Ik had bij onze eerste ook allemaal maat 56 em 62 gekocht omdat de verloskundige zei dat ze de kleine op minstens 8 pond schatte. Bleek hij maar net 6 pond te zijn en 49cm dus alles was te groot. Ik zou zorgen dat je ook in elk geval 1 setje maat 50 heb en mocht t idd zo'n kleintje zijn is t zo bijgekocht.
Hoe gaat het dames♡ Heeft iemand ook last van meermaals daags buikkrampen hebben (lage buikkrampen) Ik zat vorige week op de verlos & kraam afdeling tegen middernacht ivm baarmoedermond die open is... Het tuutje is inderdaad open en erg zacht zo'n 1 a 2 cm (vingertopje opening) maar de binnenkant is gelukkig nog helemaal dicht waar het dicht moet zijn. En de baarmoederhals is nog 3.38cm Maar moest me geen zorgen maken. Zou normaal zijn na een eerdere bevalling of een eerdere miskraam (5×) Toch is het pas sinds een week open en vind ik het eng... en ben bang dat ik straks te vroeg bevallen ga. Zeker nu die krampen er ook nog bij komen Ook moet ik vaak een grote boodschap doen En dat doet pijn(brand !!) Het voelt alsof je die avond daarvoor te pittig gegeten hebt.. Alleen heb ik al zeker 2 maanden niet pittig gegeten , zelfs niet een beetje... Waar komt dat brandende dan vandaan ? Ons kindje doet het echter super. Kan flink schoppen zeg ! Dat is wel weer genieten Alleen lees ik zoveel slecht nieuws in Facebook groepen van december mama's (zit er in 3 waarvan 1 van ons hier is natuurlijk) Waardoor ik zelf ook helemaal bang word Het breekt mij echt om hun verhalen te lezen Ik vind het zo erg voor die dames dat ik hier in tranen zit
Ik snap je angst helemaal, hopelijk blijft jullie uk gewoon even lekker zitten. Kom jij evt niet in aanmerking voor een cerclage? Hopelijk nemen de krampen snel af. Heb je misschien last van aambeien omdat het zo brand/pijnlijk is. Fijn dat jullie uk alles goed doet Ik snap je angst van alle enge/verdrietige verhalen wat je nu veel leest. Zelf blijft ook in mijn achterhoofd zitten er kan altijd wat mis zijn, heb helaas meerdere slechten verhalen/ervaringen van kennissen in mijn omgeving. Heb veel amgst gehad tot de 20 weken echo, sinds ze hebben gezegd voor zover wij kunnen zien is alles goed ben ik los gegaan. Ik probeer ook alle slechte verhalen niet te lezen zoals horror bevallingen of me heel erg verdiepen in de risico's van suiker in je zwangerschap. Ik ben ook namelijk bang als ik er negatief tegenover ga staan dat het dan juist mis gaat.
He wat naar. Die onzekerheid is killing he? Ik lag vorige week dinsdag ook in zkh op kraamafdeling met buikkrampen en vaginake steken. Alles was nog potdicht zei ze, en tuutje was nog hard en naar achter. Gisteren weer gecheked en weer alles nog hard en goed dicht. Maar de buikkrampen en vaginake steken blijven. Punt is dat het echt is in rust en niet bij plotse bewegingen of iets dergelijks en ze zijn echt heel erg fel. Omdat het in rust is denk ik niet dat het m'n banden zijn. Blaasontsteking wel aanwezig maar al 5 dagen ab kuur dus daar zal 't ook jiet van zijn. Het maakt me allemaal maar onzeker en heb ook de neiging bij alle steken en buikkrampen rust te nemen en direct te liggen. Maargoed het is gisteren weer gecontroleerd en ook hier was het goed. Ik denk dat we toch moetne vertrouwen op de vk, zei zullen geen risico nemen. Toch tel ik langzaam af naar de 24 weken... Bedoel dat is toch ene mijlpaal. Oja mijn buikpijn neemt ook af als ik naar 't toilet ben geweest... Al is de pijn die ik voel echt alsof ik ongesteld ga worden heel raar. Ik zit alleen in de fb groep van zp.... En inderdaad het maakt me even niet onzeker omdat m'n 20 wkn echo goed was maar verdrietig nieuws grijpt me wel aan.
