'Grondrecht op vrije voortplanting kan wel worden beperkt' | Nieuwsuur Deze discussie is hier wel vaker gevoerd, maar nu heeft een oud-kinderrechter daadwerkelijk een wetsvoorstel ingediend om mensen die ongeschikt zijn als ouders te verplichten om anticonceptie te gebruiken. Ik zei in vorige discussies altijd dat ik ik het gevoelsmatig toe zou juichen, maar dat ik het rationeel gezien te ver tegen de autonomie van het individu en de fysieke integriteit in vond gaan. Deze man maakt echter wel een paar goede punten, als hij zegt dat het recht om jezelf voort te planten nu ook al belemmeringen kent. Zo verbieden we wettelijk seks tot een bepaalde leeftijd, mogen broers en zussen zich niet met elkaar voortplanten en worden vruchtbaarheidsbehandelingen soms afgewezen als gynaecologen vinden dat daarvoor zwaarwegende redenen zijn. Zo bezien kun je inderdaad stellen dat nu al niet iedereen het wettelijke recht heeft zich voort te planten. Het is dan niet onlogisch om die wettelijke beperkingen uit te breiden. Wat vinden jullie zwaarder wegen: het recht om jezelf voort te planten of het recht op goede ouders en een veilige opvoeding?
Het recht op goede ouders en opvoeding! Ik vind het alleen een gevaarlijke oefening, kan je echt met 100% zekerheid zeggen dat iemand TOTAAL ongeschikt is om ouder te worden? Misschien als er sprake is van een geestelijke handicap, verslavingsproblematiek, psychiatrische stoornissen? Wordt daar dan op 'geselecteerd'? Als je ziet hoeveel kinderen sterven door mishandeling, juich ik dit echt toe. Er zijn gewoon mensen die nooit ouder hadden mogen worden.
Ik vraag me vooral af hoe dat vorm moet krijgen. Als we wettelijk vastleggen dat er bepaalde criteria zijn waarop "men" kan beslissen dat jij geen kind (meer) mag krijgen.. welke criteria zijn dat dan? Hoe zorg je dat daar geen mazen in ontstaan? Of is het zo zwaar aangescherpt dat niemand er meer aan voldoet? Of juist tevéél mensen eraan voldoen? En geldt dat dan voor een eerste kind of voor nóg een kind of allebei? Eigenlijk denk ik dat ik vooral bang ben dat een verkeerde groep mensen hier de dupe van is (zoals hoe je helaas hoort dat jeugdzorg ook verkeerde beslissingen neemt). Ik vind het belang van het kind het zwaarst wegen. Tegelijk.. tja.. verplichte ac.. hoe dan? Ga je de mensen die aan de criteria voldoen steriliseren? En wat nou als ze hun leven beteren.. dan kunnen ze dus nooit meer kinderen krijgen...
Ja dit alleen weet je dat misschien pas als ze eenmaal ouder zíjn.. je zag signalen dat deze mensen niet zo heel bedreven zouden zijn met kinderen maar niet dat ze ze zouden mishandelen.. en dan is het al te laat. Dan zou je een verplichte ac alleen kunnen doen als er al minstens 1 kind is dat bewezen niet goed behandeld is.
Ik vind het ontzettend dubbel. Er zijn zeker situaties (denk aan ouders die hun kind verwaarlozen, mishandelen of zelfs doden en steeds maar kinderen krijgen) waarbij ik denk: schaar erin. En ook bij bepaalde handicaps, denk aan zwaar autisme of het syndroom van Down, die mensen hebben zelf al zoveel zorg nodig. Maar waar trek je de grens? Ik heb zelf een kind met autisme. Als hij graag kinderen wil dan hoop ik dat hij dat kan! Maar ik weet ook dat mijn man en ik dan veel zorg erbij zouden krijgen. Het voelt dan ook wel als straf voor iets waar je niets aan kunt doen en nog een schop na krijgt ook en toch: het welzijn van een kind staat voorop!
Ik heb het wetsvoorstel niet gelezen, maar in de begeleidende documentaire gaat het over ouders met een verstandelijke beperking. Alle kinderen zijn uit huis geplaatst, maar toch krijgen zij het ene na het andere kind. De vader heeft tegen de rechter gezegd: "jullie halen steeds onze kinderen weg, maar wij blijven net zo lang doorgaan tot er wel eentje thuis mag blijven." Heel lieve man overigens, alleen totaal geen inzicht in de ernst van de situatie.
