Hoi allemaal! Zag net een topic voorbij komen met 'succes verhalen gezocht IUI' en daar ben ik eigenlijk ook naar op zoek, maar liever nog iets specifieker . Wij zijn nu bijna 3 jaar bezig om zwanger te worden. Zonder enig resultaat, zelfs geen heeeeel klein beetje of heel kort zwanger geweest. Onderzoeken zijn allemaal geweest en er is niets uitgekomen waarvan ze zeggen: Dat is de de reden dat het niet lukt. Heb overigens geen samenlevingstest gehad (doet het zh niet aan) en er is wel een schildklierafwijking geconstateerd (maar die was snel weer met medicatie op orde). We hebben nu de mogelijkheid om aan behandeling te beginnen. En dat zal in eerste instantie IUI worden. Ik vind het echter heel moeilijk te beslissen wanneer we er aan zullen beginnen, omdat ik bang ben dat het met IUI ook niet zal lukken... Direct door naar IVF zal niet kunnen, maar ik zou zo graag zien of er uberhaupt een bevruchting plaatsvindt. Iets in mij zegt dat het daar al fout gaat, aangezien ik nog nooit iets van een (beginnende) innesteling gevoeld heb... Ik heb gewoon nog nooit het gevoel gehad eventueel een klein beetje zwanger te zijn. Niet dat IVF me een pretje lijkt, maar als het dan sneller raak zou zijn dan met IUI . Denk ik raar of heb ik met IUI ook nog voldoende kans en moet ik het gewoon proberen? Ik ben het zelf proberen na 3 jaar in elk geval wel zat nu . Hoor graag ervaringen van jullie van IUI in combinatie met onbegrepen onvruchtbaarheid .
Hoi Pien, ons verhaal lijkt een beetje op dat van jullie. alleen zijn wij iets korter bezig, een jaar. Wij hebben 1 iui gehad met milder stimulatie (zonder resultaat) en ik ga daar graag mee verder. ik weet natuurlijk niet wat je leeftijd is maar het voelt goed om niet meteen in de ivf molen te springen. Het is een soort milde vorm en voelt naar mijn idee wat natuurlijker aan. ook omdat er bij ivf gebruik wordt gemaakt van hogere dosis hormonen. ik weet natuurlijk niet wat je leeftijd is en hoeveel 'haast' je hebt maar zelf begin ik ook echt een beetje moedeloos te worden. toch wil ik graag nog 3x iui omdat er na 4x iui ongeveer verwacht kan worden dat er een zwangerschap optreed. als dit niet zo is dan heeft iui ook niet zo veel zin meer begreep ik van mijn arts. ik heb zelf ook het gevoel meer 'kansen' te hebben door de iui en ivf pogingen samen op te tellen. Kortom ik kan je geen positief resultaat melden van onze 1e iui poging, alleen maar hoe ik er tegen aan kijk. heel veel succes met je beslissing
Bedankt voor je reactie Chanti . Ik ben inmiddels 30 jaar, en jij als ik vragen mag? Dus wat dat aangaat heb ik nog wel even tijd, maar dat is dan ook de reden waarom het ziekenhuis ons zo lang adviseerde het zelf te proberen. Maar de jaren tikken nu wel snel door! Ik geloof ook dat IUI minder belastend is dan IVF en met die gedachte moeten we het in elk geval proberen. Ook wil ik het IVF traject nog wel even uitstellen omdat het toch wel het laatste is wat je kunt doen. Misschien kan ik bij m'n gyn ook wel voorleggen om eerst een aantal keer te proberen en dan weer verder te kijken... Hopelijk gaat het jullie lukken met IUI! Succes!
