Dat is ook echt waar ik bang voor ben. Tuurlijk lijkt het allemaal prima totdat ze maar de middelbare gaan als 11 jarige en bij 13 jarigen in de klas komen.. het verschil is zo groot. Ik ben bang dat ze ondersneeuwen..
Daar ben ik ook best huiverig voor. Mijn dochter is ook nog maar 11 als ze naar t voortgezet onderwijs gaat. Tot nu toe red ze t prima maar hoe t dan gaat, geen idee.
Zo klinkt het alsof een vroeg doorgestroomd najaarskind 2 jaar jonger is als de rest. Zo erg is het nou ook weer niet, het verschil is een jaar met de najaarskinderen die lang gekleuterd hebben. En met de kinderen daar tussenin scheelt het minder. Mijn dochter van net 11 gaat aankomend jaar naar de middelbare. Ze is geen najaarskind maar is een jaar versneld. Ik maak me niet druk om het leeftijdsverschil, ze is echt toe aan de middelbare school. En volgens de coördinator zitten er veel jonge (voorjaars/ versnelde) leerlingen op het gymnasium. Maar het is gewoon echt heel afhankelijk van het kind wat wijsheid is. De keuze lijkt me soms erg lastig!
Maar dan is jouw kind versneld met een reden.. Dat is anders dan: omdat ze vlak voor 1jan jarig is zit ze automatisch in groep 2 na de zomer. Ik werd in de zomer 12 en ging naar de middelbare. Reken maar dat het een verschil was met de 13 jarigen.. sommigen waren blijven zitten en niet altijd even lief. Sommigen gingen zelfs al uit en een enkeling had een vriendje. Ik keek mijn ogen uit terwijl ik toch een 4 jaar oudere broer had.
Dat klopt inderdaad wel dat op t gymnasium meerdere jongere leerlingen zitten. Dan zal t verschil niet zo groot zijn. Aan t einde van de basisschool zie je eigenlijk altijd wel grote verschillen bij de kinderen. Zeker bij de meiden. De ene speelt bij wijze van spreken nog met Barbies, de andere is bezig met make-up en jongens. Als je kind dan een stuk jonger is als de rest en ook nog wat kinderlijker kan t verschil best groot zijn.
Een jaar kan ook zeker een hoop verschil maken! Plus inderdaad individuele verschillen. Ik denk daarom dat het niet veel zin heeft om je daar al druk over te maken als het kind nog in de kleuterleeftijd zit. Beste om dan te kijken wat voor de ontwikkeling op dat moment het beste is. Een glazen bol hebben we immers helaas niet.
Dat vind ik ook geen goede zaak! Ieder kind moet individueel bekeken worden en daarop moet een keuze gemaakt worden. Niet op een geboortedatum.
Minder lieve kinderen zijn altijd irritant, ook als ze niet ouder zijn. Ik vind dat altijd per kind bekeken moet worden wat het beste is. En wat op vier-/vijf-/zesjarige leeftijd het beste lijkt, hoeft dat op elf-/twaalf-/dertienjarige leeftijd natuurlijk niet ook te zijn. Ik ben dus geneigd om keuzes te maken voor dat moment en de directe toekomst. Wat iemand al schreef, je hebt nu eenmaal geen glazen bol. En aangezien je toch eerst die basisschool door moet, zou ik bij een kleuter dus vooral kijken naar wat op dat moment voor dat specifieke kind in die specifieke school de beste (of minst slechte) keus lijkt te zijn. Een groot leeftijdsverschil hoeft ook niet erg te zijn: mijn oudste zit in een groep 6/7/8, daar is altijd een flink leeftijdsverschil en dat vindt ze juist heerlijk. Als ouder is het wel eens wat lastiger, want ze komt soms met dingen in aanraking waarvan ik denk 'moet dat nu al?!', maar dat had ik evengoed gedacht als ze 12 was, dus ik geloof niet dat het komt doordat ze één van de jongere kinderen is...
Ik ben van september en ik heb dit zelf meegemaakt. En ik heb het eerste jaar middelbare school ervaren als een verschrikking. Dus ja, ik denk hier echt wel over na. Nee, een glazen bol heeft niemand. Maar ik weet wel hoe mijn kinderen zijn en dat je in deze maatschappij hard moet knokken en voor jezelf op moet komen. En daar hebben ze allebei best wat hulp bij nodig.