Met aambeien heb je toch ook pijn als je zit loopt of staat ? Ik voel alleen pijn tijdens de grote boodschap en verder echt 0 last van de achteringang (om het zo maar even te noemen) Nooit aambeien gehad dus ook geen idee hoe het zou voelen
Na de bevalling van onze dochter heb ik het gehad, ik had er helemaal geen last van behalve af en toe bloed bij het afvegen. Maar hoor van sommige dat ze constant last hebben en andere weer af en toe.
Misschien een tip: als je zit te poepen je voeten op een krukje zetten. Wij horen hurkend te poepen en niet te zitten dus als je de hurkstand simuleert dan poep je misschien minder pijnlijk? En misschien een of twee glazen water meer op een dag? Het zijn maar tips! Succes.
Net weer op controle geweest bij het ziekenhuis en ik ben helemaal goed gekeurd. Mag weer terug naar de verloskundige . Moet nog wel 2 keer een groeiecho doen maar die mag mijn eigen verloskundige ook doen. Ben helemaal happy
Fijn zeg! Lekker van genieten! Hier mag ik morgen weer. Ben heel benieuwd. Was voor t eerst dat er 4 weken tussen zat bij mij. En hoop ook voor t laatst. Hoe gaat t bij jullie met de kilo's? Bij mij best hard. Schat dat er zo'n 8 kilo aanzit. Vind t best veel. Hopelijk gaat t nu wat minder hard.
Kilo's gaan goed hier. Ik was tot week 18 2.5kg aangekomen en daarvan ben ik er alweer 2 van kwijt. Soms heeft zwangerdiabetis zijn voordelen, maar ik kan niet wachten tot uk geboren is en ik weer af en toe iets lekkers kan snoepen (al hoop ik dat ik dit keer wel mijn kilo's er af kan houden)
24 weken en 2,5 kg aangekomen, mij hoor je niet klagen. heb overgewicht dus veel moet/mag er niet bij 20 weken echo zijn we helemaal goedgekeurd. joepie Volgende week heb ik de suikertest.
Hey dames, Sorry hier komt echt een heel lang verhaal, maar het is ook voor mezelf om alles op een rijtje te zetten Ik heb een serieus probleem. En dat probleem ben ik zelf. Ik ben zo verdrietig dat ik niet kan genieten van mijn zwangerschap. Al heel me leven ben ik onzeker en hier beb ik (zeer goed) mee leren leven, dit zijn super veel vrouwen en ik moet altijd zelfs een beetje om mezelf lachen als ik denk dat ik iets niet kan. Dan kan ik mezelf corrigeren door te zeggen: je zegt het altijd en toch lukt het vaak toch. Dus echt last heb ik er niet van. Ik ben altijd oprecht opgewekt en vrolijk en sta echt oprecht positief in het leven. Sinds ik zwanger ben heb ik nog geen 1x kunnen genieten. Eerste weken bloedverlies, toen bleek er een hematoom te zijn wat de kansen 50/50 maakte, toen blaasontstekingen met die verdomde streptokokken groep b (weer angsten dat ik gbs ziekte door zou geven). Nu tot 3x toe antibiotica wat geen een x de bacterie weg heeft gekregen waardoor ik aan kuur 4 zit... En dan tot slot kreeg ik vorige week steken in mijn vagina welke ik jiet vertrouwde, vk gebeld en kwam in het zkh... Maar volgens mij meer om mij gerust te stellen. Alles zat nog pot dicht. 