Heeft er iemand ervaring met het verhuizen met een puber. Ze zit in de brugklas en zal als we verhuizen, naar een andere school gaan. We hebben nog twee kids op de basisschool, maar daar maken we ons minder zorgen om. Wie wil ervaring en tips delen?
Zelf ben ik op mijn vijftiende verhuisd, 70 km verderop. En ik raad het iedereen af. Ik vond het vreselijk. Terwijl ik best makkelijk ben en het ook echt wel weer naar mijn zin had. Maar het had achteraf gezien veel impact. Nu had ik ook wel 15 jaar op dezelfde plek gewoond in een dorp waar ik iedereen kende, dat scheelt ook wel denk ik, dan is de overgang sowieso enorm. Maar ik zou het voor mijn kinderen niet doen als het niet perse moet.
Ze is nu 12. Had op de basisschool niet echt aansluiting. Nu op de middelbare wel met 1 meisje. Het is geen kwestie van moeten verhuizen, maar met oog op de toekomst voor hun en een voordeel is dat beide oma's en een tante die kant op gaan.
Ik ben zelf van de ene kant van het land naar de andere verhuisd in de zomer tussen groep 8 en de brugklas. Het vervelendste vond ik zelf dat we vrjj halsoverkop keuzes moesten maken mbt school, mijn ouders hadden relatief laat een huis. Ik was amper 11 toen, en moest dus kiezen of ik elke dag drie kwartier met bus en metro naar hartje grote stad wilde of voor de streekschool ging. Ik heb toen het laatste gekozen, ook vanwege meer kans op een netwerk in het dorp. (Als we waren gebleven waar we waren, was ik waarschijnlijk wel met de trein naar de school in de stad gegaan). Die streekschoolpaste eigenlijk helemaal niet bij me (iets met een maaiveld en peer pressure), en ik had het veel leuker kunnen hebben als ik toch bv het gymnasium in de stad had gekozen. Want ook al vond ik uiteindelijk het buitenbeentjes-clubje, helemaal passen deed het nooit.
Mijn persoonlijke ervaring zegt nee. Ik ben verhuist toen ik van groep 8 kwam en naar de eerste ging. Voelde me niet fijn geen mens die ik kende en de clubjes waren al gevormd. Het heeft mij veel gekost om toch vrienden te maken. Hoe ver gaan Julie verder weg? Maar eerlijk een vriendinnetje is niet veel ik had best veel wat ik achter liet. En anders eens vragen of ze eens mag kijken iets van proef draaien
Mijn broer en zijn gezin zijn verhuisd met 2 tieners. Dat had zo'n impact op de beide kinderen dat deze helemaal vastliepen. Ze konden niet aarden in hun nieuwe provincie. De oudste is zo snel mogelijk weer teruggegaan toen hij 18 jaar was. De ander heeft het uiteindelijk geaccepteerd en heeft zijn leven opgebouwd. Ik zou ook best willen verhuizen, ik hecht niet zo aan een bepaalde plaats of provincie. Maar voor mijn dochter zou ik dat echt niet doen. Zij heeft haar vriendinnen hier, haar school en alles. Dat ga ik niet omgooien. Wie weet als ze naar de middelbare school gaat......Of als ze uit huis gaat.....
Mijn kinderen van toen 8 en 6 zijn vorig jaar verhuisd. Ze hebben het enorm naar hun zin in hun nieuwe woonplaats, en missen hun oude plaats helemaal niet meer. Ze passen zich nu veel makkelijker aan dan wanneer ze naar middelbare school gaan. We kiezen er op onze zoektocht naar een lange termijn huis wel voor om in de buurt te blijven van waar ze nu gesettled zijn, zodat ze niet nog een keer hun school en clubjes hoeven te veranderen, en straks zelfstandig overal heen kunnen. (Buiten deze stadskern is er vooral heel veel buitengebied waar ze voortdurend op de achterbank zouden zitten om ergens te komen)
Ik ben verhuisd in de zomer tussen groep 8 en de brugklas en heb er verder weinig last van gehad. Iedereen was nieuw (de school was wel in een stad) dus vrienden maken ging vrij gemakkelijk. Het was veel lastiger om nieuwe vrienden te maken in het dorp waar we waren gaan wonen. Gelukkig ging ik al snel op voetbal en daar leerde ik vanzelf mensen kennen waarmee ik buiten school omging. Het lijkt me een stuk lastiger al je al op een middelbare school zit en je dan gaat verhuizen.
