Hallo dames (en heren???), Even spuien hoor. Mijn vriend en ik hebben twee prachtige zoons en waren dan ook lang overtuigd van het feit dat het mooi is zo. Mijn moeder was daar altijd overduidelijk blij mee. Ze heeft gezien hoeveel energie mijn tweede kindje me heeft gekost (niet de gemakkelijkste) en vond het daarom ook slim om het hierbij te laten. Toen gingen we toch twijfelen. Dat wilde ik delen met haar en alle voors en tegens afwegen. Met alle tegens was ze het duidelijk eens. Maar mijn vriend en ik hebben na veeeel wikken en wegen besloten om binnenkort voor een derde kindje te gaan en we zijn super blij. Ben daarom ook ontzettend teleurgesteld over de reactie van mijn moeder. Ik vertelde haar dat de kogel door de kerk is en het enige dat ze zei was: ik neem aan dat je alles tegen elkaar afgewogen hebt. En toen begon ze ergens anders over. Mijn zus precies zo: 'ik kan hier niks mee' zei ze. Beiden hebben twee kinderen en kunnen zich geen derde voorstellen, maar ik zou het fijn vinden als ze iig blij zijn voor ons! Ik weet wel dat het onze keuze is, maar zo voelt het alsof dit kindje (mocht ik zwanger raken) minder welkom is in de familie. Zo, even van me af geschreven...
Ik vind het een bizarre reactie. Die van je zus misschien nog wel meer... 'ik kan hier niks mee', wie zegt dat nou?
Zo jammer is dat he! Net of dat dit kindje minder gewenst word dan de andere door hun.. Hier net zo maar dan mn vader Mijn oudste dochter vertelde dat mama (ik dus) een baby ( de derde) in de buik had en mn vader keek me aan en zei; je bent toch wel wijzer zeker? Waar op ik zei dat het wel zo was en toen zei hij weer ' ik snap niet waar je aan begint! Hij heeft ons niet gefeliciteerd niks! Ik merk nu wel dat ik hem echt buiten sluit Ik kan niet anders, het heeft me echt zeer gedaan Probeer toch niet de keuze af te laten hangen van hun daar krijg je zeker spijt van
Ik zou de keuze niet laten afhangen van jouw omgeving. Het is jullie leven en zolang jullie ook kunnen zorgen voor 3 kinderen zou ik er gewoon voor gaan.
Oh wat erg, vooral de reactie van je zus?! Het lijkt wel of ze jaloers is... ik kan niet begrijpen dat mensen zo kunnen reageren , doe dan op zn minst alsof je blij bent ik vind het heel erg hard om zo je mening te uiten tegenover mensen waar je van houd! Het is toch jullie keuze en zij hoeven geen derde op te voeden. Ze kunnen op zijn minst je steunen..ik sta helemaal versteld...
Heel gek, én zeker niet leuk! Jammer dat jouw gevoel niet kunnen delen. Maar laat je keuze astjeblieft niet beïnvloeden en volg gewoon jouw eigen gevoel en dat van je man.
Bedankt voor jullie reacties! Fijn die steun... Is denk ik ook de reden dat ik dit keer wel actief mee praat op dit forum waar ik voorheen alleen meelas. We gaan zeker onze keuze niet laten beïnvloeden. We hebben zelfs al bedacht wanneer we gaan beginnen (al vind ik het wachten wel moeilijk!). Rebo: jouw verhaal is ook vreselijk! Mijn moeder doet ten minste nog iets van een poging het te verbloemen (al is ze er niet goed in).
