Gefeliciteerd janneke! Ook hier babynieuws, woensdag is Lotte geboren. De bevalling was erg heftig, dus ik neem even mijn tijd en breng jullie dan up to date, en ga jullie verhaaltjes lezen.. sorry!
Janneke en KZH van harte gefeliciteerd met jullie zoon en dochter!!! @Janneke: Lieve foto!Hoop dat t nu wel weer wat beter gaat met Wes, zielig zeker toen hij koorts had? Wel fijn dat je borstvoeding goed gaat! Ik lag met n meid op de kamer waarbij het echt niet lukte en haar dochter de hele nacht huilde als ze niet aan de borst lag.. Jouw verhaal horen we ook wel he Maar lekker als je er zelf aan toe bent hoor! Tis allemaal niet niets wat wij vrouwen moeten doorstaan haha @Kzh: Wat ik als laatste tegen Janneke zei is toch ook bij jou van toepassing en zeker als je zegt dat je bevalling zwaar was. Neem je tijd en we zien jouw verhaal en foto's wel verschijnen als jij daaraan toe bent. @Eki: Ja idd leuke datum he 3x de 3 en weet je de 3 was vroeger mijn geluksgetal hihi Mijn verhaal: Vorige week maandag op dinsdagnacht had ik hele erge buikpijn wat ik had verteld, ik was dinsdag op kraambezoek geweest int zh en bij wie ik was, zei vertelde mij dat het bij haar precies zo begon met die buikpijn dus was even doorgelopen naar de afdeling en had ik aan de ctg scan gezeten, echo gehad en had ik 1cm ontsluiting. Mijn moeder op de hoogte gebracht en die was woensdag gelijk hierheen gekomen omdat ze graag bij de bevalling wilde zijn. Vorige week vrijdag nog op controle geweest, alles was nog in orde... Vrijdag op zaterdagnacht waren mijn vliezen om 04.30 gebroken dus maakte me vriend wakker die net een half uurtje in bed lag omdat hij uit was geweest haha en me moeder Zijn we gelijk naar het zh gereden. Ik bleek nog steeds maar 1cm ontsluiting te hebben en nog niet echt regelmatige weeen. Om 06:00 hebben ze mij ingeleid (kreeg een soort van zetpil in me vagina...dacht dat inleiden wat anders was..?) Om 07:00 mocht ik naar me kamer en waren me moeder en vriend naar huis gegaan zodat ze nog even wat konden gaan slapen. Om 11:00 moest ik terug komen voor controle en als ik nog steeds geen weeen of meer ontsluiting zou hebben, dan zou ik om 12uur weer ingeleid worden, maar toen ik aan de ctg lag kreeg ik ineens een hele heftige wee en ik had 5cm ontsluiting dus om 11:15 had de verloskundige mijn vriend gebeld dat hij moest komen en hij en mijn moeder waren er om 11:30. Ze zei dat ik even over de gang kon gaan lopen, miss dat dat zou helpen. Om 12:00 lag ik in de verloskamer omdat ik t niet meer hield. Ik had toen via me infuus antibiotica gekregen...me ween en rugween deden echt veel zeer, maar me onsluiting ging gewoon erg langzaam! Had nog 1x een prik gekregen in me bil tegen de pijn en verder had ik via me infuus nog wee opwerkers en versterkers gekregen. Rond 16:30-16:45 -17:00 (weet dat niet meer precies) mocht/kon ik beginnen met persen, maar mijn ween waren steeds te kort. Kon steeds maar 2x per wee persen en dat was niet voldoende dus op gegeven moment stonden er 2 verloskundigen en 1 arts aan me bed! Eindelijk om 17:21 was Aaron dan geboren!! Hij had een uurtje op me borst gelegen en daarna hadden ze hem gemeten, gewogen en beetje gewassen. Bij het meten wilde hij het meetkoortje niet loslaten haha hij heeft best veel kracht, tilt ook steeds zn hoofd op om alles te bekijken De dagen int zh waren