Haai... Ik ben best een postitief mens..(al zeg ik t zelf ) Alleen nu ben ik overtijd ben lukt t me steeds minder goed om positief te blijven... Niet alleen omdat ik overtijd ben maar vooral..omdat de medische dingen er nu aan zitten te komen...nouja ...ik vind t medisch klinken iig.. Gaan vandaag weer na de VK en dan wordt ik ws gestript... Lukt dat niet dan ws deze week na de gyn en die gaat inleiden..(geen idee wat t is) en als dat niet lukt ws kunstmatig opwekken.. Tegen de bevalling zie ik totaal niet op..maar tegen die andere dus wel...Ik heb t in verleden heel veel medische onderzoeken daaronder gehad vanwege buikklachten en weet ik veel wat allemaal..dus ik heb regelmatig met me benen wijd gelegen voor een (mannelijke uiteraard ) gyn..die dan vervolgens zegt mvr..ontspan U maar even...jaja nou bij die gezegde gaan bij mij de sluitspieren dus op slot.. Ook heb ik een aantal jaar terug een abortus gehad..en ow my god!! wat was dat vreselijk!! Daar heb ik dus echt een trauma aan overgehouden..zodanig dat me bekkenbodemspier niet eens meer kon ontspannen.. Ik kon niet meer goed plassen..veel pijn tijdens de sex enzo..dus werd mij aangeraden om bekkenbodemfysio te doen.. Had er nog nooit van gehoord...maarja weeeer elke keer met de doos op tafel... Sommigen zouden zeggen van: Je hebt daar inmiddels al zo vaak iets gehad..t zou een eitje moeten zijn maar dat is het voor mij dus totaal niet!! Ik zie er nu dus als een berg tegenop dat de VK en of de Gyn hier weer bij moet... En het gekke is dat ik het tijdens de bevalling dan weer niet zo raar zou vinden.. want dat is anders... Mijn VK is hier van op de hoogte hoor...en ik heb gelukkig ook heeel vaak dezelfde gehad dus ik voel me bij haar wel wat meer op me gemak..maar ik kan er echt om huilen en boos tegen worden dat t zover moet komen dat ik weer door zoiets heen moet... En ik voel me ontzettend schuldig want ik heb al een paar gedacht van: waarom wil die kleine er nou niet uit of wil de kleine graag dat ik dat moet doorstaan... Hoe kan ik dat nou denken van mijn kleintje...Hoe kan ik nou boos worden op mijn kleintje.. Maar dat is gwoon puur de angst...en dat maakt me ontzettend verdrietig en verward omdat ik deze gevoelens niet wil voelen en die dingen niet wil denken maar ze komen op als poepen... Snapt iemand dit?? Ik weet dat ik geen aansteller ben want mijn gevoel is nou eenmaal mijn gevoel...maar heb wel t idee dat ik hierin alleen sta..vandaar dat ik t ook maar even van me afschrijf.. grtz
Ik ken dit gevoel niet, dus daarin kan ik je niet helpen. Wel vind ik het heel goed van je dat je zelf ook zegt dat het geen aanstellerij oid is. Want dat is het inderdaad niet! Zeker als daar van onderen al zoveel gebeurd is kan ik me best voorstellen dat je het op een gegeven moment wel genoeg vindt. Ik wil je heel veel sterkte wensen en hopelijk ben je het meeste straks als je de kleine in je armen hebt weer vergeten.
