Wie heeft er ook last van? Stemmingswisselingen? Ik ben wel eens overemotioneel, maar waar ik vooral last van heb is dat ik vreselijk uit mijn slof kan schieten om niets. Ik word dan zo boos en ik weet op zo'n moment dat het nergens opslaat, maar ik er niks aan kan doen. Ik irriteer me zo snel aan iets en ontplof dan. Ik vind het vooral voor mijn vriend niet leuk, maar ook voor mezelf. Bah! Iemand tips?
Ik herken het helemaal! Ik kan er ook echt niks aan doen, maar het gebeurt gewoon. Vind ut voor me vriend ook heel erg vervelend maar volgens mij zijn hier geen oplossingen voor.
Jammer genoeg erg herkenbaar haha Ik word soms ook boos om de kleinste dingen en dan kan ik wel met dingen gooien van woede ( hou me nog net optijd in ) Ik ben denk ik meer snel boos dan verdrietig, ik erger me aan alles! T`gaat vast wel weer over Mijn man weet het ook wel en houd er ook wel rekening mee die negeert het gewoon, gelukkig maar anders werd het nog erger. Ik zou er niet te zwaar aan tillen, vertel je vriend dat je er nu even niks aan kan doen. Of ga op dat moment even een blokje om ofzo. Je doet het niet expres dat zal hij vast ook begrijpen. Succes!
Oh gelukkig! Ik moest ook wel lachen om jullie antwoorden! Ik had verwacht dat ik vooral jankerig zou zijn, maar dat valt mee. Ik sta echt op springen. Het gaat gewoon nergens over. Fijn dat het vaker voorkomt.
Ook heel herkenbaar En ik wordt zelfs kwaad in de supermarkt en snauw mijn vriend daar ook af.. Uhm.. das ook niet echt iets voor mij.. En met autorijden heb ik het ook al.. haha.. Voorheen nooit.. Nu elke dag.. Maar als ik het voel aankomen ga ik gewoon weg en ga ik afkoelen.. haha
Het liefst steek ik een sigaret op, maar ja, ik ben gestopt, en da's nu echt geen optie. Dus weet me af en toe geen raad. Vooral op m'n werk. Ik ga zo maar eens een stukje fietsen of zo.
Ik heb er ook last van gehad en soms nog steeds hoor... Hoort er allemaal bij.. Soms schreeuw ik dan ff lekker van me af en ga dan een blokje om lopen.. Door de buitenlucht kalmeer ik dan meestal wel weer, hihii Het is dus niet onbekend dat zwangere vrouwen last hebben van stemmingswisselingen, heeft allemaal te maken met die hormonen die door je lijf gieren... Succes
ook ik heb er ervaringen mee. ik ben toen ik 9weken was 3dagen gestopt en weer begonnen (2 a 3 sigaretten) en sinds 13 augustus ben ik helemaal gestopt zonder moeite ik heb er ook geen trek meer in in word er zelfs misselijk van als ik het ruik. en wat dat opgefokte betreft hier nog eentje. ik schiet echt soms uit mijn slof en vooral tegen het mannetje maar dat heb ik zelf niet in de hand.
Ik had gisteren zo'n ellendige dag. Al mijn spieren deden zeer en alles was me te veel. Heb mannetje lief maar om boodschappen gestuurd zodat ik wat tijd voor mezelf had... en natuurlijk was het gisteren super jankdag.... ben blij dat het vandaag beter gaat haha.
Heel herkenbaar. Ik kon ook om helemaal niks volledig uit mijn dak gaan. Heb erg veel medelijden met mijn man gehad in die periode. Na ong 16 weken was het over bij mij. Nu merk ik dat ik het af en toe weer heb, maar dat is meer van de zenuwen denk ik.
Herkenbaar! helaas kan ik er niets aan doen, en ik vind dat de mensen om me heen het maar moeten accepteren, heb geen zin om me 9 maanden te moeten inhouden.
Helemaal mee eens Mensen denken soms, dat het allemaal maar een makkie is om zwanger te zijn, maar al die hormonen...Pfffffffff
Heel herkenbaar, ik heb totdat ik een week of 9 zwanger was een onuitstaanbaar humeur gehad. Ik schold mensen uit in de supermarkt. Ben op mijn werk zeker 4 klanten kwijtgeraakt en ja..... manlief moest het ook ontgelden. Maar gelukkig komt alles goed en kun je er later wel om lachen..
ik heb ook van die buien, maar moet zeggen dat het niet heel heftig is... zo af en toe kan ik mensen niet uitstaan. waar ik wel heel opgefokt van raak, is wanneer ik m'n mening geef en het op dat moment blijkbaar niet eens ben met iemand, dat iedereen altijd gelijk zegt: tja het zijn je hormonen he! na zo'n opmerking schiet ik wel uit m'n slof, want mag ik nu ineens m'n mening niet meer geven ofzo?!
Dat vind ik ook en mijn vriend doet dat ook, maar ja, de rest weet natuurlijk nog niet dat ik zwanger ben. Dus ik sta vreselijk te schelden tegen een leverancier en me vreselijk op te naaien over die k-collega, maar ik kan nog niet zeggen: het zijn de hormonen, want dat weten ze nog niet. oh, wat ingewikked allemaal. Maar het stomme is dat ik soms ook vreselijk hard kan lachen daarna. Gewoon om mijn achterlijke gedrag. Dat is dan wel weer leuk.
Ik was juist super relaxed tijdens mijn zwangerschap! Ging nergens over, je kon mij gewoon niet kwaad krijgen! Terwijl als ik nu bezoek krijg van de rode duivel ik echt om alles kan ontploffen. Haha leuk he hormonen?