Beetje aparte titel misschien maar weet even niet hoe ik t anders moet noemen.. Vanaf t moment dat ik wist dat ik zwanger ben , had ik t gevoel dat t een jongen zou worden. Meisje ook heel erg welkom , maar toch t gevoel dat t een jongen zou gaan worden. Namen bedenken , jongensnaam was in no time geregeld , meisjesnaam.. pffff die we dan hadden , gaat mijn zusje met een variant ervan geven over 3 weken aan der dochter die dan geboren gaat worden... Dus besloten om op zoek te gaan naar een andere meisjesnaam. Maar we kunnen niets leuks bedenken nog. In mijn droom kwam aldoor een jongens baby in voor , stoer ventje zag hem al zo met zijn papa over straat wandelen e.d. Kamertje uitzocht , we liepen toen nog langs een kamertje in de winkel met allemaal roze , zuurstokroze vol afschuw keken wij er naar.. Dat kwam er bij ons niet in.. Blauw want t gaat een jongen zijn.. Afgelopen week de 20 weken echo. En wat ziet de verloskundige .. 3streepjes.. Een Meisje.. *ehm..wauw* natuurlijk hardstikke welkom , ook niet dat ik nu super teleurgesteld ben. Maar moest wel even omschakelen.. Dus toch een zuurstokroze babykamer grapte mijn vriend. Ehmmm ja ehmmm nee .. ehmm weet ik niet we zien wel. Verloskundige vroeg nog of we er wel blij mee waren.. Ja natuurlijk wel .. duhhh maar had zelf een jongen gedacht.. Verloskundige zei dat t wel vaker voorkwam dat men even heel hard moesten wennen aan t *nieuwe* geslacht van de baby. Wie heeft dit nog meer gehad en hoe voelde je je , hoe ga /ging je er mee om .. Vind het nl best wel af en toe erg lastig om voor te stellen dat ik een meisje krijg.
Ook ik had het gevoel dat ik een jongetje zou krijgen, vind mezelf dan ook echt een jongetjes-moeder, bij de 20wkn bleek het een meisje te zijn: Nou prima! geweldig dat alles gezond is voor zover ze kunnen zien!! Ik denk dat je jezelf met name voor de 20wkn nogal voor de gek hebt gehouden, onddanks dat ik ook het ene dacht, wéét je toch dat het beide kan zijn!? Vind het nogal raar dat je zonder dat je iets weet je jezelf helemaal op één geslacht focust. Dan weet je neem ik aan ook dat het anders kan zijn...
Wij wisten het geslacht niet eerder dan bij de geboorte, maar ik was er zeker (!) van dat het een jongen was. Als het een meisje was geweest, had ik er niet minder van gehouden, hoor, zeker niet, maar dan had ik echt heeeeeel erg moeten omschakelen... Dus nee, ik vind het zeker niet raar dat je hoofd nog niet 'om' is. Dat is helemaal logisch, want dat gevoel kan echt enorm sterk zijn! Ik had de mazzel dat mijn gevoel goed zat, maar ik had ook zeker geen garanties. Achteraf gezien had ik dus ook beter ff kunnen vragen op de 20-wkn-echo wat het was Want dat voordeel heb je nu wel: je hebt nu nog tijd zat om aan de gedachte te wennen en voor je het weet ben je blijer dan blij dat je los mag gaan op jurkjes, strikjes en zuurstokroze.... Dan kun je je niet eens meer voorstellen dat je dacht dat het een jongen zou zijn
Hier ook heel erg het gevoel dat het een meisje zou worden, maar bleek een jongen. Geestelijk best een omschakeling (helemaal omdat ik al een dochter heb), maar dat komt vanzelf. Ga anders even bij online winkels kijken naar meisjesdingen. Je vind vanzelf wat wat je leuk vind. Dan ga je onbewust ook al echt eraan denken en het je voorstellen. Hoe meer je dat doet hoe eerder je er aan went is mijn ervaring.
