Ik vraag me een heleboel dingen af, zal ze op een rijtje zetten (is een hele boterham): *Als het vruchtje voor de 15de week afgestorven is, heb je dan nog de symptomen van een zwangerschap (pijnlijke borsten bv)? *Hoe kan je voelen dat het is misgegaan voor de 15de week als je geen bloeding hebt gehad? *Voel je voor de 15de week al iets dat weeën zouden moeten voorstellen als het mis gaat? Ik ben er helemaal niet gerust in. Alles zag er gisteren wel goed uit op de echo, maar toch. Ga naar volgende controle als ik net de 15de week begin, en ik vrees dat ik er tot dan als een kip zonder kop ga bijlopen. Bij mijn tweede zoontje was het ook 3 keer bijna misgegaan, maar de eerste keer was ik in de 19de week, en dan voel je duidelijk harde buiken dus kan je niet twijfelen en onmiddellijk actie ondernemen. Nu echter... Ik ben nog net geen 12 weken en de schrik zit er echt wel in, vooral omdat ik af en toe nog die zeurderige pijn heb, zoals tijdens je ms. De gynae zegt dat dat normaal is en dat die last stopt tussen de 10de en 14de week, maar toch... Ik kan mij helemaal niet meer herinneren tot in welke week ik die last heb gehad tijdens de zwangerschap van mijn 2 zoontjes (die zijn nu 6 en 4, dus is toch al een hele tijd geleden), en de paniek slaat toe, ondanks de geruststelling van de gynae. Komt erbij dat ik bij mijn vorige 2 zwangerschappen een andere gynae had (ben ondertussen naar de andere kant van België gaan wonen) en die kent mij en mijn zwangerschapsgeschiedenis goed. Het vertrouwen in mijn huidige gynae is er nog niet echt. Hoe je ook draait of keert, een gynae heeft geen glazen bol en kan nooit het verloop van een zwangerschap voorspellen. Het is zo al lastig dat ik platte rust moet houden. Ik weet zowiezo dat ik in het ziekenhuis ga belanden om aan de baxter met Pre-Par te hangen en dat de baby te vroeg gaat komen. Dat kan ik nog aan, heb het al meegemaakt, maar dan op een latere en veiligere fase van de zwangerschap. Nu heb ik het gevoel dat ik tilt sla. Ik durf niet genieten van mijn zwangerschap, en ook al is de drang naar praten met het kleintje immens groot, ik durf het niet uit angst dat ik me gelijk enorm verbonden ga voelen en de pijn nog groter zal zijn als het effectief de verkeerde kant uitgaat. Het enige dat de gynae zei, is dat ik me enorm beroerd zal voelen als het aan het misgaan is, maar beroerd kan zoveel betekenen. Voel me nu ook beroerd (misselijk, huilerig, hondsmoe, rug- en borstpijnen dat het niet mooi meer is,...) Heb niet veel aan z'n uitleg. Iemand raad (behalve me te zeggen dat ik bananas aan het worden ben)? Ik weet wel dat het bij elke vrouw anders aanvoelt, maar ik heb dan toch een idee wanneer ik écht in paniek kan slaan... Groetjes, Paniekerige Lie XxX
Platliggertje, Bij de eerste echo bleek dat het vruchtje veel jonger was dan ik dacht, bleek bij tweede echo, dat het toen al gestorven was. IK heb altijd al een slecht voorgevoel gehad, een avond op mijn bed een helse steek gevoeld, en dacht toen, misschien is dit wel het afscheid, wat later bleek te kloppen. ik heb geen bloedverlies gehad tijdens mijn MK, en bleek nadien dat het vruchtje al enkele weken gestorven was. Als ik het nadien bekijk, had ik toen wel misschien verminderd zwangerschapssymptomen, oa pijnlijke borsten. Je hebt gisteren een echo gehad, bent bijna 12 weken: de gevaarlijkste periode is bijna voorbij, en bovenal je had gisteren een goede echo, volgens mij ziet het er goed uit hoor! groetjes flyke
Je hebt een goede echo gehad met bijna 12 weken, dus dat kans dat het mis gaat is nu nog veel kleiner dan 2 weken geleden. Bovendien is het zo dat als het de eerste 12 weken misgaat je er helemaal nets aan kan doen (geen bedrust oid). het betreft dan een aanleg stoornis. Voorals nog ziet alles er echt heeel erg hoopvol voor je uit! Bij mij kwam de mk spontaan met 9 weken. de week ervoor echo geha dmet kloppend hartje, maar vruchtje was een week te klein. dat kon ECHT niet dus bij mij meteen paniek die waarheid werd. Afnemende symptomen had ik wel...ik had ook telkens al zo'n voorgevoel. Ook voordat ik de echo kreeg.... Maak je niet te druk en als je het echt niet meer houdt moet je gewoon bellen dat je een eerdere echo wilt omdat je gek wordt!
Hoi Platliggertje, Moeilijk, he, die eerste weken. Je wilde maar dat dat snel voorbij was, niet? Bij mij waren de zwangerschapssymptomen sinds een week afgenomen en ook had ik een nachtmerrie gehad dat het mis zou gaan en eveneens een rare ervaring met mijn demente schoonvader meegemaakt, waardoor ik al snel het gevoel had dat het niet goed zat. Jij bent toch al een hele kritische periode voorbij. Mijn gyn vertelde dat mijn miskraam (vruchtje was gestopt met 10 weken en een dag) een naar verhouding late was geweest, omdat die week de laatste echt kritische was. In die week is je vruchtje nog niet af, maar al wel bijna. Daarna hoeft hij alleen nog maar te groeien. Bij jou ziet het er echt heel positief uit! Probeer er maar niet te veel over te piekeren en te genieten van je zwangerschap. Liefs, Marla
ik heb mezelf een angel sound aangeschaft zodat ik elke avond eventjes kan luisteren naar het hartje van ons kindje. HEEL eventjes maar... als ik het hartje hoor kloppen, ben ik al gerustgesteld. Misschien moet je zo'n angel sound overwegen?
waar koop je zo'n angel sound? en vanaf hoeveel weken kan je het hartje dan al horen? en is het duur? zou wel idd een geruststelling zijn om toch het even te horen...
hier is de link naar de site ervan. Je vindt er alle nodige info http://www.babysound.nl/ Het kost 44,50 euro, iets wat ik voor een gerust geweten wel over had Volgens de meesten kan je het vanaf 12 weken horen - ik heb 'm sinds vorige week (was toen 16 weken).
graag gedaan hoor Je krijgt 'm trouwens ook heel snel. Ik woon in België, had 's vrijdags betaald en 's woensdags had ik 'm al