Hoezo de vraag of ik het wel gewild had als een donor gratis was? Ik heb na bijna 5 jaar MMM, 7 ICSI pogingen en 4 miskramen uiteindelijk een kindje gekregen middels eiceldonatie waar we grof geld voor hebben moeten betalen (lees ruim € 15.000,-). Dus gratis of niet, wij hebben eiceldonatie gedaan. Als het probleem uiteindelijk bij mijn man had gelegen hadden we zaaddonatie overwogen. Maar ik snap niet zo goed waarom je deze vragen stelt?
Omdat je suggereerde dat iemand die niet over wilde gaan tot een kind via een donor het dan niet graag genoeg gewild zou hebben. Dat zijn harde uitspraken. Dan kan ik ook tegenjou zeggen als je echt gewild had had he nog wel een draagmoeder gezocht of extra geld geleend kennelijk was je wens niet zo groot. Ik geef alleen maar aan hoe hard je uitspraak overkwam
Sorry hoor maar misschien moet je de berichten even teruglezen. Ik heb nergens over iemand anders iets gezegd. Ik heb zelf via een donor een kind, dus zulke uitspraken zal je mij niet horen zeggen. Graag aub eens goed lezen wie je aanspreekt.
Zeker, maar buiten dat. Dit topic gaat over de wens voor een 2e kindje dat er mogelijk niet gaat komen. Bij TO niet, bij mij niet en mogelijk bij meerdere niet. Misschien moet je ophouden met reacties uitlokken op andere mensen over donatie, wel of niet of wat dan ook. Het wordt een beetje vervelend inmiddels.
Prima, maar ik ben geen krabje. Dus reageer gewoon onder een bericht van iemand, hoef je mensen ook niet door elkaar te halen.
Je reageert op nare opmerkingen, maar ik vind eerlijk gezegd dat je zelf vaak erg naar reageert op andere mensen, niet alleen in dit topic. Je zit in een kutsituatie wat betreft behandelingen en dat is loodzwaar. Maar dat geeft je niet het recht om uit te halen naar anderen, discussies uit te lokken etc. Daar wordt niemand gelukkiger van.
Dit komt me zo bekend voor. Ene mamaLizzy zocht ook altijd de negatieve sensatie op ten koste van mensen die veel hebben meegemaakt (en nog) op dit gebied. Veel hebben doorstaan. Veel verdriet hebben gehad. Maar mogelijk ook blijdschap. Ene Lisa werd in die tijd ook aangevallen omdat ze een kindje kreeg via een zaaddonor. Nou en! Leef en laat leven. Het is toch mooi dat zulke prachtige mensen met zo veel liefde een kindje mogen krijgen die in die liefde mag leven. Rozebeer. Ik hoop dat je ook ooit dat geluk ook mag omarmen. Maar stop hiermee. Ik ben het helemaal eens met wat @SD90 zegt.
@Maayaa, sorry dat het topic zo is vervuild, terwijl het een serieus onderwerp is. Misschien niet meer reageren, dan sluit het vanzelf?
Ik ben weg uit dit topic, misschien ooit in de toekomst nog terug als de situatie op mij van toepassing is.
