Heftige ervaringen Bubbels en Cindy...bij mij was het zo anders, niks was herkenbaar, althans ik heb niks kunnen herkennen. Het laatste wat er bij mij uitkwam was het grootst en nog compleet (denk ik) en aan de hand van mijn beschrijving, zei een vriendin dat dat waarschijnlijk de placenta was. Maar voor de rest heb ik helaas niets kunnen identificeren (en heb wel alles goed bekeken). Denk dat iedereen het op zijn eigen manier een plekje geeft. Jullie manier Cindy zou voor ons niet werken, maar mooi dat het jullie troost geeft, dat is het allerbelangrijkste! Hebben jullie dat wekpotje met vruchtje nu uiteindelijk bewaard of alleen foto van gemaakt? Dat was me niet duidelijk. Verder wacht ik natuurlijk nog steeds op mijn eerste menstruatie. Aanstaande maandag is mijn miskraam 3 weken geleden, dus het zal nog wel een tijdje op zich laten wachten. Denk niet dat het gewoon weer opstart na 4 weken, zoals bij een normale cyclus, dus nog even geduld...
Oh ja, naar aanleiding van Lola's post over bloedverlies en "druk doen": bij mij was dat ook zo. Zodra ik me goed genoeg voelde ben ik weer beginnen hardlopen na de miskraam (dat was vanaf de dag erna al), en telkens dat ik dat deed, verloor ik duidelijk meer. Ik moet zeggen dat ik dus wel een beetje expres wat meer heb gesport in de week na de miskraam, omdat ik het schoonmaakproces een beetje wilde helpen en versnellen. En ook omdat ik me sterker voelde door het sporten. Maar goed, iedereen moet doen waar zij zich bij goed voelt. Als je bijv nog wat zwakjes bent/voelt, is sporten misschien niet zo'n goed idee.
Hier is het bloeden iets minder bij het plassen zelf. Hopelijk neemt het snel verder af. Ik zit op dag 3 na de bevalling. De hormonen die op deze dag vrij komen zijn bij mij ook volop aanwezig. Maar daar waar met baby daar iedereen aandacht voor heeft, verpieter ik vandaag in zelfmedelijden alleen thuis. Een beetje afleiding was leuk geweest. Voor mij even geen babydingen vandaag en ik zet de buitenwereld even uit. Ik wist dat iedereen Door gaat maar zo snel. . Ach morgen lach ik vast om mezelf maar vandaag verzwelg ik graag even alleen in mijn zelfmedelijden (iemand moet t toch doen ) *einde klaagzang*
Heel logisch hoor bubbels! De wereld gaat door, terwijl jij/wij daar helemaal nog niet aan toe zijn. Ik vond het heerlijk om lekker thuis te zijn, had eigenlijk geen behoefte aan afleiding. Neem lekker de tijd en benoem waar je behoefte aan hebt. Waarschijnlijk weet je omgeving ook niet wat ze kunnen doen, maar willen ze het wel als je het aangeeft.
Een dikke knuffel voor bubbels en Cindy, wat een heftige week hebben jullie achter de rug. Gelukkig is het lichamelijke stuk nu bijna klaar, het emotionele stuk zal nog even blijven. Lady ik zie nog een ieniemienie streepje, maar super fijn dat het al bijna weg is. Dat doe je een stuk sneller dan ik Gek is dat he Lola, zo'n positieve test terwijl je buik 'leeg' is...zo ervaar ik dat in ieder geval, dat het raar is, niet klopt. Vrienden van ons hebben ons gisteren zenuwachtig verteld dat zij weer zwanger is. Super leuk voor ze en ik gun het ze echt, maar toch voel je dan weer extra het gemis. Jairy tuurlijk is dat niet gek dat je dat niet wist over dat slijm. Veel vrouwen weten dat niet, daarom zet ik het ook zo uitgebreid neer. Vind het fijn om mn kennis te delen, stom dat ik dut allemaal te weten moest komen door het traject, maar als ik het dan toch weet deel ik het graag! Mir ik heb de vruchtjes in het ziekenhuis achter gelaten. Wist er niet zo goed raad mee als ik het mee zou nemen. Voor mij is het goed zo, maar dat is heel persoonlijk. Ze cremeren het (samen met andere vruchtjes) in het ziekenhuis, hebben ze mij verteld. Hier veel aan het googelen over mogelijke oorzaken van mn miskramen. Kan niet wachten tot we eindelijk naar Gent gaan voor onderzoek! Nog ruim vier weken te gaan.
