Hoi meiden, Eind 2008 ben ik opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis en werd een ernstige depressie vast gesteld. Er was veel gebeurd voordat het zover kwam en kwam dan ook zeker niet uit de lucht vallen. Na 1.5 jaar intensieve therapie en gesprekken die ik nu nog om de 2 à 3 weken heb (de 1000 km beurt, noem ik ze nu ) gaat het een stuk beter met me maar ik weet nu dat ik aanleg heb om depressief te worden. Ik slik hiervoor Seroxat en op zich gaat dat goed. Ik heb mijn mindere dagen maar die horen er gewoon bij. Op 29 oktober 2011 overleed mijn moeder aan borstkanker. Ik had een hele hechte band met haar, zeker nadat mijn vader in 2002 overleed aan alvleesklierkanker. Ze wist van onze kinderwens af en de problemen die we daarmee hadden en het was voor ons dan ook een klein wonder toen we op 10 februari 2012 ontdekten dat ik in verwachting ben. Ik ben nu ruim 6 weken, heb de eerste controles achter de rug en lichamelijk heb ik weinig last. Nu het nieuws door begint te dringen, komen ook de angsten. Kan ik wel voor dit kindje zorgen? Hoe moet het financieel allemaal geregeld worden? Ik zit momenteel zonder werk en mijn man verdient leuk maar niet genoeg om een gezin te onderhouden. Hoe moet het met mijn werk? Blijf ik werken? Blijf ik thuis? En daar bovenop komt het verdriet van het verlies van mijn ouders. Ik krijg wel begeleiding vanuit het ziekenhuis (zgn. POP poli; een poli voor vrouwen die zwanger zijn/willen worden en een psychiatrisch verleden hebben) maar momenteel heb ik het echt heel moeilijk. Het kindje is ongepland (wel zeer gewenst) maar het zet onze levens volledig op z'n kop en ik weet niet hoelang ik met die geestelijke druk om kan gaan. Is er iemand die hier ervaring mee heeft of het herkent? Hoe heb jij het aangepakt? Wat hielp wel en wat hielp niet? Groetjes, Marianne
Ik herken je angsten, vragen en onzekerheid. Ik heb depressies gehad en ben nu voor de 2e keer in verwachting. Vind je het goed als ik in een pb antwoord geef op je vragen?
ik heb in het verleden ook een ernstige depressie gehad inclusief lange opname. Bij mijn eerste was dat zo'n 8 jaar geleden maar was erg bang dat het terug kwam Die zwangerschap is psychisch goed verlopen alleen lichamelijk een stuk minder. Toen ik na de zwangerschap neurologische klachten kreeg en opeens met een beperking moest delen en veel onzekerheid over de oorzaak speelde de somberheid tijdens de tweede zwangerschap weer op. Ben op een pop-poli terecht gekomen omdat de gyn zag dat het niet zo best ging. Toen nog niet gestart met medicatie omdat het nog niet zodanig ernstig was. Wel gesprekken bij een spv-er ( die ik nog goed van mijn eerdere depressie kende, heel prettig!) Na de bevalling ging het best goed maar toen ik mindere met de bv ging mijn stemming weer goed onderuit. Het werd weer winter en mijn klachten worden in september altijd erger. Toen gestart met medicatie die samen mogen met medicatie. sindsdien ging het weer een stuk beter. Ben nu wel gestart om alles een plekje te geven en nog veel lastige hersenspinsels te lijf te gaan die door de depressie ondergesneeuwt waren. Wel heftig maar. Wat een heftige periode heb je achter de rug zeg en nu een zwangerschap verandert alles toch weer . Ik heb positieve ervaring met een pop-poli iig. Veel succes en vooral gefeliciteerd met je zwangerschap!!
hoi Marianne, ik ben nu 33 weken zwanger. ik herken wat je zegt, ik heb jaren met depressies geleefd ben er sinds 2 jaar voor uit therapie.( heb van mijn 13de tot mijn 22ste therapie gehad en depressies zelfs met zelfmoordneigingen en pogingen) ik heb soms wel sombere dagen en merk het nu de laatste weken ook erg, de angsten heb ik ook heel erg gehad en nog steeds heb ik veel angsten. ik probeer heel nuchter te zijn maar om het geringste schiet ik in huilen. ik heb heel veel steun aan mijn vriend. hij zegt het soms ook van doe nou eens niet zo negatief, of laat het over je heen komen, de laatste weken gaat het bij mij ook minder omdat mijn werk misschien ook stopgezet wordt in augustus( ik verwacht ons 1ste kind 20 april) maar mijn vriend heeft het erover dat er een uitkering\vergoeding is voor moeder s die ervoor kiezen om thuis voor hun kind te zorgen en niet te gaan werken, deze kans ga ik dan ook aangrijpen vraag dat eens na misschien maakt dat het verschil tussen wel een baan nodig hebben en geen baan nodig hebben. wat mij helpt om tot rust te komen is alles op een rijtje te zetten en veel te praten met mijn vriend over waar ik bang voor ben. groetjes wendy
hoi hoi toch een vraag slik je wel gewoon de medicijn door? ik wil in de toekomst ook zwanger worden weer maar ik slik lexapro voor mijn depressie hoe gaat dat in zijn werk als je wens heb voor 2de kindje???
Die angsten die je opnoemt staan denk ik los van je depressie. Die angsten hebben veel as moeders, heel normaal die gevoelens. Wbt je depressie denk ik dat je al heel goed op weg bent!! Je hebt de juiste begeleiding gezocht en die kunnen je begeleiden tijdens de zwangerschap, hartstikke goed toch! Ikzelf heb ook jaren therapie gehad bij een psygiater, nooit opgenomen geweest, en altijd aan de AD. Toen wij de mmm inging kregen we te horen dat Efexor en een zwangerschap nog nooit medisch onderzocht zijn, en ik mocht dan Prozac gaan slikken tijdens de zwangerschap. Nu durfde ik dat niet aan omdat het kindje dan zou moeten afkicken na de bevalling en ben gaan afbouwen voor de zwangerschap. Gaat goed, op hormoonbuien na dan. Maar zal het toch een opluchting voelen om straks weer prozac te kunnen nemen. Dan overzie ik alles veel beter, veel vrolijker, veel minder sombere buien. Ik heb respect voor jullie meiden die uit een heel diep dal zijn geklommen en nu weer het mooie van het leven inzien, oa de beeb in je buik. Weet hoe moeilijk het soms allemaal is!
hoi bengeltje Hoe is het bij je 1e zwangerschap gegaan? of gebruikte je toen geen medicijnen? Google eens op pop-poli. Daar kun je veel info vinden. Er komen steeds meer ziekenhuizen met zo'n pop-poli of pop-team.
nee toen gebruikte ik nog niets daarom is gekomen na de geboorte van me zoontje oh maar als je bij zon poli it ben ik altijd bang dat je onder kinderbescherming komt te staan ja weet neit dat is me gevoel want daar zit ik nu dus niet bij omdat ik heel goed voor me kindje zorg maar toch daar ben ik bang voor
Dat je bij de kinderbescherming komt omdat je op een pop-poli wordt behandeld is echt grote flauwekul hoor!!! Er wordt juist met de begeleiding voorkomen dat er iets fout gaat. Bij mijn intake zat ook een pedagoog. Als je depressief bent ben je niet direct een gevaar voor je omgeving hoor!!
Daar hoef je echt niet bang voor te zijn! Het is natuurlijk wel belangrijk dat je depressie onder controle is en je stabiel bent.