Hoi, Binnenkort zal bij mij een geplande keizersnede plaatsvinden ivm stuitligging. Door bepaalde traumatische ervaringen in het verleden (en meer recent) op seksueel gebied, had ik in mijn dossier laten opnemen dat ik liever geen mannelijke gynaecoloog wil, geen onnodig inwendig onderzoek etc. tijdens zwangerschap en -indien mogelijk- bevalling (ik begrijp dat er soms echt geen andere optie is, en mijn baby gaat voor). Nu zie ik in mijn online portaal van het ziekenhuis dat er last minute voor de geplande keizersnede toch een mannelijke gynaecoloog is ingepland (er stond eerst een vrouwelijke gynaecoloog vermeld). Ik vind het heel lastig, wil ook geen lastpak zijn dat alles op mij afgestemd moet zijn etc. Maar tegelijkertijd kan ik mijn gevoel niet uitschakelen en ben ik bang dat een mannelijke gynaecoloog iets triggert bij mij waardoor ik in paniek zal raken en dat dit een nieuwe traumatische ervaring wordt (met alle gevolgen van dien mentaal gezien..). Ik heb daarom een vraag aan degenen die een keizersnede bewust hebben meegemaakt. Kan er in detail worden omschreven welke handelingen hierbij werden uitgevoerd, maar ook hoe je erbij lag, wel of geen ondergoed (of bedekt), hoeveel artsen erbij waren etc. Ik heb bijv. al gelezen dat er een katheter wordt ingebracht en dat je indien nodig wordt geschoren. Worden er verder nog vaginaal inwendige handelingen uitgevoerd oid? Als ik van tevoren een beeld heb van wat er te wachten staat, kan ik mij daarop instelllen en bepalen of ik niet toch nog een keer vriendelijk zal verzoeken om een vrouwelijke gynaecoloog (en ook dan is een mentale voorbereiding fijn, ook gezien er meerdere artsen in de ruimte zullen zijn). En als het antwoord is dat het alleen zo kan, met een man, dan weet ik iig wat er aan zit te komen. Ik kan deze vraag natuurlijk aan het ziekenhuis stellen, maar ik denk dat zij niet precies begrijpen welke info juist voor mij belangrijk is gezien mijn trauma. Dat neem ik ze ook niet kwalijk, maar ik dacht wellicht is er iemand op dit forum die mij wat meer kan vertellen hierover. Alvast bedankt!
Tuurlijk is je baby belangrijk maar jou mentale (of ook fysieke) toestand is niet per direct minder belangrijk dan die van je baby! Zeker niet als er trauma en een eventueel langdurig herstel in het spel is. Ik hoop dat je hier meer informatie kunt krijgen over de keizersnede an sich maar vergeet niet dat je alle recht hebt dit aan te geven in het ziekenhuis. Daarbij hebben verschillende ziekenhuizen, verschillende protocollen, dus het kan goed zijn dat de ervaringen verschillen. Het is een geplande keizersnede, er valt waarschijnlijk nog wel wat te schuiven. Maar ik zou sowieso ook over je angsten praten zodat er eventueel ook iemand rekening kan houden met jou. Alle artsen en andere hulpverleners in het ziekenhuis zijn voor jou daar en ook het mentale voorbereiden hoeft allemaal niet alleen. Dus je bent geen lastpak en tijdens jouw bevalling is het ook hardstikke normaal te verwachten dat veel dingen op jou wensen worden afgestemd. Het geslacht van een hulpverlener kun je van te voren nooit met 100% zekerheid vastleggen natuurlijk, maar ook dan is het goed om te weten dat er een plan is hoe die artsen met jou moeten omgaan en wie jou kan opvangen/begleiden als je toch in paniek raakt en je het moeilijk krijgt. Daarbij kan een bevalling waarin de vrouw zich veilig voelt (ongeacht de setting) heel helend werken, dus alleen al om die reden is het, het wel waard om nogmaals in gesprek te gaan. Ik weet niet of je nog een andere hulpverlener ziet vanwege je trauma maar je kunt nog altijd ook een andere hulpverlener betrekken in het proces en een brief oid laten schrijven over je verleden/angsten/wensen. Soms maakt dat meer indruk op de hulpverleners, soms geeft het vooral jou een gevoel van bevestiging.
