Hoi Pap, Na die 6 lange jaren hadden wij weer contact. En het ging onwijs goed! Je vertelde voor het eerst vol trots over mij aan andere mensen! Dat IK jou dochter was! Wat voelde dat goed! Voor het eerst in 22 jaar vertelde jij zoiets! We bouwden eindelijk een band op ( dacht ik ) een band die er nooit geweest was! Ik was blij want eindelijk had ik jou MIJN vader zoals een vader hoort te zijn. ( Dacht ik ) Ik had zelfs voor het eerst in 11 jaar wat voor mijn verjaardag gehad. Maar alles veranderde toen ik je vertelde dat ik ging trouwen je wilde niet komen en je kwam ook niet. Een van de mooiste dagen uit mijn leven en jij hebt die gemist! Maar oke ik begreep je beslissing en het contact bleef. Toen raakte ik zwanger na een lange tijd. Je wilde me niet feliciteren want het was nog vroeg ( wat ik best kan begrijpen ) Maar toen ik je de foto's van mn 12 weken echo stuurde reageerde je niet meer. Als ik je belde nam je niet meer op. Ik heb je gemaild maar ook daar kreeg ik geen antwoord op. Avonden heb ik mezelf afgevraagd waarom? Wat heb ik gedaan?! Is het vanwege mijn kindje? Ik heb je zelfs nog verteld dat je een kleinzoon kreeg. Maar ook daarop geen reactie. Zelfs toen ik doodziek in het ziekenhuis lag en jou en mijn moeder het hardste nodig had was jij er niet. Zelfs toen Sandro ( Ja zo heet hij jouw kleinzoon ) geboren werd hoorde ik niks. Ik heb je een geboorte kaartje gestuurd en je stond zelfs bij me op hyves! En je nam niet de moeite om mij te feliciteren met de geboorte van mijn zoon ( Tevens jou kleinzoon ) en later heb je me zelfs van hyves verwijderd. 2,5 mnd na zijn geboorte kon je wel de moeite nemen om papieren op te sturen van mij en mijn broertje papieren voor een levens verzekering. Bedankt daarvoor maar snap nog steeds niet helemaal wat je daar mee wilt bereiken. Ik ben er klaar mee jij doet mij alleen maar verdriet en elke x weer ben ik zo stom om er in te trappen! Het ga je goed, Je Dochter ( de enige ) Dit is een brief aan mijn vader heb hem geschreven en ondertussen ligt hij al weken hier op tafel ik durf hem niet op de bus te doen Maar wilde toch mn verhaal kwijt Dus sorry voor mn geswans maar wilde toch dat iemand las hoe k me er over voel
Nou dat is een hele duidelijke brief. Ik kan me niet voorstellen dat dit niet aankomt bij je 'vader'. Ik zeg : STUREN! Sterkte
ik zou hem opsturen al is het alleen al om het feit dat hij jou zonder enige aanleiding compleet heeft laten vallen. je verdient toch op zijn minst uitleg?
vreselijk! heb je hem toen ook gevraagd waarom hij op je 14e ineens verdween? wellicht is het nu dezelfde reden? sterkte ermee!
Ja en het enige wat ik toen te horen kreeg was: Dat is verleden tijd daar wil ik het er niet meer overhebben zand er over
Meid een hele dikke knuffel!! En ook ik zou hem opsturen.. Misschien scheeld het een stuk voor je iegen verwerking.. En krijg je misschien zelfs nog wel iets van hem te horen! Zo niet dan weet je zeker dat het einde verhaal is!! Sterkte meid!
Kom op meid, trek die schoenen aan en pak die paraplu uit de gang. Op de fiets, naar de brievenbus en hoppa!!! ERIN GOOIEN!!!
Onbegrijpelijk dat mensen zo kunnen zijn!! Ik zou de brief gewoon sturen! Helaas heb je niks te verliezen toch?! Vind het heel naar voor je! Echt waardeloos!!
Wat erg dat dit je zo overkomt. Ik vind je brief er duidelijk geschreven en waar het op staat. Sturen hoor meid!! Sterkte!
Indd een weetje sinds ik zelf moeder geworden ben is dat ? alleen maar groter geworden. Ik kan gewoon niet begrijpen waarom een ouder zn kind(eren) niet wilt zien!
Opsturen en probeer het af te sluiten, antwoorden zal je nooit krijgen ben ik bang. Heel veel sterkte...
dikke knuffel, ik zeg ook sturen, en daarmee is het hopelijk voor jouw een stukje rust en afsluiting.. sommige mensen verdienen het niet om vader/moeder te zijn...
Ik zeg ook versturen!! Jeetje meid, wat erg. Dan zijn mijn 'problemen' met mijn pa toch een stuk minder erg.