Klopt.. maar ik bedoelde geen lieverdjes.. en dan is dit heel zacht gezegd. Meerdere kinderen zijn van school gegaan door het terreur van deze dames.. en je merkt dan toch dat de oudere kinderen weerbaarder zijn.
Ik zelf ook maar dan juist het tegenovergestelde. Ik ben van oktober en mijn basisschool liet herfstkinderen standaard langer kleuteren. Ik was dus altijd de oudste en vond dat verschrikkelijk. Ik voelde me altijd ouder/wijzer/de verstandigste. Hoorde er nooit echt bij en had het gevoel gefaald te hebben zonder daar zelf ooit invloed op te hebben gehad. Ik werd op de middelbare school aan het begin van het schooljaar al 13 terwijl anderen pas net 12 waren geworden. Ik vond dat echt niet leuk! Had uiteindelijk mijn vrienden ook buiten de klas die over het algemeen ouder waren. In de klas hoorde ik er echt niet bij. Maar dat is allemaal heel persoonlijk. Gelukkig wordt er tegenwoordig in de meeste gevallen goed naar het kind gekeken en worden ouders er ook bij betrokken. Mijn moeder had vroeger geen flauw idee.
Wij hebben net de knoop doorgehakt om onze zoon van eind november nog een jaartje in groep 2 te houden. Cognitief kan hij prima naar groep 3. Scoort hoog op het observatie-instrument en de CITO's. Maar hij is echt nog een kleuter. Heerlijk speels. Daarbij komt dat hij zich soms erg 'jong' en afhankelijk opstelt. Hij ziet er nogal schattig uit, dus veel kinderen trappen daarin en gaan hem met vanalles helpen wat hij al lang zelf kan. Niet alleen kinderen tuinen daarin, trouwens... Ook krijgt hij het door zijn grote ogen en schattige uitstraling vaak voor elkaar om weg te komen met dingen die van anderen niet makkelijk getolereerd worden. Ik heb liever dat hij straks de oudste is in een groep, dan dat hij altijd de jongste is. Dat schattige kindje dat overal mee geholpen wordt en waarvan veel dingen worden weggelachen. Daarnaast heb ik mijn eigen ervaring als 'jonge leerling'. Altijd proberen mee te doen met oudere kinderen. Daar proberen tegen op te boksen. Ik heb mezelf wat dat betreft jarenlang geforceerd en overschreeuwd. Onze jongste zoon lijkt behoorlijk veel op mij. Ik weet dat mijn ouders heel vaak hebben gedacht dat het zo fijn zou zijn als ik gewoon eens een jaar kon blijven zitten. Maar ja, als je cijfers goed genoeg zijn dan gebeurd dat niet meer. Daarvoor zijn de kleuterklassen het enige moment. Ik weet zeker dat onze zoon het volgend jaar prima zou redden in groep 3. Daar zit voor mij de zorg niet. Mijn zorg zit puur op het sociaal-emotionele stukje. Op de basisschool al, maar zeker ook met het oog op de toekomst. Jong naar de middelbare school, jong gaan studeren. Ik ben prima terecht gekomen. Maar ik denk dat het voor mij beter had gevoeld als dat allemaal een jaartje later was gekomen. Ik heb het gevoel dat de kans heel klein is dat je spijt krijgt van langer kleuteren. Ik hoor nooit mensen die jaren later nog zeggen "Hadden we ons kind toen toch maar door laten gaan naar groep 3." Ik hoor wel geregeld mensen die denken "Hadden we ons kind toen maar wat langer laten kleuteren." Of mensen die zelf aangeven dat het achteraf gezien fijner was geweest om een jaartje ouder aan allerlei uitdagingen te beginnen. Overigens gaat onze zoon volgend jaar wel naar groep 2 in een 2-3 combinatieklas, met een juf die weet hoe ze snellere kleuters moet uitdagen. Daar is echt oog voor en er zijn voldoende mogelijkheden. Doordat ze zelf ook jarenlang les heeft gegeven in groep 3, weet ze goed hoe ze kinderen daarop moet voorbereiden. En zoon kan dus ook al wat dingen uit groep 3 oppikken, mocht hij die behoefte hebben. (Oudste heeft ook in 2-3 gezeten en taalde daar niet naar. Ook prima.) Ook over het jaar dat hij wel in groep 3 zit, heb ik weinig zorgen. Er zijn zoveel mogelijkheden om kinderen toch op hun eigen niveau uit te dagen. En op onze school is gelukkig bekend hoe dat moet.
