigd, maar verder, veel kleuters mogen toch maar 5 kinderen ofzo uitnodigen, dus het merendeel wordt niet uitgenodigd. Heb ook niet de indruk dat mijn kinderen daar tot nu toe teleurgesteld over waren.
Verder worden mijn kinderen niet echt zenuwachtig als ze een feestje hebben, misschien de dag zelf dat ze wat meer hyper zijn. Ze genieten er wel van en ik kies meestal een soort feestje waarbij het voor mij als moeder ook nog leuk is, want ik ben niet zo van het entertainen .

 

Helemaal mee eens!

 

Vind ik ook. Ik vind het zelf heel gezellig en mijn dochter was wel zenuwachtig, maar het was absoluut geen tegenvaller. Hier was het gewoon echt 1 groot feest.

 

ach, dat is van alle tijden denk ik... Ik heb dat vroeger ook vaak gehoord en waarschijnlijk zelf ook wel vaak gezegd. Zelfs máánden voor de betreffende verjaardag .
Hier was een kindje wat steeds ging huilen als mijn dochter niet met haar ging spelen, dus dan deed m'n dochter het toch maar (in de pauze) , maar dat zijn dingen waar ze mee om moeten leren gaan. Inmiddels is ze wat sterker en laat ze zich daar niet meer zo door beinvloeden. Maar eigenlijk is dat een gelijk iets...

 

Ik snap helemaal wat je bedoelt, ik denk er ook soms ook wel eens zo over hoor! Ik viel zelf ook altijd buiten de boot, nou ik heb er heel veel last van gehad. Hele klas werd uitgenodigd op één na, nu had ik laats zoiets met mijn dochter en ik moet zeggen dat mijn maag echt omdraaide. Ik probeer het niet over te dragen naar mijn dochter, maar het oude zeer komt dan wel weer naar boven.
De maatschappij is heel hard en dat begint al heel vroeg!

 

Ik vind het allemaal behoorlijk overdreven, wat je schrijft!

Ik denk dat geen enkel kind een trauma oploopt door een kinderfeestje. Tenzij een kind stelselmatig door iedereen geweigerd wordt terwijl de rest wel mag komen, maar dat lijkt me bij de meeste kinderen niet aan de orde te zijn.

Hier zitten 28 kinderen in de klas. Je denkt toch niet dat ik ze alle 27 ga uitnodigen?! Als ik onze meid uitleg dat de hele klas niet kan komen, dan snapt ze dat heel goed (ze is bijna 6). Ze snapt daardoor ook dat een ander kindje dus ook niet iedereen kan vragen. Wat betekent dat ze bij sommigen wel uitgenodigd zal worden en bij sommigen niet. Dat levert hier echt geen trauma op. Ik denk dat de moeders er soms meer problemen van maken dan de kinderen zelf.

Sommige moeders willen hun kinderen voor elke tegenslag en elke teleurstelling behoeden. Ook voor dingen die voor een kind zelf geen probleem zijn. Juist door die instelling maak je een kind kwetsbaar, omdat ze nooit leren hoe ze met tegenslag moeten omgaan. En dat heeft weer een negatief effect op hun zelfvertrouwen. Door zo overdreven beschermend te zijn, benadeel je je kind juist!

Hier vorig jaar voor het eerst een feestje gegeven. Ja, het was druk. Maar het was ook volop genieten, omdat onze meid en de andere kindjes het prachtig vonden! En we hebben niks overdreven gedaan, alleen thuis gespeeld en geknutseld met vier vriendinnetjes. Ze heeft het er nu nog over. Waarom je kind zoiets afpakken?! Omdat jij trauma's en problemen ziet, die er niet zijn?!

 

Wij hebben over 3 weken het feestje van mijn zoontje

( hij heeft al wel drie feestjes gehad van klasgenootjes maar over drie weken is zijn eigen feestje )


Ht kost ons ongeveer 30 euro, we doen het thema piraten. Ik heb een paar piraten posters uitgeprint deze plak ik door de woonkamer, en op de ramen, een paar vlaggen die bij de deur gaan hangen, potjes met piraten etiketten erop door de woonkamer met kaarsjes erin
Slingers met piratenhoofden en zwarte en rode slingers

De uitnodiging is een piraten schat kaart waarin staat wanneer het feestje is en wanneer ze weer opgehaald mogen worden, en het telefoon nummer wat ze kunnen bellen als ze niet kunnen,
Deze hebben we uitgeprint, aan alle zijden iets verbrand en dan in een fles ( gewoon een Spa blauw flesje haha )

Na de cadeautjes hebben we dan flessenpost die door 1 van de kinderen gevonden word,in die brief staat dat zeerovers de schat van de kapitein hebben gestolen en dat hij hun hulp in roept, maar dat ze Zich eerst moeten bewijzen als piraten, dan pak ik de shirts, we knippen we onderin in zodat er van die driehoeken ontstaan, ik en mijn man tekenen strepen zodat de kinderen deze met textiel stiften in kunnen kleuren met zwart of rood, een zwarte lap knippen we in slierten voor om hun middel en dan zoeken we door het huis ooglapjes, een haak, en een kompas ( voor elk kind overal 1 van ) voor wie wil hebben we ook nog nepsnorren, we pakken zogenaamd de zakdoeken van ons uit de kast maar dit zijn gewoon nieuwe, deze knuppen we als bandana om hun hoofd en Tadaaa we hebben echte piraatjes, die moeten natuurlijk nu nog bewijzen dat hun het aankunnen om de schat terug te vinden, we doen een paar piraten opdrachten zoals ezeltje prikje maar dan het ooglapje op het oog van de piraat ofzo, en nog drie of vier andere kleine opdrachten, dan gaan we naar buiten voor de echte speurtocht, wanneer ze de schat gevonden hebben zit er voor elk een eigen schatkistje in met hun piráten diploma die we via internet uitgeprint hebben, een paar piraten snoepjes, en een klein speelgoedje

Daarna gaan we terug naar huis om samen te eten, en na het eten kunnen ze vrij spelen tot papa of mama ze op komen halen, het feestje is ongeveer 3a3,5 uur.


