Zoals de titel al zegt, mensen kunnen soms heel vervelend al dan niet gemeen uit de hoek komen met opmerkingen. Ik zal aftrappen: Laatst kwamen we een oude klasgenoot van manlief tegen in het winkelcentrum. Zijn vrouw was net bevallen van een meisje en hij vroeg hoever ik al was en wat het werd. Ik zei: ik ben 31 weken en we verwachten een meisje (met een smile van oor tot oor). Meteen keerde hij zich naar mijn vriend en zei: "nou vriend maak je maar klaar voor een hoop teleurstellingen, die beginnen al bij de geboorte, wanneer je ziet dat het echt een vrouwke is". Mijn vriend keerde zich naar mij, en ik stond met mijn oren te klapperen. Vervolgens zegt mijn vriend: nou sorry hoor, wij en vooral ik ben ontzettend blij dat het een meisje wordt en mijn excuses maar de eerste teleurstelling ben jij als je zo over je eigen kind praat". "Kom schat we zijn er weg van". Ik vond het zo lief hoe hij het oploste maar kon niet geloven dat iemand dat zei!
okeee,... goed dat je vriend zo reageerde pff wat een e*kel hier geen vervelende eigenlijk, alleen altijd dat "wees voorzichtig en doe rustig aan" gedoe ben ik een beetje moe gehoord
Wij hebben hier een kennis die gewoon altijd als iedereen leuk en positief reageert, een rot-opmerking maakt... Gewoon puur en alleen om lijnrecht tegenover de rest te staan. Toen we vertelden dat we een kindje verwachten was zijn eerste opmerking:'Nou, maak je borst maar nat... je leven staat op zijn kop, het wordt nooit meer hetzelfde en was je echt wel 'uitgeleefd'?'. Met andere woorden.... 'Weet je het wel zeker?'. Weet je het wel zeker, pfff... Als iemand geëmotioneerd vertelt dat ze een kindje verwachten, dan vind ik het echt ongepast om te vragen of we het wel zeker weten, bijna alsof een kind, op welk moment dan ook, ongewenst is... Verder wordt ik nogal gek van die mensen die zeggen:'Hoeveel ben je nu al aangekomen?' ( 10 kilo bij 36 weken, en het zit alleen in de buik en mijn borsten ). 'Oh nou... ik kwam maar 6 kilo aan en het was er gelijk weer af!'. Brrr! Rillingen krijg ik er van!
Standaard dingen: weet je wel zeker dat het er 1 is? Hoever ben je zeker bijna uitgerekend? ( nee 30 weken) Maar iets wat niet met zwangerschappen te maken heeft: ooit vroeg een vrouw of ik me niet ontzettend schaamde voor m'n moeder, dat kon ze zich wel voorstellen dat ik me schaamde voor m'n dikke moeder. Ik was 10 en m'n moeder onder de 100 kilo dus wel iets dik maar redelijk normaal. Vond dat zo gemeen! Gelukkig scheurde ze voor iedereen's gezicht uit d'r broek hahahaha
Hier ook van een vriendin een opmerking.. Ik zit al vanaf week 18 op de bank met harde buiken/weeen en die vriendin kwam langs rond de 23/24 weken. Zegt ze ineens vanuit het niets ja ik denk dat het komt dat je dit hebt omdat je liever een meisje wil, we krijgen namelijk een jongentje.... Nou vraag je me toch
Pfft... de vrouw van mijn zwager in Turkije (ze is ongeschoold en woont in een klein dorpje op een berg in het Oosten, even voor het beeld ) is toch wel het toppunt. Het is trouwens werkelijk ook veruit de meest narcistische vrouw die ik ken hehe. Ze was zelf zogenaamd maar 3kg aangekomen tijdens haar zwangerschap en ik zou nu vast op een olifant lijken (ik hoor toch echt van anderen dat zij zo'n beetje elke maand wel weer een grotere maat kleding nodig had, dus lijkt me sterk..). Oh, en vervolgens verbaasde ze zich er toch wel over dat zij als goede Godsvrezende echtgenote 2 jaar heeft moeten oefenen en vervolgens 'maar' een meisje kreeg, en ik als 'buitenlandse' zonder te oefenen meteen een zoon aan mijn man kon schenken. Volgens mij vergeet ze dat wij vrouwen buiten het machtige Turkije ook gewoon mannen baren hahahaha.
"Je krijgt nu toch wel echt een pens hoor!" Voor de beeldvorming: 22 weken zwanger, normaal BMI en 3,5 kilo aangekomen. En sinds een paar weken een buikje. "Weet je zeker dat het er geen twee zijn?" "Gaat het wel goed met je?" (Collega, die ik toch al niet zo goed kan hebben, vraagt dit letterlijk 6x per dag op n heel lijzig toontje. Goed bedoeld, daar twijfel ik niet aan. Maar toen ik nog niet zwanger was vroeg hij het nooit). En inderdaad, constant te horen krijgen dat ik toch echt voorzichtig moet zijn want ik ben niet meer alleen. Pffff, alsof ik me nu wel ineens in het gevaar zou storten!
