Mijn nichtje had het maar heb me schoonzus nog nooit over zo test gehoord. Maar willen ze dan testen of het echt zo is ofzo?
Ja dat klopt, nu wordt de voedingen vergoed want 1 zo’n blik speciale voeding is €40,- waar we maar een week mee doen. Maar de verzekering wilt dan inderdaad bewijs hebben dat de kleine wel echt koemelkallergie heeft. Ze willen dit soms wel eens nachecken (niet altijd), maar als ze het bijvoorbeeld ooit gaan chevken en ze zouden zien dat we nooit die test hebben gedaan dan is de kans dat we alles wat is vergoed terug moeten betalen ... Alleen ons dochtertje reageerde zo heftig op de normale nutrilon standaard door verdikte oog, dikke tong en raspen/piepen van benauwdheid dat als we de test doen dat we dat dan in het ziekenhuis moeten doen want in dat geval geven ze gelijk een epipen tegen de allergische reactie. En dat vind ik best moeilijk om dat dus opnieuw te moeten gaan uit te lokken bij die kleine meid en om dan vervolgens een epipen te moeten toedienen omdat ze zo heftig reageert. Ik vind het voor mijn gevoel best ver gaan voor een verzekeringskwestie.
Nou dat dacht ik dus ook ze willen even zien of ze er wel lekker slecht op reageert maar dat dat enorm zielig is houden ze geen rekening mee rot zeg!
Wat wordt het rustig hier hè haha. Hier maar weer een update: de nexium leek niet voldoende te helpen tegen de reflux dus daar nu sinds een paar dagen mee gestopt om weer te kijken hoe het gaat zonder medicatie. Ik ben wel begonnen met de 2 flesjes die hij per dag krijgt, in te dikken met johannesbroodpitmeel. De afgelopen dagen is hij ook vrij vrolijk geweest. Hier een screenshot van een filmpje waar hij heel blij werd van zijn nieuwe speelgoed haha. Zo leuk dat ze steeds meer gaan grijpen naar speelgoed en met je communiceren. Bekijk bijlage 610853
@Lalalola wat een schatje!! Hopelijk helpt het groeien en ouder worden ook tegen de reflux. Leuk als ze vrolijk zijn he? Echt, je moederhart smelt! Gwendolyn is de laatste tijd ook aan het giebelen en grappen, zo leuk!
@Lalalola wat een schatje en wat kan die al hoog met zijn hoofd. Hier een beetje huilerig en veel spugen dus ligt niet vaak op der buik dan komt alles er helemaal snel uit. En dat lachen en giebelen is hier ook en Ze maakt ook andere geluidjes als ik dan kggg doe doet zij het ook. Ochtende zijn het mooist als ze wakker word en der zus rent haar kamertje in en gaat zingen goeiemorgen zonneschijn dan een smile van oor tot oor in het wiegje. En over wiegjes gesproken tot wanneer blijven ze in de wieg liggen bij jullie? Hier schopt ze telkens tegen de onderkant
We gaan maandag de ledikant in elkaar zetten. Alles is al klaar en gewassen, hij moet alleen nog in elkaar. Hier word ze ook al te groot voor de cosleeper.
Hier heeft hij nu 2 nachten in de ledikant geslapen. Het wiegje had spijlen bij het voeteneind waar hij 's ochtends met zijn beentjes doorheen lag haha. En hij slaapt nu in zijn eigen kamer omdat ik ook veel wakker werd van alle geluidjes.
Tot ze er te groot voor is. Nu past ze nog. Zal denk ik met een maand misschien 2 wel anders zijn. Dan is ons samen slapen avontuur afgelopen
Hier de afgelopen dagen/nachten een erg behoeftig mannetje, niet handig als je zelf ook een buikgriepje gehad hebt...
