Bij de 1ste stond ik op met een scheurtje in mijn vliezen. Iedere keer als ik op stond verloor ik een golfje vruchtwater. Na dat even te hebben aangekeken toch maar de verloskundige gebelt. Ze zouden in de avond komen controleren. Verder had ik geen weeën, alleen last van een gespanne buik. Als het niet opgang zou komen zou ik de andere ingeleid worden zeiden ze. Ik dacht mooi dat ik dat weet dan kunnen we vanavond nog even boodschappen halen als man thuis is van zijn werk. Foute gedachte, man kwam thuis en hielp mij in mijn schoenen. Toen ik klaar stond om te gaan braken mijn vliezen (alsof ze op mijn man gewacht heeft). Verloskundige kwam even checken en overlegde met het ziekenhuis. Ik mocht vast in de avond komen voor een controle. Ik had nog steeds geen weeën. In het ziekenhuis aan de monitor zag je dat ik regelmatig harde buiken had. Ik denk zelf dat het ziekenhuis mijn langer heeft gehouden om te kijken of dit doorzetten. Maar om 23uur toch naar huis gestuurd met de mededeling meld je morgen om 8uur, ik lag namelijk vrolijk in het bed en had nergens last van. Rond 1 uur werd ik wakker van weeën wat al snel over ging in een weeenstorm. Verloskundige rond half 3 gebelt. Die kwam checken en ik had 6cm ontsluiting. Ik moest snel kiezen of we nog naar het ziekenhuis gingen. Dit wilde ik graag. Ze hebben mij snel (voor zover dat kan) aangekleed en in de auto gezet. Rit naar het ziekenhuis is ongeveer 15min. Toen wij de snel weg op reden kreeg ik een soort van oergevoel over mij heen en kreeg ik persdrang. Deze kon redelijk weg puffen al heb ik even gedacht ik laat mijn man bij een tankstation stoppen alleen de eerste die we tegen kwamen was voor het ziekenhuis dus dat ene bochie red ik ook nog wel. Ik ben bij het ziekenhuis in een rolstoel gegooid en daarna op bed gegooid. Mocht meteen voorzichtig mee persen. Een kwartier later was onze dochter geboren. Bij de 2de ben ik ingeleid met 41 weken. Meneer had het wel naar zijn zin bij mij. Ik kwam binnen en toen had ik 2cm, direct zijn mijn vliezen gebroken. Na een uurtje te hebben aangekeken rommelde het wel wat in mijn buik maar niet sterk genoeg dus werd ik aan het infuus gelegd. Deze werd met enige regelmaat omhoog gezet omdat ik er nog zo vrolijk bij zat en amper wat voelde van mijn weeën. Vanaf half 1 werden de weeën wat sterker en moest ik mij meer concentreren. Ik kon ze ook alleen goed opvangen op mij zij. Alleen op die manier konden ze L niet goed meten. Dus werd er rond half 2 een draadje op zijn hoofd gezet zodat ze hem goed konden monitoren (vaak tijdens een wee had hij het zwaar). Ik had toen een krappe 4cm ontsluiting. Iedereen heel blij en ik zei nou met E had ik al veel meer en was ik bijna bevallen. We hadden toen maar avond eten besteld wantja ik zou nog wel even moeten blijven. Tegen 2 uur kreeg ik een vlaag van misselijkheid over mij heen en voelde ik down under wat verwijden en naar beneden storten. Nog voordat ik iets tegen man kon zeggen hierover kreeg ik een perswee. Ik hield die tegen en daardoor ben ik helaas uit mijn bubbel gekomen en kon ik de weeën niet meer goed opvragen. We hebben direct de verpleegkundige opgeroepen en die zag dat het menis was. De verloskundige die aan mijn gekoppeld was, was bezig met een bevalling en toen kreeg ik een andere. Ik dacht prima als ze mijn kind er maar uit halen. Na 5 minuten persen is onze zoon geboren om 14.05uur Beide bevallingen heb ik als positief ervaren. Ik zeg nu ook geen mij maar liever 10 bevalling dan 1 zwangerschap (en zo slecht had ik het niet tijdens mijn zwangerschap)
Ik kopieer even alle geboorteverhalen uit eerdere posts Bevalling zoon 1 Ik kreeg 's nachts 3u weeën en twijfelde eerst of het voorweeën of harde buiken waren. Twee uur later kwamen ze om de 3 à 4 minuten en hielden ze ong 60 sec aan. De vk kwam langs om 06.00 uur en toen had ik gelijk al 4 cm ontsluiting. Ik at 2 volkoren biscuitjes en dronk een glas appelsap en ving ondertussen de weeën op. Ze deden pijn maar het was te doen. Nog even bankhangen en netflixen (geen idee wat er in die aflevering is gebeurd!). In het ziekenhuis zakte het allemaal een beetje in qua vordering van de ontsluiting. Vond het opeens ook spannend worden want ik besefte dat we met een baby naar huis zouden gaan die dag. Rond 11.00 uur had ik pas 5 cm ontsluiting en kreeg ik op verzoek een ruggenprik. Ik was gewoon moe en wilde graag wat rusten. Bovendien lukte het me niet zo om écht te ontspannen vanwege mijn fobie en dat zat me dwars want die angst daarvoor kostte me onnodig energie (voelde me prima trouwens!). Wilde me graag focussen op de geboorte en deze dus ook bewust met mijn volle aandacht meemaken (en dus niet met mijn angst bezig zijn). Weeën werden ook wel wat serieuzer nu! Ik wilde niet eten maar at wel een hapje droge cracker en dronk appelsap (ohhhh dat smaakte zo lekker koud en zoet!)