er is veel over gesproken maar wie kan het mij simpel uitleggen? Waarom zijn er wachtlijsten, gaan instanties failliet?
Ik heb er mee te maken gehad helaas, met puber, ik denk dat het komt omdat er zoveel kinderen/mensen hulp nodig hebben. Er zijn gewoon domweg niet genoeg professionals die hun kunnen helpen. Tegenwoordig is overal een tekort aan, van juffen tot apothekersassistentes tot jeugdwerkers.
Volgens mij omdat er veel meer vraag naar is en minder aanbod? Dus veel mensen hebben hulp nodig en minder mensen zijn er voor beschikbaar om die te geven.. En dan moet je dus wachten. Tenminste dat lijkt me de meest logische? Wij wachten ook heel lang op van alles daar. En zitten nog te wachten... En dan krijg je een eindelijk een intake na meer dan 8 maanden en is het, ja behandeling start pas over maand of 6 a 7 maanden... Voor je het weet ben je ruim anderhalf jaar verder..
Tekort aan personeel. Alleen al van psychiaters gigantisch te kort. En zonder een hoofdbehadelaar (bijv psychiater) mag een andere behandelaar niet behandelen aangezien die geen eindverantwoordelijkheid mag dragen.
Het wordt -gelukkig- in Nederland steeds meer geaccepteerd als je psychische hulp nodig hebt. Je wordt niet meer meteen gezien als 'gek' of een 'aansteller'. Dus de vraag neemt toe. Er zijn alleen niet genoeg behandelaars om aan die vraag te voldoen. Met name voor de zware ondersteuning, krijg ik de indruk. Bij de lichtere ondersteuning valt het hier in de regio nogal mee.
Mag ik vragen op wat voor een behandeling hij wacht? Want zelfs voor GGz is dit een absurde wachttijd. Ik ben zelf GZ psycholoog dus ben erg benieuwd.
De wachttijden hebben te maken met verschillende factoren. Afhankelijk of het jeugd of volwassenen GGz is. - de zorgverzekering betaald gigantisch weinig per cliënt. ( volwassenen zorg) - er is een te kort aan personeel, vooral GZ-psychologen, klinisch psychologen en psychiaters, die eindverantwoordelijke mogen zijn. Deze eisen dus hoog salaris, maar doordat de zorgverzekering zo weinig betaald draaien instellingen haast verlies. - de zorgverzekeringen eisen veel administratieve handelingen rondom cliënten. Hierdoor kun je per behandelaar minder cliënten zien. Tijd wat niet naar cliënten gaat zorgt voor langere wachttijd. - in jeugd ggz bepalen gemeentes of jongeren behandeling krijgen. Daar is vaak het geldpotje halverwege het jaar al op. - doordat wachttijden oplopen zijn mensen er slechter aan toe als ze behandeling krijgen, hierdoor duurt de behandeling ook langer wat weer zorgt voor langere wachttijden.
O.a ptss , maar heeft een rugzak van 18 jaar ellende Psycholoog kan hem niet verder helpen , intake gehad bij psychiater bij ziekenhuis maar is in februari al 2 jaar geleden . Tot heden nog steeds geen afspraak ja tot 2 x toe hebben ze een afspraak willen maken middels video bellen dus vanuit de woonkamer maar dat is geen optie
Bureaucratie, lijkt mij ook wel een puntje. Ikzelf krijg medicatie voorgeschreven van de psychiater, omdat het nog niet bij de huisarts kan (nog aan het instellen). Omdat ik medicatie krijg moet ik ook op gesprek bij een verpleegkundige om evt. andere problemen te bespreken, die heb ik niet. Maar ik mag er niet mee stoppen want dan krijg ik geen medicatie meer via de psychiater. Dus, zo zie ik het, houd ik een keer per maand een half uur bezet voor iemand die wel een behandeling nodig heeft.
Meer vraag dan aanbod denk ik. Ik geloof ook dat mensen nu eerder hulp durven zoeken dan jaren geleden (meer taboe). Voor kinderen is bij ons gelukkig geen echte wachtlijst.
Misschien ook regiogebonden? Hier in de omgeving hoor ik meestal dat men binnem 3 mnd terecht kan voor hulp. En daarnaast ook veel bureaucratie. Mijn moeder heeft 7 gesprekken gehad met diverse mensen voordat ze bij de juiste instantie terecht kwam. Het gekke is dat de arts op gesprek 1 al aangaf waar ze 'eigenlijk' naar toe moest, maar hij kon haar niet direct doorverwijzen. Dus bij instantie B,C en D intake-doorverwijsgesprek gehad puur om op intakegesprek te mogen bij de arts E welke al tijdens het eerste gesprek was genoemd. Ze heeft dus 6uur aan zorgbudget 'verspild', en nog zoveel aan administratieve afhandelingen, want ze heeft 3x dezelfde vragenlijst moeten invullen.
Ik herken het hoor, mijn moeder moet 8 maanden wachten op een diagnose voor autisme. Ze heeft al gevraagd of ze eerder terecht kan want het gaat echt niet meer, maar ze werd gewoon weg gestuurd.
Ik sta nu ook op een wachtlijst van 4 maanden voor een intake gesprek. Geen idee hoe lang ik daarna nog moet wachten voor het vervolg.
Bij ons heeft de ha toen kordaat ingegrepen en toen kon ik binnen een week bij een psycholoog terecht met haar. Die had aan 30min genoeg voor een directe plaatsing in een speciale inrichting. Zucht, wat was dat een vreselijk verdrietige tijd. Gelukkig is ze mega goed geholpen, echt respect voor die mensen. Hopelijk heeft jou dochter ook snel hulp, niets zo erg als een kind wat jezelf niet kan helpen <3