Mijn middelste van nu 2,5 kan de hele dag droog blijven zolang hij maar in zijn blote kont loopt. Als hij een onderbroek aan krijgt snapt hij niet dat hij deze uit moet doen en plast hij dus steeds in zijn broek. Doen meer kindjes dit? En hoe hebben jullie dit aangepakt?
Onze zoon had dit in het begin wel. Na een paar dagen hebben we hem toch steeds vaker gewoon kleren aangedaan. Tja, je kunt niet bezig blijven. We wisten toen al wel dat hij het in ieder geval voelde aankomen en het even kon ophouden tot hij op z'n potje zat. Dus we wisten dat alles werkte en hij op zich wel snapte wat de bedoeling was. Dus toch maar kleren aan. (In het begin alleen onderbroek, scheelt een hoop was! Plus zijdie goedkoper, dus daar kun je er makkelijker een heleboel van aanschaffen zodat je even vooruit kunt, haha.) We vroegen Regelmatig of hij al moest plassen. En een paar keer oer dag dweilen en droge kleren aan . We zetten hem dan trouwens wel elke keer alsnog even op het potje. We hebben steeds gereageerd met "Jammer dat het plasje nu niet in het potje zit. Probeer je het volgende keer op tijd te zeggen. Dan zetten we jou op het potje en blijven je kleren droog." We hebben dus wel steeds benoemd dat dit niet de bedoeling was en hoe het dan wel moet. Maar we hebben het niet te zwaar gemaakt, en natuurlijk een complment geven als het wel lukt! Langzaamaan ging het wel beter, maar ik heb een paar dagen veel kunnen wassen. Op en gegeven moment viel het kwartje. Toen stond ik er van te kjken hoe snel het ineens beter werd. Van minstens drie natte broeken op een dag, ineens naar dagen zonder ongelukjes of af en toe eentje. Wij zijn nu iets meer dan een maand geleden begonnen. En ik durf hem nu echt gerust mee te nemen naar de stad of een een hele ochtend naar de speeltuin ofzo. Wel neem ik nog steeds een setje droge kleren mee. Dat was bijvoorbeeld vanochtend wel even nodig; hij gaf het op tijd aan, maar durfde daar niet op de grote wc. Ik wilde niet te veel dwngen, want hij was al gelijk in drama-modus. Een kwartiertje later kwahij toch weer vertellen dat hij moest plassen, dus opnieuw naar de wc. Toen was de nood al zo hoog, dat hij het nog kon ophouden tot ik zijn broek omlaag had, maar ik kon hem niet meer op tijd op de wc zetten. Tja, dan opis het toch weer even nat. Maar hij heeft het in ieder geval aangegeven. En zelfs toch zijn angst voor de grote wc overwonnen omdat hij zelf ook snapt dat hij nu eenmaal niet meer zomaar in zijn broek kan plassen.