! Viel me echt mee, het zetten van de ruggenprik. Direct werden ook mijn vliezen gebroken en kreeg ik wee opwekkers en toen zat ik op 7 cm. De weeën werden vanaf dat moment wel pijnlijk aan 1 kant (ruggenprik zat ietsje scheef) maar ik kon ze wel opvangen. Tussendoor nog een keer wee opwekkers verhoogd. Om 14u volledige ontsluiting en de epiduraal ging uit. Door de ruggenprik had ik wel dat de persweeën soms even op zich lieten wachten en dat ik pas om 15u ook daadwerkelijk persdrang kreeg. In de tussentijd mocht ik wel passief mee persen en bespraken we kort mijn fobie. Mócht ik namelijk toch opeens ziek worden dan wilde ik wel dat ze begrepen waarom ik waarschijnlijk zou panikeren. Om 15u dan toch persdrang en om 15.52 was hij geboren, placenta volgde eigenlijk vanzelf zes minuten later. Hij woog 2925 gram en was 47 cm met 38+2. Ik heb wel een paar inwendige hechtingen (geen knip gehad) maar gelukkig enkel in de huid en niet in weefsel of spieren. Het enige moment waarbij ik écht zoiets had van 'help me nou, wát moet ik doen?' was toen het hoofdje stond. Tjonge jonge dat deed zeer ! Maar wat een magisch moment! Daar was hij dan. Koppie vol donker haar en zó mooi! Bevalling zoon 2 Het was echt een heel relaxte bevalling. Rond 8.30 meldden wij ons en werd ik aan de ctg gelegd. Ik maakte mijn fobie kenbaar en ook dat ik me erg zorgen maakte over dat het wel eens heel snel zou kunnen gaan allemaal en ik dan geen ruggenprik meer zou kunnen krijgen. Veel vrouwen schijnen ziek te worden en ohjeetje ik had ontbeten. Ongelofelijk dom want hallo, zo kon ik misselijk worden en misschien wel erger. Eerst ctg en mogelijkheden bespreken. Met de gyn gesprek gehad en besloten dat we geen pijnbestrijding gingen geven nog voordat er pijn was. Ja natuurlijk, dat is ook te idioot voor woorden. Ik heb dit eerder gedaan, kom op, even sterk zijn. Wij maakten 2 afspraken: zo gauw ik weeën kreeg door toediening oxytocine (omdat mijn lichaam het niet zelf zou oppakken) en een ruggenprik wilde omdat ik pijn voelde zou die aangevraagd worden. Maar eerst vliezen breken en kijken hoe of wat. Niet op voorhand al medicatie. Om me wel tegemoet te komen werd er wel vast een infuus geprikt (natrium) zodat de boel snel opgestart kon worden. Want: als het idd snel zou gaan en ik geen ruggenprik meer kon zouden we gaan voor het morfine pompje. Check. Daar kon ik achter staan. Morfine pompje? Help. Daar had ik niet op gerekend. Vanochtend nog een verhaal gelezen dat iemand daar kotsmisselijk van werd. Ja daahaaaaggg. Dat kon echt niet. Afgesproken dat als ik idd dat pompje moest en ik zou misselijk worden en in paniek raken, ik een infuus met primperan zou krijgen. Yes. Goede afspraken! Wel kreeg ik een paar tranen want het voelde eventjes zo zwak. Het ging echt gebeuren en verdorie ik had het alleen maar over mijn rot fobie en het idee dat het anders kon lopen dan gepland vond ik zo eng. Na 5 min heb ik me herpakt, was ik weer super relaxed en konden we verder. Prima afspraken. Infuus werd voorbereid en man en ik dronken thee en keken Peaky Blinders. Toen kreeg ik een infuus (moesten wel 3x prikken!) en werden om 10u mijn vliezen gebroken. Er gebeurde nog niet heel veel, na een uur ong kreeg ik serieuze weeën en vroeg ik toch om een epidurale die ik direct kreeg. Heerlijk. Die zat er rond 11.30 in denk ik. 12.15 had ik 5 cm ontsluiting en had ik wel af en toe weeën maar goed te doen. Voelde enkel de druk, geen pijn. Een half uur later voelde ik me opeens flauw worden, zwart voor de ogen en een zwaar hoofd. Ik moest even op mijn linkerzijde liggen en natrium werd toegediend maar: oh mensen ik moest poepen! Nee nee nee