Niet blij met actie van vrienden

Ik zit met iets en vraag me af of ik hier nog iets mee moet of het moet laten rusten. Ben dus benieuwd hoe jullie hierover denken. Ik zal proberen het kort te houden:

Mijn vader had na het overlijden van mijn moeder een nieuwe vriendin, waar hij heel gelukkig mee was. Na een paar maanden is ze bij hem ingetrokken en heeft toen eigenlijk zijn hele hebben en houden overgenomen. Ik herkende mijn ouderlijk huis bijna niet meer, alles was van haar en haar smaak en mijn vader ging daar in mee en betaalde alles. Zij en haar twee zonen zijn types, die heel goed voor zichzelf zorgen. Er zijn wat dingetjes gebeurd, maar uiteindelijk is er nooit echt ruzie geweest, omdat mijn zus en ik veel geslikt hebben, omdat we zagen hoe gelukkig onze vader met die vrouw was. En op zich waren ze allemaal best aardig, je kon ze prima hebben op een verjaardag en zo.
Maar toen heeft die vriendin hem na ruim 1 jaar samenwonen zomaar van de ene op de andere dag verlaten. Ze ging s’middags naar een afspraak en kwam gewoon niet meer terug. S’nachts kreeg mijn vader een mailtje van haar dat ze niet meer verder wou met hem. Mijn vader was kapot en is daarna zelfs in therapie gegaan.
Daarna ging het steeds slechter met hem, psychisch en ook lichamelijk. Een half jaar geleden werd vastgesteld dat hij longkanker had. Helaas is hij enkele weken geleden overleden.

Nou hoorde ik van het weekend dat vrienden van mijn vader een actie hebben uitgehaald, waar ik op z’n zachtst gezegd echt niet blij mee ben. Het zijn mensen, die mijn vader al ruim 30 jaar kenden en er tot het laatst iedere dag voor hem zijn geweest. Zonder hen had ik echt niet geweten wat te doen, omdat mijn zus en ik te ver weg wonen om elke dag langs te gaan. We zijn hen dus ontzettend dankbaar!
Maar ze hebben dus een anonieme brief geschreven naar die vrouw. In die brief geven ze kort gezegd aan dat het haar schuld is dat mijn vader is overleden, omdat zij zijn hart gebroken heeft. Dat hij ziek is geworden toen zij weg ging en dat het niet was gebeurd als zij hem niet op deze achterbakse manier had verlaten, belogen en bedrogen.
Ik vind dit dus echt niet kunnen en schrok er enorm van!
Mijn vader had absoluut een gebroken hart, maar hij was ziek en dat heeft niets met die vrouw te maken. Ik denk dat hij zijn ziekte anders tegemoet was getreden als zij er nog was geweest, maar evengoed had hij geen kans gemaakt.

Ik vraag me dus af of ik hier nog iets mee moet. Ik heb geen behoefte om nog iets met die vrouw te maken te hebben, maar wat die vrienden gedaan hebben vind ik ook echt niet kunnen. Zij wist niet dat mijn vader ziek was en heeft waarschijnlijk pas door die brief gehoord dat hij overleden is. Ik vind dat heel hard. Maar aan de andere kant heeft ze hem ook behandeld als een stuk vuil.
Ik had dat hele verhaal met haar eigenlijk afgesloten, maar door deze actie komen alle emoties weer boven. Omdat zij zomaar pats boem uit ons leven is vertrokken heb ik nooit meer de kans gehad met haar te praten. Ze is immers nauw betrokken geweest bij ons gezin, bijvoorbeeld ook toen mijn dochter geboren werd. We zouden haar zelfs oma gaan noemen! Ze heeft nooit meer naar mijn dochter geïnformeerd toen ze mijn vader zag en dat heeft met name hem veel pijn gedaan.

Is het dan wel terecht dat ik boos ben op die vrienden vanwege hun actie? Tegen hen heb ik niets gezegd, maar van binnen was ik diep verontwaardigd. Maar hebben zij niet ook het recht hun verdriet op hun manier te uiten, en dat is dus d.m.v. het schrijven van die brief?

Pffff, wat denken jullie, moet ik hier nog iets mee? Misschien nog een brief sturen, die wat minder kort door de bocht is en e.e.a. toelichten?
Of laten rusten en er niets meer mee doen?

 

Moeilijk. Die brief is onterecht maar zo te zien waren ze heel erg hecht met je vader. Zulke vrienden vind je niet snel.
Waarschijnlijk hebben ze dit gedaan in hun rouwproces zonder er bij na te denken, ze moesten en zouden iemand de fout geven. Ze moesten hun woede kwijt.

Geen idee of je iets moet doen, die vrouw is keihard geweest en heel laf. Je zou een brief kunnen schrijven naar haar maar wil je er contact mee?

 

Heel eerlijk; ik snap die vrienden wel een klein beetje. Ik geloof namelijk wel dat je lichamelijk ziek kan worden van een gebroken hart. Heb het vaak genoeg gehoord.
Maar wel ontzettend rot omdat er nu voor jou een hoop stress bijkomt, waar je niet op zit te wachten. Zal proberen het te laten gaan. Het komt niet van jou je kunt er weinig meer aan doen. Sterkte!

 

Nee ik zou niets meer doen.

Jij bent niet verantwoordelijk voor de brief dus hey.

 

ik zou het zo laten..

Ja die brief is niet nodig..
maar wat ze zelf gedaan heeft ook niet..

jij hebt die brief niet verstuurd..

 

Aan de ene kant vind ik het te ver gaan, maar aan de andere kant zou ik er niks mee doen..

