Mijn vriend heeft een hele hechte familie, alles woont binnen 15 min rij afstand en daar maken ze allemaal hartelijk gebruik van. Zijn zus en zijn moeder zien elkaar bijv. elke dag. hun situatie en mijn familie situatie is de tropen met de noordpool vergelijken. Ik begin er aardig aan te wennen maar nu komt het volgende: Zijn oma (al 97) gaat hard achteruit, ze woont nog zelfstandig en kan alles prima, verder geen medische klachten gewoon ouderdom. Ze kan niet accepteren dat ze niet alles meer zelf kan en daarom hulp moet vragen. Zijn familie komt dan ook regelmatig langs en ik doe mn best zovaak mogelijk aan te bieden om langs te gaan. Nu blijft ze dus steeds zijn zus "lastig vallen" met haar geklaag. Ze zegt dingen als: "ik zie het niet meer zitten" "Als ik er morgen niet meer ben moet je niet raar opkijken" Of laatst kreeg ze een smsje (jaja ze smsst zelfs! hip he haha) terwijl ze op vakantie was op haar 1e vakantiedag: "Fijne vakantie, ik denk niet dat ik het einde van je vakantie haal dus wil je op deze manier heel veel geluk wensen" Zijn zus speelt al deze klachten door naar de rest van de familie en iedereen bezoekt als een razende zijn oma. Mijn vriend gaat er echt kapot aan, dit gaat al een half jaar zo namelijk. Hij geeft zoveel om zn oma dat hij zich telkens doodschrikt en wij onze HELE planning omgooien om naar haar toe te gaan. Ik ben het eerlijk gezegt zat en nu deed ze het eergister WEER. Wij zouden deze zondag (koopzondag) shoppen voor de babykamer omdat ik alle meubels in elkaar moet zetten (ventlief heeft 2 linkerhanden) en ik dit niet wil doen met mn dikke pens aangezien hij nu al flink in de weg zit. Maar daar gaat mn shop dag want nu gaat de hele familie hals overkop weer naar haar toe. Nu moet ik een maand wachten voor we met zn 2tjes kunnen shoppen want we werken doordeweeks en hebben onze vrije dagen verdeeld zodat S. maar 3 dagen naar het kdv hoeft. Afgelopen dinsdag was hij er ook en dan zit ze zielig bij het raam naar buiten te staren en zegt ze: "ik hou vol hoor lieverd, ik wil mn kleinkind nog geboren zien worden voor ik heenga" Ik word hier zo boos om!!! maar weet niet meer wat ik moet doen, huilende vriend, machteloze ik, een klein meisje van 2,5 die steeds meegesleept word en waarvan we beloftes zoals dierentuin e.d. regelmatig moeten skippen en een familie die hun leven omgooit voor dit mens. Ik weet het gewoon niet meer. Als ik zeg tegen mn vent: dat wil ik niet we zouden shoppen en ze legt idd het loodje kan ik een gelukkige tijd met de baby wel vergeten, mijn vent zou kapot zijn dat hij is wezen shoppen. Maar ik kan toch niet steeds alles blijven omgooien? wat is dit toch... :'( ben hier zo kapot van... we gaan hier aan onderdoor, allemaal. ik vind niet dat ze dit kan maken naar mensen die zoveel om haar geven. wat voor kutvakantie moet zijn zus wel niet gehad hebben dan na zo'n smsje op haar eerste dag, en dan moet ze nog een week. zijn vader gaat er bijna aan onderdoor van verdriet want het is zijn moeder...
nou, ik vind het nogal heftig allemaal. Die oma veroorzaakt een hoop onrust. Maar snapt je vriend ook niet dat dit allemaal een beetje aandachttrekkerij is. Dat zn ouders erin meegaan oke (snap ik ook niet) maar goed. Maar dat hij dan geen uitjes afzegt voor je dochtertje bv. Ik zou de volgende keer dan zonder hem gaan.
