Vaak weet je het allemaal van te voren als je voor een dier kiest. Ik heb een hond en een kat en wat er ook gebeurt geen van tweeen gaat de deur uit. Ik snap niet hoe mensen het kunnen. Ik begrijp het gewoon niet. Voor mijn zijn mijn dieren echt een deel van mijn gezinnetje. Ik zou het niet over mijn hart verkrijgen
Wij wisten het iig niet van te voren... we hadden al zeven jaar een hele lieve, brave Golden Retriever, ze had al vaak met kinderen gespeeld en nooit gehapt of gebeten... ook ons meisje niet... tot ze begon te lopen, ze heeft ze willen bijten, gelukkig stond mijn man er bij en kon hij op tijd haar handje wegtrekken. Met heel veel pijn in het hart is ze nu weg, ik mis ze nog elke dag, laat soms nog traantjes ervoor, maar mijn meisje gaat voor... als ze dat nog een keer had gedaan en als er niet een van ons naast had gestaan, dan was mijn meisje misschien verminkt geweest voor de rest van haar leven en dat had ik mezelf nooit kunnen vergeven. Zou jij dan je hond niet wegdoen als hij bijt naar jouw kleintje?
ken het gedichtje al en toch iedere keer krijg ik brok in mijn keel als ik het lees.... en pik ik traantje weg van de drie honden heb ik er 2 ook opgevangen omdat ze ze niet aan konden of omdat hij als pupje van 3 maandjes alleen in de trein werd achtergelaten maarre wat er ook gebeurd hier gaat er geen van 3 levend de deur uit! zie in mijn foto album voor mijn 3 kanjers
Zeg nooit nooit zou ik zeggen... want als je je hond houdt als hij naar je kindje bijt, dan mag je wel een dierenliefhebber zijn, maar ben je in mijn ogen geen goeie moeder.
Heb nu echt een brok in mijn keel weet dat me colleg'as gelijk van vragen wat gebeurt er dus probeer mijn tranen in te houden
Een hond bijt niet zomaar. Als hij/zij al die jaren niks heeft gedaan dan gaat een hond niet ineens bijten. Mijn hond zal dat ook zeker niet doen. Vaak hangt een kind aan de oren van een hond of prikt in de ogen en dan bijt de hond. om die reden zou ik mijn hond niet weg doen maar hun beide op de kop geven.
Wat fijn dat je dat zeker weet, ik hoop dat het ook echt zo is. Helaas kan het altijd, om wat voor reden ook, gebeuren. En in dat geval verkies je als moeder toch je kind boven je geliefde huisdier. Ik heb 2 schatten van honden en ik hou ontzettend veel van ze. Ze zijn ontzettend lief voor ons dochtertje, en ik hoop dat dat zo blijft. Maar mocht er onverhoopt toch iets gebeuren, dan gaat mijn dochtertje toch echt voor.. maar ik wil er eigenlijk helemaal niet over nadenken
Heb genoeg gezien en geleerd wat honden betreft. In mijn ogen moet er echt iets gebeuren wil die bijten.
En meiden, het gebeurd zooooooooooo vreselijk vaak! Ik heb 2 hondjes...voor mij zijn 't mijn kindjes. Ik snap niet dat mensen "zomaar"een hond weg doen. Ik snap het echt niet... * Snik*
Ook ik moet telkens huilen als ik dit lees. Heb hem op mijn pc staan. Lees hem elke keer als ik een ***dag heb. Moet zeggen werkt elke keer. Heb 4 jaar geleden mijn hond weg moeten doen om priveredenen Denk nog vaak aan hem. Een paar maanden geleden ben ik er achter gekomen dat hij bij me in de buurt woont. Dit doet me goed maar ik zo hem zograag terug willen hebben...
wat er ook gebeurd? Ik kan me niet voorstellen dat jij ook aan dit standpunt vasthoud mocht er ooit iets naars voorvallen tussen je honden en je kindje.. Ik hoop het natuurlijk niet en waarschijnlijk gebeurt het ook niet, maar zeg nooit nooit. (niet aanvallend bedoeld hoor, maar ik heb voor mijn lieve kater ook helaas een ander huisje moeten zoeken omdat hij jaloers was op onze dochter. Na alles geprobeerd te hebben hadden we geen andere optie)
Mijn vader en zijn vriendin hadden dus ook een hond. Toen ging de relatie uit. Mijn vaders ex vriendin had altijd gezegd : het is mijn hond als er wat gebeurd.Totdat ze op een flatje ging wonen toen het uit ging. Ze zei toen: jaa die hond kan ik echt er niet bij hebben zoek het maar uit. Mijn vader kon met een fulltime baan niet de juiste zorg bieden en mijn zusje zat midden in de studie. Ik woonde niet meer thuis maar werkte fulltime. We hebben een mooi plekje gevonden bij vrienden maar zij hadden al een golden retriever gehad en onze lieve hond bleek niet aan hun verwachtingen te voldoen. Ze hebben haar naar het asiel gebracht. Verschrikkelijk. Als je bedacht dat het een scheet was. Ze kon alleen niet tegen al die stress en onrust. Ze is opgehaald door iemand uit de meern hebben we later gehoord. Hopelijk heeft ze daar de tijd van haar leven in de grote tuin. ik wou dat ik haar ook nog eens kon zien. Jonneke is snap je helemaal!
Bleeeh, ik ken hem al, dus ik ga hem niet lezen! Anders zit ik hier straks als een klein kind te janken...
zit gewoon te huilen... ik kan ook echt niet begrijpen dat er mensen zijn die zoiets doen moet er niet aan denken mijn beestjes weg te doen... mijn beestjes zijn ook mijn kindjes...
Dan hoop ik voor je dat alles goed gaat als jullie kindje er is...want geloof me als je moet kiezen tussen je kind(eren) en je honden dan is je keuze snel gemaakt, hoeveel pijn die keuze je ook doet.
Ze had niks gedaan, mijn man stond er bij... jeetje toch... denk je dat ik mijn hond zomaar weg doe? Ik zag en zie onze hond doodgraag, 't was aartsmoeilijk om ze weg te doen. Maar houden is in dit geval wel de makkelijkste oplossing... tot je hond weer bijt... en je kindje verminkt is, dan zal je moeilijk nog met jezelf kunnen leven, want dan weet je dat je het welzijn van je hond boven dat van je kind hebt gekozen.
Mijn Hondjes waren ook net als kinderen voor me,maar nu mijn dochtertje geboren is,waren ze echt niet te vertrouwen..en ze sprongen bij ons al tegen borsthoogte,en mijn kind zou niet kunnen kruipen etc..we zijn er heel lang mee bezig geweest een ander geschikt baasje te zoeken die Consequent is,maar we vonden niemand,dus hebben we ze met heel veel pijn in ons hart naar het asiel moeten doen en ik denk nog elke dag aan ze,maar ik bel ook regelmatig naar het asiel hoe het met ze is..en ze hebben waarschijnlijk al een nieuwe baas.. Maar van dit droevige verhaal word je niet vrolijk,Is dit de bedoeling om mensen die uit noodzaak hun dier weg hebben moeten doen..een flinke trap op het hart te geven?