Meestal speelt er ook wel iets bij de ouders, psychiatrische problemen, achtergrond van verslavingen, waardoor wel duidelijk wordt dat het niet de meest geschikte omgeving is voor een kindje om in terecht te komen. Ik zou ook kijken naar de kinderwens van die persoon: WAAROM wil je een kind? Kunnen ze dit niet goed motiveren (of weten ze bijv. niet hoe anticonceptie werkt), zouden bij mij al de alarmbellen afgaan. Die hebben geen idee wat het betekent, ouderschap. Maar je kan niet alles voorspellen inderdaad, en dan is het inderdaad helaas zo dat er eerst een kind moet komen Ik zou ook kijken naar het vangnet van zo'n iemand. Iemand met die problemen maar die wel een goed, sterk vangnet van bezorgde en verantwoordelijke mensen rond zich heeft, kan toch een goede ouder zijn.
Ik vind het een lastige. In het geval van een eerdere uithuisplaatsing, zou je misschien kunnen zeggen, anti-conceptie totdat het leven zo op de rit is dat het eerste kind terug kan. Maar in het geval van een beperking, waar leg je de grens? Kun je met zekerheid zeggen dat iemand geen goede ouder kan zijn (evt met begeleiding)? Mijn zoon heeft een zware beperking, maar wie weet hoe hij zich nog in de toekomst gaat ontwikkelen, gaat er dan iemand voor hem bepalen dat hij nooit kinderen mag krijgen? En wat als de andere ouder een hoger niveau van functioneren heeft? Ik vind het grijze gebied te lastig denk ik. Overigens vind ik het nog een groot verschil om mensen met een beperking te stimuleren om anti-conceptie te gebruiken, het verplichten is mij in veel gevallen een stap te ver (ook al vind ik het in veel gevallen zeker beter als mensen geen kinderen krijgen).
Dat vind ik ook een goed punt. Zijn er nog grootouders in de buurt bijv die gedeeltelijk meezorgen (hoewel ook daar weer het punt, HOE ga je dit meten? als we het vastleggen, moeten er meetbare criteria zijn).
Waar ik trouwens wel over val is dat er enkel over anticonceptie voor vrouwen wordt gesproken. En de man dan? Bovendien is het nogal wat om iemand tegen haar wil hormonen toe te dienen. Ik heb zelf ervaren wat hormonale ac met je lijf kan doen (trombose en longembolie) dat is nogal wat. Maar na het zien van dat filmpje, oef, ik vind dat zó erg voor die kinderen!
Ik heb al eens eerder zo'n geval gehoord. Dat na 10x uhp het elfde kind mocht blijven.. gewoon om te zorgen dat die mensen stopten met kinderen krijgen. Dan was verplichte ac na zeg, nr 3 wellicht handiger geweest. ergens vind ik het ook een soort zielig. Verstandelijk beperkte mensen die zó graag zouden zorgen... misschien zou daar een soort gatindemarkt voor zijn als knuffelouder want graag willen of capabel zijn.. dan kies ik toch voor het kind.
Het lijkt mij vooral verstandig bij mensen bij wie in de praktijk bij een eerste kind is gebleken dat ze niet in staat zijn om (met begeleiding) een kind op te voeden. Daarnaast denk ik dat de hulpverleners van mensen met een verstandelijke beperking bij sommige stellen van te voren wel kunt inschatten dat dat niet goed gaat komen. Ik vind dat je eerst heel sterk moet inzetten op preventie, door met mensen in gesprek te gaan en te zorgen dat ze er vrijwillig voor kiezen geen kinderen te krijgen. Maar als mensen koste wat het kost een kind willen, terwijl overduidelijk is dat dat niet goed gaat komen voor het kind, vind ik verplichte anticonceptie wel te rechtvaardigen. Sterilisatie vind ik weer erg ver gaan, zeker wanneer er nog mogelijkheden zijn dat mensen zich in de toekomst nog gaan ontwikkelen en dan misschien wel in staat zullen zijn om een kind op te voeden. (Bijv. bij psychiatrische stoornissen.)
Wat lastig is in deze discussie is ook: Hoe ver gaan we? Nu zijn het dus verstandelijk beperkte mensen, maar over 2/3 jaar misschien dus mensen met verslaving/psychische problemen. En dat vind ik zeker een stap te ver. Dan blijven er maar weinig mensen over die zich mogen voortplanten.
