Zucht, moet toch beter onthouden waar ik gebleven was met lezen, dan sla ik tenminste geen berichten over. Wat een lastig bericht, dat de kans zo klein is en jullie toch bij die kleine kans zaten. Ik snap heel goed je gevoel idd. Lijken me lastige keuzes, maar gyn zou het niet zomaar zeggen. De keuze voor wel of geen genetisch onderzoek zou voor mij ook beetje afhangen van op welke manier er bij 10-12 weken onderzoek wordt gedaan. Is hiervoor nipt mogelijk, zonder risico of moet het middels vruchtwaterpunctie waar wel risico's aan verbonden zijn. Zou het toch allemaal even aanhoren. Is er bij jou onderzoek gedaan vanwege tweede miskraam of de termijn waarop het is misgegaan? Bij de miskraam met vijf weken zal er nog geen sprake geweest zijn van een chromosoom afwijking? Wat ik begreep van mijn vk is er dan alleen nog een zwangerschapsholte waarin een embryo zou moeten komen, en nog geen embryo is die niet ontwikkeld door een afwijking? Ik kan haar ook verkeerd begrepen hebben uiteraard, omdat we het maar kort hierover hebben gehad bij een vroege echo die ik had. Wanneer hebben jullie de afspraak met de geneticus? Hebben jullie samen al bedacht waar jullie het meest naar neigen? Verder onderzoek of toch de gok wagen? Lijkt me heel lastig, veel succes
Hoi Mir, We wachten nog op de uitnodiging van de geneticus. Geen idee hoelang dat duurt. We gebruiken in de tussentijd in ieder geval geen voorbehoedsmiddelen. We krijgen idd de nipt test en extra echo's om naar de organen te kijken. Dus dat worden sowieso dan spannende tijden! Ik denk dat we én er gewoon maar voor gaan (je weet natuurlijk niet hoe lang het duurt) én het gesprek en evt verder onderzoek met de geneticus aangaan.
Lola, snap je keuze helemaal. Het zal zeker een spannende tijd worden, nog spannender dan het al was. Wel fijn dat nipt en echo dan kan! Ik vind de vruchtwaterpunctie altijd zo risicovol zeg maar. Vanaf april wordt nipt sowieso voor iedereen mogelijk, je betaald dan 175 wat je ook anders kwijt bent aan nekplooi meting, dat vind ik wel heel fijn. Bubbels, ben ook heel benieuwd meid!
Hier gaat het steeds een beetje beter, maar het heeft meer impact dan ik had durven hopen. Wel meer ups en minder downs gelukkig. Ik herken heel erg wat Cindy schrijft, de angst voor een nieuwe zwangerschap is hier ook wel sterk aanwezig. Terwijl heel lang wachten ook niet als optie voelt gezien mijn leeftijd en eigen gezondheid. Zo lastig.... Volgende week ( 1 feb) heb ik de nacontrole bij de gyn, ben heel benieuwd of de echo nog iets laat zien van rijpende eitjes e.d. Ben nu 5 weken precies na het starten van de reactie op de pillen en nog 3 dagen dan 5 weken tot de dag van curettage maar geen menstruatie of iets te herkennen, maakt me heel onzeker na al verschillende hier met menstruatie of positieve ovulatie testen. Wat ik uiteraard voor jullie heel fijn vindt.
Pffff Er is niks gevonden nog maar er is een kleine kans dat het genetisch overerfbaar is en dan is kans op herhaling 25 procent. Anders 1 procent. We laten het verdernonderzoeken maar dat duurt 6 maanden Zoooo lastig. Wat moeten we nu? Afwachten? Of.....
Oh wat moeilijk Bubbels. Als het kindje bij die 25% hoort, is het dan levensvatbaar? Of wat zijn de beperkingen in het leven? En wanneer kan je dit tijdens de zwangerschap testen? Met een vlokkentest ofzo? Uiteraard blijft de kans dat het goed gaat (75% of zelfs 99% als het niet genetisch is) veel hoger. Maar ik snap dat je het vertrouwen hierin misschien wat bent verloren. Ik denk dat je net als mij, en de meesten van ons, in ieder geval de eerste 15 weken bij een nieuwe zwangerschap niet zorgeloos doorkomt 😔
Met een echo zal het dan rond 11 a 12 weken weer aan het licht komen en sterven tijdens zwangerschap De kans dat het goed gaat blijft idd groter. Maar toch..... Soms kan je dingen maar beter niet weten! Het is nu ook weer heel vers..moet het eerst laten bezinken
Pff wat een moeilijke verhalen en keuzes hier.. Wat je zegt, Bubbels, soms kun je dingen maar beter niet weten! Al is domme pech ook gewoon onuitstaanbaar, zoiets als jullie nu hebben, wil je al helemaal niet. Sterkte met de keuzes! Mir, wat jij zegt over onzekerheid over menstruatie, dat heb ik ook heel erg. Ik zit nu 5 weken en 2 dagen na mijn miskraam (geen curettage, alleen pillen), en zit me echt op te vreten. Maar ja, het kan nu eenmaal lang duren, wat natuurlijk ergens ook logisch is. We moeten maar rustig afwachten.. Hopelijk breekt het snel door bij ons beiden Qua gezondheid merk ik niet zoveel. Alleen weinig energie. Maar dat kan ook gewoon aan de tijd van het jaar liggen. Tijd voor zomer!
