sorry voor mijn reactie....ik heb de rest gelezen er komt voor mij heel veel naar boven als ik zoiets lees.. nogmaals sorry.. ik wil alleen goed advies geven ik hoop echt dat je eruit komt met jezelf...
Ik schaam me ook met zulke dingen, ik zou het nooit zomaar tegen iemand (behalve partner zelf) zeggen. Eerdere relaties gingen voor mijn omgeving ook altijd 'zomaar ineens' over, want er was toch niks aan de hand..? Dat was dus wel zo, alleen bleef ik er minstens een half jaar alleen mee tobben zonder er met iemand over te praten. En dan leek het voor buitenstaanders alsof het een impulsieve zet was. Ik probeer er nu beter over te praten, maar dat lukt niet altijd. Ik ben altijd bang dat iemand vind dat ik zeur, of ik schaam me idd. Ik herken het dus helemaal en vind het niet goed want door toch met mensen te praten, kun je misschien beter relativeren. Maar goed.. ik moet het ook nog leren!
zit jullie relatie misschien in een ongeloofelijke sleur? Doe eens vaker leuke dingen met elkaar, met z'n 2en zonder kinderen. Verder zou ik zeker relatie therapie proberen.
Ik praat juist makkelijker met mijn vriendinnen dan met mijn man heb ik ontdekt. Hier werk ik wel aan hoor, door juist vaker met hem proberen te praten, zeker als het om de relatie gaat is dat belangrijk. Dus ja ik praat wel. Weet je man hoe je er over denkt en praat je er met hem over? Wil hij er nog moeite voor doen?
Mijn man is mijn maatje, juist met hem bespreek ik makkelijk dingen. Met moeder en schoonmoeder bespreek ik niets, met mijn eigen moeder heb ik de band niet en met mijn schoonmoeder heb ik het even helemaal gehad. Met vriendinnen kan ik ook een hoop bespreken, maar het is zelden nosig. Als je man geen relatietherapie wil, kun je zelf wel in therapie gaan. Dat helpt je heel erg goed om dingen op een rijtje te zetten. Met je ha praten kan misschien ook.
Oh ik lees nu dat je al eenpsych hebt gehad.. Klinkt idd niet als de goede voor jou. Vaak duurt het even voor je een goede hebt gevonden.
ik weet niet of het zonnetje gaat helpen) maar sommige mensen zien alles wel anders dan. Wat iig wel goed is is dat je dan in de vakantie uit de alledaagse zorgen routine in de relaxmodus komt. Misschien kunnen jullie dan samen goed praten en weer een nieuwe impuls vinden.. Dat zou natuurlijk prachtig zijn! Ik blijf wel bij mijn standpunt dat je ook lief, goed enz voor jezelf moet zijn
ik bespreek zoiets wel met me mama, papa en zusje. Maar dat komt omdat wij altijd overal eerlijk en open over zijn van kinds af aan. Plus dat me ouders me zo goed kennen dat ze het zo wel zien of doorhebben als er iets is....Dus verbergen kan ik het ook niet. En het lucht ook altijd wel op. Niet dat ik me ouders en zusje er mee wil belasten maar als ik het kwijt ben krop ik het iniedergeval niet op..
Is je man zich ervan bewust dat je al zo negatief erin staat momenteel? Want ik lees dat hij geen relatietherapie wil. Dat vind ik vreemd, want ik denk dat jullie zonder goede therapie samen er niet zo heel snel uit zullen komen. Zulke dingen moeten vaak echt samen aangepakt worden. Wanneer hij zich zou realiseren dat géén therapie samen het einde van de relatie zou kunnen betekenen, zou hij dan wel de stap willen zetten? Praten met mensen om je heen kan goed zijn om je hart te luchten, maar kan ook averrechts werken weet ik uit ervaring. Ik heb een soort van bindingsangst en dat uitte zich vooral in heel negatief denken over m'n vriend in het begin. Ik heb toen van meerdere mensen te horen gekregen dat ik het maar beter kon uitmaken omdat ik zo negatief dacht. En dat terwijl ik juist van mensen die er verstand van hadden (psycholoog) het tegengestelde te horen kreeg. Ik ben nu zó blij dat ik naar ervaren mensen heb geluisterd en niet naar sommige vrienden.
ja we hebben het er al heel vaak over gehad. maar hij gelooft daar niet in. Het is soms nogal een arrogant mannetje en neemt niet zo snel dingen aan van anderen. ik weet niet of we nou wel in zo`n sleur zitten,vind het zelf wel meevallen eigenlijk. Onze vrienden hebbe allemaal geen kinderen dus die leven een heel ander leven. als we een feestje hebben dan wordt er veel gedronken en soms nog wel meer dingen. mijn man doet daar gezellig aan mee maar vervolgens kan hij de volgende dag zn bed niet uitkomen en loopt dan de hele dag in zn ochtendjas. ik heb daar gewoon geen zin meer in,wil gewoon heel burgerlijk met mn kids leuke dingen doen,meer structuur,een volwassener leven. nou misschien geen gek idee om de huisarts te bellen.
Het punt is, als je negatief in de relatie staat, dan worden de minder leuke dingen ook erg uitvergroot en vallen de leukere dingen minder op. Als je bv een goede relatie hebt, dan maak je je een stuk minder druk om voorbeelden als de dag na uitgaan de hele dag in badjas rondlopen. Doordat je je al niet zo fijn voelt in de relatie erger je je veel sneller aan dingen. Het is wel belangrijk om in te zien dat sommige negatieve kanten van je man/vriend overdreven uitvergroot worden. Wel jammer dat hij niet voor jóu de stap wil zetten om toch eens een afspraak te maken voor therapie. Baat het niet dan schaadt het niet is mijn motto, helemaal niet als je al serieus nadenkt over het beeindigen van je relatie.
Ik bespreek dit soort dingen met mijn beste maatje(s) Waarom, omdat er overal wel iets is, maar ik hang het niet aan de grote klok. Soms krijg je echt een goed advies/tip mee... en soms krijg je ook een stukje feedback van je eigen gedrag/aandeel. Wil altijd wel praten met eerlijke mensen, dus mensen wie me gewoon recht in de snuut zeggen dat wat ik doe echt niet kan, of wel meevalt. Het is niet gezond om dingen op te kroppen... Oh ja, hij wil geen relatietherapie? Wat wil hij dan wel? Want ik neem aan dat jullie wel willen vechten? (of is er maar eentje wie het wel wil, en de ander niet?) Sterkte ermee, en je hoeft je nergens voor te schamen!!!
Ik was zo vroeger ook, maar toen mijn ex en ik uit elkaar gingen kwam dat echt als een schok voor mijn familie. Nu deel ik juist wel alles, en heeft me veel geholpen met verwerken, adviezen en steun. Ik merk aan mezelf dat als ik met een ander praat (kan ook psycholoog zijn) eerder toegeef wat ik wil dan dat ik het voor mezef houd, alsof ik het eigenlijk pas besef als ik het deel.
Jammer dat hij dat dan niet wil. Misschien een optie om eens tijd voor jullie vrij te maken? (dagje/nachtje weg) om goed te praten, of eventueel kijken wat er dan gemist wordt? Misschien helpt het? Ik probeer ff met je mee te denken.
Ik snap je reactie, maar nu bagatelliseer je het zelf ook... Zoals ik het lees zal de zomer het niet voor jullie oplossen. Mag ik vragen waarom jullie relatie nu goed gaat? Waar denk jij dat het aan ligt?