Mijn zoon wordt over een maand 4 jaar en thuis is hij (zo goed als) zindelijk. Alleen op het kinderdagverblijf heeft hij nou weer twee dagen achter elkaar in zijn broek gepoept.. Dit terwijl ik juist net weer aan de juffen heb gevraagd om echt niet meer voor de zekerheid een luier om te doen. Als ik hem vraag waarom hij niet tegen de juf zegt dat hij moet poepen dan zegt hij : 'omdat ik dat niet wil/durf'. Maar ik snap niet waarom niet? Als hem een sticker beloofd wordt gaat hij stralen, maar nog zegt hij het niet. De juffen vinden het natuurlijk super vies.. Op de basisschool kan dit natuurlijk niet en dan gaan ze me straks elke keer bellen als hij gepoept heeft. Maar ik werk ook 3 dagen per week (en kan echt niet weg, omdat ik op een kdv werk).. En om nou elke keer opa of oma het te laten oplossen is natuurlijk ook niet ideaal. Ik ben wel al vanaf zijn tweede verjaardag met zindelijkheidstraining bezig, maar hij is niet goed ter been, dus dat maakt het nog lastiger. Hij kan (nog) niet zelfstandig naar het toilet, omdat zijn broek aan en uit doen erg lastig voor hem is.. Zijn balans is erg slecht. Hier zijn wel afspraken over gemaakt op school, 3 keer per schooldag komt iemand hem uit de klas halen en op de wc zetten. Ik verwacht wel dat hij zijn plas op kan houden, maar over het poepen maak ik me grote zorgen.. Hebben jullie nog tips? Is het misschien voor sommige ouders herkenbaar dat een kind het niet tegen de juf durft te zeggen? Ik weet het niet meer..
Hij schaamt zich ervoor, ik zou investeren in het tóch durven zeggen, of misschien op een non-verbale manier. Bv een wc-kaartje pakken en laten zien? Die drempel is misschien net wat lager. En anders bv een joggingbroek die hij omlaag kan trekken?
Als er lichamelijk gezien wat aan de hand is kan ik me voorstellen dat hij het niet durft te vragen, hij ziet jongere kindjes zelf gaan. Wat mijn voorganger schreef vind ik wel slim, iets van non verbale communicatie zodat niet meteen iedereen het ziet. Bijvoorbeeld een kaartje zoals @Fuddey schreef die hij kan laten zien en zelf naar de wc kan gaan en dat de leidster/juf daarna komt. Ik zou broeken zoeken die makkelijk voor hem zijn, met een elastiek of een joggingbroek. Is er niet een manier van staan zodat hij wel stabieler staat? Zijn instabiliteit is dat iets wat kan verbeteren met oefeningen of iets om mee om te gaan?
Kaartje vind ik idd een goed idee. Of gewoon de wcketting (als ze die op school gebruiken). Als hij die om doet en naar de juf loopt, weet ze genoeg toch. Mijn zoontje wilde ook altijd dat niemand zag dat hij naar de wc ging. Maar de ketting op school is de gewoonste zaak van de wereld.
Bedankt voor jullie reacties, alleen heb ik juist helemaal niet het idee dat hij zich er voor schaamt hoor. Dat is het denk ik echt niet.. Broeken met elastiek heeft hij al en hij heeft een genetische 'afwijking', dus hij zal helaas nooit heel stabiel zijn, maar we zijn thuis wel hard aan het oefenen met broek aan/uit doen. Dat lukt ook al wel aardig, maar dan komt hij door zijn balansproblemen niet meer zelf op de wc (met zijn broek op zijn enkels).
Wat vervelend! Onze knul doet de helft van de tijd zijn broek net tot onder zijn knieen, moet hij wel goed zitten anders plas je misschien op je broek. Staand plassen is hij daar wel stabiel genoeg voor? Misschien zit je daar nog niet op te wachten maar als hij dan zelf kan gaan zou dat fijn zijn.
Nee dat wordt lastig.. Maar het plassen gaat ook nooit meer fout. Alleen dat hij moet poepen verteld hij dus niet tegen de juf.
Nee ook dat niet.. Het grootste probleem is dat hij het gewoon niet zegt en stiekem in zijn onderbroek poept op het kinderdagverblijf. Tegen ons en opa's en oma's zegt hij het gewoon.
Maar hij zegt het dus wel als hij moet plassen? Of beperkt hij dat tot die 3x dat ze hem sowieso helpen?
Over een maand kan het weer compleet anders zijn, ze maken zulke grote sprongen als ze bijna 4 of net 4 zijn. En de juf is echt wel bereid om mee te werken, als het maar niet een dagelijks probleem is.