Oh bubbels! ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar wil je wel veel sterkte wensen. Dat lijkt me helemaal geen gemakkelijke keuze; afwachten of doorgaan. Het is vers nu. Eerst zelf laten bezinken. Maar je kunt je gevoelens en gedachten altijd hier kwijt. Xxx (Oja kleine aanvulling tussen haakjes over mij. Niet heftig ofzo. Maar miskraam bleek toch nog niet klaar. Vandaag laatste cytotec ingebracht. Ik verwacht dat het nu wel echt klaar is.)
Ik vind het lastig. Bij zo n kleintje kunnen ze bij de obductie sommige dingen gewoon lastig zien. Dus wat er precies mis was met de blaas is niet te zeggen. Wel zagen ze bij de darm ook een afsluiting. Dat 2e maakt de kans op spontane pech van blaas (60% kans) weer minder waarschijnlijk. Dus denken je eerder aan chromosoom (40% kans). Maar 21 18 en 13 was het niet en ook ander minder vaak voorkomende niet. Dat beslaat 39 vd 40 procent. Dus of het is die ene procent erfelijk (en dan kans op herhaling 25) of toch bij die eerste 60 van pech maar dat we dubbel pech hadden met de darmen (of mogelijk heeft dat met dezelfde celdeling te maken??) Er kwam ook een ander missend gen naar boven maar die staat er los van en doorgeef kans is te verwaarlozen. Lastige is als we wachten, dan missen we 6 maanden. 6 maanden die een eeuwigheid zullen gaan duren. Blijkt dan toch die erfelijkheid dan blijft de vraag ga je er alsnog voor. Embryo sectie duurt al gauw een jaar plus 6 m wachttijd onderzoek. En dan traject erna met hormonen etc. Ik denk niet dat ik dat wil. Dus blijft de vraag neem je dan die 25 procent risico. Want als je die dan neemt waarom niet eerder al. Die kinderwens is alleen maar vuriger geworden. Maar de angst is ook zo groot. Ik maal de hele dag. Lichamelijk nog t gevoel dat ik een kreupele bejaarde van 102 ben die aan de beademing moet. En dan vriendinnen die oppeppend vragen of ik mee ga naar sus en zo. Nee!!! Dat trek ik nog niet.. Maar nu na 3 weken lijken mensen toch wel te vinden dat je Door moet... Sorry einde klaagzang haha
Bubbels, hoe gaat het met je? Kan me voorstellen dat het bericht van de geneticus ook lichamelijk er in hakt. Ik werd ook meegevraagd voor een avondje stappen.... nou nee. Nog helemaal geen behoefte aan al die vrolijke mensen. Dromen jullie ook zo veel? Ik ben echt de hele nacht aan het dromen over babies en zwanger zijn/worden. Ik word er moe van wakker 😴
Ah meid! Er is niets mis met doen waar jij je klaar voor voelt. En er is niets mis met iets niet doen, omdat je er geen zin in hebt. Dat hoef je aan niemand uit te leggen. Het is wat het is op dit moment. En soms is het nodig om dat uit te leggen. Je vriendinnen zullen het vast goed bedoeld hebben. Maar ik snap heel goed dat het zuur voelt als je je niet begrepen voelt door ze. Ik herken het wel hoor. Ik zoek al een tijdje mijn vriendinnen niet actief op. Bij feestjes was ik best afwezig, hoorde ik van mijn vriendinnen. Het gaat nu wel stukken beter met me, merk ik. Nu ik lichamelijk goed aan het herstellen ben. Jij hebt een behoorlijk zwaar proces, zowel lichamelijk als emotioneel. Ik vind echt dat je even 'egoïstisch' mag zijn en je tijd mag nemen voor jouw proces. En wat betreft je keuze. Ik snap dat je een risico durft te nemen, omdat je sowieso altijd een grotere kans maakt op een succesvolle zwangerschap. Ik snap ook dat je het niet aan durft te gaan, omdat je nog wat te verwerken hebt en veel angst voelt. Gelukkig hoef je niet per direct een keuze te maken. Jij en je man (vriend) weten uiteindelijk wel wat de juiste keuze is. Jullie groeien daar vanzelf naar toe en komen er vanzelf achter. Het klinkt zo ontzettend cliché, maar neem de tijd. Tijd heelt alle wonden, zeggen ze. En de tijd zal het leren...
Heb je pb gestuurd... Ik ga komende dagen ook wat dingen cancellen. Heb er de energie niet voor. Eerst eigen herstel en dan weer focus op de rest van de wereld...