goed gegaan, wel fijn om in de nacht op t knopje te drukken, verpleegster komt, verschoont de kleine en komt terug met de kleine en een flesje (ik geef namelijk geen borstvoeding) Overdag moest ik gewoon zelf de luiers verschonen en me melkflesjes ophalen/opwarmen. Maandag was de kinderarts langs geweest int zh en heeft hij zijn tongriem geknipt, deze was te kort en had hij gelijk zn hielprikje gekregen. Was best zielig om ze te zien allemaal! Maar was woensdag en eigenlijk nog steeds best emotioneel...schijnt normaal te zijn...Gisteren voor het eerst zonder de kleine man geslapen, want me vriend heeft bij hem in de kamer geslapen (staat een logeerbed). Lag dus gisteravond huilend alleen in me eigen bed voor het eerst, vond t zo moeilijk om me kleine man alleen te laten en aan mijn vriend over te dragen! Vanmomrgen hebben we me zusje opgehaald van het vliegveld, hadden we ontbeten bij Ikea en daarna nog wat gewinkeld. Aaron was zo lief, niet gehuild niets en dat terwijl het overal wel heel erg druk en luid was. Dus ben trots op me kleine man Op de eerste foto is Aaron een paar uur oud en de tweede foto was van gisteren...Hij veranderd zo snel! ♥ Onze uitgerekende/bevallen data ♥ 19 februari - Girafje - meisje : M.elissa 23 maart - Nenaten - Aaron 25 maart - Janneke - Wes 27 maart - KZH - Lotte 27 april - Ukkie87 - meisje 9 juni - Eki - jongen 26 augustus - Clijntje - Geslacht onbekend -(geen idee) 14 oktober- Marassie - Geslacht onbekend (2x) Afsprakenlijst 13 maart - Marassie- controle gyn/ 2e echo 14 maart - Janneke - controle VK 15 maart - Kzh- controle gyn 6 mei - Nenaten - controle frauenartz
Kzh!!!!!!! Gefeliciteerd!!!! Nu even heerlijk genieten van je kleine, mooie wondertje! Helemaal geweldig! Ben benieuwd naarwje wonder! Nenaten, gelukkig zit mn lijf vol hormonen! Werd emo van je verhaal! Geniet van je prachtige man
Kzh: Gefeliciteerd met jullie meisje Lotte , en nu lekker genieten dan ben je de bevalling dadelijk al een stukje vergeten. Nenaten: wat een verhaal, en wat een prachtige mannetje . Ik was gisteren begonnen met mijn verhaal te typen maar had het nog niet verstuurd er is weer van alles verstuurd. Over de bevalling zelf zal ik ook nog vertellen. Maar ik lig weer in het ziekenhuis. Met Wes gaat alles heel goed, drinkt heel goed en komt elke x goed aan en zijn temp. is prima. Ik heb al vanaf de bevalling alleen maar waterige ontlasting en ook water kleur. Maar ook sinds vrijdag koorts die alleen maar hoger werd. Gisteravond zijn we door de Vk naar het ziekenhuis gestuurd. Naar verschillende onderzoeken door de gyn. (gelukkig geen inwendige echo ) Kwamen ze er achter dat ik ergens een ontsteking heb, de waardes in mijn bloed waren erg hoog, ze weten wel niet waar het echt vandaan komt. Ik moest opgenomen worden (samen met mijn mannetje) en krijg nu antibiotica via het infuus. Mijn koorts was vannacht al weg. Nu gaan ze morgen weer bloed prikken en kijken of de waardes gezakt zijn. Dan mogen we waarschijnlijk naar huis. Wel erg jammer van mijn kraamweek, we waren net een paar dagen thuis. Maar ben wel heel blij dat ze zo snel ingrepen en naar het ziekenhuis stuurde, ik had al wat medicijnen van de huisarts gekregen maar hier kijken ze echt goed wat er is. Er is ook nog bloed op kweek gezet. Nu ook maar hopen dat alles weer gaat werken zo als het moet, ook die ontlasting .