Nou echt, helemaal mee eens! Met alles wat je zegt! Hier ook precies die reden en vooral het sociaal emotionele. Ik denk ook dat ze groep 3 wel red, maar heb echt dezelfde redenen en gedachtegang als jij beschrijft. Voelt voor jullie als een goede keuze!
Wat fijn zeg die combiklas. Wij zitten nu een beetje met hetzelfde dilemma, maar hier kennen ze die combiklassen niet, alleen 1/2. Ik zie onze zoon cognitief prima groep 3 doorkomen, geen enkel probleem. Maar ik twijfel over het s-e aspect. Met de oplossingen en mogelijkheden die jullie school biedt, zou ik niet twijfelen. Hier zou groep 2 nog een keer doen echt cognitieve stilstand betekenen helaas.... Juf gaf halverwege groep 1 al aan dat zoon cognitief op sommige gebieden al op niveau groep 3 zat. Hij zit wel een uurtje per week in een soort plusgroepje, maar of dat nou veel inhoudt.... dilemma dus....
Hier gaan we 11 juni in het gesprek wel samen kijken wat ze haar gaan bieden voor extra’s. Ook gaan we het hebben over in welke klas ze komt. Ik verwacht wel dat ze soms uitgedaagd wordt. Ze hebben een extra fase in hun leerlijnen waar zij dan aan gaat werken. Maar ik weet ook dat het maar tot zover gaat. Ik verwacht niet dat ze cognitief bergen gaat verzetten. Ik daag haar thuis ook uit op een andere manier. Maar dat maakt mij verder niet veel uit. Want zowel qua motoriek en op sociaal emotioneel heeft ze veel te behalen. En wat er ook eerder gezegd is: ik maak me het volgende jaar veel minder druk over hoe het allemaal gaat en of ik er spijt van zal hebben.
Cognitieve stilstand zou ik me op deze leeftijd absoluut niet druk om maken. Kinderen leren echt wel! En dat hoeven echt noodzakelijk 'schoolse' zaken te zijn. Ik vind het wel belangrijk dat kinderen blijven ervaren hoe het voelt om ergens moeite voor te doen. Dat er dingen niet lukken, dat ze leren dat doorzetten over het algemeen helpt. En dat het 'lekker' voelt als iets uiteindelijk na veel moeite en inspanning lukt. Of dat stukje nu wordt aangesproken op cognitief gebied of motorisch of creatief, maakt mij niet uit.
Ik weet dat het om een kleine groep kinderen gaat, maar stilstand op alle gebieden kan helaas echt wel. En dat wil je niet meemaken, dat is echt vreselijk om te zien. Hier werkt het zo dat zonder cognitieve uitdaging onze kinderen totaal verpieteren, en dan overdrijf ik niet.
Onze zoon beheerst het niveau van groep 3 ook al in cognitief opzicht. Maar toch kiezen we voor nog een keer groep 2. Het is niet zo dat ze in groep 2 dan niks meer kunnen leren. Juist omdat ze thematisch werken, kan een kleuter met een voorsprong nog goed uitgedaagd worden en aangesproken op zijn niveau. Wat ik hier positief aan vind, is dat dit gaat om verbreden van kennis, en niet alleen maar sneller gaan (wat je krijgt als je inzet op reken- en taalactiviteiten). Een goede kleuterleerkracht is in staat om in haar thema 'alle' kinderen te laten leren op zijn/haar niveau. Daarbij komt dat er in groep 2 meer ruimte is om te groeien in sociaal-emotioneel opzicht, qua werkhouding, spelontwikkeling en ook motorisch.
Juist, dat vinden wij dus ook. En een goede kleuterleerkracht kan dit echt! Wij gaan ook in het gesprek volgende week kijken wat ze haar verder gaan bieden nog dat jaar.