Ik ben nog maar net bevallen van de tweede en kijk er dus nog heel vaak op terug. Ik vond het een hele mooie, bijzondere en goede bevalling. De bevalling van de eerste was een hel, en ik zag dus erg tegen deze bevalling op. Het kwam onverwachts (maand te vroeg) en de weeen zetten niet goed door zodat ik een weeenopwekkend middel kreeg maar ik vond het zo mooi! Ik heb de pijn als veel minder heftig ervaren dan de vorige keer. Bij iedere wee voelde ik letterlijk mijn kind dichter bij komen. Het persen heb ik heel bewust gedaan (was maar 6 minuten!!!!) en ik heb heb echt geboren zien worden. Zo mooi (zit weer met tranen in mijn ogen). Toen hij op mijn buik gelegd werd voelde het meteen zo vertrouwd! Ik zou het zo over doen...
O wat naar om er zo op terug te kijken! Kan me voorstellen dat het vreselijk is geweest.. Mijn dochter is nu ongeveer 7 weken. Het is toch echt iets wat een plekje moet krijgen denk ik.
Mijn laatste bevalling duurde 1 uur en 27 minuten. Ben nu drie keer bevallen en dit was toch de ergste van allemaal. Kort maar heftig. Afschuwelijk. Geestelijk nog erg last van
denk er ook nog regelmatig aan het begon woensdagnacht om 00.30 donderdag ochtend om 11.30 naar ziekenhuis gegaan had 2 cm maar weer naar huis gegaan om 5uur terug gegaan pas 3 cm savonds om half elf pas 6 kreeg toen een ruggeprik en weeen opwekkers somorgens om 7uur 9cm en om half acht werd ik klaar gemaakt voor een keizersnee en is me zoontje om 8,25 geboren ben wel bang als ik nog een keer zwanger mag worden dat het weer zo lang duurt en misschien wel weer een keizersnee
mijn tweede bevalling duurde nog geen 2 uur, en was een regelrechte hel, ik denk er ook heel vaak aan terug. het is immers ook nog maar kort geleden. Ik ben in de middag voor de bevalling ontzettend ziek geworden, heb wel 15 x over moeten geven en ook diarree. toen na controle in het zkh weer naar huis gestuurd met 2 cm ontsluiting en de mededeling dat ik maar even rustig moest gaan slapen en douchen. Nou zodra ik onder de douche stapte braken mijn vliezen en brak pas echt de hel los, alles liep er aan alle kanten uit, en mijn moeder riep dat ik een ambulance moest bellen, uiteindelijk toch met auto en heftig weeen opvangend in het zkh aangekomen, het was toen 20.15, na toucheren bleek ik 4 cm te hebben, heb toen aangegeven iets voor de pijn te willen maar dat gaf de verloskundige niet meer wat ze verachtte dat het wel eens heel snel zou kunnen gaan, een goed uur later had ik inderdaad volledige ontsluiting en mocht ik eindelijk meepersen, ondertussen liep mijn hele lichaam nog steeds leeg, 3 persweeen later is mijn zoon geboren, toen kwam de placenta niet los en ook nog door naar de OK, op dat moment kon ik alleen maar blij zijn dat ik kon slapen, uiteindelijk 2100 ml bloed verloren en compleet leeg uit de ok gekomen. Ben nu pas weer een beetje bij aan het komen, maar heb echt nachtmerries van deze bevalling, heb het idee dat het compleet langs me heen is gegaan, en dat ik mijn lijf niet meer onder controle had. ik heb er een prachtige zoon voor terug, maar voor mij nooooit meer bevallen. liefs m
Hier dus net zo.. nouja, ik zou het niet zó overdoen daarvoor vond ik het net te heftig. Maar ook een eerste zware bevalling , die vooral lang duurde. En deze ging zó onverwachts snel (ook voor de gyn en verpleging).. ook hier maar heel kort geperst.. 4 minuutjes staat op de papieren.. En ook m'n vliezen zijn maar 4 minuten doorgeprikt geweest. Ik was al vól aan het persen terwijl m'n vliezen nog niet doorgeprikt waren - eerder hadden ze dat bewust niet gedaan, omdat het al heftig genoeg was... maar ik vind het nog steeds zo wonderlijk en bizar... en inderdaad ook het geboren zien worden - ik heb haar nét niet zelf aangepakt, maar het wel zelf zo ongeveer gezien. Ook het feit, dat onze 2e gelijk begon te huilen, was zó heerlijk... onze eerste had wat opstart problemen en werd gelijk meegenomen om op 'gang geholpen' te worden zeg maar... (iets wat ik óók nooit meer vergeet.. ) maar oke.. hier dus ook juist door het positieve, wonderlijke, dat ik nog steeds regelmatig terugdenk aan de bevalling en er het liefst eigenlijk ook vaak over praat... maarja.. de meeste hebben het inmiddels wel gehoord..