Hier ook onverklaard verminderd vruchtbaar en van de derde IUI zwanger geworden. Werd helaas een miskraam, maar heeft zeker zin dus! Ik zou het een kans geven, weet niet eens zeker of je zelf mag kiezen om meteen naar IVF te gaan als daar geen aanwijsbare reden voor is. Ik wilde juist graag alle mogelijke IUI's doen, hoopte zo daarvan zwanger te worden, is nog enigzins natuurlijk met een extra duwtje zeg maar. Ben nu bezig met IVF in eigen cyclus, maar blijf het een raar (en niet zo fijn) idee vinden dat mijn eventuele toekomstige kind begon in een petrischaaltje in het ziekenhuis ipv in mijn buik.. Maar helaas kan het bij ons niet meer anders..
@Pien15 Mijn man en ik zijn sinds september 2010 bezig om zwanger te worden. Bij ons zijn alle gebruikelijke onderzoeken gedaan, inclusief samenlevingstest en HSG en ook bij ons lijkt alles goed te zijn. Maar tot op heden helaas nog niet zwanger. Wij hebben in overleg met de fertiliteitsarts afgesproken dat wij zelf 6 maanden (na HSG) nog proberen zwanger te worden. Inmiddels al 5 maanden verder zonder zwangerschap. Met nog 1 maand te gaan denk ik niet dat t voor ons op de 'natuurlijke' wijze zal lukken en dus vanaf september met IUI gaan beginnen. Het is moeilijk om te begrijpen waarom het niet lukt als alles in orde lijkt te zijn. Succes in ieder geval met wat jullie ook beslissen.
Bedankt voor jullie reacties : Klaasje: nee ik denk ook niet dat we keuze hebben hoor, maar het is meer het idee van: goh moeten we eerst nog 6 x IUI doen terwijl het gevoelsmatig niet zoveel meer oplevert. Maar dat is natuurlijk niet bewezen in ons geval en zullen we het gewoon moeten proberen . Als het met IUI kan dan graag met IUI i.p.v. IVF, maar dat zal de praktijk uit moeten wijzen. Balen dat jullie geslaagde poging in een miskraam eindigde . Was die endometriose dan niet eerder vastgesteld, maar pas na de IUI? Gelukkig hebben ze dat bij mij wel onderzocht, dus daar kan het ook niet meer aan liggen... Konden jullie bewust kiezen voor IVF MNC trouwens? Ik geloof niet dat ons ziekenhuis dat aanbiedt, alleen via een studie, maar daar konden wij niet meer aan meedoen... Ik wens jullie veel succes met het IVF traject! Mysteriousgirl: dan kunnen we elkaar de hand schudden denk ik . Als het aan mij ligt gaan we ook in september beginnen met behandeling. IUI dus hoogst waarschijnlijk. Wij hebben in maart nog advies gehad om het nog een aantal maanden zelf te proberen. Maar wij zijn volgende maand al precies 3 jaar bezig en als ik het hier zo op het forum zie, worden de meeste meiden al wel eerder behandeld... Dus dan wordt het nu toch wel een keertje tijd voor ons. Ik vind het best moeilijk dat er geen oorzaak is, daarom vind ik het ook zo moeilijk om met IUI te beginnen, omdat we niet weten wat het probleem is en of dat dan wel zinvol is... Maar ja, we zullen het toch proberen moeten om er achter te komen... Jij ook heel veel succes. Hopelijk toch nog een wondertje op de valreep . En anders komen we elkaar misschien binnenkort wel tegen bij een IUI topic ? Jij ook veel succes!!
Ik herken je verhaal maar al te goed! Je wil heel graag een reden hebben zodat je je daar aan vast kunt klampen.... Maar soms is er gewoon geen reden.... En dat maakt je angstig, want wat nu dan? Ik dacht ook dat Iui verloren pogingen zouden zijn. Slagingskansen waren niet erg hoog, dus had er niet veel moed in. Maar goed, je ziet het aan mijn banner..... De kans is er zeker! Probeer het juist wat positiever te zien...... Met Iui kunnen ze het allemaal wel goed bijhouden en zien wat er gebeurd. Ook worden de zaadjes al een stuk dichter ingebracht zodat ze niet meer die hele weg af hoeven te leggen! en Iui heeft het meeste slagingskans bij onbegrepen onvruchtbaarheid! Weet je... In die tijd heb ik een potje gemaakt met zes briefjes..... 5 pech briefjes en een het is raak briefje!m1x zou het raak zijn.... Kon de eerste keer zijn, maar ook de zesde keer! En yes het was de tweede keer.... Dit was mijn manier om er positief in te blijven geloven. Want dat moet je gewoon doen!!! Ga er voor.... Geef het een kans en probeer positief te blijven!! Ik duim voor jullie......