Wat spannend frummels, ik kan me goed voorstellen dat je naar Gent toeleeft! Ga je daarvoor je eisprong (als je die krijgt) wel benutten? Of wacht je tot de afspraak? Bij mij is het bloedverlies eindelijk minder. Ik heb nu alleen nog bruin slijm. Dus eigenlijk gewone afscheiding gemengd met wat oudbloed. Kan niet wachten tot het gewoon weer wit van kleur is. Ik moet over ruim een week naar het ziekenhuis op nacontrole. Ik hoop dat alles er dan schoon en goed uit ziet. En wie weet zien ze dan al Nieuwe eitjes klaarliggen. Meten ze ook de dikte van het baarmoederslijmvlies op? En wat moet dit ongeveer zijn?
Ik krijg in principe ook nooit een echo na mn opgewerkte miskramen. Nu wel (volgende week dinsdag), maar dat is omdat ze een vermoeden hebben van een afwijkende vorm baarmoeder. Lola rond je menstruatie hoort je bms 3 mm zijn. Rond/na eisprong minimaal 7 mm (bij voorkeur 10 of hoger). Mijne wordt helaas altijd maar rond de 7 elke ronde. Er groeien vaak meerdere eitjes. Vanaf 16 mm groeien ze meestal 2 mm per dag en tussen de 18-24 springen ze (ik weet niet of ik alle getallen exact goed heb, maar het is wel ongeveer rond deze grootte). Ik bloed nu al een paar dagen niet dus ik ga lekker in bad!! Het mag weer, heb er echt zin in! Lola mijn man en ik hebben het er nog niet over gehad. Het is sowieso nog nooit zo snel gelukt om zwanger te worden, dus ik ga er niet vanuit, maar goed het kan natuurlijk gewoon. Enerzijds denk ik: laten we wachten, want het gaat toch weer mis, dus dan kan er beter eerst een verklaring gevonden worden voor we verder proberen. Andere kant voelt het ook als 'zonde' en een gemiste kans omdat we al bijna twee jaar bezig zijn. Ik ken mijn lijf zo goed dat ik weet wanneer mijn eisprong komt, dus ik ga het tegen die tijd overleggen met mijn man. Mijn test was dinsdag nog zooo donker dat ik verwacht pas over 3-4 weken een eisprong te hebben, dus ik heb nog even om er over na te denken. Bovendien ga ik volgende week voor een vega-test. Dit wordt gedaan door een vrouw die veel miskramen heeft meegemaakt en door de vega test een tekort van iets vond. Toen ze dat oploste, werd ze blijvend zwanger. Mocht er uit mijn test iets komen heb ik wellicht ook wat meer vertrouwen in een volgende zwangerschap.
Frummels, ik snap het helemaal! Een gemiste kans voelt in onze situatie extra lastig. Je bent al zo machteloos en wil je er zelf maar alles aan doen! Ik had vandaag voor het eerst best veel afscheiding. Het was wel bruin, maar ik kon het slijm wel een beetje uit elkaar trekken. Ik las op diverse fora dat het wel mogelijk is om een eisprong te krijgen ook al is er nog wat hcg in je lichaam. Die meiden hadden bij de nacontrole een echo waarop een bijna springend eitje te zien was maar hadden ook nog een positieve zwangerschapstest. Hierdoor ben ik benieuwd of ik okk snel weer een eisprong krijg. Ik wil em ook niet missen. Ik temperatuur niet, maar weet niet of het zin heeft om ovulatie testen te doen omdat die wellicht ook op hcg reageren.
