Hi, kei onzeker ben ik ineens! Voel me super zwanger, misselijk, duizelig en de hele klimbim... Vanaf gister ook wat buikpijn, van de stress ineens bibberig en paniekerig! Ken mezelf nu al niet meer terug! Ziekenhuis gebeld, "ach maak je niet druk" word er gezegd... Maar ben echt de hele dag zo duizelig en kan niet eens in een rechte lijn lopen! Dat de zeurderige buikpijn geen kwaad kan weet ik eigenlijk ook wel, maar toch... Je hebt alleen een clear blue die zegt zwanger, als je de baby voelt heb je toch wat meer bevestiging he... Waar ik heen wil, is weten of die duizeligheid normaal is?? En hoe ik daarmee nog een beetje kan functioneren. Met mn man heb ik nu al steeds ruzie, kan de kracht niet vinden om de was uit de machine te halen of de broodkorsten die mn zoon op de grond werpt op te rapen, laat staan om een fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten! Bluh!!! Hebben jullie tips?
Ik had het ook allemaal het ergst in het begin eigenlijk terwijl ik en mijn vent het allebei juist meer tegen het einde verwachte. Ik had ook in het begin mot met me vent erover die begreep het niet en vreesde al dat ik 9maanden lamlendig zou zijn. Gewoon je vent een beetje proberen te negeren die draaide bij mij vanzelf bij. Dat duizelige had ik trouwens ook, was ik helemaal vergeten tot ik het las bij jou. Probeer voorzichtig te zijn met douchen en ga zitten tijdens het douchen zodat je niet hard kan vallen. Laat ook even je ijzer testen bij de vk, bij mij bleek het te laag te zijn en gecombineerd met me lage bloeddruk liep ik afentoe echt als een dronkelap in de ronte. Sinds ik pilletjes had gekregen daarna voor mijn lage ijzer is het beter gegaan. En voor de rest, probeer zoveel mogelijk je rust te pakken. Bij mij is het allemaal over gegaan na een weekje of 16/17 en voelde me daarna kip lekker! Beterschap, hopelijk ben je er snel vanaf.
Nou het meest vervelend is dat ik nog 2 peuters rond heb lopen!! Dus rust pakken is zo moeilijk, dat gaat ten koste van het huishouden en de poging mn relatie een beetje op peil te houden
Oeeii, ja dat is wel druk met nog 2 kleintjes erbij ook. Toch maar het huishouden beetje laten verslonsen buiten de noodzakelijke dingen om? Als het goed is gaat het wel over, maarja daar heb je nu helemaal niks aan natuurlijk. Ik zocht ook naar van alles om het beter te krijgen, maar er valt echt weinig aan te veranderen.. Had je dit bij je andere zwangerschappen niet? Pff, wel moeilijk hoor zoeen vent die het niet helemaal snapt ook nog erbij..
Ik was ook heel duizelig, misselijk en voelde me ook héél slecht. Ik had trouwens ook heel veel hoofdpijn. Ik ben meer gaan drinken en dat hielp bij mij heel goed. Blijkbaar toch vocht te kort op de een of andere manier want drinken deed ik toch goed naar mijn mening.
Duizeligheid had (en heeft) bij mij bijna altijd te maken met een erg lage bloeddruk. Is erg vervelend, maar kan geen kwaad. Wat je kunt doen: veel drinken, niet snel opstaan, niet lang achter elkaar blijven staan en (als je zeker weet dat je bloeddruk laag is) dropjes eten en zoethoutthee drinken.
Ik dacht idd ook dat mn bloeddruk te laag was, toen zij mn werkgeefster dat het ook kan dat je bloeddruk te hoog is! Daar schijn je ook duizelig van te worden, en heb ook regelmatig dikke vinger dus er zit wel iets in... Dinsdag ga ik vooor mn eerste controle dus dan meten ze mn bloeddruk.... Zal dit probleem dan ook zeker voorleggen want dit werkt voor geen meter! Smorgens gaat het wel, wel beetje misselijk en kokhalserig, maar nog niet zo duizelig.... Nog even het weekend door zien te komen! En over mn man, ik snap hem aan de ene kant ook wel, roep zelf altijd ben zwanger, ben niet ziek. Maar nu voel ik me WEL ziek, maar ik ben het niet! Dus ja, dan snapt die vent er ook niets meer van natuurlijk!! Achteraf had ik bij mn andere zwangerschappen ook wel last van, maar toen had ik wel wat meer rust...
nou meid...ik ben ook echt ziek geweest de afgelopen 6 weken....en wordt nu pas langzamerhand minder maar ohh wat heb ik me klote gevoeld hetzelfde als jij...duizelig, niet lang kunnen staan, geen energie, niks kunnen doen, hele dag misselijk bahhh ik werd gek van mezelf....gelukkig heb ik dan een mannetje die werkelijk alles voor me gedaan heeft...na zijn werk ging hij koken, in het weekend deed hij de was en ging strijken ik kon het gewoon niet maar ohh wat voelde ik me schuldig tegenover hem, maar hij deed het met liefde...nu probeer ik het zelf langzamerhand weer op te pakken...maar nee zwanger zijn vond ik echt ff niet leuk hoor.... maar meid probeer met je mannetje te blijve praten hierover...hopelijk kan hij het een beetje begrijpen...zo te lezen mag ik me gezegend voelen met een man als die van mij.
Ja mn man heeft veel stress omdat hij nu "ineens" een boel moet verbouwen en hij heel onzeker is voor een goede echo of dat we een tweeling krijgen. Daarom wil hij veel rust en dat lukt niet als ik niks doe he?? Maar heb idd wel een gesprek geplant voor vanavond want zo werkt het niet, Mij verwijten dat ik niet opruim, terwlijk ik de hele dag 2 peuters en me zo beroerd voel! We begrijpen mekaar schijnbaar niet ofzo... Maar dat gaat vast wel weer goedkomen. hoop ik.