Ik ben er even uit geweest en wat een reacties! @Rozebeer ik begrijp je frustratie maar je komt een beetje bot over. Denk niet dat je het zo bedoelt en dit gewoon je manier van schrijven is. De vragen over wel of geen donor en het oordeel daarover zijn niet nodig. Ieder haar keuze om het wel of niet te doen, prima! We zitten allemaal in ongeveer hetzelfde schuitje. De ene wil dolgraag eindelijk eens een voldragen zwangerschap. De andere heeft een diepste wens om haar kind gelukkig te maken met een zusje of broertje. Hoe iemand dat wil proberen te bereiken en via welke weg is aan die persoon. Gelukkig zijn er mogelijkheden. Hoop voor iedereen hier dat de wensen in vervulling gaan ♡ @Krabje, precies wat je zegt over de pijn als je kind vraagt waarom het geen zusje of broertje heeft. De mijne vraagt het nog niet maar word al verdrietig bij het idee. Mensen zullen altijd blijven vragen of er geen 2e komt, en als je 2 meiden hebt of je nog gaat proberen voor een jongen. Als je geen kids hebt of je nog kinderen wil etc, daar heb ik me jaaaaaren geleden al voor afgesloten en daar heb ik wel een antwoord op. Maar je eigen kind die met vragen komt is indd pijnlijk...... @Asil, als je wens zo groot is dan is het woord "definitief" een zweepslag of erger. Je wil niet denken aan later en stel dat/als. Maar het is onvermijdelijk want "later" komt en dan hoop je dat je wensen zoveel mogelijk zijn vervuld. En indd maakt niet uit of het gaat om het missen van een 1e of 2e kind. Voor iedereen heeft het gevoel van iets missen een andere betekenis en dat mag. En wat je zegt: mensen praten niet over secundaire infertiliteit. Denk een soort schaamte zo van: ik mag niet klagen, heb al een kind. Mensen kunnen daarin ook wel hard zijn (onbewust): wees blij dat je een kind hebt.... Ik sprak niet lang geleden iemand die jaaaaren in de MMM heeft gezeten (40+), 11x zwanger en bij allemaal een miskraam gehad. Toen gestopt met alle IVF/ICSI, daarna spontaan zwanger. Ze begreep er niks van, de gynaecoloog ook niet. Maar toch was het zo. Ze is nu al bijna 30 weken zwanger. Dat soort verhalen geven hoop. Ik hoop en bid en duim voor jullie dat deze laatste kans jullie geluk brengt ♡ You are very welcome hier. Ja de topic is gestart vanuit de pijn/verdriet die "secundaire infertiliteit" teweeg brengt, maar we kunnen elkaar hier steunen, ruimte geven om onze angsten/hoop te uiten. @WWJD wat intens verdrietig voor die persoon die je kent. @Muisje2016 jaaaa we zaten in hetzelfde groepje in 2020/2021 Wat lief je berichtje. Precies wil niet ondankbaar overkomen en wil ook niet dat het gemis wat ik voel overgaat op m'n kind. Ik heb nog hoop zolang ik nog elke maand menstrueer. Hoe gaat het met jou verder "collega"?
Wat verdrietig je hebt ook eigenlijk dubbel verdriet: voor jezelf maar ook voor je kind omdat je het zo graag anders had gezien. Secundaire infertiliteit is gewoon een onbegrepen iets: je hebt al een kind en dus moet je daar dankbaar voor zijn. Terwijl dankbaarheid en verdriet om wat had gekund hand in hand kunnen gaan. Het sluit elkaar niet uit. Maar dat wordt wel vergeten. Bij mij is het gezin wel compleet geworden, na lange wegen. Maar ik vond t echt wel onwijs zwaar al die tijd dat het gezin dat je voor ogen had zo onbereikbaar was. De opmerkingen hielpen ook niet mee. Mijn oudste vraagt nu eindelijk niet meer om een kindje erbij, hij vindt t zelfs goed zo. Ik hoop voor je op dat ene wonder ♡
Nog even een kleine reactie van mij. Het raakt me dat ik kennelijk bot overkom. Dat is nooit zo bedoeld. Ik heb niks tegen donoren of donorkinderen laat dat duidelijk zijn. Ik zal nooit op die manier denken. Alleen is het zo dat mijn man en ik dat (een donorkind) voor onszelf niet willen met de daarbij behorende redenen voor ons. That's all!!!
Hele Topic gelezen en wat mij opvalt: * mamalizzy is terug * waarom blijven prikken in een toch al open wond? Een discussie starten over zo’n gevoelig onderwerp is al respectloos, door blijven gaan over letterlijke dingen die gezegd zijn; ook niet netjes. Vragen waarom iemand reageert hoe ze reageert, terwijl al van mijlenver te zien is dat dit Topic emotioneel is en het wat met mensen doet. Sorry hoor maar soms kun je gewoon beter je mond houden, niet quasi geïnteresseerd over willen komen maar stiekem even een klap onder de gordel geven terwijl dat zó ongepast is hier. Dit is geen ‘gewoon’ Topic maar een Topic met pijn. Praat mee als je in deze situatie zit en lees mee maar reageer niet als je hier zelf niks mee te maken hebt.