2 dagen thuis gebleven van werk en sinds vorige week echt continue menstruatie pijn. Dit vertrouwde ik weer niet en weer naar de vk gegaan alles nog steeds dicht. Nu zijn vandaag die menstruatiekrampen veel erger en zou ik 't liefst weer bellen. (daarnaast trouwens oook een goede vriend van me met 16 weken zijn kindje verloren aan een ontsteking, toen ik ook 16 weken zwanger was) Nou waar 't omdraait: Voor mij zijn deze angsten zeer reëel. Ik ben echt totaal geen huiler echt niet... Maar sinds 2 a 3 weken huil ik stilletjes in mezelf angst om dit kindje te verliezen. Vandaag vroeg een client of ik genoot van mijn zwangerschap.. Of het goed ging Ik wilde sociaal ja zeggen maar kreeg het gewoon niet over mijn lippen. Eigenlijk gaat het niet goed. Ik haat het zwanger zijn (ja ik hou van het getrappel van mijn dochter, ik hou van fantaseren over haar, ik hou ontzettend veel van haar nu al) maar ik haat alle onzekerheid. Als ik dit hardop zeg tegen mezelf wil ik er gewoon niet om liegen en niet omheen draaien. Ik heb op een of andere reden een angststoornis ontwikkeld. Ik herken mezelf niet meer terug ben slaapeloos. Genoeg redenen om hulp te zoeken... Maar aan de andere kant vind ik mijn angsten wel reëel. Want wie heeft er nu L zolang menstruatie pijn? Wie heeft (echt alleen puur in rust) vaginaale steken met 25 wkn wat niet bij de banden vandaan komt? Ik ben tegelijkertijd bang dat mijn pijntjes niet meer serieus genomen gaan worden en dat ik een stempel krijg. Morgen bel ik de vk. Ik moet dit met haar bespreken. (ook nog met mijn man.. Dat vind ik ook erg moeilijk want hij is lekker nuchter). Alle andere moeders lijken zo zeker.. Ik wil zo graag genieten.... Iemand tips (ik sta open voor psycholoog maar vind dit ergens ook weer zo drastisch klinken en dan denk ik bij mezelf girl get yourself together En doe normaal) Sorry voor 't lange bericht.. Kennelijk zit het me al heel lang erg hoog
@Kikkertjekwak Jeetje! Ik vind het echt super naar allemaal voor je als ik je verhaal lees. Ik ben niet heel erg goed in mensen opbeuren oid maar; Onzeker zijn is super normaal tijdens een zwangerschap. Ik heb zeker 1 keer in de week dat ik het ook allemaal even heel zwart zie en mijn man me echt weer positief moet zien te krijgen. Ik heb ookal tegen meerdere mensen in mijn omgeving gezegd dat zwanger zijn echt niet mijn ding is. Ik vind dat dat ook mag. Ik ben er daardoor niet minder gelukkig mee? Ik ben ontzettend blij en hou nu al oneindig van onze kleine man. De lichamelijke klachten die je hebt vind ik ook niet normaal klinken. Ik ben vandaag ter controle bij de vk geweest en die drukken mij keer op keer op het hart dat ze écht willen dat ik bel als ik twijfel oid. Zelfs het spoednummer. Wat er ook is. Ze willen absoluut niet dat je jezelf teveel gaat voelen en daarom maar niet belt. Hun zijn er voor dit soort situaties. Mocht dit niet zo voelen voor jou bij deze praktijk moet je misschien kijken of je naar een ander verloskundigenpraktijk kan? Verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik vind het vooral super k*t voor je dat je er zo mee zit! Praat even goed met je man. Ik hoop dat je snel wat rust kan vinden.
Ik ben inmiddels al bijna 10 kilo aangekomen! Opzich is het niet dramatisch. Ik ben 1.77 en woog 60 kilo, nu dus bijna 70. Ben in het begin vrij snel 5/6 kilo aangekomen omdat ik cold turkey gestopt ben met roken. Dat is gelukt! Dus nu gaat het langzaam met de kilo’s. Ik ben vandaag weer ter controle geweest en alles was goed! Volgende afspraak pas weer op 19/09. Wat vliegt de tijd! Helaas moet ik die dag ook voor die stomme suikertest. Mijn oma en moeder hebben beide suiker gehad tijdens de zwangerschap, daarom mag ik nu getest worden. Op 30/09 staat er een 3D/4D echo gepland. ZIN IN!!
