Tweede kind of toch enig kind?

Sowieso zul je verbaasd zijn over je gevoelens voor een nieuw kindje, die zijn er net zoals voor de eerste.

Ik vond het zelf als kind geweldig om een jongere zus te hebben. Ik had tot ik een jaar of 28 was geen kinderwens, maar toen het eenmaal begon te kriebelen wist ik wel zeker dat ik meerdere kinderen zou willen.

Onze oudste kreeg een zusje toen ze 2j4m was, en het is erg leuk om de band tussen hun te zien ontwikkelen. Ze maken heus wel eens 'ruzie', maar het is ook erg leuk als ze samen spelen (en elkaar vermaken). Ik vind de drukte gezellig (af en toe gekmakend, dat wel haha).

Het is iets persoonlijks, uiteindelijk. Wij vonden het vooral ook voor de kinderen zelf leuk als ze een paar broertjes of zusjes zouden hebben, maar er komt een boel bij kijken, elk kind kost straks een opleiding, kleding, een kamertje, etc. Maar bovenal heeft het kind de plek in het gezin nodig - ik weet niet hoe dat voor anderen is, maar ik zie nog heel duidelijk 1 of 2 plekjes in ons gezin

Succes met de overwegingen!

 

Ik kom zelf uit een gezin van meer dan 5 kinderen, precieze aantal vermeldt ik niet, i.v.m. meelezers.
Zelfs wij hebben allemaal onze momentjes van quality-time met onze ouders. Daarnaast is het zo ontzettend fijn om broers en zussen te hebben, ik kan het me echt niet voorstellen om alleen te zijn.
Mijn moeder is dan ook huismoeder en is er altijd voor ons, dat kan goed meespelen. We kwamen eigenlijk ook altijd op verschillende momenten thuis en dan was zij er altijd met een kopje thee om je verhaal te doen e.d. Vaak kwam er dan een volgende binnen en dan bleef je soms gezellig zitten of gunde je die even zijn momentje van quality-time.
Nu ga ik soms gezellig met mijn moeder winkelen, heerlijk samen, of soms met 1 of meer van m'n 4 zusjes erbij. Altijd gezellig!

Natuurlijk was het soms wel druk en er was echt wel eens ruzie,
maar nu ik terug kijk heb ik de meest geweldige jeugd gehad die ik me kan bedenken.

Nu is meer dan 5 natuurlijk niet te vergelijken met eventueel 2 kinderen bij jou, maar ik wil er mee zeggen dat als je er zelf de tijd voor neemt echt wel quality-time kan hebben met je kinderen apart,
en ja, mijn ouders houden van ons allemaal echt éven veel.
Ze zeggen wel eens dat je liefde juist meer wordt als er een kind bij komt, dat je de liefde die je had niet hoeft te verdelen, maar dat het een kwestie is van evenredigheid, er komt gewoon liefde bij.

 

Ik was ook bang hoor. Zou ik wel evenveel van de tweede kunnen houden? Ik dacht zelfs in het begin van mn zwangerschap nog dat de tweede een soort 'bijproduct' zou zijn. Weet niet zo goed hoe ik dat moet omschrijven. Maar naarmate de zwangerschap vorderde, begon ik toch steeds meer gevoel te ontwikkelen.

Toen hij geboren werd? Het is echt zo, je kunt van twee kinderen evenveel houden. Ik dacht dat het niet kon, ik dacht dat niks of niemand de liefde voor mijn oudste kon evenaren. Maar dat bleek echt een rare gedachte te zijn. Natuurlijk hou je evenveel van je kinderen.

En ja, het is juist heel leuk als je meer kinderen hebt, zo hebben ze later ook iets aan elkaar.

 

Mijn zus van 3 jaar ouder is nooit mijn vriendin geweest.
We verschillen bijna als dag en nacht, nog steeds zie en voel ik dat.
Nu zijn we beide moeder en je ziet het verschil in opvoeding en de manier waarop we het moederschap beleven..
Zij heeft 2 mannetjes, ik een meisje en zwanger van een tweede meisje.
Toch hebben we naarmate we ouder werden meer waardering voor elkaar gekregen en wij hebben mijn zus zelfs vermeld in ons testament als officiële voogd voor onze kinderen, mochten mijn man en ik beide iets overkomen.
Gelukkig leven onze ouders nog, maar ik vind het heel fijn om iemand te hebben als zij wegvallen.
Mijn zus is dan de enige die mijn ouders net zo goed kent en ´de verhalen van vroeger´ nog weet.
Ik ben dus al met al zeker wel blij met een zus!

Voor onze dochter had ik dezelfde gevoelens en ideeën.
Ik wilde niet dat ze alleen zou blijven als wij er niet meer zijn en het leek me voor haar fijn om een broertje of zusje om zich heen te hebben.
Ook al weet ik dat ze geen vriendjes hoeven te worden, dat ligt er maar net aan hoe het karakter van beide kindjes is.