Lief Wila . Dat beurt me inderdaad wel weer een beetje op . Ik wist ook niet dat kans bij onbegrepen onvruchtbaarheid juist het hoogst is. En jouw goede voorbeeld geeft weer hoop. Leuke manier had je bedacht om er positief in te staan, misschien ook wel iets voor mij . Jij heel veel succes met de laatste lootjes van je zwangerschap! Spannend of het een jongen of een meisje wordt .
Weet je Pien, het blijft gewoon een heel spannend iets! Je hebt een plaatje voor ogen en dat is verstoord. En niemand kan vertellen waarom....? Want alles is goed! Ik was echt niet positief hoor tijdens onze weg.... Ik dacht alleen maar: dit komt nooit meer goed! Alleen wist ik ook dat ik daardoor niet zwanger ging worden en ik alles aan moest grijpen aan hulp die er was! Het vervelende van alles is gewoon dat helemaal niemand jou kan vertellen of je droom ook ooit werkelijkheid wordt en je hebt er geen grip op. Dat vond ik tenminste zo moeilijk! Alleen met mijn verhaal en mijn potje met briefjes wil ik je idd een positieve boost geven om te laten zien dat het kan, dat je het moet proberen en dat je echt moet proberen positief te blijven! Dan kom je het verste..... Zet m op meid! Hou die hoop vast!
Hoi Pien, Hoewel wij niet te maken hebben met onbegrepen onvruchtbaarheid, bij ons is er wel een oorzaak gevonden, wilde ik toch even reageren. Ik zou zeker eerst met IUI beginnen, het heeft een kans van slagen. En het zou zonde als je die kans zou laten liggen. Het is lang niet zo zwaar als IVF of ICSI. Het zijn altijd 6 kansen meer. Zo ben ik er in gegaan. IVF/ICSI zijn uiteindelijk ook maar 3 pogingen. Ik begrijp je ongeduld wel heel goed. Sterkte en succes en ik hoop voor jullie op een mooi IUI kindje. Klaasje: Als je eenmaal je kindje in je armen hebt maakt het je niet meer uit of het nou in een petrischaaltje of in je buik is ontstaan hoor. Ik vind het als ik naar mijn dochter kijk juist extra bijzonder hoe zij is ontstaan, misschien is dat iets om aan te denken? Jij ook succes meid!
Wordt weer helemaal blij van jullie lieve berichtjes . Ik ben namelijk helemaal geen geduldig type, maar hier kun je gewoon niets aan veranderen... je kunt niet anders dan afwachten en hopen dat je grote wens uitkomt. Maar na 3 jaar is het tijd voor actie: Heb dan net ook gelijk maar de fertiliteitsafdeling gebeld en ik kan over 1,5 week al terecht . Gaan we dan plan de campagne afspreken. Misschien kunnen we al starten in september? Zou mooi zijn. Voelt wel ff goed dat ik die afspraak nu gewoon heb staan en da we straks niet meer zelf hoeven te proberen en het uit handen gaan geven... ook heel spannend natuurlijk .