Ik had juist een hele snelle bevalling: de eerste wee kreeg ik om 12.00 en onze zoon is om 13.58 geboren. De eerste dagen begreep ik gewoon niet wat er gebeurd is. Gelukkig heb ik goede na begeleiding gehad van de verloskundige en heeft ze stap voor stap de bevalling met me door genomen. Zo heb ik het wel een plekje kunnen geven. Ik heb wel een heftige zwangerschap gehad: met 22 weken kreeg ik harde buiken, met 26 weken naar het ziekenhuis met weeën. Uiteindelijk plat moeten liggen en is onze zoon met precies 37 weken geboren. Het is nu een jaar geleden dat alle 'problemen" begonnen en daar heb ik het wel moeilijk mee. Ik wil heel graag een tweede kindje, maar weet niet of ik het tegen die tijd aan durf, bang om weer die spanningen en onzekerheid te krijgen.
Ik heb ook een heftige bevalling gehad en heb uiteindelijk een keizersnede gehad. De bevaling opzich was heftig maar dat heb ik geaccepteerd. De 1,5 week na de bevalling daarentegen waren pas echt verschrikkelijk want ik ben erg ziek geweest en heb daardoor mijn zoon amper gezien en dus veel gemist. Dat vind ik nog steeds heel erg.
ook hier een horor senario meegemaakt waar ik lange tijd flink last van heb gehad. hiervoor heb ik EMDR therapie voor gehad wat supergoed heeft aangeslagen....wie weet heeft iemand iets aan deze ervaring...
Wat een heftige verhalen lees ik hier.... Respect voor de dames met een nare bevalling. Ik heb dus een top zwangerschap en bevalling gehad.. van af dat de vliezen braken tot dat Renske er was 12 uurt en 12 min persen. Heb haar zelf aangepakt en op mijn buik genomenb wat was dat een mooie ervaring. En 3,5 later waren we weer thuis. De kraam week was een domper want ons meisje lag met 3 dagen alweer in het ZH i.v.m verslik incident. Heb dus niet echt een mooie kraamtijd gehad.... Maar kijk op alles goed terug.
Ja, nu 3 maanden later nog steeds.. meer eigelijk dan op het begin. Had volgens de vk een vrij vlotte thuisbevalling volgens het boekje. Binnen 8 uur was onze kanjer er. Moet er nu toch steeds meer aan denken... pff.... krijg ook alweer kriebels wanneer ik denk aan een eventuele volgende.... Zal dit met een stofje in de hersenen te maken hebben?? Vlak voor en na de bevalling vond ik het allemaal zo prima....
Hier hetzelfde verhaal. Heb mensen horen zeggen dat het wel 2 jr kan duren voordat je kan zeggen "zo, ik ben er weer"..pfffffffffffft das best lang he.
Mijn bevalling heeft zich nog langere tijd afgespeeld in mijn hoofd. Het was voor mij een erg heftige en traumatiserende bevalling. Inmiddels is het ruim 8 maanden geleden en gelukkig verdwijnt het nu naar de achtergrond. Er aan denken doe ik zeker nog wel, maar het speelt niet meer op de voorgrond, zoals voorheen.