En nu het verhaal van afgelopen maandag: Om half 6 werd ik wakker omdat ik water voelde, net als of ik in bed plasten. Meteen de VK gebeld, dat moest omdat Wes nog niet goed was ingedaald. Ik ben moest ook plat blijven liggen, anders kan de navelstreng ook naar onder zakken samen met het hoofdje. Mijn vriend maar snel allemaal handdoeken er onder gelegd. De Vk kwam heel snel, woont een paar straten verder op. Ook nadat er wat water was weg gelopen, zat hij nog te hoog, mocht alleen nog maar opstaan om de trap af te lopen en meteen de auto in om naar het ziekenhuis te gaan. Er werd ondertussen verschillende x-en naar het hartje geluisterd dat was heel fijn. In het zkh eerst even op de verloskamers geweest, toen werd ik overgedragen aan het zkh, anders had ik met mijn eigen vk kunnen bevallen in het zkh. Een tijdje later ging ik naar de kraamafdeling. Rond 10 uur begon ik iets van weeën te krijgen. Naar een aantal uur begon het steeds meer pijn te doen, ik pufte ze heel braaf weg, zoals ik op de yoga geleerd had. Maar het deed echt al veel pijn die eerst cm's, maar ik moest ook blijven liggen. Ik had zo'n 4/5 uur later pas weeën die regelmatig kwamen. PFFFF... ik dacht dat hou ik echt niet vol. Ik heb toen naar zo'n pompje gevraagd. Maar daar had ik nog te weinig cm voor. Ik heb toen om een ruggenprik gevraagd. Dan kon wel. Een tijdje later keek de vk en had ik 3 cm en Wes was ook ingedaald. Ik heb toen ook iets gekregen om mijn darmen even op de wc te legen want die zaten te vol (de reden dat ze denk ik helemaal van slag zijn nu). Op de wc viel me op dat zittende het al een heel verschil was om de weeën op te vangen. Toen stonden ze al klaar voor de ruggenprik. Het duurde even voordat ze goed konden prikken, als ze het buisje in gebracht hadden kregen ze er niks doorheen. Ze vonden het heel apart . Aan de zijkant lukte het wel. Naar 15 min. begon ik het te merken en nog een kwartier later begon mijn linker zij heel pijn te doen. Gelukkig kon mijn vriend het nog een beetje minder pijn laten doen, door de zij te masseren. De cm's bleven het zelfde, dus het ik opwekkers gekregen, daardoor deed de zij steeds meer pijn. Mijn vriend moest op een gegeven moment blijven masseren ook tussen de weeën door, maar je hij mag ook wel een beetje pijn aan zijn handen krijgen toch . Ik heb ook nog flink in het handen van de verpleegster mogen knijpen. Ik vond de verpleegster en de vk van het zkh trouwens echt geweldig, heel aardig, gewoon super goed. Toen schoten de cm's erop. Toen ik er 10 had, moest ik al een x persen, maar de drang was nog niet sterk genoeg. Ik voelde de drang wel al een tijdje tijdens een wee en heb het met korte pufjes proberen weg te puffen. Toen mocht ik gaan persen en 40 minuten later was hij er. Ik vond het perse mee vallen, maar misschien komt dat omdat het nog best snel ging. De laatst 3 pers weeën waren wel pijnlijk. Daarna heeft Wes bij mij gelegen en na een tijdje aan allebei de borsten "gedronken". Hij moest wel op suiker geprikt worden omdat hij zo zwaar was en de kinderarts kwam naar hem kijken en controleren omdat ik koorts had meteen na de bevalling. Daarom moesten we nog 2 dagen blijven. Maar in het zkh heb je wel dag en nacht hulp en dat viel me niet tegen voor de eerste nachten. Vooral het aanleggen is even oefenen. Zo nu ga ik slapen, lig nu alleen op een kamer, maar er zouden vanavond meer er bij komen, dus ga ik al vast slapen, ik hoop dat ze nog even weg blijven. gr Janneke ps ik zie nou pas hoeveel ik getypte heb,
@nenaten...pff jeetje dat is schrikken achteraf..gaat het nu al beter en mag je al naar huis?? @janneke, zeg je eigenlijk dat je nu nog (of weer) in het ziekenhuis ligt . (laatste zinnetje, daarom vroeg ik het mij af) Heftige verhalen om te lezen hoor! Lekker bijkomen nu en lekker ontspannen en genieten van jullie hummel!!
