Oh mag ik even? Ik ben 7 weken zwanger en hartstikke blij. Dat ik op mijn 38e nog zo snel (3e ronde raak, werd een mk, daarna direct weer raak) zwanger mag worden is geweldig. Over the moon en alles. Maar ik ben een ambitieuze mama van twee jongens en zzp-er met een stapel plannen en nu ben ik serieus al 3 weken moe en misselijk. Alles is me teveel. Ik wil rust en stilte. En slapen. Veel slapen. Er komt geen moer uit mijn handen. Gisteren nog een redelijke dag, vandaag vreselijk. Nog wel naar de yoga les gegaan maar die moest ik halverwege afbreken omdat het constant zwart werd voor mijn ogen en ik bijna moest overgeven. Ik voel me gewoon een enorme aansteller ook omdat ik nog maar zo kort zwanger ben. Soms vraag ik me letterlijk af of ik het me niet verbeeld. Ja echt. Totdat ik opsta en mijn maag weer begint te draaien. Mijn liefste hobby koken daar komt ook niks van want wat is nou nog lekker? Geen idee. Ik eet rijst en soep want hoe schoner en eenvoudiger het eten hoe beter het voelt en het is tenminste nog voedzaam. Zo.....gewoon even klagen..... natuurlijk het kan nog veel erger. En natuurlijk, het gaat ook weer voorbij, maar soms ben ik het toch wel heel eventjes helemaal zat. Jij ook? Kom dan maar langs en klaag maar raak
Ik klaag nog niet!!! Ben nu bijna 6 weken zwanger, soms wat misselijk (terwijl ik de vorige keer al met 4 weken en 1 dag aan de medicijnen tegen de misselijkheid zat),ben nog niet extreem moe en ook mijn boobies, die de vorige keer al pijn deden als ik er naar keek, doen nog niks! Aan de andere kant maakt me al het bovenstaande wel onzeker; vorige keer half dood rond deze periode en nu springlevend Ik tel de dagen af tot de eerste echo om er zeker van te zijn dat ik toch wel écht zwanger ben. Je moet maar zo denken " rond de 12e week is het allemaal alweer wat beter"!
Herkenbaar .... Manlief zegt niet toegeven aan de vermoeidheid. Gisteren lag ik om 20 uur in bed en heb klokje rond geslapen. Ik was fit en heb vanmorgen huisje rondom gezeemd. Binnen, buiten, boven en beneden. Eten gaat goed maar echt zin in eten heb ik niet. En nu weer languit op de bank en kan alweer pitten
Echt waarom zou je niet moeten toegeven aan de moeheid? Echt een mannenopmerking denk ik dan Ik ben al vanaf 4,5 week hondsberoerd, aan de medicatie, daarnaast enorm, enorm moe. Ik lig iedere avond om half negen/negen uur in bed anders crash ik nog erger de dag erna
Ik was zooooo misselijk!! Vandaag ging t gelukkig wat beter.. Moe, moe, moe! Maar heb goede hoop, eind van de week 12 weken haha
Wat een super leuk en herkenbaar topic!! Gelukkig niet meer misselijk, maar wat blijft dat toch ongelooflijk naar! Nu alleen nog echt periodes heeeeel eerrggg moee
Oojaa heerlijk mag ik ook even klagen 🙈 ben de misselijkheid ook zo zat. Durf niet eens meer naar de winkel. Laatst hadden ze een soort kraampje staan in de supermarkt om gehakt balletjes te proeven. Ging gewoon over mijn nek wat lucht. 😔 veel afgevallen hou gewoon weinig binnen. Terwijl vrienden familie zegt oohh na 12 weken is het voorbij. Eerste zwangerschap was ik zo fit als maar kan. Klaag modus uit. Het hoort er bij. En doe alles als het maar goed mag blijven gaan ❤ gefeliciteerd dames ! Probeer ondanks alles toch te genieten.
Hier niet meer misselijk maar al vanaf af week 4 zoooo extreem moe. Zo moe ben ik in mijn leven nog niet geweest...
Vooral toegeven aan de vermoeidheid. Het is niet goed om maar door te gaan terwijl je moe bent (tenzij het niet anders kan). Ik heb veel geslapen en vaak sorry gezegd voor mijn ongezelligheid maar mijn man moedigt me daarin juist aan. Hier ook klagen. Ben het overgeven zat. Ik wil weer een lekkere avond maaltijd kunnen koken en opeten zonder misselijk te worden en over te geven. Dus avond eten doe ik niet optimaal. Een salade lukt maar een warme maaltijd echt niet heb de hele dag zon vieze smaak in mn mond en een vol gevoel. Toch groeit de kleine goed en dat is het belangrijkst
Ik lever de grootste stijd met mezelf. Ik wil gewoon niet toegeven aan mn extreme moeheid, maar af en toe wordt het idd bijna zwart voor de ogen. Maar een paar uur later kan ik weer 'fit' zijn, of iig iets doen. Ik moe vanalles voor mn werk nog doen, zit nu weer 2 dagen in het buitenland. Maar probeer toch manieren te vinden het makkelijker voor mezelf te maken. Taxi naar hotel, geen OV. En niet naar het netwerk etentje. Ontbijt gehaald voor op de kamer. Zodat ik minimale fysieke inspanning hoef te leveren. Maar wat een mentale strijd dit. Ik was in mn vorige zwangerschap zo fit. Totaal anders dan nu. Ik lijkt wel bejaard!!!