Als ik niet ga dan gaat hij ook niet want dan voelt hij zich schuldig dat we iets afgesproken hebben en dat niet doorgaat door dit. Maar als we niet gaan en ze overlijd WEL, dan gaat hij er pas echt aan onderdoor, dan heeft hij EN heeel erg veel verdriet EN een torenhoog schuldgevoel...
Het spijt me zeer maar met zo'n leeftijd zou ik vragen of ze misschien hulp nodig heeft bij het leggen van het spreekwoordelijke loodje. Heb het van dichtbij gezien hoe iemand een familie kapot kan maken. Tot er gevraagd werd of betreffende persoon misschien ergens hulp bij nodig had. Knuppen van het touw ofzo. Heel hard, ik weet het. Maar het heeft gewerkt! PS. Ik wil niemand voor het hoofd stoten hoor. Maar jullie gaan eraan kapot en het is hoog tijd dat duidelijk word gemaakt aan oma dat jullie er klaar mee zijn.Hoe, dat is een 2e
Zo dat vind ik best wel harde reacties. Ik vind de situatie echt rot voor jullie Romy, maar de suggestie om oma dan maar te vragen of ze hulp nodig heeft vind ik buitengewoon cru. Mijn oma zei ook dat soort dingen toen ze nog leefde, ook tegen mij (toen was ik 11) ik moest daar ook wel eens thuis van huilen, maar ik heb haar dat nooit kwalijk genomen. Nogmaals, Romy zoals jij het beschrijft vind ik het wel extreem hoor en denk ik dat je er niet te ver in mee moet gaan, maar de geboden "oplossingen" gaan mij echt veel te ver. Beetje respect misschien voor de oudere medemens?
O wat vervelend! Ik kan nooit tegen zulke mensen.... Kunnen jullie niet in de ochtend naar die oma toe en als dan blijkt dat er weer niets aan de hand is alsnog daarna lekker gaan shoppen?
Als je met een alcoholverslaafde bejaarde zit al jarenlang word je vanzelf wat harder.Daar is niks cru aan. Gewoon realistisch. En zoals ik al zei, ik wil niemand voor de kop stoten. Hoe oma haar ogen geopend gaan worden is aan vrouwtjeromy en haar familie zelf. We weten de rest van de situatie niet. Maar Oma mag best gaan beseffen dat haar manier van doen de hele familie de afgrond in trekt.
er is nooit iets aan de hand, t zit in haar hoofd. maar als we er smorgens komen dan zit ze zo te jammeren over dat ze oud word en dan zegt ze (omdat mijn vriend de enige is met haar klein kinderen, haar zus heeft geen relatie en geen kids) Ik laat jullie het huis na, dan kun je daar een fijn gezin in stichten! Zulke dingen maken je kapot en ik wil absoluut niet in dat dorp wonen!! moet er niet aan denken, nog dichter bij die familie. een pinguin moet je niet ineens in de tropen neerzetten, die vind het halverwege de evenaar al aardig heet. Ik wil een afstand bewaren en nu zie ik mn schoonouders 1 a 2 keer per week en vind ik genoeg, mijn ouders zie ik omdat het MOET met oppassen e.d. 1 keer in de 2 weken verder alleen met kerst of hun verjaardag. Maar dan komtie thuis helemaal van slag, liefje, ik weet niet of ik daar wel kan wonen als ze dood is hoor, al die herinneringen. dan zeg ik dus heel blij: dan gaan we daar toch niet wonen? we hadden toch plannen om naar **naam dorp** te gaan, die zetten we gewoon voort. "maar als ze ons haar woning na laat met de gedachte dat we erin gaan wonen dan