Ha, clijntje: Ja, we liggen sinds zaterdagavond weer terug in het zkh. Zie eerste tekst, maar waarschijnlijk gaan we vandaag naar huis. Net nog een röntgenfoto laten maken van mijn darmen, ze willen toch even kijken wat daarmee aan de hand is, dat is wel fijn. Op die uitslag moeten we nog wachten en dan mogen we gaan. Dan mag ik thuis de antibiotica kuur afmaken met pillen. En hoe gaat het met de zwangere??? Fijne Pasen
Janneke.. Wes wat een heerlijk menneke zeg, 57 centimeter... Op de foto lijkt hij niet zo groot, wel balen van die kraamweek maar wel fijn dat ze je zo goed in de gaten houden!! Ons kleintje wordt op 3100 gram geschat na 40 weken.. Ben dus erg benieuwd naar mijn bevalling haha! Hier alles goed, laatste 3,5 week is aangebroken.. Heb het idee dat ze langer blijft zitten dan 40 weken, al hoop ik eigenlijk op een week of 38/39 KZH.. Gefeliciteerd met je dochter Lotte! Lekker bijkomen en dan ons updaten Nenaten.. Phoe wat een verhaal, zo lees je wel dat elke bevalling weer anders is... Geniet lekker van je kleine man!
hoi meiden, Sorry dat ik niks van heb laten horen, maar heb nu eindelijk iets op kunnen schrijven over de bevalling.. Ik reageer later even op de andere berichten, hoop dat jullie dit begrijpen. Op dinsdag ochtend ben ik ingeleid, dit begon met een gel die zorgt voor onstsluiting. Deze gel is 3 keer aangebracht, en gaf wat krampen en misselijheid. De gel gaf weinig resultaat, en ik ging de nacht in met 1 cm ontsluiting en een spuit om lekker te kunnen slapen. Snachts was er wat onrust omdat er een storing was in het lichtcircuit, dus uiteindelijk heb ik toch maar 4 uurtjes geslapen. Woensdagochtend was er 3 cm ontsluiting, maar verder nog geen duidelijke weeenactiviteit. Mijn vliezen zijn gebroken en ik kreeg weeenopwekkers via het infuus. De weeen kwamen op gang, alleen doordat de apparatuur niet goed aangesloten was, werdt dit niet goed opgepikt door het personeel. Ik dacht echt dat ik een watje was, omdat ik door de grond ging van de pijn en niet meer op mijn benen kon staan en de verpleegkundige me zei dat dit nog niks was vergeleken met echte weeen. Uiteindelijk bleek ik wel degelijk weeen te hebben nadat de apparatuur nagekeken. om 1 uur smiddags was er nog steeds maar 5 cm ontsluiting en ging ik echt kapot van de pijn, wist echt niet meer waar ik het zoeken moest en stond op het punt alle infusen en apparatuur van mijn lichaam te rukken. Er werdt voorgesteld de gyn te bellen voor een ruggenprik en dit heb ik meteen geaccepteerd. De ruggenprik was niet zo makkelijk gezet, er zijn 4 wervels beurs geprikt voordat het lukte. Ondertussen moest ik ook nog weeen opvangen, terwijl er een naald in mn rug stak. Om 5 uur was er 7 cm ontsluiting, en de apparatuur bleek weer niet goed te werken. Dus alles moest opnieuw aan en ingebracht worden. Had inmiddels heel wat slangen rond mn lichaam hangen, infuus, buikband, katheter en een electrode op de baarmoeder. Na een echo bleek dat onze kleine eigenwijze meid niet goed lag, een sterrenkijkertje. Ik wist verder niet wat dat betekende, geen idee dat dit de bevalling zo zou bemoeilijken. Ik moest op mijn rechterzij gaan liggen om te proberen de baby te draaien. Ondertussen werden de weeen zo heftig dat ik echt persdrang kreeg. Wat heb ik hard lopen puffen samen met manlief en personeel... Onsluiting was nu 9 centimeter, en na een half uur persweeen ophouden mocht ik gaan persen! Na een half uur persen was er weinig resultaat, elke keer als ik alles gaf en moest