woww dit lijkt mijn verhaal wel,, mijn moeder roept altijd al van 2 ..achternaam van ons op de wereld is genoeg,, net als of zei dat heeft te zeggen,, bedoel,, zelf heeft ze ook 3 kinderen,., wij willen ook heel graag een 3e kindje,., momenteel nog een spiraaltje,. ik doe bewust nog niks zeggen van te voren,, bij onze eerste 8 jaar geleden hadden ze al heel veel kritiek, ik was 19 enw aar begin je dan wel niet aan,, feliciteren ho maar,, dit heeft mij heel veel zeer gedaan,, alle echos is mijn oma die toendertijd nog leefde mee gegaan,, mijn schoonfamilie reageerde ook zo,, totaal voelde ik me niet gesteund., Idem met de 2e zwagerschap had ik het gevoel dat ons manneke niet welkom was,, pas na beide bevallingen dat de kindjes er eenmaal waren draaide de familie/kennissen bij,, Dit is nu ook mijn angst,, dat WIJ er dit keer weer alleen samen voor gaan staan,,.. en dat gevoel is niet fijn,, snap helemaal wat je bedoelt, en toch denk ik dat wij sterker samen zijn nu door wat we al mee hebben gemaakt dan ooit te voren,, en kunnen we ook deze keer heus de kritiek aan,, al moeten mensen dan helaas uit het plaatje worden geschrapt,, dan heeft het zo moeten zijn.. De wens is groter Dan de kritiek en het is en blijft jullie beslissing,, je bent volwassen genoeg om dat soort beslissing te maken .. dikke knuffel,,
Rebo: wow wat een opmerking,, van je vader,, en dat nog wel waar je dochter bij was,.. die heeft dus waarschijnlijk ook de teleurstelling van je vader op zijn gezicht gezien,, arm kind ik kan er met mijn pet niet bij dat OUDERS niet blij kunnen zijn als hun zoon of dochter een baby krijgt,, ook al zouden hun die keuze niet maken.,. kan me het gewoon niet voorstellen,, Mijn ouders hebben NOOIT achter mijn keuzes gestaan mijn hele leven al niet,, ik had hem op een of andere manier ook buiten gesloten denk ik,, het is z`n gevoelige kwestie,, misschien dat vroeg of laat het kwartje gaat vallen bij hem., en niet dat als straks de baby er eenmaal is popieopie gaan doen van oohh wat leuk nog een klein kind,, Heel veel geluk met jullie zwangerschap lekker genieten,, en laat mensen maar lekker kletsen,, jullie weten wat jullie willen en het kindje zal met heel veel liefde worden onthaald denk ik
Wat een opmerkingen zeg.. Hier valt t mee geen rare reacties .. Maar kom zeg "hier kan ik niks mee" nee moet dat dan *zucht Snap wel dat je iets meer enthousiasme had verwacht maar laat het gaan als jullie 3e kindje er dan ooit is willen zij als eerst in de wieg kijken en dan zeg jij "hier kan ik niks mee" sorry misschien klink ik hard maar vind het belachelijk van ze. Hun 2 dus moet jij t er ook bij houden.. Dat bepalen jullie lekker zelf.. Ik denk meteen aan jaloezie
Maar even nieuwsgierig, je schrijft: Ze heeft gezien hoeveel energie mijn tweede kindje me heeft gekost (niet de gemakkelijkste) en vond het daarom ook slim om het hierbij te laten. Is het het feit dat ze allebei twee kinderen hebben en zich een derde niet kunnen voorstellen( kortzichtige reacties dan) of is er echt een fase geweest waarin je bij wijze van spreken op instorten hebt gestaan? Want dan zou ik me wel een beetje kunnen indenken dat ze lauw reageren, zeker als je moeder ook veel geholpen heeft, ik noem maar wat. Niet aanvallend bedoeld hoor, maar probeer altijd wel totaalplaatje te bekijken. Misschien bedoelen ze het helemaal niet naar maar maken ze zich erg veel zorgen. Door ze in het begin van de kinderwens te betrekken loop je dan ook het risico een mening te horen die je niet zo leuk vindt, maar uiteindelijk is het natuurlijk jullie beslissing.
Super rot zeg zulke reacties! Helemaal van ouders, dat komt altijd hard aan! Niet om de reacties goed te keuren of af te doen, maar heb je enig idee waarom ze zo reageren? Het kan misschien helpen om te begrijpen waar zij vandaan komen... Misschien is er dan een mogelijkheid om het "uit te spreken" en kunnen ze uiteindelijk wel supportive zijn...(dat zou mij nl fijn lijken).
2 kinderen schijnt tegenwoordig echt de norm te zijn ofzo, best vreemd eigenlijk. Zul je straks zien hoe dol ze zijn op de kleine spruit! Hier is het andersom eigenlijk, nu zwanger van de tweede en misschien blijft het wel bij 2. Dat vinden mijn ouders en schoonouders dan weer vreemd, die vinden dat je met 2 niet 'klaar' kan zijn, een derde of misschien wel vierde is heel normaal. Dan krijg je opmerkingen als: 'Vind je werken belangrijker dan kinderen?' Er zit nu bijna 3,5 jaar tussen onze eerste en tweede en dat vinden ze eigenlijk te veel verschil. Zo zie je maar, je doet het nooit goed hoor. Je doet het alleen goed als je naar je eigen gevoel luistert, het is toch jouw gezin? Je gaat toch niet je hele leven met een 'gemis' rondlopen om je moeder en je zus hun zin te geven? Doen waar jij gelukkig van wordt!