Helpppp hoe gaat dit bij jullie? Mijn kindje kan gewoon niet zonder hulp in slaap vallen. Elke keer als het tijd is om naar bed te gaan moet je hem eerst heel lang in je armen wiegen tot hij rustig wordt. Dan leg ik hem in bed en begint het volgende gevecht. Hij vecht zo hard tegen de slaap dat je hem moet blijven sussen, over zijn neusje wrijven, de speen moet geven zodat hij rustig wordt. Zijn oogjes vallen steeds dicht omdat hij ondertussen doodop is maar hij houdt ze met alle moeite open en blijft druk bewegen. Als het echt weer huilen wordt dan is er geen kalmeren meer aan en moet ik hem weer in mijn armen wiegen en begint het weer van voren af aan. Laten liggen is ook echt geen optie want dan gaat het van kwaad naar erger en ligt hij binnen no time te gillen in zijn bedje. Soms gaan hier uren overheen en ben ik helemaal kapot. Ik besluit hem dan maar weer te voeden omdat hij daar soms wel van in slaap valt en dan moet ik hem weer heeeeel voorzichtig neerleggen en gaan sussen. Elke dag lijkt dit gevecht voor het slapen wel langer te duren en ik hou het gewoon niet meer vol. Vooral s nachts is het slopend en ik moet deze week ook weer aan het werk... Hoe kan ik dit nou oplossen?
@Lalalola wij hadden precies hetzelfde. Uuuuuren heb ik naast haar bedje gezeten. Speentje, wiegen, in bed, uit bed, wandelen buiten, wandelen binnen, draagdoek etc. Tot ik op een gegeven moment doodziek thuis zat zonder hulp. Ik kon fysiek gewoon niet weer naast dat bedje zitten. Daarbij hoestte ik als een mijnwerker, dus dat zou sowieso niet gaan lukken, want dan hoestte ik haar steeds wakker. Dus besloot ik het enige te proberen wat we nog niet hadden gedaan. Toch echt even laten huilen. MAAR, ik besloot dat ik daar wel grenzen voor mezelf aan ging stellen. Namelijk dat ik haar maximaal een half uur in totaal zou laten huilen als het niet werkte en dat ik niet langer dan 5 minuten wegbleef (soms verlengen mensen het wegblijven steeds met zoveel minuten, maar dat wilde ik niet.). Ik deed het als volgt: - inbakeren - speentje - aai over bolletje - kusje op voorhoofd of wang - fluister:"ga maar lekker slapen liefje" - omdraaien, kamer uit, deur dicht Dan gaan ze huilen, want dat zijn ze gewend. Zodra ze gaat huilen, timen, 5 minuten. Geen 4, geen 6, 5 minuten precies. Ik ging naar beneden en zette het geluid van de babyfoon uit (wij hebben met camera) en ging wat doen. Dus de vaatwasser uitruimen, was vouwen etc, hou jezelf die 5 minuten bezig, want het is moeilijk in het begin. En zorg dat je het krijzen niet hoort. Gwendolyn ging compleet uit dr plaat. Keihard krijzen. Hou vol, het zijn maar 5 minuten. Daarna loop ik terug. Zodra ik de kamer in kom doe ik ssssshhhhttt. Ik doe weer de routine. Aaitje, speentje, kusje, ga maar lekker slapen. Ik wacht tot ze stopt met huilen, maar ik pak haar niet op. ALTIJD werd ze stil als ik dit deed, vrijwel meteen. Ik hoef haar nooit uit bed te tillen. En dan weer weglopen. Tegenwoordig hoef ik dit 9 van de 10x uberhaupt niet meer te doen, want ze gaat uit zichzelf slapen nu. Soms pruttelt ze wat, of kijkt ze om zich heen of ligt een beetje te giebelen, maar dan valt ze in slaap. Soms huilt ze, dan moet ik nog een keer terug voor haar speentje. Soms 2x, maar zelden vaker dan 2x en meestal uberhaupt niet. Ze slaapt nu overdag weer, soms uren achter elkaar. Toen we bij haar bleven zitten sliep ze uiteindelijk overdag niet meer, het heeft mijn borstvoeding gekost, want daar ben ik mee gestopt omdat ze zo moeilijk deed, wat ze trouwens ook met de fles deed en ze was stikchagrijnig overdag. Nu is ze zoveel makkelijker. Ze is vrolijk overdag, drinkt weer goed. Totaal ander kind. Wat ik in het begin in gedachten hield: - opvang, gastouders en mensen met meer dan 1 kind kunnen ook niet uren naast een kind blijven zitten tot ze slapen. Dus hoe doen die dat dan? Nou, zo dus, even laten huilen. - Ze houden er echt geen trauma aan over als je het een keertje uitprobeert. Je komt altijd na 5 minuten terug en troost. 