wachten op de volgende wee schoot de kleine weer terug omhoog. Na een uur persen is de gyn gekomen met de vacuumpomp en een half uur later is Lotte geboren. Wat was ze mooi, meteen al! Helaas, na haar heerlijk op mijn borst te hebben gehad, moest ik de OK in omdat de placenta niet los wilde komen. Dit was echt een nare ervaring, je wordt ineens weggehaald bij je dochtertje, er wordt vanalles in je gespoten, je bent weg van de wereld en komt ineens weer bij doordat er iets uit je luchtpijp getrokken wordt. Dan wordt je in een kamertje gedropped, geen idee hoe lang het duurt voordat je je dochter weer ziet! Uiteindelijk weer terug gebracht naar de suite, en Lotte op en aan de borst gehad. Ik weet hier echter niet veel meer van door al de middellen die in me gespoten zijn. Ik had veel bloed verloren, 10 hechtingen, een enorme kneuzing door de vacuumpomp en de gebruikelijke kwaaltjes. Hierdoor moest ik op bed blijven. Door mijn epileptie en medicatie moest ik 24 uur blijven ter observatie. En de kinderarts kwam Lotte even controleren. Alles was hardstikke in orde met de kleine meid! (nouja, 3740 gram is niet heel klein natuurlijk ) De kinderarts kwam ook met een verhaal over mijn medicatie en borstvoeding en liet eigenlijk wel heel duidelijk merken dat ze liever had dat ik geen borstvoeding zou geven. Mijn neuroloog had na overleg met de kinderarts groen licht gegeven voor borstvoeding 6 maanden geleden, dus we waren behoorlijk van slag. Wij vonden het beiden erg belangrijk, maar durfden uiteindelijk toch de risico's niet te nemen. Met veel moeite de beslissing genomen om geen borstvoeding te geven.. Vrijdag ochtend mochten we naar huis, maar door zieken bij het kraamzorg buro was er niemand beschikbaar en moesten we de eerste 3 uur zelf doorkomen. Dit vonden we enorm eng! Lotte is opzich helemaal gezond, maar door de vacuum had ze een lichte hersenschudding waardoor ze veel hoofdpijn had en misselijk was. Erg sneu om je kleintje zo te zien! (schuldgevoel!!!) Toen de kraamzorg er eenmaal was bleek dit echt een super fijne vrouw te zijn! Helaas was ik nog te zwak om op mijn benen te staan en kon ik nog steeds niks doen qua verzorging van Lotte.. Dit viel me erg zwaar, voelde me al ontzettend schuldig omdat ik bij haar weg moest en omdat ik geen borstvoeding kon geven. Mentaal ben ik flink ingestort, tranen zitten nog steeds constant hoog. Vrijdagavond heb ik voor de eerste keer Lotte zelf de fles gegeven, en zaterdag middag de eerste luier verschoond. Dit deed me erg goed, voelde me al wat beter, wat meer moeder. Tot nu toe hebben we ontzettend veel steun gehad van mijn ouders, die zijn hier elke dag en helpen ook met de nachten. Ik kan nog steeds niet stevig op mijn benen staan dus kan niet lopen met Lotte, dus hulp is zo fijn, anders komt het zoveel op mijn man aan! Zowel mentaal als lichamelijk ben ik er nog lang niet, de bevalling en de nasleep hebben behoorlijk wat schade gedaan. We hebben extra kraamzorguren gekregen, en hopelijk kan ik eind van de week de gehele verzorging van Lotte zelf zodat ik met een zeker gevoel alleen met Lotte kan zijn. Als de kleine meid in mijn armen ligt kan ik zo genieten, ze is zo mooi en perfect! Maar als ik niet bij haar ben komt alles weer omhoog, en voel ik me schuldig en heb ik het gevoel dat ik gefaald heb.. Gelukkig heb mijn ouders, mijn man en een lieve kraamzorg waarmee ik goed kan praten. Hoop dat dit alles snel een plekje krijg, zodat ik volledig kan gaan genieten van Lotte en het mama-zijn!