Fee het was gelukkig niet zo erg dat ik op instorten stond. Mijn jongste (tot nu toe ) is nogal gefrustreerd geweest en uitte dat door heel veel te huilen en mopperen. Soms hele dagen lang. En dat vond ik zwaar. Dus ik vind jullie nuancering terecht want ik weet ook dat ze bezorgd zijn. Maar zo denk ik dat ze twijfelen of ik het wel aankan en dat doet mijn zelfvertrouwen nou ook niet veel goed. Ik vind mezelf een prima moeder die geleerd heeft hoe ze ook voor zichzelf moet zorgen. Ik vind het zo jammer dat ik nu steeds m'n mond maar hou terwijl ik over weinig anders meer nadenk.
Hier is mijn omgeving wel blij met onze derde. Maar ik krijg bijna standaard de vraag of het gepland was. Blijkbaar is drie kinderen niet meer vandaar tijd. Ik zou me persoonlijk niet zoveel aantrekken van deze reacties. Het is toch jou leven. En misschien is je moeder wel heel bezorgd om je, omdat ze ziet hoe het met je tweede kindje gaat. Mijn moeder zegt ook wel eens dat ik niet nog eens zwanger moet worden. Ik heb wat vervelende klachten door de zwangerschappen. En ik weet zeker dat ze dit liefdevol als een bezorgde moeder bedoelt. Kan dit met jou moeder ook zo zijn? Misschien een rare vraag. Maar je verteld je familie dat je weer een kinderwens hebt. Dan kun je toch ook verwachten dat ze er een mening over hebben? Je had het ook pas kunnen vertellen als je zwanger bent. Dan hadden ze misschien anders gereageerd, omdat het niet meer te veranderen is.
En jojo ik heb al gepraat met m'n moeder. Een paar weken terug maar dat heeft niet veel geholpen. Ze probeert geloof ik wel haar mening voor zich te houden maar daar slaagt ze niet in. En m'n laatste poging waarbij ik dus vertelde dat we eruit zijn deed me wel echt pijn.
daarom vertelde ik niet mijn familie dat we toen voor nr. 2 gingen... en tja mijn vader toen ik zwanger was was ook niet tactisch... vraagt mijn voormalige buurvrouw aan hem: en ben je blij/trots dat je opa bent? zegt ie ijskoud: nee, voel me nog niet oud genoeg om opa te zijn en haalde zijn schouders op.... en oppassen wilde hij ook niet (no way dat ik dat zou toelaten maar goed) en hij vind zijn vriendin belangrijker dan zijn 2e kleindochter... tja lekker belangrijk hoor. Als wij maar gelukkig zijn.
Tja ik ben een open boek. Ben nooit goed geweest in dingen voor mezelf houden. Vooral niet zo'n belangrijke dingen. Ik denk dat ieder dat voor zichzelf moet bepalen maar zelf vind ik het jammer dat er een soort taboe heerst op de periode voordat je 12 weken zwanger bent. Past niet bij mij. En normaal kan ik ook veel met m'n moeder en zus delen. Deze reacties had ik dan ook niet verwacht.
Pff heftig hoor, ik kan me heel goed voorstellen dat je zwaar teleurgesteld bent! Ik zou me echt heel rot voelen. Mijn vriend en ik willen graag een 2e kindje, nu nog niet hoor maar over een half jaartje willen we het gaan proberen. We hebben dat wel eens laten vallen bij mijn ouders en het enige wat mijn vader dan zegt; dat lijkt me nou niet verstandig... Aan de ene kant snap ik hem wel omdat we het financieel niet breed hebben, maar als wij alles goed berekenen zou het moeten kunnen, al zouden we dan weinig tot niks kunnen sparen. Maar aan de andere kant vind ik het jammer dat hij niet enthousiast erover kan zijn terwijl wij dat wel zijn. Maar even weer over jou, als jullie zeker weten dat je het wilt en het kan allemaal zou ik me zeker niet tegen laten houden door de mening van een ander. Maar ik zou in jou plaats best verdrietig zijn door zulke kille reacties.
Dank je voor je verhaal Esther. De rest ook bedankt. Fijn dat jullie meedenken. Heb straks ook even goed kunnen praten met mn vriend en hij snapte me heel goed. Hij had het ook al door en zei dat het vast voor een groot gedeelte ongerustheid is maar toch ook duidelijk niet zo goed weten wat ze ermee aan moeten. Hij hielp me er wel aan herinneren dat we nog niet zwanger zijn en dat ze vast bijdraaien bij de eerste echofoto. En daar moet ik wel in geloven want ze zijn best heel lief normaal Fijn dat ik het even kwijt kon.