Dankjewel voor je lieve reactie. Klopt ook wat je zegt, maar daadwerkelijk voor mezelf opkomen en me niet bezwaard voelen naar anderen toe vind ik erg lastig. Weet ook van mezelf dat ik zaken vaak veel luchtiger breng dan dat ze eigenlijk zijn (als het om dingen gaat die mij zijn overkomen). Dit kan er natuurlijk ook voor gezorgd hebben dat het ziekenhuis de urgentie minder groots heeft opgevat.. Het lijkt me inderdaad een goed plan om nog een keer een gesprek aan te vragen. En ik hoop ook dat hier wat ervaringen gedeeld kunnen worden door anderen rondom het verloop van hun keizersnede.
Katheter word van te voren vaak op de kamer of in voorruimte van de OK ingebracht over algemeen doet een zuster dit. Je krijgt een operatie schort aan en van beneden verder niks ivm de katheter is dat ook fijner. Op de OK ga je van ene bed na andere en ga je eerst zitten voor de ruggenprik. Is op een smaller bed waarbij ene been aan ene kant en andere been aan andere kant van bed zit. Er kan dan een deken over je heen gelegd worden bij de ene ks is wel gedaan andere niet. Na de ruggenprik mag je gaan liggen. En gaan ze bezig met je buik ontsmetten en zit er groot operatie doek over je heen. Je zal dan van beneden niks zien. Op de OK lopen veel mensen rond. Om jou en de baby in de gaten te houden. Anesthesist kan ook een man zijn die ruggenprik doet(hier beide keren was het een man) Er word verder geen vaginaal onderzoek gedaan. De verpleegkundigen zijn over algemeen vrouwen en die verwisselen tot katheter er uit is iedere keer je maandverband/matje waar je op ligt. Meer vragen hebt dan hoor ik het wel dit is in een notendop eventjes verteld
Dit is ook mijn ervaring. Veel “voorwerk” werd door vrouwen gedaan. Zo ook de nazorg. De ruggenprik en de operatie waren mannen maar ik heb zelf niet de ervaring dat zij veel verder dan je buik kijken, om het maar zo te zeggen. De anesthesist zat aan de ene kant van mijn hoofd tijdens de operatie en mijn man aan de andere kant. Aan het bed verder buiten de gynaecoloog meerdere vrouwen. Ik heb van hun allemaal geen herinnering eigenlijk. Ik heb een geplande keizersnede vanwege stuit gehad en een niet geplande keizersnede omdat ik inwendig bloedde. De eerste verliep iets rustiger in de aanloop naar de operatie toe maar verder bij beide goede ervaringen gehad. Iedereen legde steeds uit wat ze gingen doen, en vroegen toestemming om je aan te raken etc
Wat de anderen al benoemen … daarnaast: zelf vaak genoeg op ok geweest en mijn ervaring is (zowel als patiënt als professional) dat ze alles steeds vooraf uitleggen wat ze doen. Katheter doet inderdaad de gyn echt niet zelf maar de verpleegkundige. Net als infuus prikken. Je kan dan gewoon tussendoor dingen vragen of aangeven. Vind je iets spannend benoem het dan (en bespreek van tevoren met je partner dat die vragen stelt als jij niet durft) want ze houden er echt rekening mee. De gyn doet echt alleen de operatie zelf. Het is meer wat jij er inderdaad bij denkt want heel plat geslagen word jij voor de gyn een soort ‘object’ waar hij wat handwerk op verricht. Als chirurg wordt dat wat ze moeten doen een soort klusproject. Ze zien jouw hoofd ook niet en zijn echt niet bezig met jouw lijf, hoe je eruit ziet etc. Tis meer hoe je met een borduurwerk omgaat zeg maar. Klinkt misschien suf maar zo werkt het wel anders kunnen ze ook niet goed hun werk doen. Maar ik snap dat dat voor jou heel anders kan voelen. Ik zou deze vraag wel gewoon nog in het ziekenhuis neerleggen hoor. Ik verwacht dat ze je in detail kunnen vertellen hoe het gaat en ook bij opname kan je dat nog een keer aan de verpleegkundige vragen. Verzoeken om vrouwelijke gyn of toch andere datum die week kan je ooknaltijd vragen. Nee heb je, ja kan je krijgen. Succes straks!