Meisje ik begrijp je gevoel. Angst, hormonen enz enz. Ik kan alleen zeggen, heel veel sterkte en hou nog heel even vol. Er is er toch nog nooit 1 blijven zitten en straks als alles voorbij is, en je hebt je prachtige kindje in je armen, dat kan je dit weer allemaal vergeten en weer genieten. Tot dan, nog even de tanden op elkaar en weet, we leven allemaal met je mee. Dikke knuffel
He bah, wat super naar dat je je zo voelt! Begrijp het maar al te goed! Ik zie zelf ook helemaal niet op tegen de bevalling. Ja, het is geen pretje, ja, het doet pijn, maar ja, er zijn me er al zoveel voor gegaan dat ik er van overtuigd ben dat ik het ook wel zal gaan redden om m'n kleintje op de wereld te zetten. Maar zo'n bevalling brengt inderdaad ook andere zaken met zich mee, een heel intiem gebeuren. Door negatieve ervaringen in mijn verleden heb ik daar ook heel erg moeite mee. De vk heeft me moeten beloven geen inwendige onderzoeken te doen als dat niet echt noodzakelijk is. Ik zie er zelfs een beetje tegenop dat mijn vriend alles mee maakt wat daar onder gebeurd. Heb met hem ook de afspraak dat hij me alleen laat als ik het niet trek. Heb er eigenlijk nooit zo over nagedacht wat er gebeurd als je overtijd loopt. Als ik jouw verhaal lees dan kan ik daar nu ook al wel tegenop zien! Heb ook geen tips voor je, maar wou je wel even laten weten dat je echt niet de enige bent met zulke gevoelens! Laat ze gaan, dat is beter dan ze opkroppen. Praat erover met je partner, met de vk en de gyn en geef je grenzen aan. Heel veel succes meid!
Mocht je toch naar de gynaecoloog moeten, dan kun je als je het fijner vindt om een vrouwelijke vragen. En vertel voordat je in de stoel zit dat je problemen hebt met het onderzoek. Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie reacties... Ik ben gister weer na de VK gweest en de moed is weer wat gestegen gelukkig Ik ben erg trots op mezelf... We kregen idd de voorstel of ik gestript wilde worden maar mijn gevoel zei gewoon "nee" (omdat ik het zo natuurlijk mogelijk wil houden) Maar ik was wel heel nieuwsgierig of ik al ontsluiting had... De VK heeft gwoon even haar routine dingen gecheckt zodat ik er dan even over na kon denken..en...uiteindelijk heb ik besloten om toch een inwendig onderzoek te laten doen En wonderbaarlijk ging dat heel erg goed..ik voelde me erg op me gemak..alleen toen ze dus eenmaal bij de baarmoedermond kwam werd t toch wel even vervelend..maar het lukte me toch om daarna weer even te ontspannen.. Bleek ik zeer ws al 2cm ontsluiting te hebben maar toen ze nog een keer wilde voelen ging de beeb bewegen dus de bmm trok terug.. Maar ze zei ook dat ze nog nooit in haar carriere de baby al zo diep kon voelen liggen..(ze kon t hoofdje voelen) Dus ze zei dat ik grote kans maakte op een snelle bevalling.. Ik was enorm gerustgesteld en vooral omdat ze ook zei dat al die andere dingen zoals inleiden en toucheren en weet ik veel wat ook helemaal niet hoefde als ik dat niet wilde...dat ze dat alleen maar doen als er iets is... Uiteindelijk moet er wel kunstmatig opgwekt worden want de 42 week maar niet voorbij.. Maar wat ging ik met een trots gevoel weg..had wel enorme buikpijn omdat t toch wel even zeer had gedaan maar ik vond t niet erg..kon t zelfs wel hebben.. Ik heb echt zoooo lekker kunnen slapen (ondanks de voorweeen) Ik heb dr weer zin in...en t weer is ook nog s fantastisch... Ik hoop dat ik gauw mag bevallen..(had gehoopt op vannacht) maar hopelijk wel deze week..zit ook al meer dan 5,5 week in de voorweeen dus ben dr klaar voor hahaha Dus lin 84...nu hoef je dr dus niet tegenop te zien Thanx voor de reacties..blij dat ik even me verhaal kwijt was..
Wat fijn dat je het onderzoek goed hebt kunnen doorstaan! Toucheren is geen fijn gevoel, maar dat je desondanks erna weer kon ontspannen is heel mooi. Hopelijk geeft het je vertrouwen om straks ook te kunnen ondergaan wat gedaan moet worden. Die voorweeën kunnen enorm helpen om te zorgen dat het zometeen vlot verloopt, omdat er al voorwerk gedaan is. Ik hoop het voor je...
Meid wat goed! Ik word gewoon vrolijk van je verhaal! Dit geeft de burger moed haha Kan me voorstellen dat je trots bent op jezelf, ook lekker zijn! En ik duim voor je dat je een snelle een (zover mogelijk) prettige bevalling tegemoet gaat!