Lieve meid, Het is echt helemaal niet erg dat je dit van je afschrijft. Ik denk allereerst dat het heel goed is dat je dit met je verloskundige gaat bespreken. Zij kan je waarschijnlijk beter geruststellen dan wij maar ik wil toch een poging doen. Dit is mijn 6e zwangerschap. Ik heb 2 missed abortions gehad en onze eerste is overleden, dus onbevangen zwanger zijn en genieten is voor mij ook niet vanzelfsprekend. Tijdens mijn eerste zwangerschap (van mijn zoontje dus) had ik ook heel veel en heel lang menstruatiekrampen. Ik ben heel vaak voor niks bij de verloskundige en ook in het ziekenhuis geweest. Dat is echt niet raar, daar zijn ze voor en ze zijn ook echt wel wat gewend. Die steken herken ik wel van de zwangerschap van mijn dochter. Wat het precies is weet ik niet maar het betekende in elk geval niks bij mij. Ik had ze ook in rust. Er gebeurt natuurlijk ook van alles he daarbinnen. en beter 20 keer voor niks aan de bel trekken dan 1 keer te weinig. Ik ben ook echt niet zo zeker (en ik denk heel veel anderen ook niet), maar ik heb wel geleerd om te genieten van de kleine dingen. Hormonen kunnen ook hele rare dingen met je doen. Helaas horen piekeren en onzekerheid daar ook bij. Maar dat neemt niet weg dat het vreselijk is om je zo te voelen. Ik heb tijdens 1 zwangerschap begeleiding gehad van een psycholoog en zij raadde mij toen aan om echt dingen te doen die verbinding met je kindje tot stand brengen om er zo van te leren genieten. Dat kan bijv door zwangerschapshaptonomie of zwangerschapsmassage/yoga net waar je van houdt. Rustige ontspannen momenten die echt draaien om jou en je kindje. Daarnaast mag je ook reeel zijn. Het zijn gewoon hele nare dingen dat bloedverlies en die bacterie en die streptokok. Het is echt niet gek dat je daar onzeker en bang voor bent. Maar het is wel goed om dat niet op te kroppen. Je verloskundige is echt de aangewezen persoon om dit soort dingen mee te bespreken. Heb je wel een beetje een lieve verloskundige? Ik zou zeggen zet m op. Deel het met je man (een beetje nuchterheid is soms ook heel goed) en de verloskundige en wacht gewoon af wat zij zeggen. Ik weet niet of ik je hiermee help maar zet m op meid. En schrijf lekker van je af als dat nodig is! Dikke knuffel
Oh ook al zo netjes. Ik ben ook wel te zwaar dus hoopte ook dat t niet zo heel hard zou gaan maar zo ging t de andere keren ook bij mij dus vrees dat er weinig aan te doen is.
Wow knap dat je zo in 1 keer gestopt bent met roken! Heel goed van je! En dan is die 10 kilo ook logisch te verklaren toch?! Leuk zo'n echo! Wil ik eigenlijk ook maar mijn man vind het erg duur.
@jvsd92 en @Johanna18 Bedankt voor jullie reacties.. Klink stom maar doet me echt goed. Ik voel me zo stom dat ik zo onzeker ben en ik schaam me ervoor dat ik niet kan genieten, 't voelt zo ondankbaar. Mijn verloskundigen zijn super lief eerlijk waar. Geven mij niet 't gevoel dat ik ze niet mag bellen dat doe ik zelf.... Ik ben van de week bij zwangerschapsyoga geweest en dat heeft me inderdaad dus wel goed gedaan, en ga ik voortzetten. Heb het net een soort van genuanceerd met mijn man besproken hij staat sowieso wel achter me en ondersteund me wel maar is niet de aangewezen persoon om me uit deze gekke angst te helpen.. Kennelijk is onzeker zijn iets wat er wel bin hoort in bepaalde mate. Maar ik ga er maar aan werken, en toch mer de vk bespreken. Ik wil hier echt een stukje sterker uitkomen.
Haha dit is letterlijk mijn verhaal! Ook zomaar gestopt toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, eerste 12 weken 6 kilo aan gekomen en nu 5 in de afgelopen weken woog 55 met lengte 1.63 meter en nu 66 kilo dus ook niet superdramatisch ben wel benieuwd waar ik eindig.