Bij mijn eerste was ik er ook vol van overtuigd dat het een jongen zou zijn. Helemaal into de jongenskleren als we gingen snuffelen. Toen we erachter kwamen dat het een meid zou zijn was ik ook helemaal van slag! Wel in positieve zin hoor. Ik werd snachts wakker, en dacht: oja, tis een meisje! Nu krijgen we weer een meid maar op een of andere manier had mijn gevoel het nu wel juist.
ik snap precies wat je bedoeld. mijn man en ik hadden er bij de eerste voor gekozen om niet te weten wat het ging worden... wij hadden beide heel sterk het gevoel dat het een jongetje zou worden (beter gezegd we waren er heilig van overtuigd!) omdat de zwangerschap niet vlekkenloos verliep kreeg ik regelmatig een extra echo. met 36 weken zwangerschap weer. toen werd er door de gyn perongeluk verklapt dat het een meisje werd... we waren er allebei helemaal ondersteboven van. natuurlijk waren we hardstikke blij... maar het was zo raar!! maar geloof me dit gevoel verdwijnd weer heel snel, je moet er gewoon even aan wennen!
Het is ook niet zo dat ik niet blij ben .. Natuurlijk wel en dat het gezond zal zijn is t meest belangrijkste. Maar voor mijn gevoel was/ben ik zwanger van een jongen. Dit bleek dus niet zo te zijn. Geen idee of ik mijzelf voor de gek gehouden heb , het is/was een gevoel. Zie/zag mij zelf echt als jongensmama ipv een meisjesmama.. Nu dat even om te schakelen vind ik beetje .. lastig.. al is lastig ook niet t juiste woord. Moet er even aan wennen dat idee , dat gevoel. BEn al lekker aan t rondneuzen op internet naar meisjes babykamer. Vanmiddag zag ik een papa met zijn dochter die net kon lopen wandelen. Zo lief zo schattig en natuurlijk denk ik dan wauuww wat speciaal een vader met zijn dochter.
Ja heel herkenbaar. Ik zie mezelf echt als een meisjesmoeder, vlechtjes maken, lekker tutten, op k3 dansen... Ik heb nooit jongens in de familie gehad, alleen zusje en nichtjes. En alhoewel ik meteen voelde dat de 2e een jongetje wordt toen ik zwanger was, moest ik er heel erg aan wennen. Voor mn gevoel is een jongetje heel anders, terwijl dat natuurlijk heel erg meevalt Het is absoluut niet dat ik er niet blij mee ben, het is natuurlijk geweldig, een meisje en een jongen, maar er moest toch echt een knop om. Nog steeds ben ik er nog niet helemaal aan gewend. Ik denk dat dat gebeurd op het moment dat hij geboren is haha.
Wel herkenbaar. Ik had gedacht dat ik een jongetje zou krijgen. Bij de geboorte bleek het ook een jongetje te zijn en het hele plaatje klopte. Maar, als het nou een meisje was, zou ik (en mijn man) er echt aan moeten wennen, hoe welkom ze dan ook was. Je hebt nu iig de tijd om eraan te wennen.
Kan me voorstellen dat de omschakeling heel verwarrend is omdat je zo in je hoofd had dat het een jongentje werd... Ik heb alles precies hetzelfde gehad.. Dromen over een stoere vent, naam al bedacht, stoere kamer ALLEEN bij de 20 weken echo bleek het ook een jongen te zijn .. Mijn gevoel zat dus wel goed.. Mss moet je eens lekker gaan shoppen, want voor baby-meisje is wel veel meer keuze ! Succes!!
ja ik heb inderdaad wel gedacht dat ik vreselijk teleurgesteld zou zijn als het een jongen zou zijn. ik wist echt zeker dat het meisje zou worden en dat was uiteindelijk ook zo. maar heb op het end van mijn zwangerschap weleens gedacht...en wat nu als er een jongen uitkomt..... het klinkt bijna ondankbaar maar denk niet dat je het zo moet zien met jongen of meisje allebei zouden we enorm blij mee zijn maar het zat zo ontzettend in mijn hoofd. ik sprak daar over met verkoopster kinderkledingwinkel...en zei heeft op een psychiatrische afdeling gewerkt en ze vertelde dat vrouwen daar best van in de war kunnen raken en een extra zetje naar een postnatale depressie mee kunnen krijgen. het is meestal iets wat je niet hardop mag zeggen natuurlijk
Voordat ik zwanger was heb ik altijd gedacht en stiekem gehoopt dat ik een meisje zou krijgen. En het is cliché maar als je dan zwanger bent en al die onzekerheden hebt wil je alleen maar dat het gezond is. Nu hebben we al 3x gehoord dat het een meisje is en ik ben er echt super blij mee! Een jongen had ook welkom geweest, maar ik merk wel dat ik al zo lang met een meisje in mn hoofd loop dat ik alles al weet, welke smaak kleding wat voor kamertje, de naam enzo bij een jongen had ik misschien meer moeten nadenken over wat ik leuk vind.