Jeetje bubbels, dat is nog behoorlijk lastige info en keuzes om te maken. En zo moeilijk inderdaad lijkt me, wat te doen. Ik zou het niet kunnen zeggen, zo veel tijd dat er overheen gaat terwijl je zo graag nog een kindje wil... Valt niet mee, niet gek dat je allerlei verschillende emoties en gedachte voelt. Hopelijk als alles een beetje is geland, komt het gevoel voor de keuze dan boven. Sterkte, zo heftig allemaal, een virtuele knuffel. Doe vooral geen dingen omdat ze van je verwacht worden, maar alleen als je er zin in hebt of aan toe bent. Wel heel jammer dat er na pas drie weken al wordt verwacht dat je verder gaat
Ik ben ook wel benieuwd uiteraard hoe het met je gaat, je mag alles zeggen hier hé... Ook als je je gewoon verschrikkelijk naar (understatement) voelt
Dank je mir Lola zit qua kans op herhaling en onderzoeken in hetzelfde schuitje en ik merk dat ik heel erg behoefte heb om met iemand te kletsen die hetzelfde mee maakt en voor de zelfde keuzes staat.. In het ergste geval heb ik 25 procent kans op herhaling. Mijn hart schreeuwt ga er voor mijn lijf is moe en mijn verstand twijfelt. Stel je wordt zwanger toch 12 weken het zwaard van damocles boven je hoofd... Bloed verlies is gestopt alleen soms soort vruchtbaar slijm war nog lichtroze is En ik ben helemaal vergeten te testen bedenk ik me hals vanmiddag alsnog even!
Lady hoe was vandaag je afspraak in het ziekenhuis? Jairy is je temp omhoog en was het je ei of spoedig de ovulatietest nog aan op hcg? Had jij nog doorgetest Lola? Cindy mijn borsten zijn ongeveer 1-2 weken na miskraam nog gevoelig geweest. Bubbels wat een heftig nieuws en ook moeilijk zeg die beslissing om dan wel of niet er wer voor te gaan. Mocht het wel 25 procent zijn, gaan jullie dan voor ivf-pgd? Ik ken een dame die 50 procent heeft op een miskraam (dan gaat het wel eerder mis dan bij jou), door een chromosoom afwijking, maar die wel elke keer het op natuurlijke manier probeert. Heeft twee kinderen en is bezig voor de derde maar heeft ook veel sterretjes achter haar naam staan. Het lijkt mij een hele moeilijke keuze wat te doen in zon situatie. Mijn man wil Gent afwachten voor we er weer voor gaan. Ergens vind ik dat gelijk heeft maar ik vind het ook moeilijk en eisprong aan mij voorbij te laten gaan. Gent is gelukkig al over twee weken dus het komt dichterbij. M'n vakantie is heerlijk. Gisteren, 5 weken na miskraam, een test gedaan en hij is nog steeds licht positief. Gelukkig nu wel heeel licht dus m'n hcg is wel echt aan het afbouwen. Ik hoop dan volgende week de laatste te doen die dan echt wit is! Momenteel op dag 9 nog steeds bloedverlies, dus dat gaat ook echt anders dan normaal.
Heftige verhalen allemaal deze week. Heel veel sterkte voor jullie allemaal!! Wij hebben via icsi en pgd onze eerste poging gehad. Het wachten op alle testen is inderdaad slopend. Voor ons is de kans 50 procent op een kindje met een botziekte. Het is een heel persoonlijke keuze. Laat je eigen gevoel spreken. Wij krjgen positieve en negatieve reacties. En hebben echt samen voor deze weg gekozen. Bij mij nu 3 weken na de mk. Ik ben nog steeds labiel. Kan soms ineens huilen. Wachten op de nieuwe ongi is alles wat ik kan doen. Het valt me zwaar. Ik hoop toch over een week of twee dat er wat gaat doorbreken. Helaas ook nog geen nieuws vanuit het ziekenhuis. Ik heb voor mezelf een soort datum waar ik naar toe leef. Als ik op 10 februari nog geen ongi heb en niet gebeld ben ga ik toch zelf maar eens bellen.. of ik in ieder geval weer eens met onze arts mag overleggen. Dit wachten voelt echt zo vreselijk. Ik hoop ergens in februari dat we in ieder geval eens kunnen kijken hoe mijn hormonen het doen en hopelijk dat we dan weer meer weten over het vervolg..
Frummels mijn test is ook zo. Vandaag 3 weken Ik wil vooralsnog niet zo n ivf traject in. Maar goed wie weet wat ik in de toekomst zeg... Cindy heb je wel al tekenen van eisprong ofzo? Ik ben ook nog zo labiel als een balletje. Ik huil meermaals per dag. Niet te voorspellen wanneer en waarom. Denken je niet dat jullie hele voortraject dit zwaarder belast? Ik kan mij dat wel zo voorstellen