Hoi Pien, We zitten ook in de IUI traject, hoewel bij ons is de oorzaak gevonden - de verminderde zaadkwaliteit van mijn man. Ik ben zwanger geraakt na de eerste IUI poging, maar helaas werd het een MA bij 10.5 weken. Sindsdien nog 2 pogingen mislukt en nu zit ik op een wachtbankje na de derde... Ik snap heel goed wat je zegt over ongeduld. Ik ben ook erg ongeduldig en aangezien ik 32 ben (inmiddels 1.5 jaar nadat we zijn begonnen met "proberen") voelt het voor mij zeker alsof de tijd steeds sneller voorbij vliegt en je nog steeds met lege handen blijft staan. Ik heb ook al vaak gedacht dat ik veel liever direct met IVF zou beginnen... Maar nu het zover is (de arts zei tegen ons dat na deze poging de kans op succesvolle IUI te gering is en we mogen met de IVF starten), vind ik het toch heel eng... Hoe zal ik reageren op de hormonen? Hoe regel ik het allemaal met mijn werk? Wat als ik niet goed te stimuleren ben? Enz. enz.... Ik ben dan ook blij dat we voor onze intake waarschijnlijk toch nog een IUI poging kunnen doen, als deze poging niet slaagt... De IVF is toch ontzettend ingrijpend. Dus pak maar zeker je kans met de IUI, de kans dat het bij jullie slaagt, is best hoog denk ik! Goed dat jullie zo snel kunnen beginnen! We waren voor een half jaar weggestuurd om zelf te proberen, hoewel het al bekend was dat de zaadkwaliteit van mijn man slecht was.... Grrrr... Soms denk ik, als we dan meteen met de IUI konden beginnen, was het misschien al gelukt... Dus heel fijn dat jullie nu kunnen starten, 3 jaar is zeker niet niks! Heel veel succes!
Wij zijn dan niet onbegrepen onvruchtbaar, maar hebben geen spijt dat we voorafgaand aan het IVF/ICSI-traject 11 (mislukte) IUI's hebben ondergaan. Voor hetzelfde geld is het met IUI wel raak! En is IUI juist de oplossing voor jullie! En dat bespaart je dan het zware traject van een IVF/ICSI-behandeling. Want laten we wel wezen: je moet spuiten, bollen proppen van onderen, een punctie ondergaan (ook niet zo'n pretje), hebt kans op overstimulatie (ook geen pretje kan ik je vertellen) en dan maar afwachten of het allemaal resultaat heeft gehad. Ik wil je heel veel succes wensen bij je IUI-traject en hopelijk is het snel raak!
Kishka: bedankt. Wat vervelend dat jullie naar huis zijn gestuurd terwijl duidelijk was dat het wel erg moeilijk zou worden... Dat ze ons naar huis hebben gestuurd vind ik nog wel begrijpelijk. Maar we blijven natuurlijk niet bezig na 3 jaar zelf proberen... Ben blij dat we nu snel een afspraak hebben, hopelijk kunnen we ook snel beginnen met IUI. Kan me je angst voor IVF ook voorstellen. Je weet nu met IUI wat je hebt en dan moet je weer iets anders proberen wat stukken heftiger is... Ik hoop dan ook van harte voor jullie dat deze laatste IUI nog slaagt! Be Happy: je hebt gelijk hoor. Niet geschoten is immers altijd mis. Gelukkig dat het bij jullie uiteindelijk wel gelukt is, ook al is het met ICSI. Zie dat jullie met een 2e wondertje zijn begonnen. Heel veel succes daarmee. Hopelijk succes bij deze 2e terugplaatsing!
Hoi Pien, Is het met of zonder hormonen? Wij zijn ook onbegrepen onvruchtbaar en zijn niet zwanger geraakt van IUI (voor het grootste deel met hormonen). Maar als je een paar keer een lagere dosis hormonen hebt gespoten, dan kan de arts wel beter inschatten hoeveel hormonen je nodig hebt voor het juiste aantal eitjes bij IVF. Dus wat dat betreft heeft het toch nut. Mocht je zwanger raken, dan is het veel minder invasief. Uit de wetenschap blijkt dat IUI met hormonen wel zin heeft bij onbegrepen onvruchtbaarheid. Zonder hormonen kun je net zo goed gewoon seks hebben.
