Hallo iedereen, Gisteren ging mijn vriend even weg met sv. Hij kwam thuis met een andere auto voor mij als kerstcadeau. Het is natuurlijk super lief en een heel mooi gebaar, maar toch was ik vanbinnen wel een beetje boos, dit heb ik natuurlijk niet laten merken. Wij hebben niet erg veel geld, ofja we leven wel luxe maar hadden maar een buffer van 3500, ik werk niet, vriend wel. Ik had/heb een auto uit de jaren tabak 1993 een opel tigra, een rode wat helemaal roze is geworden met veel roest en deukjes. Dit was wel de auto wat ik als eerste zelf heb gekocht voor 600 euro en was er wel trots op. Hij gaat niet meer lang mee heeft al 3 ton gelopen en heeft altijd wel iets wat gerepareerd moest worden voor 100 a 300 euro. Mijn vriend rijd al 2 jaar in die auto omdat die dus werkt en ik niet, en ik doe alles met te voet of de fiets, als ik eens wat heel sporadisch voor kwam weg moest kon ik altijd de auto van mijn vader of schoonmoeder lenen. Nu kwam die dus thuis met een auto wat ik al jaren leuk vind. Een volkswagen Lupo, 133 d gelopen, bj 2000. Ow wat was ik blij, toen ik erin reed dacht ik wat een nieuwe auto. Maar tegelijker tijd dacht ik, daar gaat het buffertje. Ik heb nog voorgesteld of vriendlief de auto niet wilde hebben omdat de auto heel zuinig is en hij iedere dag naar zijn werk moet en ook nog eens 3 dagen in de week sport wat op zo een 250 km per week uitkomt. Maar nee de auto is voor mij en mijn dochtertje ik mag ermee doen wat ik wil, nu hoef ik niet meer door de regen te lopen en weet die tenminste dat we een veilig autootje hebben. Ik ben hem echt dankbaar dat die dit voor me over heeft, het is overigens zijn geld, ook al leven we niet zo maar toch voelt het zo voor mij omdat ik niks binnen breng iedere maand. Misschien rijd ik maar 2 x pm met de auto want door regen,sneeuw en onweer ging ik altijd te voet. Ik weet niet wat ik hiermee wil bereiken, ik denk dat ik alleen even mijn verhaal kwijt wil, want dit zo tegen vriendlief of schoonouders vertellen komt heel ondankbaar over en ik wil echt niemand kwetsen want het is een super gebaar.
Wat lastig als je zo'n dubbel gevoel hebt bij zo'n mooi/groot kado! Natuurlijk zou je het liefst blij zijn, maar kan me goed voorstellen dat je je ook zorgen maakt. Hopelijk krijgt t snel een plekje
Ik snap je gemengde gevoelens. Het is een grote aanschaf, zonder overleg. Er zijn natuurlijk naast de aanschaf ook vaste lasten aan verbonden. Als je hem weinig gebruikt is het wellicht zonde van het geld. Misschien toch op een goed moment bespreken? Of idd de andere auto vervangen....
Ik snap je gevoel wel een beetje..mijn lief koopt ook altijd de meest grootse cadeautjes voor me. Ik ben er heel erg blij mee, maar denk altijd wel ohhhjeeee wat zal dat gekost hebben. Nu hebben wij het niet krap, dat is dan wel anders, maar ja als we straks een gezinnetje hebben zullen we ook moeten opletten.
Gewoon lekker je mond houden en blij zijn! Want het is een hartstikke lief gebaar van je mannetje! Over een week of 2 stel je een keer voor dat hij die nieuwe auto mee neemt, omdat ie veel zuiniger is. Dan slijt het er misschien in dat hij die auto mee neemt en kan jij het oudere bakkie mee mee nemen. Vind het heel lief dat hij jou en je kleine niet door wind en weer wil laten lopen!
Dit dus, maar ik snap jou heeeeel goed. Ik kreeg van mijn man een paar jaar terug een dure combimagnetron voor mijn verjaardag en hij deed er helemaal lyrisch over van hoe fijn dat wel niet was, etc etc. En intussen was ik van binnen heel verdrietig, want ik had gewoon iets voor mezelf gewild van mijn man, mooie oorbellen. Het ging mij dus om het voor mijzelf, een magnetron is iets voor het gezin, ben er nog naar om als ik eraan denk en het slaat nergens op want hij bedoelde het goed, heb er nooit iets over gezegd dat vond ik lullig.
correct me if i am wrong maar ik denk dat niet zozeer met de auto te maken heeft, ik denk dat je dit gevoel zou hebben bij elk cadeautje, want tussen de zinnen door lees ik een aantal keren, dat jij niet werkt, jij geen geld inbrengt, en ik denk dat het daarmee te maken heeft, maar besef je ook dit mannen zijn eigenlijk ondanks dat ze rare wezens zijn ook hele simpele wezens hij heeft die auto voor jou gekocht klaar, jij daarentegen denkt daar helemaal omheen en dat moet je niet doen, geniet van je cadeautje, wel zou ik eens met je partner praten over je gevoel van eigen bijdrage, want ik denk dat je daarin een beetje klem zit en je misschien zelfs schuldig voelt omdat jij niets in het laadje brengt, vraag je partner naar zijn denkwijze en ik denk dat je nog verbaasd zal staan om zijn antwoord
Bedankt voor de reacties, Mamavan5 het is helemaal waar wat je zegt, als hij me nieuwe schoenen of kleding wilt kopen wil ik het ook niet, gewoon omdat ik nog een paar heb van 2 jaar oud en wat nog meekunnen, ik heb liever dat hij iets voor zichzelf koopt en voor ons dochtertje, we hebben het niet breed, maar als ik niks anders koop dan boodschappen en vaste lasten kunnen we nog 300 sparen. Ik weet dat ons buffertje weer langzaam aangevult kan worden maar ik vind mezelf geen cadeau waard en zeker niet zo een groter.
en ik denk dat daar je probleem in zit meis, jij vind jezelf niet waard, maar jou man wel, en ik denk dat je daar moeite mee heb dit is een zelfvertrouwen issue, het gaat niet om het cadeau jij moet leren van jezelf te houden, je bent perfect zoals je bent praat met je partner over dit gevoel, je echte gevoelens en laat hem je helpen om weer van jezelf te houden meis je bent het waard echt waar
Ik heb al heel vaak met mijn vriend erover gepraat, het is dan niet een rustig gesprek, want hij snapt niet dat ik zo denk, hij probeert me wel te overtuigen maar als ik met mijn complex van eigen waarde blijf zitten, snapt die het gewoon niet, ik heb dit al jaren, de buiten wereld denkt dat ik zelfverzekerd ben maar ondertussen. Is misschien ook de aard van het beestje, heb het al zolang ik me kan herinneren en dat is moeilijk om dan 1,2,3 te veranderen. Wel heel fijn dat je me zo de moed geeft, geeft mij een fijn gevoel. Dankjewel
graag gedaan hoor meis en ik meen het, probeer 2013 eens van een ander licht te zien, en dan zul je zelf ook veel gelukkiger voelen met jezelf, je man is al superblij met jou en nu jijzelf nog dus jij heb een missie voor 2013 het gaat niet in 1 2 3 maar elk stapje is er 1 ,