zie dat mn berichtje een beetje misvormt is sorry! hier nog even reactie op de anderen, heb even terug gelezen! @ nenaten ; wat een heerlijk koppie! hier ook korte weeen, frusterend is dat he! de tongriem geknipt? dat lijkt me echt verschrikkelijk om te zien bij je kleintje zeg.. heeft dat verder nog gevolgen? @ janneke ; he bah, wat rot dat je terug naar het ziekenhuis moest! Fijn dat het ziekenhuis en het personeel je zo goed bevalling zijn. Waren de suikerwaardes van de kleine wel goed uiteindelijk?
@ kzh: jeetje meid, dat is een pittige bevalling geweest. Weet nog dat ik met de keizersnee het erg vond om in de uitlsaapkamer te zijn, terwijl mijn kleine meid met haar vader ergens anders was. Voor jou moet het nog veel erger zijn geweest. Fijn je een goede kraamhulp hebt en dat je extra uren hebt gekregen! De hormonen gieren nu nog door je lijf waardoor alles nog erger voelt qua emoties. Het is jammer dat je geen bv kunt geven, maar van flesvoeding wordt ze ook groot hoor . Het was voor mij niet makkelijk om te accepteren dat ik beter flesvoeding kon gaan geven omdat het voor de kleine beter was. Het is de eerste van vele beslissingen die je als moeder zult moeten nemen. Gelukkig kun je er goed over praten, dan heeft het sneller een plekje! Geniet vooral lekker van de kleine meid!
KZH... Phoe meid wat een heftig verhaal, ik moet nog, krijg er gewoon helemaal de bibbers van... Je hoeft jezelf niet schuldig te voelen want je bent er helemaal voor gegaan, helaas is niet elke bevalling hetzelfde en heb jij ENORM veel pech gehad, hopelijk kun je eind deze week echt op die roze wolk gaan zitten en gaan genieten van jullie meisje Lotte!
Zet dat langzaam maar dikgedrukt... Phoe wat gaan de dagen zo langzaam zeg hahahaha... Achja, 3 weekjes... Hopelijk geen 5 !