5 minuten. Als je op de wc had gezeten hadden ze ook 5 minuten moeten wachten. Werkt het niet, dan stop ik er meteen mee. Maargoed, het werkte als een trein. - Als ze haar speen meteen uitspuugde als ik beneden was, jammer dan. Dan heeft ze nu 5 minuten geen speen. Het gevolg is dat ze hem nu nog zelden meteen uitspuugd, want ze weet dat ze hem niet zomaar weer terugkrijgt . Ik geloofde er ook niet in. Ik vond laten huilen zo zielig en ik geloofde heilig in "babys huilen niet voor niks, als ze huilen is er iets". Dat klopte ook, want er was ook wat, zij was moe en wij hielden haar wakker. Echt, neem een dag overdag dat je nergens heen hoeft en probeer het een keer. Werkt het niet, dan stop je ermee. Stel voor jezelf een grens hoe lang je het huilen kan trekken en stel jezelf gerust dat als het niet werkt je stopt. Maar geef het 1x een kans.
Ohhhh dit lijkt me zo moeilijk maar zo heerlijk als het na een paar dagen wat meer slaap oplevert. Maar je zegt een half uur huilen. Bedoel je dan dat je een half uur lang elke 5 minuten terug gaat? En wat doe je dan als ze nog huilen? Of is het nooit voorgekomen dat het na een half uur nog brullen was?
@Lalalola precies, maximaal een half uur lang elke 5 minuten terug. In de praktijk is het nooit langer dan een kwartier geweest, want dan sliep ze, of was er iets anders (honger, luier oid). Maar dat verschil hoor ik nu. Dat vol gas krijzen in bed deed ze alleen de eerste dag. Daarna werd het een zeurhuiltje en nu is het meestal pruttelen, niet eens echt huilen. En nu gaat ze meestal meteen slapen. Wat een verademing. Als ze daarna nog huilt haar ik haar uit bed en draai ik mijn controlerondje (luier, knuffel, flesje) om te checken dat er niets anders is. Meestal heb ik dan de oorzaak en gaat ze daarna wel gewoon lekker slapen.
@Fennec hoe snel werkte het trouwens? Merkte je met 1 dag al dat het ging werken? En als ik de kamer uitloop gaat hij soms niet huilen maar wel heel wild schoppen en kreunen. Ga je dan ook na 5 minuten terug?
Oohhhh zo heerlijk! Ik ga het morgen proberen. Ik vind het wel vreselijk als hij zo loopt te gillen. Hij kan daar ook wat van als hij honger heeft. Maar het lijkt me voor de kleine ook zo lekker als ze goed kunnen slapen.
Het werkte de eerste keer al. Ik moest 3x terug en daarna sliep ze 2 uur lang. De keer erna op dezelfde dag moest ik 1x terug. De keer daarna, nogsteeds zelfde dag, sliep ze meteen. Kreunen, pruttelen, trappelen, zwaaien, telt niet. Vanaf het huilen, echt huilen, tel ik 5 minuten. Ook als ze tussendoor stopt, tenzij ze in slaap valt of stil is na 5 minuten. Als ze na 5 minuten huilen stil is, maar onrustig ga ik wel na haar toe.
Dat probeerde ik de eerste keer wel vooraf af te vinken. Dus spelen tot ze moe was. Luier, flesje en dan meteen naar bed. Dan kan ze dus niet huilen om die drie redenen. Dat maakt het voor jouw gevoel ook makkelijker om het huilen te trekken. Er is namelijk niks.
Ter verduidelijking, huilen = 5 minuten gaan in. Ik zet de babyfoon uit en ga wat doen. Na 5 minuten zet ik de babyfoon aan en kijk of ze nog huilt of onrustig is. Zoja, ga ik naar haar toe. Als ze rustig is of slaapt blijf ik weg.