Ik ben verhuist toen ik in groep 7 zat, in de zomervakantie. Ik vond het echt niet fijn, kon niet goed aarden op de nieuwe plek. We verhuisden op ongeveer een uur afstand dus alle vrienden liet ik ook achter
Jammer dat er veel zijn die het niet als positief hebben ervaren. Het blijft een enorm moeilijke beslissing. Ik wil geen enkel kind verdriet doen en ook zeker niet het gevoel geven dat ze nergens bij horen. Waar doe je goed aan als ouder?
Ik zou kijken op welke gebieden ze zelf de regie kan houden. Stukje inrichting van de kamer, leuk chillhoekje in de tuin, schoolkeuze enz. Maar verder gewoon gaan en in gesprek blijven. Geef duidelijk aan waarom jullie deze keuze maken. Kinderen zijn veel flexibeler dan wij denken en hoe meer toestand je er van maakt, hoe meer een ding dat het wordt. Zelf heel veel verhuisd. Ook toen ik 13 was. Een nieuwe plek biedt ook weer heel veel nieuwe kansen en nieuwe mensen/vrienden. Ja, het is even balen, maar geen drama.
Ze mag sowieso helemaal zelf haar kamer inrichten en zelf kiezen welke kamer. Ook school mag ze zelf kiezen. We willen de kinderen ook mee laten beslissen met de koop. Ik denk dat het is uiteindelijk ook wel goed gaat komen, maar hoor zulke wisselende verhalen..
Meer ruimte en rust. Ook gaat er familie mee die op hetzelfde terrein komen te wonen. Een woning kopen of huren zal in deze omgeving, niet te doen voor de kinderen later.
Hou er rekening mee dat in het Oosten een andere mentaliteit heerst (zeker ten opzichte van mensen uit de randstad). Dat hoeft geen probleem te zijn. Maar je moet daar wel mee om kunnen gaan. Vaak zie je dat ze best een buitenbeentje kunnen worden (ook ivm het accent andere manier van denken etc). Het maakt enorm uit waar jullie gaan wonen. Een grote stad of een dorpje/landelijk gebied. Een tiener weghalen uit de stad en in een rustig dorpje neerzetten zou ik nooit doen. In dorpen kennen jongeren elkaar al van jongs af aan. Daar kom je zelden meer tussen (als je dat al wilt aangezien ze daar vaak met totaal andere zaken bezig zijn). Zitten er wel sportverenigingen in de buurt waar ze nu ook op zit? En kunnen de kinderen zelfstandig op de fiets naar de stad/school/ activiteiten etc. Hou er zelf ook rekening mee je niet af te sluiten (omdat jullie met familie gaan). Maar actief lid te worden van buurt en hobbyverenigingen.
Ik begrijp je volkomen hoor. Maar hoe is jullie huidige omgeving? Woon je nu te klein of in een vervelende buurt? Heb je een prettige sociale omgeving in de buurt? En hoe zit het met de andere kinderen en hun sociale contacten? Mijn ervaring is dat vriendschappen op die afstand en leeftijd geen stand houden. Ik zou overigens je laatste argument niet meewegen. Je weet niet of ze in de nieuwe omgeving wel hun leven willen of kunnen opbouwen. Wellicht gaan ze in het westen wonen vanwege studie werk of partner. En wie weet hoe zaken zich daar ontwikkelen? Wellicht gaan ze emigreren. Je weet het gewoon niet. Rust en ruimte begrijp ik (als volwassene) absoluut. Maar daar heeft een tiener of jongvolwassene niets mee of aan.