Ik vind de opmerking 'zwanger zijn is een gezonde ziekte' heel vervelend.. Alsof ik me zo gezond voel als ik aan t overgeven ben! En mijn zus toen ze het net hoorde en ik toen ook al behoorlijk misselijk was 'oh jij gaat dit echt uitbuiten!' alsof ik me voor de lol zo voel! En mijn moeder 'niet om lullig te zijn hoor, maar voordat je zwanger was leek je soms al zwanger met je opgeblazen darmen' En een collega toen ik zei dat ik zo'n pijn heb in m'n darmen 'je bent dat toch gewend met je spastische darmen, je kan best werken' Erg complimenteus... Maar ze bedoelen t ongetwijfeld allemaal goed.
Zowel bij mijn eerste ( ze is van oktober vorig jaar) als Nu bij mij tweede zwangerschap hebben echt zoveel mensen gevraagd of het wel gepland was! Ik vind dat zo'n rare opmerking! ( ben 28, samenwonend etc).
Oh en ook zo vreselijk: "geniet nog maar even van je rust, straks is t gedaan met lekker slapen" of "je hebt het zelf gewild, geniet er nog maar even van". Echt! Hoe vaak dat de afgelopen maanden wel niet gezegd is. Op een gegeven moment ben ik boos geworden, dat hielp wel. Nu al een paar weken niks in die trant gehoord
hier ook over het geslacht: Nou tis toch voor (naam man) te hopen dat het nu een jongen is.... (we hebben dus al een dochter) Echt ik kan niet normaal reageren als zoiets gezegd wordt.
Dat snap ik dus echt niet hè Tuc! Hoezo is dat te hopen voor je man?!? Rare mensen lopen er toch rond op deze wereld....
Ik heb net een nieuwe job en heb in mijn proeftijd moeten vertellen dat ik zwanger was, zodat ik zeker weet dat ik een eerlijke kans krijg. Super positieve reactie en helemaal geen probleem!! Ga je het eindelijk vertellen aan andere mensen, collega's, familieleden (werk in de zorg), krijg je te horen: "Jeetje, had je dat niet een beetje beter kunnen plannen?? Je bent er nog maar net en dan lig je er dadelijk weer uit!!!" :x:x:x Niet normaal toch?? Nou mag ik een gelukkige vrouw zijn, die gelijk de eerste keer aantelt, ondanks dat dit door gezondheidsproblemen niet zo ingeschat zou zijn, maar wat denk je van mensen die moeite hebben om zwanger te worden??? Die jaaaren bezig zijn, MMM... zwanger worden PLAN je NIET! Jeetje mina zeg... kan me er nog pisnijdig om maken... daarmee trap je toch op iemand zijn gevoel? Gefeliciteerd zou meer op zijn plaats zijn, en dan kun je nog zeggen: "Jammer dat je er dan weer zo snel uit ligt, maar je komt toch wel gezellig thee drinken met je kleintje??" Klinkt heel anders.... maar das mijn idee....... Zo, dat lucht trouwens nog even heerlijk op ook!! Haha, veel eerder moeten doen!!
Ik kwam laatst in een winkel een oud klasgenootje tegen. Ik was lekker aan het neuzen tussen de rompertjes en sokjes toen zij aan de andere kant kwam staan en mij herkende. We hebben het over koetjes en kalfjes en onze opgeknapte woningen. Vervolgens gaat het over kinderen en ik vraag "En, zitten ze al in de planning bij jullie?" Vervolgens begint ze over dat ze het nog leuk genoeg heeft met haar vriend en dat ze geen baby nodig heeft op de relatie te redden. Waarop ik reageer dat als ze zo over kinderen denkt ze beter nooit kan beginnen omdat het zo niet werkt. Dan begint ze dat ze nog genoeg hebben aan elkaar en geen kind nodig hebben om het leuk te houden... Toen brak mijn klomp, ik weet niet of ze zag dat ik zwanger ben maar ik heb het haar ook niet meer verteld en ben netjes weggelopen.
Ik begrijp je helemaal sanntje! Belachelijk!! Mijn zus vond het ook maar onhandig gepland, want nu kan ze niet 6 weken op vakantie (ik ben uitgerekend in de zomervakantie)
De grootste rotopmerking is wel: ooo als je uitgerekend zou zijn dan zou ik het ook geloven. Was toen 27 weken zwanger :S en heb echt geen absurd grote buik...
Mijn grootste rotopmerking ooit: Ik was net 48 daarvoor mijn twee zoontjes verloren toen een "goede vriend" zei ; nou ti's maar beter zo, je had het anders toch niet gered (Omdat mijn ex mij in de steek gelaten had) Je snapt dat was meteen geen goede vriend meer Heb hem verrot gescholden en verteld dat hij een debiel was met dat soort gedachtes en heb hem nooit meer gezien of gesproken
Ik was heel ziek tijdens de zwangerschap, constant overgeven. Toen zei mijn oom toen ik terugkwam van de wc, ik weet wel een oplossing daarvoor, een miskraam krijgen... Wtf
Ik ben van mezelf niet slank en als je dan zeg dat je zwanger bent en als reactie terug krijg je hoeft vast niet lang meer hé? Niet zo cool met 13 wk...