Lola dat kan inderdaad maar dan gaat het om een restje hcg, dus een lichte test en niet om een flinke streep. Ik heb na mijn eerste miskraam echt het heeeeele internet hierop uitgeplozen en rondgevraagd omdat ik zo graag meteen weer zwanger wilde worden. En zo'n nacontrole is vaak ook een aantal weken na miskraam. Maargoed alles kan! Als je echt bang bent dat je hem mogelijk mist kan je ook om de 2-3 dagen seks hebben. Mocht ie dan komen dan ben je in ieder geval 'gedekt'. Ik heb na mn eerste miskraam ook wat eiwit achtig slijm gehad een paar dagen na twee weken maar helaas toen geen eisprong (nog erg positieve test toen ook). Het was niet zo rekbaar anders en ook minder. Je zou een ovu kunnen proberen, maar mijn ervaring is dat zolang de zwangerschapstest nog erg positief is, de ovulatietest altijd positief uitslaat, omdat deze gevoeliger zijn dan zwangerschapstesten. Lastig he dit wachten....miskraam is al naar genoeg, maar dat herstellen is dan extra rot. Al kan het altijd erger denk ik dan maar weer, vriendinnetje van mij werd pas 105 dagen na haar miskraam ongesteld! Gelukkig is dat een uitzondering en heb ik dat niet meegemaakt. Ik ga dinsdag weer een zwangeschapstest doen! Ben benieuwd. Ik weet zo goed als zeker dat hij positief is, maar hoop wel dat hij licht is.
Bubbels en cindy, nogmaals een dikke knuffel voor jullie! Ik heb zelf nooit niks gezien van ons vruchtje vanwege de curretage. De gynaecoloog die mijn curretage heeft uitgevoerd wel, maar ik heb heel eerlijk gezegd er verder niet meer na gevraagd als alleen of alles er goed uit is gekomen. Op mijn laatste echo vlak voor de curretage is al gebleken dat ons kleintje niet meer goed te zien was en het vruchtzakje was compleet in gezakt ( wat ik nog goed heb gezien doordat het geen mooie vorm meer had op de echo.) Ik weet zelf niet wat ik gedaan zou hebben mocht de miskraam wel vanzelf goed afgekomen zijn. Wat betreft "druk doen" tijdens het bloedverlies nog. Ik merkte ook dat wanneer ik meer bezig was en van alles deed dat ik meer verloor als wanneer ik het rustig aan deed. Nu is het hier inmiddels compleet over en verlies ik weer melkachtige afscheiding sinds een paar dagen. Ik merk ook dat dat nu nog wel iets meer is dan normaliter, maar ik neem aan dat dat er bij hoort? Bubbels, vooral toegeven aan de momenten dat je je down voelt. Hier hielp dat ook enorm veel en merkte ik al gauw dat als ik door zo'n moment heen was, ik ook weer verder kon. Dat de mensen om je heen sneller verder gaan merkte ik hier ook, al bleef ik wel steun houden in zoverre iedereen me dat kon bieden. Frummels, geniet van je bad meis! Ik kan me voorstellen dat dat een groot moment van genieten en ontspanning kan zijn. Mag ik vragen wat een vega-test is? Kijken ze dan naar vitamines e.d, of zit ik er naast? Ik vind het ook heel fijn om je kennis te mogen opnemen en neem je tips dan ook van harte! Zo ga ik dat met het herkennen van rekbaar slijm echt eens proberen mocht ik dadelijk weer in een goede cyclus zitten. Ik ben erg benieuwd naar je testje dinsdag en duim dat deze al lichter is! Qua nacontrole weet ik overigens niet of ik een echo krijgen. In principe mocht de afspraak ook telefonisch maar ik heb aangegeven deze gewoon in het ziekenhuis te willen, mocht hij dan alsnog een echo willen maken dan kan dat altijd meteen en ik zal hem denk ik toch niet afslaan. Hier ben ik geduldig aan het wachten op mijn menstruatie en ondertussen temp ik elke dag trouw door in de hoop zo langzamaan wat inzicht in mijn cyclus te krijgen; de stille hoop op misschien toch een eitje deze cyclus is ergens ook aanwezig, wat me vreemd genoeg een beetje een dubbel gevoel geeft. Aankomende woensdag is mijn MA 'alweer' 3 weken geleden, wat zo ver weg lijkt te zijn terwijl het dat helemaal niet is.
