Bedankt voor alle lieve en steunende berichten hier, via pb en sms! Jan en ik hebben beide slecht geslapen, maar dat viel te verwachten. Jan slikt nu wel iets kalmerends 2 keer per dag om de ´kop´ eraf te halen zeg maar. Vanmorgen mijn werk gebeld en huilend met leidinggevende aan de telefoon gezeten. Daarna collega gesproken en toen voelde ik me opeens heel afgevlakt. Zo gaat het af en aan met mijn emoties. Krijg ik van Senna een dikke knuffel dan begin ik te huilen, maar vervolgens kan ik ook weer heel hard zijn tegen Jan. Jan is echt nog kapot....heeft deze twee dagen al meer gehuild dan in zijn hele leven volgens mij. Ik kan hem dan wel vasthouden en proberen te troosten. Hij wil ook echt bij mij (en ik ook bij hem) in de buurt zijn ook al begrijpen we elkaar niet altijd en kunnen we heel direct en hard zijn. Toch ook al wel een paar keer rustiger kunnen praten gelukkig. Senna voelt wel spanning en jan kan nog slecht de knop omzetten om zich echt even op Senna te richten en zijn liefde en geluk te voelen. Jan geeft aan elke afloop liever te hebben dan straks met een mogenlijk zwaar gehandicapt kindje. Ik zeg dat ik pas kan gaan nadenken over levensverwachting/kwaliteit en gevolgen voor het gezin zodra we duidelijke feiten hebben. Tuurlijk, er is een kans, maar niemand weet hoe groot, dat het als een wonder toch nog goed komt. Maar als de VK en gyn het beide beoordelen als iets wat echt niet klopt, dan is er dus wel degelijk iets aan de hand..... En anders bestaat ook nog de kans dat het ´alleen maar´ een buikwanddefect is en geen andere afwijkingen. Maar dat zou toch betekenen dat de baby direct geopereerd moet worden en er alsnog problemen kunnen ontstaan met de gezondheid van het kindje. Aan de andere kant ben ik nog steeds zwanger. Weet je hoe eng het is om te bedenken dat het kindje wat compleet afhankelijk van mij is, misschien zijn darmpjes buiten zijn buik heeft hangen. De kans op infectie is ook veel groter als ze buiten de buikwand zijn dan dat ze zich b.v. in een verdikking binnen de navelstreng bevinden.
Ik probeer zo veel mogenlijk per stap te kijken. Dus eerst woensdag de echo om te kijken of het kindje nog wel leeft en dan die week erop een beoordeling van het buikje. De volgende stap is het WKZ en daar probeer ik nog maar niet aan te denken. Hoewel ik denk er wel aan, maar ik ga nog geen ´wat als´scenario´s te bedenken want die kan ik nog nergens op baseren. We moeten alle twee in het proces mee gaan en dan op basis van het zoeken naar vragen en verkrijgen van antwoorden onszelf een beeld vormen over een keuze. Wat zou het toch mooi zijn als over twee weken blijkt de de uitstulping verdwenen is. Hoewel ik dan nog niet compleet gerustgesteld zou zijn hoor.
Britteke, meid wat een angst dat je die bloedingen hebt gehad. Fijn dat de echo kon bevestigen dat het kindje het nog goed doet. Hopenlijk heb je snel duidelijk heid over de bloeding.
och olga meid wou dat ik iets kon zeggen om het draaglijker voor je te maken. Dikke, dikke knuffel meid. Hou je goed. Blijf thuis en deel het met je gezinnetje. Knuffel elkaar veel, jullie komen hier samen door! xxxxxxxxxxxxxxxx
Geen reakties verder van mij hoor.... Hoewel, er is toch bijna alleen maar op mij gereageerd door al die lieve mama´s, dus hoef ik verder ook amper te reageren!
we leven allemaal heel er met je mee olga! We zouden allemaal je pijn willen verlichten en duimen allemaal op een goede afloop!
Britt, gelukkig alles in orde!! Olga. wat heftig tijd moet dit voor jullie zijn, en idd de vragen wat als...die konstant door je hoofd schieten.. ik werd vanmorgen wakker en moest als eerste aan jullie beebje denken, wat moet er dan wel niet bij jullie door je hoofd gaan. heftig hoor...
Lieve Olga, Olga man en Senna Wat een vreselijk nieuws zeg. Vind het zo erg voor jullie. We duimen, wensen en nog veel meer voor positief nieuws Jesse en zijn mama
pff, wat een geruststelling! Hopelijk zijn de uitslagen en de controle goed 9 sept, maar hardstikke fijn dat je een vitaal kindje zag!
Olga, rot geslapen dus. Begrijpelijk. Ik hoop zo met je mee dat de echo over 2 weken iets moois laat zien. Sterkte ook voor jan
Britteke..gelukkig ziet het er goed uit..nu nog even afwachten op de uitslagen! dikke knuffel! Olga..meid ...t lijkt me zo ontzettend moeilijk..idd maar stap voor stap bekijken..dat is het beste hè.. ik blijf ook hopen dat t er allemaal goed uitziet over 2 weken hoor!!! heel veel sterkte.......Dikke knuffel!!
Ik was dus bij mn zus. Het gaat wel goed met haar en ze heeft deze week halve dagen gewerkt. Ik heb foto's gekeken van het kindje. Echt verdrietig hoor, zo'n klein lichaampje. Wat een wonder hoe een leven groeit in een moederbuik. En wat een verdriet als het niet goed gaat, daar word je wel heel hard bij stilgezet, ook als je berichten hoort van niet-goede echo's en miskramen. Iedereen die een knuffel nodig heeft: KNUFFIE (inclusief mezelf)
Olga, de tranen springen in mijn ogen als ik je berichtje lees. Het lijkt me inderdaad een goed idee om dit stap voor stap door te lopen. Ik wens jullie nogmaals heel veel kracht en sterkte toe. Je kan hier altijd je hart luchten meid! We hebben allemaal ontzettend met je te doen!!!!Knuff
zeker een groot wonder, en er kan zoveel mis gaan! daar word je door zulke berichten wel bij bepaalt. extra dankbaar dat alles dan goed mag gaan! @olga; wat moeilijk allemaal, die onzekerheid, dikke knuffel meer weet ik ook niet te zeggen!
Olga en Britteke...moest even van Maartje jullie allebei veel sterkte wensen....ze heeft de pc kapot namelijk.. maar denkt wel aan jullie! En schrok ervan...Dikke knuffel!
Pffff meiden, wat een lieverds zijn jullie toch allemaal (blames the zwangerschapshormomen voor tranen ) ... Dikke knuf voor allemaal en een extra dikke voor Olga, Brit en Sanneke (Britt wat heerlijk dat je kleine lekker vitaal was!)
olga ppfff nogmaals een dikke dikke knuff... britt gelukkig dat het allemaal gewoon goed lijkt te zijn, maar wat een schrik meid! sanneke ook al verdrietig.. ppffff beetje veel vandaag ...bah bah..*groephug*