hoi bij de 1e zwangerschap dachten wij dat het een jongen zou worden terwijl ik hoopt op een meid (omdat mijn ouders al een kleinzoon hadden en ik gunde hun graag een kleindochter) omdat ik toen dacht dat ik maar bij 1 kind zou blijven maar goed we hadden samen gewoon het gevoel dat het een jongen zou gaan worden met rood haar en sproeten hwaaaa net als mijn manlief we hadden ook een naam voor een jongen meisjes naam konden we maar niet mee slagen tot de uur van de waarheid van de 20 weken echo bleek het een meisje te zijn mjn moeder was mee en ging huilen en mijn manlief zei gelijk heb je je zin en ik had echt zo van ow oke niet vewacht maar wel heel erg blij ermee en manlief ging echt terug naar huis echt meeter van mij en mijn moeder af fietsen die was echt even terleurgestelt naja even een dag hoor nu zijn we zwanger van ons 2e wondetje en ik wil echt apsuluut niet weten wat het geslacht gaat worden lekker spannend houden voor ons maar ook voor de buitenwereld' maar manlief nee die wil het heel graag weten wat het zal zijn/worden nu hoop ik op een jongen vor hem maar ben bang voor hem dat het toch een meid zal worden en k zelf vind allebei wel leuk
Een heel herkenbaar gevoel! Ik was zwaar overtuigd dat ik meisjes zou gaan krijgen! Mn meisjesnamen lagen al klaar en over jongensnamen dacht ik uperhaupt al niet eens na... Ik wilde het ook zsm weten dus met 17 weken een geslachtsbepaling laten doen en het waren echt 2 jongens!!! Vond het super maar de omschakeling heeft even een paar weekjes geduurd! Ik was ingesteld op jurkjes, rokjes, maillotjes, roze etc en nu moest ik naar broekjes en shirtjes... Maar toen het er eenmaal goed in zat dat het om 2 mannen ging ben ik er vol voor gegaan haha mn babykamer kan niet blauwer en het zijn schatten van ventjes!!! Kan nu toch mooi zeggen dat ik 3 mannen heb hahahaha
Ik snap ook helemaal wat je bedoeld. Alleen wist ik al zeker dat ik een meisje zou krijgen en dat was ook zo bleek later, maar als het een jongen was geweest, ja dat had ik toch echt wel even moeten wennen hoor. Het heeft niks te maken met niet blij zijn, het is gewoon een heel sterk gevoel en het is gewoon even vreemd als dat niet klopt, je intuitie laat je dan een beetje in de steek zeg maar.
Same here!! We waren ervan overtuigd dat het een jongen werd. Natuurlijk weet je verstandelijk dat het zowel een jongen als een meid kan zijn, maar als je gevoel zo sterk is ga je gewoon in die richting denken. Wij hadden ook alleen een jongensnaam, altijd voor jongens kleren & kamer aan het kijken. Tot dat er op de echo zichtbaar werd dat het een meisje was! Ik was zo verbaasd maar wel meteen super enthousiast. Even wennen maar de omschakeling was voor ons zo gemaakt! En nu maar hopen dat je niet bij het groepje hoort waarbij de echo niet goed beoordeeld is pfffff moet je straks weer omschakelen
Ik was trouwens ook echt die jongens-mama. Kon me niet voorstellen dat ik kon wennen aan echte meisjes dingen... Je zou me nu moeten zien hihi hou niet van frutsels maar roze is aardig vertegenwoordigd!!
ook hier was ik er heilig van overtuigd dat het een jongen zou worden (terwijl in niet zo zweverig ben) toen ik de 20 weken echo kreeg wilde wij het geslacht weten en toen de verloskundige vertelde dat het een jongen zou worden, zei ik echt heel laks van... dúh!!! toen hij vroeg of ik er blij mee was, zei ik; als je had gezegd dat het een meisje was had ik echt van de bank gevallen van verbazing. hahahaha
Ik herken het ook... Wij hebben al 2 jongens en ik ben er heel zeker van dat het dit keer weer een jongen wordt. We hebben al een jongensnaam en kunnen absoluut geen leuke meisjesnaam bedenken. Vrijdag heb ik weer een echo en hoop ik dat het geslacht bepaald kan worden. Als het dan een meisje blijkt te zijn, zal ik heel blij zijn, maar wel flink moeten omschakelen. En qua naam zitten we dan écht met een probleem... Hopelijk hebben we nog heel wat weken om een leuke naam te vinden, want die zullen we wel nodig hebben...