Thanks Aquilegia. Het is wel de bedoeling om dat met hormonen te doen ja. Dat heeft de gyn eerder al eens aan ons verteld. Tsja hopelijk hebben we alleen dat ene kleine setje even nodig... wat hormoontjes erbij, beste zaadjes uitzoeken, de zwemmers een mooi eind op weg helpen en hoppa . We gaan er gewoon voor, we zullen het toch moeten proberen en dan zien we wel waar het schip strand...
Hier 4 keer IUI gehad, bij ons is er ook geen oorzaak gevonden waarom het niet lukte. Overigens ook na 3 jaar aan de mmm begonnen. Wij hebben wel samenlevingstesten gehad en een HSG. Ons slagingspercentage per IUI poging lag op 35 %. Wij zij na 4 pogingen gestopt omdat ik voorafgaand aan de 5e IUI poging opeens een eisprong kreeg op cd 9, ik reageerde te heftig op de hormonen (clomid 50mg tabletten) Wij zijn toen op eigen verzoek overgestapt op IVF, daar was ons slagingspercentage 25 %. Las dat jullie inprincipe al besloten hadden om voor de IUI te gaan. Ik zou ook zeggen meid ga ervoor, het zijn toch weer 6 pogingen en waarom die laten liggen? Daarbij vondt ik de IUI goed te doen, lichamelijk maar ook geestelijk. De IVF vondt ik erg zwaar (maar het dubbel en dwars waard)
Bedankt voor je reactie K3lly . Nog gefeliciteerd met je zwangerschap, al bijna aan het einde zie ik! Jullie hadden best een hoog slagingspercentage. Weet niet wat dat bij ons is, maar als het zoiets zou zijn, klinkt dat toch redelijk hoopvol. We gaan er vol goede moed aan beginnen. Jij nog succes met laatste lootjes!
Hier dezelfde stempel als jullie gekregen en ook al ruim 3 jr bezig. Bij 4e iui zwanger maar werd missed abortion. NA 2nd opinion in gent bleek mijn schildklierwaarde tsh 4,08. De normaawaarde is max 4,0 maar bij zwangerschapswens moet hijeigenlijk 1,0 zijn. In bloedoz in NL had hij ook deze hoge waarde maar hier zeiden ze dat hij prima was. Ik weet niet of jouw tsh weleens is geprikt? In 1,5 jr dat er tussen zit dat hij in NL en gent is geprikt is hij ook nog eensruim 1.5 omhoog gegaan. Dus mocht hij bij jullie al een tijd geleden zijn geprikt gewoon laten herhalen. Hier kan je lezen wat het gevolg is van een verhoogd tsh Schildklier en Zwangerschap / Schildklierstichting Nederland dus misschien ben ik achteraf helemaal niet onverklaard verminderd vruchtbaar. En ik wil anderen hier ook gaag over vertellen want NL gyns en ferti artsen hebben hier nog niet veel kaas van gegeten.
Hallo allemaal, Hier ook nog steeds onbegrepen niet zwanger. Komende week de 4e IUI al. We hebben nog steeds hoop, ook al spookt het vaak door mn hoofd; het gaat toch niet lukken. Tegen IVF zie ik persoonlijk heel erg tegenop mocht dit ervan komen. Niet zozeer de punctie die al vervelend ervaren kan worden. Maar vooral de hoeveelheid hormonen en dergelijke. De IUI vind ik persoonlijk niet zoveel voorstellen qua lichamelijke belasting. Heb weinig tot geen last van de hormonen, en het zaad inbrengen merk ik ook weinig van. Mentaal is het ietsje zwaarder, omdat je toch iedere keer die teleurstelling moet verwerken. Mij lijkt dit bij IVF toch allemaal wat heftiger omdat je dan ergens ook wel denkt, dit is het laatste nog wat ze kunnen doen. Maar als ik nu zou moeten kiezen meteen IVF of eerst nog de IUI, zou ik zeker de IUI doen. Het zijn toch weer 6 kansen, wat in de eerdere berichten ook is gezegd. Groetjes Ingrid