Goed, de titel is wat dramatischer dan de realiteit. Maar feit blijft dat m'n dochter tot ze een maand of 22 was altijd perfect sliep. En sindsdien is het mis. Ze moet vaak 2 of 3 x huilen 's nachts. Ze kan (nog) niet goed uitleggen wat er is maar klampt zich helemaal aan mij of d'r vader vast. We stellen haar gerust, vragen of ze een eng droompje heeft gehad/ het koud/ warm heeft, enz. En na allerlei 'ritueeltjes' gaat ze gelukkig toch weer slapen. Nu weet ik al dat we het niet te gezellig moeten maken. Dus dat doen we ook zeker niet. Maar als we niet ingaan op haar 'eisen' dan krijst ze heel het huis bij elkaar. Die eisen zijn een slokje drinken, een andere pamper aan (terwijl dat niet echt nodig is). Onderhand begint het wel zwaar te worden aangezien dit al ongeveer drie maanden duurt. Er zijn de afgelopen periode geen dingen gebeurd die veel impact gehad moeten hebben bij d'r. Ik ben echt aan het zoeken waar dit vandaan komt. Mijn vraag hier: herkent iemand dit? Heeft iemand tips ermee om te gaan? Ik realiseer me dat het deels 'uitprobeer-gedrag' is maar ik vraag me ook weleens af of er iets anders aan de hand is en hoe ik ermee om moet gaan. En ergens hoop ik ook dat iemand zegt 'ja, heb ik ook meegemaakt, het duurt 4 maanden en dan is alles weer normaal'.
Interessant leesvoer, dankje. Ja ik hoop ontzettend dat het (snel) overgaat... Iemand nog een gouden tip of zo?
Ik herken het van mijn zoon, hij had nachtmerries. Wij hebben toen een 'toverlampje' (Spoka nachtlampje van Ikea) gekocht, die hij 's nachts bij hem in bed mocht houden. Dit toverlampje zorgde ervoor dat alle enge vrachtauto's en krokodillen niet op zijn kamer kunnen komen, want het lampje tovert ze allemaal weg Misschien iets om te proberen?
Hier ook gehad, en nu nog wel eens(ze is nu 3,5). Op gegeven moment worden ze zich heel bewust van de wereld om hen heen, maar kunnen nog niet relativeren. In hun slaap verwerken ze wat ze overdag hebben meegemaakt/gezien/gehoord. Dit loopt ook vaak allemaal door elkaar heen. Als ze dan dromen, ja, dan kan dat heel erg eng overkomen. Als wij vervelend dromen, kunnen we relativeren; ach, het was maar een droom, glaasje water, en weer verder slapen. Bij een peuter kan dit zo beangstigend zijn dat ze er helemaal in blijven hangen, tot ze getroost/gerustgesteld zijn. Misschien een idee om voor het slapen gaan de dag even door te spreken? wat heb je vandaag allemaal gedaan? wat vond je leuk vandaag, wat was niet leuk(en waarom). Dit doe ik elke avond met onze dochter, ze vind het gezellig en heb het idee dat het ook wel voor een groot deel werkt. Ga je er vooral niet tegen verzetten, want dan heb je jezelf er ook mee. Spreek bv met je man af dat jullie om de beurt eruit gaan. Dit gaat echt weer over hoor, succes!!
Hier ook regelmatig. Maar wij denken dat onze zoon niet echt wakker is dan. Hij reageert namelijk nergens op. Terwijl hij bijna 3 is en heus wel kan praten. Wij hebben ontdekt dat hij onze komst niet bewust merkt, dan hooguit echt wakker wordt. We kunnen niks doen op zo'n moment als een keer controleren op koirts, vieze luier, dorst oid. Zijn inderdaad perioden. Dan weer een tijdje, dan weer wekenlang niet. In zo'n periode draaien wij nachtdiensten. Om en om op zolder slapen, waar we hem niet horen. Zelf zegt hij altijd heerlijk geslapen te hebben en niet gehuild te hebben. Sorry, ik typ op tel en zie n u ki tad u
Ik typte op mijn telefoon en kon de cursor opeens niet meer sturen!! Sorry voor het onduidelijke bericht. Dit nu even op mijn werk-computer Maar dit dus.
Dit is geen uitproberen in mijn ogen. Dit is behoefte aan geborgenheid, veiligheid en troost. Niet vreemd voor een peuter, want er gebeurt zoveel in hun hoofdje, hun wereld wordt steeds groter en ze missen nog de 'ervaring' en denkvermogens om te relativeren, dingen in context te zien etc. Ze zitten tevens volop in het magisch denken, waarbij alles mogelijk is. En dus ook alle enge dingen ... Nachtelijk ouderschap, dwz je kind heeft je 's nachts nodig voor iets, is zeker tot 4 jaar echt niet ongewoon. Het ene kindje heeft dat meer dan het andere. Maar ja. Het gaat over, echt . Nachtlampje was hier bij alle kids in die peuterfase een must ...
Dames bedankt voor jullie reacties. @Nora, jouw idee van de dag doorspreken klinkt goed. Dat gaan we ook eens proberen. @Lumiere (leuke naam btw, moet aan Belle & Het Beest denken!) het hoort er inderdaad een beetje bij... We overleven het wel, haha. Zoals @Kache het ook noemt, nachtelijk ouderschap. Dat zal er zeker ook bij horen ja. Nu zei iemand vandaag tegen we dat ik het middagslaapje zou kunnen skippen maar ik heb niet het idee dat dat het is. Ach ja, we kunnen het eens een paar dagen uitproberen maar ik vind een leeftijd van nog maar net 2 jaar best jong en ze is er 's middags wel aan toe om even bij te tanken nog. Hoe dan ook, bedankt voor het meedenken.
Fender kreeg slaapproblemen 's nachts door het middagslaapje. Hij was toen 2jr en 1mnd oud. Ipv slapen ging hij de eerste tijd echt even time out op de bank. Boekje, filmpje, als het maar even een rustmoment was. Na een tijdje begon hij dat over te slaan, ging hij gewoon door met spelen. Het is wel vroeg, ben ik helemaal met je eens. Maar bij ons is het zo goed uitgevallen.
Herken het precies...vanaf zn 2e verjaardag ineens heel vaak en huilend wakker. In de avond en s nachts. Probeerden hem altijd in zn bed terug in slaap te krijgen, maar dat werkte niet. Steeds weer opnieuw wakker. 1 keer tussen ons in omdat we beiden heel moe waren. Met zn armpjes om mij heen viel hij binnen een minuut in slaap en sliep de hele nacht door. Dus de 2 dagen daarop weer bij ons gelegd wanneer hij wakker werd en sliep weer door als een blok. Toen het ledikant als co sleeper aan ons bed gezet en sliep vanaf toen weer prima. Als hij s nachts of s avonds wakker werd liep hij er zelf naar toe. Toen hij net 4 wad besloot hij dat de co sleeper voor kleine kindjes was en zei ons dat we hem weg moesten halen.