dit is een erg lastige discussie want op deze manier zou je dan uiteindelijk ook kunnen redeneren iemand die niet werkt (door omstandigheden niet kan werken) en ook geen uitkering heeft dus financieel gezien zeer zwak is kan dan ook niet voor een kind zorgen. en dan denk ik waar gaan we naartoe als we daar allemaal restricties op gaan zetten. even grof gezegd kan je op die manier als zoiets wereldwijd ingevoerd zou worden ook het probleem van over bevolking kunnen oplossen. Maar wie gaat bepalen of iemand wel of niet voor een kind kan zorgen nog voordat ze kinderen krijgen? achteraf zeggen dat iemand niet voor een kind kan zorgen is dan eigenlijk al te laat voor dat kind. En iemand die geestelijk niet helemaal 100% is maar zijn/haar partner wel zou best goed voor een kind kunnen zorgen gewoon omdat ze dat zouden willen. Wie gaat er in deze kwestie dan voor god spelen om te zeggen jullie wel en jullie niet? Dan zou er echt een heel orgaan opgezet moeten worden om mensen die een kinderwens hebben helemaal te gaan evalueren en beoordelen op verschillende aspecten. ik denk dat zoiets onmogelijk op te zetten is. Ik denk echt dat als je dit door anderen gaat laten beslissen je hetzelfde krijgt als wat er tegenwoordig gebeurt met abortus. Omdat ik dit kindje nu niet wil laat ik het weghalen? Of wat nog veel erger is mijn kind heeft een hazenlip ik laat het weghalen.:x. Ik heb het dan niet over de abortussen die echt "nodig" zijn omdat er iets niet goed is verwar dat aub niet. Wie zijn wij om te bepalen of iemand niet geschikt is om ouder te zijn. Of de huisarts of verloskundige of gyneacoloog? dus een erg lastige discussie is dit.
Ik ben voor het welzijn van het kind, en in sommige gevallen wel voor verplichte AC. Echter denk ik dat ook heel veel 'normale' (niet over vallen, weet niet hoe het even anders te zeggen) hun kinderen mishandelen. Dus dat ga je er niet mee voorkomen.
Ik voor de rechten en veiligheid van het kind, en ben daarom voor zo'n wet. Ik vind het schrijnend om te zien dat er stellen zijn die amper voor zichzelf kunnen zorgen en dan kind na kind na kind krijgen. Die ook allemaal uit huis worden geplaatst. Ik vind mensen met een zware verslaving (en dan heb ik het over drugs, drank - en ik weet waar ik het over hem hoor, ik heb een alcoholist als echtgenoot), absoluut tijdelijk verplicht anticonceptie horen te krijgen. Als je in de krant keer na keer leest dat er weer een peuter is overleden omdat de moeder het kind drugs gaf "want dan werd ze lekker rustig", of een vrouw die zwaar alcoholist is zwanger wordt en een kind met FAS wordt geboren, kinderen die zwaar verslaafd worden geboren en door zware afkickverschijnselen moeten in de eerste dagen van hun leventje ... dan mag echt van mijn de schaar erin. Ik vind een recht niet vanzelfsprekend namelijk. Soms verlies je je recht als het anderen schaadt, en in dit geval schaadt het een hulpeloos kind. Dan heb je wat mij betreft je recht totaal verspeeld. Laat je vervolgens zien dat je je leven hebt gebeterd (in het geval van verslavingen iig), je werkt aan jezelf en je laat zien dat je een leven op kunt bouwen, werk hebt, dan kan je dat recht terugverdienen. Maar eerder echt niet. Mensen met een (aangeboren) neurologische aandoening zijn niet per definitie slechte ouders. Dus wat mij betreft vallen die buiten zo'n regeling mits er duidelijke signalen zijn dat zij niet kunnen zorgen voor een kind. Hard? Ja vast, maar ik vind de veiligheid van het kind 1000 x belangrijker.
Maar je gaat toch anderen niet opzadelen met je kind? Toen ik vroeger nog thuis woonde hadden we buren die verstandelijk gehandicapt waren. Haar ouders hadden het huis gekocht voor hun, en hielden ook een oogje in het zeil. Op zich liep alles redelijk op rolletjes.En toen werd zij zwanger, het (gezonde overigens) kind kwam en met de hulp van het grote vangnet en haar ouders ging het relatief goed... totdat het punt kwam dat het kind het IQ van de ouders oversteeg. Het meisje was 8 geloof ik ... en toen ging het mis ... Dus ik vind een vangnet geen reden om bij verstandelijk gehandicapten voor het recht van het krijgen van kinderen.
Over dat vangnet, dat kan bijv. wel een grote rol spelen bij mensen met ziektes als zware epilepsie. Een oud buurmeisje van mij heeft hier heel erg last van en ze mag dus eigenlijk niet alleen zijn met haar dochter. Ze weet dit ook en daarom is er altijd iemand bij haar. Zwaar, maar haar moeder wist dit van tevoren en heeft zich geëngageerd om mee haar kleinkind op te voeden. In dat soort gevallen vind ik niet dat AC verplicht moet worden. Want verder is zij een heel lieve moeder die prima in staat is voor een kind te zorgen.