Ik moest dit toch even kwijt voor alle (alleenstaande) ouders: Ik kom thuis van t werk, staat de brandweer voor de deur, de schuur van de overbuurman staat in brand en is helemaal uitgebrand van binnen. Toch wel even schikken 2 van die grote brandweerwagens voor je deur. Ik zoek een manier om bij mn parkeerplaats te komen aangezien de brandweer mijn normale weg verspert. Eenmaal mijn auto geparkeerd loop ik naar binnen en zeg ik de oppas gedag. Dan kijk ik altijd even stiekem bij mn dochter hoe ze erbij ligt en stop ik haar nog even lekker toe, ik fluister dat ik thuis ben en geef haar nog een aai over haar bol. Normaal slaapt ze gewoon verder maar door alle commotie denk ik dat ze iets lichter sliep want dit keer werd ze wakker, ik snelde de kamer uit en kleedde mezelf ook om. Op het moment dat ik mn bed in wilde stappen hoor ik een heel klein meisje roepen: "mamma..? pappa...?" Ik loop terug naar haar kamer en til haar uit bed, neem muis mee met haar tut aan de staart gebonden, koala gaat mee en haar kussentje. Lekker dicht bij mamma in bed liggen! Heel stil ligt ze dan altijd naast me, ogen wagen wijd open en haar tut in haar mond, hard sabbelent op de speen kijkt ze met grote ogen rond in de kamer, heel stilletjes en onbewogen kan ze zo een uur liggen voor ze in slaap valt. op een gegeven moment word ik wakker omdat ze heel abrupt omdraait en op haar buik wil gaan liggen, ze draait zich om met slaapzak en al en legt haar hoofdje heel dicht tegen mij aan, pakt mijn vinger stevig vast met haar handje en zegt nog even heel zachtjes fluisterend: "mamma... tus...!" en geeft me een kus op mn schouder. Toen vielen we in slaap. Eenmaal de volgende ochtend word ik wakker. ik kijk meteen naar de wekker; 9.25 staat er. Ik draai om naar de andere kant en daar zie ik 2 hele grote bruine bambi ogen mij heel wakker aankijken; "haaaj" komt eruit. "hey lieverd" zeg ik! En ik had het nog niet gezegt of ze begint heel hard te schateren en kruipt boven op me om me vervolgens een dikke kwijlende lebber midden in mn gezicht te geven, zo hevig dat haar tanden in mn neus staan haha. Al die moeite die een kind kost om het in een ritme te krijgen, er snachts uit als je niet wil en al hard hebt gewerkt overdag. Toch steeds 1000 keer "nee!!" moeten zeggen omdat ze het TOCH weer doet met een grote grijns op haar gezicht omdat ze weet dat het eigenlijk niet mag... al het extra geld wat je nodig hebt en waar je hard voor moet werken om toch rond te komen... het is hard werken als alleenstaande moeder! ...Maar deze hele kleine momentjes, en die hele kleine dingetjes maken alles dan weer goed!!! Die momentjes moet je koesteren, en steeds aan terug denken als het weer eventjes hard werken is om alles op zn pootjes te krijgen. Kijk t dametje nou: nep-lachenend met hand voor dr mond: Na het vingerverven met mamma even lekker de verf eraf wassen: de droomtuin kijken met haar geliefde Koala:
Oh wat mooi...ik moet er helemaal van huilen... Je moet echt moeder zijn om te voelen wat jij bedoelt, en ik voel het. Mooi geschreven! En wat een heerlijk grietje heb je
Zoo mooi geschreven! En inderdaad, alleen moeders kunnen het begrijpen, en voelen, zo'n mooi gevoel.. En wat een heerlijk meisje zeg, hihi zo lief
Wat een prachtig stukje! Je hebt helemaal gelijk!! Nu ik zelf net mama ben besef je pas hoeveel je van zo'n klein mensje kunt houden.
ben er helemaal stil van en een traan biggelt over mijn wang.... Ik ben nog niet zo lang mama, maar ik voel zo wat jij voelt!
De tranen lopen over mijn wangen. Jij beschrijft heel goed hoe iedere moeder cq ouder zich wel eens voelt. We hebben een superbraaf en makkelijk kind maar door de komst van een kindje staat toch je hele wereld op zijn kop. En iedereen heeft denk ik wel eens het gevoel er even doorheen te zitten. Maar die grote smile die ik dan 's morgens van haar krijg maakt dat mijn dag al goed begonnen is en dat ik weet dat ik niet voor niks ben opgestaan.