ook hier een depressief iemand al een hele tijd eigenlijk, maar ik slik ook niks helaas alhoewel ik bij de laatste tot de 5e maand wel heb geslikt (kom niet op de naam was vervanging voor paroxetine) en ik wilde bv geven, dus moest stoppen. was heel zwaar en na de bevalling kwam ik in een depressie die echt niet te beschrijven was! Ik heb toch nog 4,5 maand bv gegeven omdat ik daar niet ook in wilde "falen" Nu ben ik gestopt zodra ik het wist en het is soms zo vreselijk moeilijk! maar ik wil/kan niet terug aan de medicijnen vanwege weer die bv ik moest ook stoppen met medicijnen tegen de meniere aanvallen en die combi valt me zwaar dus ben ook niet gestopt met roken...wel geminderd en ben daar niet trots op, maar heb me er wel bij neergelegd dat als ik daar ook nog eens mee stop ik het helemaal niet meer trekken kan. De gyn is het er helemaal mee eens en ik heb veel consultaties heb er nu al 3 achter de rug, dus hij volgt me heel goed op...volgende week weer. Wel heel fijn natuurlijk! Ik wil bv geven, weet niet waarom is een oergevoel of zo, maar soms denk ik ik slik weer en neem een flesje voor de kleine, maar dan voel ik me weer schuldig want bij de vorige drie heb ik ook bv gegeven weet nu wel dat wanneer ik weer zo zwaar depri word na de bevalling dat ik eerder zal moeten stoppen met de bv want die eerste maanden zal in (in de negatieve zin) nooit vergeten. Dus chapeau als je wel blijft slikken en gewoon een vrolijke moeder bent! Geen zorgen over maken! Ik doe het mezelf aan denk ik dan hihi Toch is dit wat ik wil, en jij moet zeker doen wat voor jou het best is, kan niemand over oordelen hoor
Ik ben ruim 2,5 jaar geleden gediagnoseerd met dystyme stoornis maar dat was niet waar, ik had een fikse postnatale depressie en ik ben altijd al depressief geweest, ik heb een hele nare jeugd gehad, ik zag pas een lichtpuntje op mijn 21ste toen ik mijn huidige man leerde kennen, toen was ik al ziek maar dat viel naar de achtergrond omdat ik in weze alleen voor mij eigen moest zorgen, nadat mijn dochter geboren werd, werd dit heel erg.....heb in een heel diep dal gezeten......cptss is chronische post traumatische stress stoornis..... Trouwens mijn dochter heet Amanthis, dus bedankt....ik vind het ook een hele mooie naam
Ik slikte voor de zwangerschap ook, ik mag tijdens de zwangerschap ook medicatie, maar tot nu toe kan ik er gelukkig geod zonder. Ik moet dan wel een andere medicatie dan ik had, want die ik had mag niet in de zwangerschap. Je hoort het redelijk veel, dus ik zou me er niet al te druk om maken!
Klopt inderdaad! Bij mij is sinds mijn zwangerschap ook het grootste deel van m'n klachten verdwenen (op wat kleine ingesleten angsten na). Blijkbaar zit in de hormonenoverdosis dezelfde stof als in m'n medicatie.
Hoi, Allereerst wil ik je zeggen dat ik de reactie van je huisarts schandelijk vindt. Je kunt hier gerust een klacht over indienen, want hij is echt buiten zijn boekje gegaan en heeft bovendien jouw en je baby in de kou laten staan ! Fijn dat je nu een andere hebt en dus niet afhankelijk meer van die ene ha bent. Ik ben na de geboorte van onze dochter zwaar depressief geweest, en heb het twee jaar zonder medicijnen gedaan. Mijn depressie was toen inmiddels wel lichter geworden, maar ook chronisch. Zoals hier al eerder genoemd werd, ik mis gewoon een stofje dat je hersenen normaal gesproken zelf aanmaken. Depressie is dus een stuk biologischer dan de meeste mensen denken ! Ik heb drie en half jaar citalopram geslikt, en ben toen voor advies naar de huisarts gegaan omdat we na lang wikken en wegen tóch graag een tweede willen. Zij heeft overleg gehad met de psychiater en heeft me geadviseerd om op amitriptyline over te stappen. Het aan- en afwennen van de oude en nieuwe medicijnen was even een rottige periode. Na een poosje hebben we de dosering nog wat aangepast, maar nu gaat het prima. En ik ben nu intussen 6 wk in verwachting ! (Wat ik ook wel spannend vind hoor). Het schijnt dat depressie van de moeder meer schadelijke effecten voor de ongeboren baby heeft dan medicatie tegen depressie, dus voel je niet schuldig ! Als de deskundigen zeggen dat dit het beste is wie zijn wij dan om daar aan te twijfelen ? En, idd, net als een diabetes patiënt, kun jij er niks aandoen dat je dat stofje mist. Het is alleen een taboe in een groot deel van de samenleving. Lenzen, bril, gehoorapparaatjes, inhalators, het is allemaal algemeen geaccepteer, ik heb toevallig een pilletje nodig, nou en ? Zolang ik weet dat de baby daar niet mee wordt geschaadt doe ik de baby en mijn gezin en mijzelf niet de stress en ellende aan die een chronische depressie met zich meebrengt ! De ha denkt dat ik aan het einde van de zwangerschap de medicijnen niet nodig zal hebben door de zwangerschapshormonen. Maar ik weet ook van haar dat het geen kwaad kan als ik ze wel tot het einde moet slikken en dat is een hele geruststelling.
ik slik amitryptiline en haloperidol. speciaal afgestemd op de zwangerschap. ik schrik er wel van dat je baby dan 2 dagen in het z.h moet blijven! daar had ik nog niet bij stilgestaan! maja, een baby heeft ook niks aan een zwaar depri moeder! dus, zet m op!
Ik heb net een verwijsbrief voor de gyn gekregen, ben benieuwd of hij of zij zegt dat wij ook 2 dg moeten blijven. Het beleid is hier en daar nogal eens verschillend heb ik gemerkt. Ik vind het niet erg om dan twee dagen te moeten blijven. Lekker rustig (we hebben een bedrijf aan huis), en extra toezicht op de baby kan nooit kwaad . Na mijn ervaringen met de vorige bevalling wil ik sowieso niet thuis bevallen, dus als het niet perse in het ziekenhuis hoeft wil ik polieklinisch. Ik las ook op internet dat de baby bij de geboorte een beetje slap en slaperig van amitryptiline kan zijn. De eerste huilde al niet bij de geboorte en moest gelijk zuurstof, dus dat vind ik nou niet direct geruststellend, dan ben ik toch het liefst maar in het ziekenhuis. Nadeel van de medicijnen vind ik ook wel dat je dan geen borstvoeding kunt geven. Dat heb ik bij de eerste 7 maanden gedaan. Het was wel zwaar, maar ik vond het ook erg knus, en je geeft ze toch gelijk een boel antistoffen enzo mee.
hoi, @ anzje Ja het is niet alleen de baby dat moet blijven ter observatie maar jij mag lekker mee logeren ! Mijn verloskundige zei tegen mij dat ik eventueel wel thuis mag bevallen maar dat ik alsnog naar het ziekenhuis zal moeten ter observatie Ik vind het alleen maar beter dat ik dadelijk in het ziekenhuis mag bevallen ( hebben ze tenminste alles wat ze nodig hebben) Het schijnt als de moeder dus anti depressivia slikt en dat als de baby geboren wordt hij of zij minderkan huilen of niet huilt en daarom moet je dus blijven is mij verteld ! Succes met je zwangerschap en geniet ervan ! groetjes Baylee