Bij onze vorige zoon hadden we opeens dat "YES" gevoel samen over de naam. Compleet blij was ik, om het gelijk aan ons andere zoontje te vertellen die de naam een week later aan oma veraadde:x Maar dat terzijde Maar kan het ook dat "dit is DE naam" gevoel niet komt, en je genoegen neemt met een leuke naam omdat je eenvoudigweg geen leukere kan vinden. Ik geloof dat we daar nu een beetje naartoe gaan..... Het voelt een beetje vervelend... De echte supernaam die ik mooi vind, wil mijn man niet en andersom....
Wij hebben dat nu met de jongensnaam. Dé naam vinden we gewoon niet, en we hebben nu een naam die we allebei best leuk vinden. Hier blijft het bij, helaas...
Bij de tweede had ik wel echt het 'YES' gevoel. Bij de eerste had ik dat niet, dat was echt een compromis. Ik vind het een mooie naam, daar niet van, maar als het aan mij had gelegen had hij anders geheten.
Ja, bij de ons meisje hadden wij beide het JAA-gevoel. Jongensnaam hadden we niet, dus dat was echt een probleem geworden. Voor een evt. twee dochtertje hebben we ook al DE naam voor ons. DE jongensnaam zijn we nog steeds niet tegengekomen. Houden dus oren en ogen open haha!
Dat probleem hebben wij nu ook! We krijgen maar geen wauw gevoel bij een jongensnaam en de tijd begint te dringen!
Beide keren het jaaaa gevoel! Gewoon net zolang gezocht tot we bij de naam allebei het jaaa gevoel hadden.
Ik had niet echt een jaaa gevoel, maar vond de naam wel heel leuk. Er waren een paar namen waar ik wel een jaaa-gevoel bij had, maar die vond mijn man niet leuk. (En omgekeerd.) de tweede en vierde keus in jouw poll zijn dus allebei wel van toepassing. Ik heb de tweede gekozen, omdat ik wel enthousiaster ben dan "redelijk tevreden". Wel moest ik de eerste tijd nog erg aan de naam wennen, omdat we eerst wat anders in ons hoofd hadden. Het voelde dus in het begin een beetje vreemd om hem zo te noemen. Maar nu ben ik er echt heel blij mee! Het is echt een ZIJN naam geworden.
We vonden allebei de naam al heel lang erg mooi. Alleen heb ik best wel lang getwijfeld,omdat de naam met een L begint en onze achternaam ook. Dus niet echt een yes-gevoel gehad. Maar achteraf toch blij dat we die naam wel gegeven hebben.
Hier hetzelfde.. Al ben ik nog maar 15 weken. Maar bij mijn zoontje noemde mijn man de naam en we dachten allebei: "Ja! Dit is het!" Maar dat heb ik nu dus eigenlijk helemaal niet.. Misschien moet het nog komen. XD
Wij hadden ook geen 'wauw'-gevoel, we hadden een lijstje met leuke namen en vonden dit gewoon de leukste naam. En nu hoort de naam al zo bij mijn zoontje, dat ik me niet kan voorstellen dat het ooit een andere naam zou zijn geworden!
Voor de roepnamen heb ik het 2e antwoord ingevuld: ik vond het heel leuke namen (nadat ik er een beetje aan gewend was) maar echt zo'n jaaaaa gevoel heb ik er niet over gehad. Toen de kindjes net geboren waren vond ik het ook een beetje raar om die naam te gebruiken in het begin. Nu horen die namen voor 100% bij ze, en ik ben er heel blij mee. Bij de 2e/3e naam van dochter was het eigenlijk meer een compromis met vriendlief, en ben ik er redelijk tevreden mee (dus antwoord 4).
Ja dat is precies wat mijn gevoel op dit moment beschrijft!!!!!! we hebben al de hele zwangerschap 1 naam in ons hoofd, en een betere kunnen we allebei niet vinden maar hebben ook niet het WOW-effect bij de naam die we hebben.. we houden onze oren nog wel open maar ook hier begint te tijd te dringen en aangezien we al die tijd nog geen betere naam hebben gevonden zie ik dat nu ook niet meer gebeuren!
We zoeken ons rot maar vinden niks "beters" dan deze naam. Ik wordt ook compleet gestressed van het bladeren en speuren en zoeken.
Wij hadden bij S.iem echt het JAAAAAAAAAA gevoel! (sorry Yolanthe) maar mocht er ooit een 2e jongetje komen dan hebben we echt een probleem. We vinden namelijk niks mooier...Ik heb wel een naam die ik erg mooi vind, maar die vind mijn man niks en andersom...Meisjesnamen hebben we er wel 20 dus dat gaat geen probleem worden (of juist wel, kunnen we niet kiezen)haha! Succes nog met zoeken! Misschien als je je kindje op de arm hebt, dat je dan denkt, ja, dit is echt een .......?!
bij beide kids het ja gevoel, ik ga geen naam nemen waar ik en mijn man niet 100% achter staan, ik vind ze nog altijd super en vooral omdat we altijd positieve reacties erop krijgen, nu bij de 3e hebben qua jongensnaam de ja naam vast staan, de meisjesnaam hebben we beide een andere, maar zullen toch beide achter de een of die naam moeten gaan staan.
Wij hadden echt het "Jaaaaa" gevoel bij de naam van onze dochter. Ik zou niet snel voor een naam kiezen waarbij ik dit gevoel niet heb, denk ik. Ik ben nu opnieuw zwanger, en als het een meisje is dan hebben we weer een naam waar we allebei het "jaaa" gevoel bij hebben. Al het een jongetje blijkt te zijn, dan gaat het nog wel even knap lastig worden....
Ik werd op een ochtend wakker en dacht JAAA, sms-te de naam naar m'n vriend en die had ook gelijk het JAAA gevoel...klaar dus Maar vraag soms wel of hij het nog steeds een leuke naam vindt, ik ben soms best een twijfelkont...heb ik er wel goed over nagedacht en hij moet er wel z'n hele leven mee doen, dat soort gedachtes
Ik heb voor de tweede optie gekozen. Heb bij ons zoontje getwijfeld tot hij geboren werd. Maar toen hij er eenmaal was was het een echte Maurits!!! En toen pas was het een JAAAAAAAAAA. En zo is dat nu ook. De naam die we nu hebben heb ik geen JAAAA gevoel bij. Maar dat komt wel want we moeten nog wennen aan de naam.
Bij de naam van onze dochter had ik echt het 'JAAA-gevoel'. En als het kindje nu weer een meisje is, dan heben we weer een naam waar we allebei het "jaaa" gevoel bij hebben. Maar ook hier geldt dat als het een jongetje blijkt te zijn, het nog wel even knap lastig gaat worden... Ik heb wel twee namen waarbij ik dat gevoel heb, maar mijn man heeft het niet en omgekeerd...lastig dus.