kan ik het niet maken om dat niet te doen..." pffff ik weet het niet meer. Mijn vriend is heeeel erg gek op haar en draagt haar op handen. hij is tevens heel gevoelig en zal mij altijd boven zijn familie uit kiezen. Omdat ik dat weet durf ik geen beslissing te maken want hij gaat met me mee en zometeen maak ik hem ongelukkig of krijgt hij spijt van onze beslissing... ik vind het zo moeilijk... heb al aangeboden om idd in dat huis te wonen en dan een appart kamertje (er zitten 5 slaapkamers in) speciaal voor haar in te richten dan hoeft hij er in de rest van het huis niet geconfronteerd mee te worden maar heb er nu al spijt van... wil daar niet wonen, wil daar mn kids niet opvoeden en wil al helemaal niet op 5 min loopafstand van mijn schoonmoeder en schoonzus wonen!!!! wil dat allemaal niet!!! aaahhhhh
dat snap ik wel, maar ik vind dat je hem ook wel mag laten voelen dat het zo voor jullie niks is, dan maar een schuldgevoel. Hij doet het zelf. Zo kun je nooit meer iets afspreken zolang oma nog leeft. Ik vind het eerlijk gezegd belachelijk. mams136, ik had dezelfde gedachte, maar denk ik schrijf het niet op. Ik vind het niet zo hard, zo'n vrouw die al die tijd de levens van anderen verziekt met haar gezeur (want zo zie ik dat) is pas hard.
zie nu je nieuwe reactie, ik zou doodziek worden van zo'n schoonfamilie en sorry, maar daar bedoel ik je vriend ook mee. Die mag de navelstreng ook wel eens doorknippen.
dat heb ik mijn vriend ook verteld. hij zegt: ik kan mn oma in haar toestand toch niet op haar plek zetten, zometeen geeft ze het leven op door mij... dus toen antwoorde ik: nee natuurlijk niet gekkie je houd van haar maar je kunt wel subtiel zeggen: "goh oma je laat me hier wel mee schikken hoor, ik word altijd zo verdrietig als je zulke dingen tegen ons zegt. We houden zoveel van u." maar diep van binnen denk ik: ga nou maar heen, je leven is mooi geweest je hoeft de laatste tijd van je leven niet te spenderen aan het kapot maken van de onze. Komop ze heeft een prachtig leven gehad woont op haar 97 nog zelfstandig en heeft een familie die enorm veel om haar geeft. ze heeft geen ander uitzicht dan oud worden, nog meer dingen niet kunnen en nog meer hulp nodig hebben. Dat is niets voor haar, dat kan ze niet aan. DAAR gaat ze dood van, niet van medische dingen. ze is nog kerngezond en loopt zonder enig hulpmiddel gewoon rond.
haha zal ik er maar niet bijzeggen dat hij 31 is en zijn moeder nog zijn spaarrekening beheerd en haar toestemming moet vragen om geld eraf te halen t is echt een schatje en als ik iets ECHT wil zoals de spaarrekening zelf beheren of iets dergelijks dan komt dat wel goed en doet hij dat, tot die tijd laat ik hem lekker een tropisch visje zijn en hij laat mij eskimo zijn. Hij dwingt mij ook niet elke week een uur bij zn familie te zitten terwijl hij niet anders gewend is. hij is Indisch dat is zijn cultuur. Zo laten we elkaar in onze waarde. en ik vind het prima zoals het nu loopt behalve die oma die even de levens van de rest komt verzieken in haar laatste tijd ipv deze mooi door te brengen en liefde te geven geeft ze pijn...