 

Het is niet netjes om die vrouw een schuldgevoel aan te praten..
Maar ik snap die vrienden wel, jouw vader betekende kennelijk heel veel voor ze.
In een rouwproces zit ook boosheid, een ander de schuld willen geven..

Ik zou er zeker geen brief achteraan sturen, het is jouw pakkie an niet.

 

Ik zou er niets mee doen. Hij is niet door of namens jou gestuurd. Als zij dit zo voelen en op papier willen zetten is dat hun eigen ding, al vind ik het verre van netjes.

 

Ik zou er niks mee doen.
Dit is iets tussen die vrienden van je vader en die vrouw.
Daar sta jij buiten. En als ik het zo lees wil je ook niks te maken hebben met haar.

 

Ik zou het zo laten. Ik begrijp je emotie en verleden hierin. Maar wat er nu gebeurd is, is iets tussen de vrienden en die vrouw. Daar sta jij geheel buiten. Niet mee bemoeien.

 

dit inderdaad

 

Ik zou er niks mee doen. Jij had niks te maken met die brief en het is ook niet uit jouw naam geschreven.

Heel veel sterkte.

 

Wat zou je willen doen dan? Haar vertellen van wie die brief afkomstig is? Haar troosten met het mogelijke schuldgevoel (als ze dat sowieso al heeft) ?

Nee, ik zou het zelf gewoon zo laten en het op karma gooien. Wat zij deed was niet netjes, wat die vrienden deden was niet netjes. Klaar en afgelopen. End of story. Het zou mij zelf ook niet dwars zitten, denk ik.

En als dat wel zo is, dan zou ik ook gewoon een anonieme brief sturen !!!

 

Jeetje, wat een moeilijk situatie. Je zou een korte brief naar die vrouw kunnen sturen waarin je kort aangeeft dat je allerminst gecharmeerd bent van de manier waarop zij met je vader is omgegaan en dat hij hier veel verdriet van heeft gehad. Maar dat je heel goed beseft dat dit niets met zijn overlijden van doen heeft gehad. Dat je het vervelend vindt dat die vrienden die brief hebben gestuurd, maar dat je ook begrijpt dat dit is voortgekomen uit groot verdriet en onmacht. Zo val je ook hen niet echt af, maar maak je haar wel duidelijk dat je haar op dat gebied niets verwijt. Wat een trut het verder ook mag zijn, het verwijt krijgen dat je iemands dood op je geweten hebt is wel erg hard.

 

ik zou zelf niks sturen, maar als het je dwars blijft zitten vind ik dit een goede oplossing

 

Nou, dit dus. Dat zou ik in jouw geval doen, Nati.

Ik zou namelijk niet willen dat iemand denkt dat ik het sturen van zo'n brief goedkeur, of erger nog, dat ik het eens ben met de inhoud. Ik weet ook wel dat je die vrouw nooit meer hoeft/wilt zien, maar toch zou dat bij mij een rol spelen.

Nog gecondoleerd en sterkte!

 

Allereerst gecondoleerd met het verlies van je vader. Wat een verdriet.
Kan me voorstellen dat dit je bezig houdt hoor. Ik kan je, denk ik, geen wijs advies geven, dit is zo'n gevoelsverhaal. Enerzijds, als je er op reageert ben je onderdeel van de discussie en daar kom je denk ik nooit uit. Aan de andere kant snap ik je neiging om je stem te laten horen ook goed. Dit raakt emoties op zoveel gebieden.
Sterkte!!

 

Poeh, das behoorlijk heftig, wat ze haar verwijten.
Ik geloof ook wel dat je door psychische 'stress' ziek kunt worden. Maar zo'n brief gaat wel heel ver, te ver..
Toch zou ik er verder niets aan doen, het is niet uit jouw naam geschreven en jij wil verder geen contact meer. Maar kan me voorstellen dat je je er niet prettig bij voelt.
Sterkte..

 

Dit.

Die mensen spreken namens en voor zichzelf. Ze zijn verantwoordelijk voor zichzelf. Jij hebt er feitelijk niks mee te maken wat zij tegen je vaders ex willen zeggen. Als je je er mee gaat bemoeien, heb je alleen maar kans dat het gaat escaleren.

En ja, het is hard dat ze op deze manier hoort dat hij is overleden, maar dat is niet jouw verantwoordelijkheid, maar die van de vrienden, en dat kun je ook niet meer ongedaan maken. Bovendien is het een consequentie van haar eigen gedrag richting je vader dat ze niet meer in het overlijdensproces is betrokken en geen afscheid heeft kunnen nemen.

Ik zou meer waarde hechten aan die vrienden, dan aan je vaders ex. Dat zou ik bewijzen door hen deze actie te vergeven en achter hen te gaan staan.

Ik denk trouwens dat ze zichzelf waarschijnlijk ook wel realiseert dat ze je vaders verre van netjes behandeld heeft, maar dat zijn dood niet haar schuld is. Wat dat betreft is een brief schrijven niet eens echt nodig.

 

Het is natuurlijk voor de vrouw ook knetter hard. Je kunt haar bellen, brief schrijven of war dan ook. Om zo jou kant van het verhaal te vertellen, dat het je veel pijn heeft gedaan dat ze zo met jou'n vader is om gegaan, maar dat je niet achter die brief staat. Daarbij zou je ook kunnen zeggen dat dit voor jou absoluut geen poging is om het contact te herstellen, maar dat he haar ook niet op zo'n manier wilt achterlaten.

Ik persoonlijk vind het erg onbeschoft om zo'n brief naar iemand te sturen. Er zit helemaal geen doel achter, behalve dat hun hun ei kwijt zijn...

Sterkte met het verlies van je vader