kzh: Wat een heftig verhaal, ik denk dat je heel trots op jezelf mag zijn. Het is niet niks zo'n bevalling en al helemaal niet als zoveel tegen zit. Jammer van de borstenvoeding en al helemaal omdat je al van te voren goed besproken had. Ik hoop dat je al een beetje beter voelt en lekker aan het genieten bent.... Ik heb soms het idee dat bevallingen die ingeleid worden in het zkh vaker heftiger zijn of lijkt dat maar zo? Ja, de suiker waardes waren goed in Wes z'n bloed, doen ze voor de zekerheid bij zware baby's. Hij zit nu weer boven zijn geboorte gewicht. Morgen moet mijn vriend weer gaan werken, dus zijn we met zijn tweetjes. Soms vind ik het wel moeilijk als hij huilt, ben bang dat ik hem te snel pak. Maar als hij ergens last van heeft, dan vind ik het zielig om hem te laten huilen. Ik denk als we een weekje verder zijn, het ook steeds makkelijker worden, gewoon alles, je moet hem toch nog een beetje leren kennen. xxx
Jeetje KZH wat een bevalling, alles wat je tegen kon hebben zat dus ook zo'n beetje tegen En sorry dat ik het zeg hoor, maar wat een K*T ZH!!! Zoveel fouten die ze gemaakt hebben... Hoop dat je er al een beetje bovenop bent gekomen en een beetje heb kunnen verwerken!! En je hoeft je zeker niet schuldig te voelen en gefaald heb je al helemaal niet meis! Ja de tongriem, dat is belangrijk omdat de kleine anders later problemen kan krijgen met praten en nu met drinken. Ik heb het gelukkig niet gezien hoor!! Vriendin van me (ze is logopedist) en zei dat het beter is als ze het doen wanneer de baby net geboren is dan later. Later kan het traumatisch worden en pijnlijk. Ukkie, vervelend he die laatste weken! Je weet niet meer wat je kan gaan doen, je kan ook niet veel meer en je wacht alleen maar...pfff Hoop voor je dat je kleine niet al te lang op zich laat wachten Janneke, ik dacht ook altijd dat je je kleine niet te snel op mocht pakken omdat ze dan denken dat als ze huilen dat ze dan altijd gelijk opgepakt worden. Maaaaar ik las vandeweek in me baby mama boek dat onze kleintjes dat nu nog niet beseffen en dat ze nu juist wel veel knuffels en aandacht nodig hebben. Hier gaat t nog niet echt helemaal top...Ben erg gevoelig nog steeds en dat terwijl ik voorheen juist echt heel nuchter was en best hard. Gister heb ik de hele dag lopen janken omdat ik boos was op me vriend, ik vind dat ik te veel doe en niet zeur om wat ik doe of moe ben en dat hij pas dingen doet wanneer ik hem vraag en hij steeds moe is (hij is deze week nog thuis). Hij vind mij onredelijk, maar als dat echt zo is dan heb ik denk een depressie ofzo....weet er anders ook geen verklaring voor...kan nu zo weer gaan janken en me kut voelen Daarom ben ik de laatste tijd ook niet meer actief geweest hier. Ik hou echt onwijs veel van me kleine, lieve mannetje, ben heel blij met hem, kan ook uren naar hem kijken en genieten. Maar ik had gisteren voor zijn bestwil mezelf de hele dag opgesloten in me kamer zodat hij niet kon voelen hoe slecht ik me voelde en stieken ook zodat mijn vriend weet en merkt wat ik straks moet doen als hij weer werkt. Ik heb t idee dat hij t allemaal niet snapt, dat wij het als vrouwen best zwaar hebben zo na de bevalling en daarna het verzorgen van ons kindje. Zooow weer ff wat geklaag Sorry hoor meiden! Owja Aaron heeft keutels, echt sneu, want hij moet deze eruit persen. De kinderarzt had vorige week dinsdag gezegd dat dat beter is dan diaree.... Nou ik weet t niet zeker hoor?!! Hij zei dat ik ietsie meer melkpoeder moet gebruiken voor zn flesje (ipv recht, met een klein kopje op t lepeltje zegmaar) Herkennen jullie dit miss??
Hier gaat het goed maar krijg echt kwaaltjes (laatste 2,5 week mag nog niet klagen haha) Slapen wordt steeds lastiger omdat ik nogal veel draai en dit doet pijn met mijn buik, en de steken in mijn 'schaamstreek' doen steeds pijner en pijner.. Ze ligt ook al heel erg laag, van mij mag ze binnen een weekje wel komen hoor! Maargoed, dat hebben we niet voor het zeggen... 19 April hebben mijn vriend en ik 8 jaar verkering, we hopen op een cadeautje!!