Bij mij ging het heel snel 's middags 13 uur de gel ( inleiding ) en 's nachts om 2.27 was hij er. Waarvan de laatste cm'ers van 3 naar volledig in 45 minuten gingen. Maar denk er eigenlijk niet meer aan.
hey, ik denk ook heel veel terug aan de bevalling.en dit wordt alleen maar meer. het was erg gecompliceerd maar tege lijkertijd ook super. ik heb alleen steeds meer van een on gelovelijk gevoel van.gemis! en dit word steeds erger.. gaat dit nog wel weg? xxx
ik denk er elke dag aan ...en soms wordt ik echt bang en denk dan van ik durf echt niet meer om een 2e te krijgen zwngerschap oke! maar bevalling pff.. had thuis 3 dagen lang weeen gehad elke nacht liep ik wel heen en weer ik wist eerst niet eens en toen daarna zei ik tegenmezelf dit is niet normaal ga wel naar ziekenhuis samen met husband met de bus haha naar ziekenhuis.. kwam ik achter dat ik 3/4 cm al was hahaha.. eenmaal ziekenhuis gebleven was het opeeeeeens rustig ..verloskundige etc vonden het apart .. tot ik op zondag een lange bad wel een uur ofzo nam en voelde iets maar dacht doe wel gek zoals altijd en daarna mijn man werdt ziek van het eten (ziekenhuis) dus hij had buikgriep en werdt naar huis gestuurd.. dus uur of 2 uur later moest ik heeeeeeeeeel nodig naar de wc maar ik was zoooooooo banggg want altijd als ik ging plassen dan deed hetpijn.. en toen opeens moest ik huilen en liep naar een verloskundige helemaal janken ik wil plasssen maar durf niet want het doet pijn zegt ze ..do you feel pressure down there? woon in uk so jaa we praten engels.. ikzeg ja? denk ik .. dit is mijn eerste zwangerschap heb geen lessen genomen etc zo wist niet veel!.. toen begon me moeder belde toevallig woont in nl en ik zei MAMAAAAAA BEN AAN HET BEVALLEN hahahaha.. toen moest ik me telefoon wegdoen husband gebeld of het goed gaat met hem of hij kon komen nee kan niet! dus was het alleen ik..! uuuuuuren gewacht na dat ze mijn wter hebben gebroken toeeeeeee pas voelde ik e pijn heb echt meoten janken en alles!! en dacht aan mijn moeder want ik wou me moeder zo graaaaag en toen ik raakte echt in paniek voelde echt niet goed .. met paniek bedoel ik ECHT PANIEK ! .. dokters zeiden dat ik niet moest paniekeren moest stoppen want ging nogal tever en moest niet veel denken ! dus probeerde opeens te kalmeren maar het ging steeds hetzelfde en alleen maar huilen huilen en het deeeeeed heel erg pijn hahaha..ik kon hem echt niet uitpsuhen . hij was echt te groot hahaha .. ik smekte echt voor keizersnee .. en hele tijd hoorde ik die nurse etc zeggen 'pooor girl she has nobody!' en dan hoor ik ze vragen you sure you dont have any family here? that we can call?! .. ik zei shut up please! toen ging ik huilen omdat ik zo gemeen zei ..toen zei ik sorry hahaha mrre ja uiteindelijk 5 uur ochtend maandag bevallen !!!
De bevalling is hier een bron van nachtmerries geworden. Ik denk er bewust en onbewust nog heel vaak aan.
Mijn ex en ik praten er nog vaak over en we realiseren ons dst het eigenlijk perfect is gegaan. Het is voor ons beide een indrukwekkende gebeurtenis waar we elke dag nog aandenken. Mijn bevalling kon niet beter.
denk er ook best vaak aan, weet niet waarom eigenlijk. tja was wel een zware bevalling voor mij en zou het niet over willen doen..maar als ik dan dat schattige manneje zie vind ik het ineens niet meer zo erg
Denk er ook vaak aan terug. Maandag ingeleid en met 2cm weeen naar huis gestuurd. Dinsdag om7:00 weer gemeld en vliezen gebroken. Om 15'00 persen toen bleek na ruim een uur dat het niet paste een spoedks. Flink heftig, veel bloed verloren maar in een waas aan me voorbij gegaan.. Totaaaaal geen trauma, hoewel ik op dat moment 'doodging' van de pijn... Heeeel vreemd!