Ik vind het niet duur, onze zoon ligt er niet van wakker, en volgens mij gaat het een leuk feestje worden, als het mij tegen valt weet ik alsnog zeker dat het onze zoon niet zal tegenvallen, hij is allang blij dat zijn beste vriendjes ( vast groepje van 5 met hem erbij 6) op zijn feestje komen
En hij snapt best dar hij EN niet de hele klas uit mag en kan nodigen en dat ook niet iedereen HEM uit zal nodigen,hij loopt er echt geen trauma van op,

 

tja... ik had daar vroeger ook niet echt een trauma van, en ik werd niet overal uitgenodigd, en nodigde ook echt niet iedereen uit! volgens mij was bij mij thuis 7 kindjes de max, dus 8 in totaal met mij erbij! (2 auto's haha) alleen in groep 8 heb ik een discofeestje gehouden samen met een vriendin voor de hele klas! enne, teleurstellingen horen ook bij het leven toch? je kan je kind ook niet opvoeden met het idee dat iedereen iedereen zijn vriendje moet zijn, en uitgenodigd moet wordne en overal aan mee moet doen... zo gaat dat in het leven gewoon niet...

 

Wat een toestand maak je er van ts Wij gaan meestal naar monkey town, met 10 kinderen (en ja, hier is dat dus de hele klas). Niks geen zenuwen, gewoon gezellig.
Als mijn dochter ergens niet wordt uitgenodigd, vindt ze dat soms jammer, maar meestal niet, omdat ze dan toch niet veel met dat kindje heeft. En teleurstelling hoort bij het leven, zou wat zijn als je alle teleurstelling weg zou proberen te nemen.

 

Een trauma krijgen van kinderfeestjes?

Wat is er nou leuker dan samen met je vriendjes te vieren dat je jarig bent? Tja jammer dat sommige kindjes niet uitgenodigd worden maar daar kunnen wij toch niets aan doen? Mijn zoontje word ook niet overal uitgenodigd en dat hoeft voor hem ook niet, er zijn ook kindjes waar hij niet mee op kan schieten en niet eens wilt komen op zo'n kinderfeestje. Wij hebben hem altijd uitgelegd dat het helemaal niet erg is dat je niet uitgenodigd word, dat hoort er nu eenmaal bij, niet iedereen kan vriendjes met elkaar zijn. Gelukkig is mijn zoontje heel nuchter daar in dus heb ik hem nog nooit horen huilen dat hij niet mocht komen.

En we maken er elk jaar een feestje van, super leuk juist die kinderfeestjes.

 

Ik zat vroeger in een klas met maar vier meiden dus werd wel overal uitgenodigd. Toch weet ik nog goed dat ik regelmatig buiten de boot viel. Ik heb op m'n eigen feestje ook wel eens jankend bij m'n moeder gezeten omdat vriendinnetjes zeiden dat het feestje stom was omdat we niet weggingen.
Dat was niet leuk. En zeker een tegenvaller.
Dus ik snap ts wel. Kinderen zijn zo hard onder elkaar. Ruzie maken op een feestje kwam bij mij regelmatig voor. En nu zie ik in m'n werk ook regelmatig ruzies tussen beste vriendinnen en buitensluiten.
Als ouder kan je daar weinig aan doen, vind ik altijd.
Dus ja, ik hou niet van kinderfeestjes. Maar zal ze zeker wel geven voor m'n kind. Maar dan wel zoals de standaard is. Dus als alle kindjes ergens naar toe gaan, ga ik dat ook doen.
Van mijn moeder moest ik altijd een paar van die zielige kinderen uitnodigen. Ik vond dat niet leuk, en als ik erop terug kijk heeft het ook weinig nut gehad, want daardoor viel ik alleen maar meer buiten de boot.

'Gelukkig' ben ik later blijven zitten en kwam ik in een leuke klas terecht. Toen werden de feestjes steeds leuker.

Het is ook weer niet zo dat ik er een trauma van heb opgelopen. Maar ik vond het zeker niet leuk.

 

even ingaan op je laatste opmerking: pesten en uitsluiten is helaas van alle tijden en plaatsen. Emigreren heeft echt nul zin.
Leef vooral zelf naar je eigen normen en waarden en doe goed waar je kan! geef je kinderen een goed voorbeeld, Bescherm je kinderen waar nodig en geef ze voldoende vrijheid om dingen zelf uit te vogelen. Je kunt echt niet de wereld veranderen, maar wel zelf doen wat in je mogelijkheden ligt. Als dat lukt is het al een hele prestatie!

 

Moet je dan een bepaald iets afschaffen omdat dingen niet zo leuk kunnen zijn/overkomen?
Je kan beter proberen je kind er weerbaar voor te maken.

Hier vloeien ook wel eens tranen of wordt er een vriendje of vriendinnetje duidelijk gemaakt dat hij/zij niet mag komen. Daar wordt dan over gepraat, maar er voor weglopen vindt ik niet de juiste manier!

 

Je tilt er te zwaar aan..
Kinderfeestjes horen er hier gewoon bij en omgaan met teleurstellingen moet je je hele leven. That's life..

 

Ach ja. Toen mijn vriend in Suriname op school zat kreeg hij gewoon klappen als zijn nagels niet goed schoon waren dus jaa.....
Nou dan maar liever kinderfeestjes