Ja wij kunnen nu ook echt alles doen wat we willen.. En dat zal dan iets minder worden maar het is niet dat het helemaal niet kan! Dan hadden we het zeker niet gedaan
Wij hebben ook besloten ervoor te gaan. Bij de tweede hebben we nooit dingen afgewogen en gingen we er 'gewoon' voor.. Maar nu hebben we echt wel alles op papier gezet. Ik ben thuis bij de kinderen, dus oppas problemen hebben we niet.. Qua huis moeten 2 kindjes een kamer delen (voor nu, want we staan zo goed als vooraan de rij voor een huis, wonen nu particulier) financieel kan het makkelijk, alleen hebben we een nieuwe auto nodig. Daar hebben we alles voor uitgestippeld en kunnen we binnenkort kopen. Ja en dan al die dingen waar iedereen aan denkt inderdaad; hoe breng je de kids naar school etc.. Het zal vast allemaal vanzelf gaan, dus daar wil ik niet teveel bij stilstaan. Mijn man wilde sowieso een derde, maar ik ben nu ook helemaal om. Onze kinderen zijn 3 en 1. Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat mijn man van 05.00 tm 13.00 werkt, dus daar vertrouw ik ook een beetje op.. Denk dat ik me daarom niet heel druk meer maak om veel dingen.
Sorry, had je onderschrift niet gezien.. Hopelijk slaat de clomid aan. De auto oogt wel ruim (lang leve google )..
Klopt, wij zijn ook voor een 2e gegaan en nu moeten we alles op een rijtje zetten. Jouw man heeft wel ideale werktijden zeg, ben er jaloers op! Ik werk zelf 32 uur per week en mijn man maakt zo'n 60 uur per week, dat is ook 1 van de redenen waarom we er (nog) niet voor gaan.
Hier ook wel twijfel. Twijfel vooral van mijn kant overigens, mijn man wil er nu helemaal nog niet aan. Wij hebben nu een dochter van 4 en een zoontje van 3 (althans, volgende maand wordt hij 3). Onze dochter heeft een lichte tot matige verstandelijke beperking en gaat vanaf a.s. september naar speciaal onderwijs. Ik maak me overigens absoluut geen zorgen om praktische of financiële zaken, die dingen zijn altijd wel op te lossen c.q. een mouw aan te passen. Wat mij (en mijn man helemaal!) nu vooral tegenhoudt en doet twijfelen is onze dochter. Zij is een pittig kind met een gebruiksaanwijzing, wat het door haar verstandelijke beperking nog extra lastig maakt. Sowieso willen we eerst eens kijken hoe het met haar gaat als ze op school zit. Bovendien gaan we een volledig genetisch onderzoek doen waaruit moet blijken of haar verstandelijke beperking wellicht wordt veroorzaakt door een genetische afwijking. Mocht daar inderdaad uit naar voren komen dat er een erfelijke afwijking is (die dan dus bij mij of mijn man vandaan komt), dan is een 3e van de baan. Hier is het voor nu dus nog niet aan de orde, maar dat maakt mijn wens niet minder groot. Ik ben met de regelmaat van de klok al een nieuwe kinderwagen aan het uitzoeken en namen aan het bedenken .
Hier ook dat dilemma gehad. Bij mij was het puur een gevoel, voor mij voelde ons gezin nog niet compleet. Manlief was veel meer van de praktische zaken. Onze oudsten slapen inmiddels al een paar maanden samen op 1 kamer en vinden het super, dus dat probleem opgelost. Naar school brengen zal eerst een tijdje met de auto gaan. Tegen de tijd dat baby op de fiets kan (ergens zomer volgend jaar) , kan dochterlief (in juli wordt ze 3) zelf op de fiets. En het komt zoals het komt.... Ik heb er zin in!