Hier ben ik weer Mijn zoontje zit nu 2 maanden op school en het gaat heel goed, hij heeft een paar vriendjes waar hij geregeld mee speelt Er is er alleen 1 die mag nooit bij ons komen spelen of mijn zoon bij hem, iedere keer als dat jongetje vraagt om af te spreken houd die moeder het steeds af. Mijn zoon vindt dit niet leuk en snapt eigenlijk niet waarom en ik eerlijk gezegd ook niet Wat kan ik hiermee? Ik vind het ook wat om zomaar te vragen en ik weet niet goed hoe
Yup. Gewoon eens vragen of er iets achter zit, dan kun je het misschien ook uitleggen. Het kan al iets heel simpels zijn.
Is het alleen met jullie, of mag hij ook niet met andere kinderen afspreken? Wij hebben onze meiden namelijk ook de eerste paar maanden dat ze op school zaten niet laten afspreken. We vonden het wennen aan school al heftig genoeg voor ze.
Mja... Maar 1 manier om er achter te komen Overigens hadden wij dat ook. Jongetje bleek EN hoogstallergisch voor katten (hebben we er 2 van) en bovendien autistisch. Lag dus vooral aan het jongetje
Misschien kan je aan de moeder vragen of ze kunnen afspreken. Zegt ze nee of ontwijkt ze, kan je altijd vragen waarom, en aangeven dat je zoontje het zo leuk zou vinden.
Dat jongetje wil alleen nog maar met mijn zoon afspreken, ik zal het toch proberen te vragen want misschien vindt ze het wel niks nu al afspreken of misschien vindt ze mijn zoon niet goed genoeg
Ik hoop het natuurlijk niet maar zo lijkt het wel... Maar ik probeer het te vragen dan hoef ik er verder ook niet over te denken
Toch vragen aan haar, wellicht wil ze wel koffie komen drinken samen met haar zoontje. Kunnen de kids lekker spelen en jullie elkaar leren kennen.
Misschien vind ze het ook nog wat spannend? Ik vind het idee dat onze zoon bij een vreemde thuis gaat spelen nu al spannend en hij gaat nog niet eens naar school! Misschien kun je eens doorvragen. Of eens afspreken op 'neutraal' terrein (kinderboerderij, speeltuin ofzo.)
Ik was met de eerste ook afwachtende. tot nu toe maar een speel afspraak je pas gehad met dochter. Ik probeer het wel maar het komt nog niet echt los. wat ik wel probeer en wie weet heb ik eens beet of ze zin hebben om mee te gaan naar de speeltuin broodje mee drinken. Dus op een andere manier het spelen aanbieden. vind het tot nu toe hier ook nog mager misschien vinden ze mij wel niet goed genoeg je weet het maar nooit. Ik snap je gedachten. Had het idee dat het met zoon toen veel makkelijker ging om afspraakjes te maken.
Als je zoontje bijvoorbeeld morgen wil afspreken en het kan volgens die moeder niet, kan je ook vragen wanneer het wel zou kunnen. Dan hoor je waarschijnlijk wel hoe of wat.
Hmm. Dat dat het eerste is wat je denkt zegt meer over jou dan over haar of over jouw zoon Misschien houdt ze sowieso wel niet zo van afspreken? Of is er iets heel anders. Enige manier om er achter te komen is het echt gewoon vragen. Desnoods bied je aan dat zij bij jou even thee komt drinken na school. Kunnen de jongens spelen en jullie kennismaken. Of ga een keer samen naar de speeltuin in de buurt.
En mocht blijken dat ze je toch niet goed genoeg vind of iets dergelijks... Dan kun je tegen je zoontje dat het niet mag van zijn moeder en dat je er niks aan kunt doen.
Je weet nooit de achterliggende gedachte, misschien heel iets anders dan je denkt. Zelf heb ik problemen met mijn gezondheid en kan een kindje soms daardoor niet hier komen spelen. Of ik heb zelf geen energie om onze meid ergens anders heen te brengen en te halen. Onze dochter weet dat en heeft er vrede mee, als het mij een keer niet lukt. De ouders op school weten echter niet wat er met mijn gezondheid speelt en ik vertel ook niet aan iedereen hoe het zit. Voor een ander zal het soms dan overkomen alsof ik streng ben, niet wil of het afkap. Maar de echte reden is anders. Heeft dus niks te maken met het feit dat onze meid niet wil spelen, of dat een ander kindje niet goed genoeg zou zijn. Ik zou gewoon aangeven dat je zoontje graag een keer zou willen spelen. Misschien merk je dan of er iets aan de hand is of wat er speelt.
Bedankt voor de reacties Ik merk gewoon dat ik er zelf onzeker van wordt en van alles in mijn hoofd ga halen Op dit moment wordt ik zo moe van mezelf Maar ik ga het vragen want het zit me dwars en inderdaad misschien is er wel een heel andere reden voor
En als ze wel besloten heeft dat jij niet goed genoeg bent zonder dat je d'r ooit verder echt gesproken hebt of elkaar kent... Kun je je afvragen of je wil dat je zoontje daar thuiskomt.. Denk je niet?
Maar hoe gaat dat dan? Komen jullie kinderen met het idee en vragen zij het aan jou/zijn moeder? Zonder dat er verder contact is tussen de moeders? Want daar zou ik zelf idd ook niet happig op zijn, moet wel een beetje goed geregeld worden. Ik zou dan zelf op de moeder afstappen, om te vragen wat zij ervan denkt/vindt, en waar, tijd, etc, af te spreken. Wellicht houdt ze de boot af, omdat jij niet op haar afstapt, en zij dat wellicht niet durft? Dan komen jullie idd niet verder.