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb al een beter beeld van het verloop. Fijn om te lezen dat ze alles goed van tevoren uitleggen en ook aan je vragen. In dit ziekenhuis brengen ze de katheter overigens in na het zetten van de ruggenprik (staat zo beschreven in hun informatieboekje). Maar ook dan dus door een verpleegkundige. Kan dit voor mijn eigen gemoedsrust altijd nog extra navragen. Zoals jullie al schreven, nog een keer alles van tevoren doorspreken lijkt me zeker een goed idee. Begrijp ik het goed dat je dus vanaf halverwege je buik (het "operatiegebied" zeg maar) niks meer draagt?
Ja klopt allemaal … maar je krijgt steriele doeken over je heen zodat alleen de operatiewond uiteindelijk zichtbaar is. Dus momenten van echt ‘naakt’ zijn zijn beperkt
Js niet in elk ziekenhuis, ik moest met 2 benen aan 1 kant, voorover leunend tegen een assistent ofzo (in ieder geval personeel)
Zoals al geschreven wordt veel voorbereidend werk, en veel verzorgend werk door vrouwelijke medewerkers gedaan. Je krijgt een operatieschort, waar je niks onder aan mag houden. Achterkant is open, voorkant is alles bedekt. Beide keren was het een vrouwelijke verpleegkundige die de katheter plaatste. Eerste keer was de anesthesist een man, tweede keer een vrouw. Zij moeten wel aan je onderrug voelen waar ze het beste de ruggenprik kunnen zetten. Dus ze zullen je wel aanraken. Nadat de ruggenprik gezet is, ga je liggen. Het te opereren gebied wordt vrijgemaakt en ontsmet. Dan wordt er een operatiedoek over je heen gelegd. Ze controleren nog of de ruggenprik werkt en dan gaan ze beginnen. Er is niks van inwendig onderzoek ofzo gedaan. Ze hoefden daar namelijk niet te zijn. Ze make de incisie net boven het schaambot. Beide keren had ik wel een vrouwelijke dokter. De kinderarts was beide keren een man. Hij bleef wat verder naar achteren staan. Bij de tweede keer hing er een groot scherm in de operatiekamer. Daarop kon ik goed zien hoe de keizersnede verliep. (Kan zijn dat dat daar hing omdat de tweede maal de keizersnede door een gynaecoloog in opleiding gedaan werd. Gediplomeerde stond er wel bij. Was heel goed gegaan!) Nadat de baby geboren is, en alles dichtgemaakt is, krijg je kraamverband om. De transfer naar het "uitslaap" bed verliep bij mij niet zo soepel, dus werd (met toestemming) een man om hulp gevraagd. Ik werd heel netjes en respectvol behandelt. Er is niks zonder toestemming gedaan. Ik kijk positief terug op beide keren.
Ik vind het erg dat het ziekenhuis zomaar heeft gewisseld van gyn. Ik zou in jouw geval het gesprek nog eens aangaan en aangeven wat dit met jou doet, het zal je vast veel meer rust geven. Hier is de katheter ook pas na de ruggenprik ingebracht, heel fijn! Maar op de afdeling krijg je wel je ok schort wat je aan moet trekken, zonder iets er onder. Je kan daarna snel in je bed gaan liggen en wachten tot je opgehaald wordt. Op de ok moet je op de ok tafel gaan liggen. Ik kreeg de ruggenprik zittend op de rand met dus beide benen aan 1 kant. Daarna ga je liggen en wordt je bedekt met doeken. Mij adrenaline was steeds zo hoog dat ik verder nergens erg in had, maar ik durf niet te zeggen natuurlijk hoe dat in jouw situatie zap zijn. Nogmaals; kom voor jezelf op, het is niet voor niets dat je dit wil. Sterkte en toch ooo veel plezier!