Jairy bij een vega test kijken ze naar allerlei waardes, naast vitaminen en mineralen, wat er uit balans is. Zo kan er bijv uitkomen dat je lijf nog last heeft van een vaccinatie die je gehad hebt. Ik heb bedt wel wat klachten, zo ben ik elke dag van het jaar verkouden en heb ik altijd koude tenen en vaak ook koude vingers. Dat kan dan te maken hebben met een allergie, overgevoeligheid, schimmel, disbalans enz.... Veel vrouwen hebben wel een eisprong de cyclus na miskraam hoor alleen wat later dan gemiddeld. Feit dat jouw test al bijna negatief is, klinkt goed, dus hopelijk krijg je snel een nieuw ei! Die nacontrole stelt niets voor hoor, met vijf min sta je weer buiten. Ze plannen hem ook niet in een echo kamer, dus echo (die vaak volgeboekt is) kan je meestal vergeten, ik in ieder geval wel, ze vragen naar je bloedverlies en of je gekke dingen merkt. Als je dan nee zegt dan is het gesprek alweer klaar, althans zo ging het bij mij. Ik heb na mn tweede mk het gesprek ook afgezegd, vond het zo onnodig. Deze keer krijg ik wel een geplande echo door mijn gyn zelf omdat er een vermoeden is van een hartvormige baarmoeder. Daar gaat hij dan naar kijken. Moet jij verder nog in het ziekenhuis zijn voor iets of is het hierna voorlopig klaar?
Kom gewoon ff mijn verhaal doen (lees klagen) mag dat ook? Vandaag weer aan het werk. Emotioneel voel ik me verschrikkelijk. Maar van thuis zitten word ik ook niet vrolijker. Alles wat met baby's te maken heeft raakt me. Lees ik het woord echo ( je wert wel een geluid) schiet ik al vol.. Zie ik een plaatje van een eskimo denk ik aan onze embryo in de vriezer die we samen vaak eskimo noemen.. en bleeeeh ik kan me nog net inhouden.. ik werk voor mezelf met kinderen veelal thuis en op school. Erg fijn maar ook confronterend. Al die lieve kleintjes. Zwangere mama's, kinderwagens. Emotioneel vind ik het zwaar op het moment. Het ene moment huil ik om ons verloren kindje, dan weer kan ik even mijn gedachten verzetten. Dan huil ik uit angst dat we misschien wel nooit meer zwanger worden, dan weer lukt het me om hoop te houden. Ik voel me super labiel.. ik probeer wel vooruit te kijken, maar jeetje wat valt me dat zwaar. Ik ben blij als ik vanmiddag even lekker toe kan geven aan mijn huilbui en met een kopje thee snikkend op de bank mag ploffen.
Ik reageer later even op de rest, maar Cindy een hele dikke knuffel meid! Ja natuurlijk mag je klagen, het is ook heel heftig. Dat het zwanger worden bij jullie ook nog eens met veel ingrepen moet helpt ook zeker niet mee. Geef jezelf echt de ruimte voor het verdriet, huilen is ook verwerking. En werken is leuk, maar kijk goed of het niet te vroeg is in je zo jezelf niet voorbij loopt. Ik hou me ook steeds sterker dan ik me voel, het verlies en het een plekje geven is een eenzaam iets merk ik... Mensen kunnen of willen het niet begrijpen dat je er niet binnen een paar weken overheen bent. Ik werk niet en vind het verschrikkelijk momenteel om " alleen" thuis te zijn (alleen tussen haakjes, ben met ons dochtertje maar dat is juist ook heel intensief).
Dapper dat je al weer werkt.. Ik kreeg het advies minimaal 2 weken na de bevalling niet werken en daarna afhankelijk van het emotionele gaan beginnen of opbouwen. Gisteren wat teveel gedaan dus vandaag dagje op de bank series kijken. Mentaal gaat het redelijk. Morgen komt de vk laatste keer om af te sluiten en check of bm goed gedaald is. Op zich wel prettig dat die controles ewoon konden!