Is het echt bij de notaris vastgelegd dat jullie het huis krijgen? Ze kan haar eigen kinderen niet zomaar passeren daarmee. Je vriend zou zijn ogen even open moeten doen en realiseren dat ze al weken/maanden roept dat ze het eind van de week niet meer haalt. Dit beheerst iedereens leven dusdanig dat ze eraan onderdoor gaan, mocht ze wel komen te overlijden heeft niemand meer fut om de boel te regelen. Mijn oma ligt al 1,5 jaar op bed, en is de laatste 2 weken echt hard achteruit gegaan. Ze wil niet meer, alles doet zeer maar de ene arts zegt dat ze morfine kan krijgen maar de volgende arts maakt doodleuk een afspraak voor over 3 weken. Er zomaar een eind aan maken kan dus niet altijd...
doe ik. ik doe het alleen iets subtieler dan ik het hier opschrijf heb gisteravond bij hem gezeten toen hij huilde en gezegt: "schat, als ze nu komt te overlijden is het oke. En zelfs beter voor haar, ze heeft een prachtig leven gehad en een familie die zoveel liefde en aandacht geeft. Haar toekomst is nog meer afhankelijk worden en daar word ze alleen ongelukkig van. Je moet het gewoon loslaten en verdriet hebben omdat je haar dan gaat missen, niet omdat je haar in leven wilt houden want dat wil ze zelf niet" Daar was hij het roerend mee eens gelukkig... en ik weet dat als ik wil shoppen hij met me mee gaat en we "lekker" gaan shoppen. met het woord lekker tussen dikke aanhalingstekens. dan liever nog een maandje wachten in de hoop het dan wel te kunnen.
Ik snap helemaal dat het je hoog zit hier zou ik ook niet tegen kunnen ze gaat er gewoon vanuit dat jullie op haar huis zitten te wachten en mengt zich op die manier met jullie leven...Leuk dat jullie een kindje hebben en super dat zij dat nog mee kan maken. En ik snap voor haar ookwel dat het lastig is om ouder te worden en alleen te zijn(tenminste ik begrijp hieruit dat ze alleen is?) Mijn oma is ook een beetje zo die klaagt ook vaak maar ik laat haar altijd maar tis voor haar ook zwaar dat ze mn opa zo plotseling heeft verloren en dat haar gezondheid zo slecht is. Maar als ze echt zegt dat ze voelt dat het einde komt en dat elke keer dat lijkt me echt gruwelijk lastig! Het is een grote last die op jullie schouders komt. Waarom trouwens zondag? Als ze nu vandaag zegt dat het niet goed gaat enzo waarom gaat de hele familie dan pas zondag naar haar toe? En kunnen jullie niet eerst winekelen en dan daarheen of andersom eerst daarheen en dan winkelen? Of zaterdag avond naar haar toe? pfff lastig hoor want jij wil natuurlijk je dag niet opgeven omdat je anders een hele maand moet wachten en dan is er ook nog levertijd...Dit is zeker niet bespreekbaar met die oma? Dat jullie super graag willen komen maar dat jullie echt moeten shoppen voor HAAR nieuwe kleinkind? Beetje de last bij haar leggen al ist misschien btje gemeen.. En of het dan goed is dat jullie aan het eind van de dag komen zodat jullie alles klaar kunnen hebben voor HAAR kleinkind?
OMG, jij hebt wel een groot hart zeg. Fijn dat jullie er samen wel uitkomen. Mischien kun je het ook zo uitleggen, dat al die dingen al heel anders zijn dan jij gewend bent, maar dat je dat voor hem doet, maar dat dit met oma toch echt te ver gaat.
mijn vriend kan niet eerder door werk maar de rest van zn familie zit er al dagenlijks hoor... zondag is dan een van de zoveel dagen dat ze langskomen.
Als je dit tegen dr zou zeggen denk ik dat het juist averechts werkt. Veel van deze mensen zijn gewoon op. Ze voelen zich eenzaam omdat veel mensen om hen heen al overleden zijn. Ze weten dat de eindstreep steeds korter bij komt en zijn daar bang voor. Veelal zitten ze hele dagen te zwelgen in zelfmedelijden. En door ook medelijden met ze te hebben, maak je het hoogstwaarschijnlijk alleen maar erger. Je kunt best zeggen dat je van haar houdt. Maar wordt rustig eens een x kwaad op haar hoor. Laat maar merken dat jullie er echt aan onderdoor gaan ipv alleen verdrietig worden.