Ik klaag even mee Ik ben het overgeven zoooo zat, sinds 17 maart hang ik dagelijks boven de pot. Ik heb het er echt mee gehad. Verder ook wel erg moe maar daar kan ik nog goed mee om, zoontje slaapt makkelijk tot een uur of 8 (mama dus ook ) en 's middags slaapt hij ook nog een uur of 3 en doe ik dus ook een middagdutje
Die vermoeidheid en de hoofdpijnen komen m'n neus uit. Nog maar 17wkn zwanger maar ben klaar met deze twee (enige) klachten. Blehh
Ik klaag even mee hoor! Ik heb vanaf week 20 al last van bekken instabiliteit die steeds erger word. de laatste paar weken wordt ik snachts wakker van de kramp in mijn onderbenen, last van maagzuur waar ik nu medicijnen voor heb die erg goed werken gelukkig. De ijzerwaarde in mijn bloed is veel te laag wat erge vermoeidheid met zich meebrengt heb daar nu ijzerpillen voor voorgeschreven gekregen, maar slapen lukt evengoed niet omdat ik niet goed kan liggen door mijn bekken. En verder heb ik nu veel last van mijn onderrug omdat mijn buik best wel groot is. Maar verder gaat het best goed hoor kan niet wachten totdat de kleine man er is
Misschien een oppepper voor degene die moe zijn. Ik was ook heeeeeel erg moe, maar sinds ik 14 weken zwanger ben is het eht stukken minder geworden! Dus er is hoop
Ik klaag gezellig mee ! Nu ben ik 20 weken maar slapen... wat een drama ! De ene nacht slaap ik klokje rond.. de andere nacht ben ik om de 2 uur wakker.. en waarvan ?? Geen idee ! Ik ben tot en met 17 weken echt ziek geweest.. ik kon niks, wilde teveel maar ging gewoon niet.. zelfs even een rondje met de honden werd een drama ! En ook nu op 20 weken.. ik ben zelf afgekeurd dus ik werk niet maar wel vrijwillig en sinds 2 weken weer begonnen ( ik help gehandicapte kinderen met paardrijden ) en als ik dan 3 uurtjes gewerkt heb lig ik weer 2 dagen plat van ellende ! De roze wolk waar iedereen het over heeft heb ik alleen als vriendlief en ik samen thuis lui op de bank liggen en we de kleine meid voelen en zien bewegen. Gelukkig moet ik elke 2 weken naar de vk dus we hebben elke keer de bevestiging dat het goed gaat met de kleine maar ik heb zo in angst gezeten het begin want ik slikte iedere dag morfine en nog meer rotzooi om mn dagen dragelijk te houden. Het is een wonder dat ik zwanger ben en ik ben er ontzettend gelukkig mee maar ik wist niet dat het zo ontzettend zwaar zou zijn !
ja, ik ben nu 11 weken zwanger en begin nu pas echt beroerd te voelen. Heb eerder in mijn zwangerschap ook wel overgegeven maar toen was het een tijdje opgehouden en nu begint het weer pff. ook heel moe. ik voel me nu echt zwanger haha. en ik eet nu echt zo in een halve dag een halve brood op!
ik klaag ook even mee! nu 14 weken en nog steeds die vieze smaak in mijn mond waardoor ik zo misselijk blijf! word ook zo moe van alle mensen om me heen (met 12 weken is het over hoor) nou ik ben er nu 14 en er is nog niks veranderd! zelfs mijn kleine meid thuis vraagt constant mama ben je ziek? hoop dat het snel verbeterd en ik weer een beetje energie terug krijg!
Heerlijk om te lezen, al dat geklaag! Weet ik dat ik niet de enige ben Inmiddels 13 weken en moet nog steeds bijna elke dag overgeven, zo misselijk! En moe, moe, moe. Heb een volle baan van 4,5 dag en nog 2 kindjes van onder de 3 rondlopen die vaak nog s nachts wakker zijn, het is me eigenlijk allemaal te veel. Ik heb ondertussen rugklachten van al dat gehang boven die wc pffff. Nou, we doen het voor een goed doel zeggen We dan maar.
Nou...en of ik beroerd ben . 24 uur per dag misselijk en tig keer per dag spugen. Ook ondanks medicatie, dat spuug ik enkel iets minder vaak. Daarnaast moe, licht in mijn hoofd en dan weer ijskoud en dan weer zweterig. Ik voel me gewoon ziek. Ik onderneem dus minimaal, omdat dat de boel verergerd en ik geen zin heb om uitgedroogd opgenomen te worden. En ik moet nog even weet ik uit ervaring. Pas rond de 4 maanden, ging het hier steeds beter. Mijn hemel, je zou het maar 9 maanden lang hebben zoals sommige vrouwen. Wat een ellende is dat.