ik wilde echt terug op mijn rug want ik moest echt zo nodig poepen (dacht ik). Nee hoor. Ik had direct 10 cm. Maar dat kon toch niet. Want ik had alleen maar last van een dalende bloeddruk en ik moest gewoon poepen! Nou niet dus. Dat was om 12.45. Iets over enen is onze mooie zoon geboren. Mijn man heeft hem zelf aangepakt en natuurlijk de navelstreng doorgeknipt. Het was echt een droombevalling die uiteindelijk in 3 uurtjes was gepiept en precies zo verliep als ik wilde. De placenta liet wel even op zich wachten waardoor ik nog 4 uur aan het infuus moest blijven maar na de warme maaltijd mochten we lekker naar huis en is de kraamhulp nog 2 uurtjes geweest. Bevalling zoon 3 Rond 7.45 meldden we ons bij de verloskamers en kreeg ik een inwendig onderzoek, ctg en kopje thee. Artsen hadden om 8 overleg en daarna kwam de vk terug. Geen medicatie nodig, alles was gunstig om de vliezen te breken. Zo gezegd zo gedaan, dat was rond 8.30. Op mijn verzoek gelijk al even het buisje prikken voor het infuus wanneer ik de epidurale wilde zodat dat maar vast was gedaan. Nou, afwachten maar. Verveelde me kapot en heb nog wat boodschappen besteld bij de Appie. En wat rekeningen gedeclareerd bij de zorgverzekering . Zowaar gebeurde wat de vorige keer níet gebeurde, namelijk na een half uurtje kreeg ik zowaar zelf weeën. Aanvankelijk prima te doen. Rond 10.30 merkte ik echter dat ik me totaal niet kon ontspannen en me eigenlijk gigantisch tegen de boel aan het verzetten was en daarbij voelde ik ze dit keer óók in mijn rug. . Oh hello dat was nieuw voor mij. Tijd voor de ruggenprik. Die zat er denk ik rond 11.00 in (toen had ik 3 cm ontsluiting, maar ik kwam van 1-2 en dat vermoeden had ik stiekem al want bij het breken van de vliezen vond ik dat ze nog behoorlijk haar best moest doen). God wat heerlijk. Uiteraard even een bloeddruk daling (78/45) maar liggen op links met een groot glas appelsap deed me goed. Daarna heb ik lekker even mijn ogen dicht gedaan, tussendoor weer omgedraaid, verder gerust en rond 13.15 wilde de vk weer even inwendig checken, maar: Ik mocht gelijk al gaan mee persen want ik had volledige ontsluiting! Zo gauw. Ik had die druk telkens wel gevoeld maar ik lag gewoon vet chill dus ik denk dat ik gewoon heel ontspannen was waardoor het zo goed kon gaan. Mijn lichaam deed dit helemaal zelf, zonder wee opwekkers! En na 13 min persen was daar de kleine man. Ik heb geen hechtingen, enkel een klein schaafwondje. Bevalling dochter Vanochtend vroeg gemeld in het ziekenhuis na gisteravond wat serieus voorwerk. Ik had 3 cm ontsluiting dus mijn vliezen werden rond 9.00 doorgeprikt en ik ging direct naar 4 cm. Afspraak was om een uurtje aan te kijken of ik zelf begon met het krijgen van contracties. Ondertussen voelde ik me prima en heb ik nog wat boodschappen bij appie besteld en serie gekeken. Het krijgen van weeën gebeurde na een uur ongeveer en rond een uur of 11 zat ik op 5 cm en vond ik het wat serieuzer worden. Maar ik kon me ook niet helemaal lekker ontspannen dus vroeg om een epidurale. Maar kon niet op dat moment want anesthesist stond op de OK. Wat een hels idee. Ik besloot toch even onder de douche te gaan staan omdat ik echt zocht naar die ontspanning. Dit bevestigde mijn oorspronkelijke gevoel dat ik hier heel kriebelig van werd. Brrr, wekt echt enorme irritaties op haha. En daardoor werden de weeën juist wat sterker. Natuurlijk op gang gekomen overigens. Rond half 12 kreeg ik gelukkig toch de epidurale. Ik kon hem zelf tussendoor qua dosis bijstellen (is nieuw). Rond 14.00 volledige ontsluiting alleen: ik kreeg niet echt persdrang tegen de verwachtingen in. Na een uur werd de epidurale uit gezet maar veranderde er nog niet heel veel. Ik wilde toch graag gewoon afwachten omdat ik me enorm relaxed voelde en de baby het goed deed. Enige minpunt is dat mijn bloeddruk regelmatig sterk daalde (tot ong. 75/<40 en dat voel je behoorlijk). Daar kreeg ik een extra zak vocht voor. Maar tussendoor heb ik heerlijk mijn ogen kunnen sluiten en voelde ik me goed. Na 2(!) uur volledige ontsluiting te hebben kreeg ik pas goede persdrang en toen was ze er in 8 minuten. 3176 gram, 47 cm, maar 150 ml bloedverlies en geen hechtingen! Nadien nog lekker even kunnen douchen en L doet het goed!