Hier zijn de Kids naar de opvang. Vind het nog moeilijk een hele dag alleen met ze te zijn. Ik heb de energie niet om achter ze aan te gaan maar belangrijker, ik weet gewoon niet wanneer Hoe ik mentaal ben. Als ik een breakdown heb wil ik niet dat de Kids dan thuis ziin
Wat fijn dat je die mogelijkheid heb, zou ik erg prettig vinden ook. Lijkt me zo fijn om Marco Borsato keihard aan te kunnen zetten, te storten op alle achterstallige rommel in huis en te huilen als ik wil huilen. Jij hebt ook een kleintje uit 2015 zie ik, mijn dochtertje is bijna 16 maanden. Doordat ze reflux heeft is ze ook nog erg "bewerkelijk" en een hele moeilijke slaper. Ik gaf alleen nog in de avond borstvoeding en daardoor sliep ze ook nog beetje redelijk op tijd zo rond acht uur.... Door de cytotec mocht ik niet meer voeden dus ook daar acuut en zonder dat het eigen keuze was mee moeten stoppen en dametje is nu niet in slaap te krijgen, we juichen als ze opm tien uur slaapt maar meestal is het 23.00 / 23.30....geen tijd voor onszelf / elkaar in de avonden, we zijn doodop met al die spanning erbij van de MA
Ik heb even alles bij gelezen. Wat een verhalen komen er weer voorbij Cindy & Bubbels veel sterkte. Doe niets waar je nog niet aan toe bent, en inderdaad, waarom zou je niet de hele dag op de bank series kijken. Rustig aan meiden. Hier inderdaad ook meer en meer melkachtig slijm aan het verliezen. En meteen gaan je gedachten hè.. Zou ik al in een redelijke cyclus zitten? Hoe lang nog? Nooit gedacht dat ik nog eens zo graag ongesteld wilde worden! En zo hopen we allemaal op dat de tijd sneller gaat. Menstruatie, kom er maar in! En bij Frummels: Gent, kom er maar in! Ik heb op Oudjaarsavond tot 23u gewerkt. Het was ontzettend druk op mijn werk, ik ben daarna snel snel naar huis geraced, omgekleed en op de bank gesprongen bij de visite. Toen was ik een beetje hyper, van het gehaast en van de naderende jaarwisseling. Mijn schoonouders waren ook hier. Afgelopen donderdag waren wij weer bij mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder vroeg: je was zo hyper, moest je soms ongesteld worden? Terwijl zij ook gewoon weten wat er allemaal gebeurd is, en hoe dat in zijn werk gaat. Toen dacht ik echt: stomme vragen bestaan dus wel... Zo onnadenkend vond ik het.. En vrijdag ben ik op kraambezoek geweest. En inderdaad, ik moet ook niets hebben van baby's en babydingen op het moment. Ik had mezelf ook echt voorgenomen om de baby niet vast te houden, heb ik ook niet gedaan. En toch breek je. Je ziet dat hummeltje en daar ga je.. Lastige dingen allemaal, vind ik! Ineens heb je een rugzakje wat dat betreft. Op naar de toekomst!!
Cindy, klagen mag zeker! Daar zijn we voor! Ik vind dat je het goed verwoord Mir: het is best een eenzaam traject. Ondanks dat ik veel steun krijg van mijn man, gezin en vriendinnen. Heb ik ook het gevoel dat mijn hoofd zo bomvol zit met het gemis, de spanning voor een nieuwe cyclus, hoop, onzekerheid, gewacht, oneerlijk vinden, jaloezie en het afscheid nemen van het zwanger zijn met alle bijbehorende kaartjes, kleding, cadeautjes, spullen etc. Pfff wat kost dit emotioneel veel energie en daardoor vraagt het lichamelijk ook veel van me.
Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes. Alle ervaringen zijn zo herkenbaar. En hoewel ik niemand van ons graag in dit forum had gezien, is het wel erg "fijn" om te weten dat we allemaal dezelfde gevoelens, angsten, eenzaamheid voelen. Het maakt dat ik me begrepen voel. Dat ik weet dat dit "normaal" is na een miskraam. Dat we allemaal onzeker zijn over de toekomst en dat we elkaar allemaal een fijne nieuwe zwangerschap wensen. En dat we hier ook een luisterend oor vinden, begrip voor alles waar we mee worstelen. Ik ben blij met jullie!