Verder had ik zelf vooraf altijd al het gevoel 2 kindjes te willen en een half jaar na de geboorte van onze oudste begon het al te kriebelen voor nog een kindje.
Door omstandigheden komt ons 2e meisje nu pas, onze oudste wordt morgen 3 jaar!
Maar wat zie ik uit naar haar komst en wat hou ik nu al veel van haar!
Ik denk dat als ze er is, dat ik me net zo voel als 3 jaar geleden.
Liefde hoef je niet te delen, het komt erbij.
Ik kan niet wachten tot augustus!!!

 

Vanavond alle drie kindjes samen in bad gehad..wat een lol.. En later kwamen de twee oudsten nog even de jongste een kusje op bed geven.. zoooo schattig..ik lag dubbel van het lachen..ik denk dat ie wel 200 kusjes gehad heeft.. En maar giechelen samen..Elk kind is zo eigen en uniek! Het maakt me gewwon razend benieuwd naar de volgende Denk zelfs dat ik er wel vijf zou willen..maar goed eerst maar eens nummer vier.. elk kind is een geschenk!

 

ik ben als enigst kind opgegroeid. mijn familie heb ik verder niet meer. mijn moeder is overleden en mijn vader tja... lang verhaal.... rest familie zit 400-800km verderop.
heb me vaak erg eenzaam gevoeld en door niemand begrepen. zeker nadat mijn moeder er niet meer was. ik heb er in ieder geval voor gekozen om voor onze meid wel een brusje erbij te proberen te krijgen.

 

Hier ook een fantastische band met mijn broer, ik heb heel veel leuke herinneringen aan mijn kindertijd! Samen naar zee, thuis kampen bouwen, je hebt altijd een speelkameraadje aan je zij en ja hoor, wij hebben ontelbare keren ruzie gemaakt, maar even vaak weer goed gemaakt! ik kan nu nog altijd niet zonder hem...

Wij hadden ook gewoon een heel hecht gezin en ja onze ouders deden ook dingen apart met ons alhoewel je wel merkte dat we allebei onze voorkeur van ouder hadden, al was dat wel eerlijk verdeeld

Nu is het voor mij ook (bang) afwachten hoe het hier gaat verlopen, N. zou iets over de 2 jaar zijn als haar broertje/zusje ons vervoegt! Maar ik kijk er zo naar uit

 

Ik heb een broer('tje') we schelen iets meer dan 2jaar, ik vind het super. Vroeger vaak ruzie maar nu we ouder zijn, zijn we heel close. Hij is ook een geweldige oom voor ons zoontje! Ik vind het fijn om die band te hebben met mn broertje ondanks dat we veel verschillen. Hij heeft zelf nog geen kids. Wij hebben zelf een zoontje van 6, ik wilde in eerste instantie geen tweede, dit omdat ik tijdens mn eerste zwangerschap heel ziek was. Zn papa (partner) wil wel al jaren een tweede, uiteindelijk ging ik overstag omdat mn eierstokken begonnen te rammelen bij het zien van een baby & omdat mn zoontje heeeel graag een broertje of zusje zou willen.

 

Ik ben zelf enig kind zoals jij. Heb ook best veel enig kinderen onder mijn collegas en vrienden, en toen ontdekte ik tijdens een zakenreis met die enig kinderen ( allemaal meiden toevallig) dat het speciale van enig kind zijn is dat je een heel hechte relatie hebt met je ouders, een soort drie- eenheid. Ik dacht altijd dat het eraan lag dat mijn ouders zo jong zijn ( 18 jaar ouder dan ik), maar ook bij de collega van ouders die 40 waren bij haar geboorte was er sprake van een hele hechte band. Soms wel tot het extreme aan toe, dat mijn vriend naast me stond in de bouwmarkt en ik toch maar mijn vader bellen wat ik moest kopen, haha ( sinds mijn eigen dochter groter is die afhnkelijkheid gelukkig minder geworden). Die drie-eenheid leek me ook wel leuk om met onze dochter te hebben. En met een doe je ook andere dingen dan met meerdere ( vakanties bv, festivals enzo - met meerdere kinderen wordt het gewoon moelijker of ingewikkelder, en ook duurder).
Nou, nu is ze 6 en ben ik toch zwanger van een tweede. Ik weet ook niet goed wat me te verwachten staat maar denk dat omdat mijn dochter zo veel groter zal zijn, ik ook heel verschillende dingen zal doen later (bv shoppen met een teenager en niet met de kleine erbij).
Mijn vriend heeft trouwens 1 zus en 3 broers, maar dat betekent niet dat je daar heel hecht mee bent. Uiteindelijk hebben we in ons testament bv mijn vriendin en haar man als voogd benoemd voor het geval ons iets overkomt. Mijn vriend vond hun waarden en normen en manier van leven en opvoeden beter aansluiten aan die van ons dan die van zijn broers en zus.
Volgens mij is het heel individueel en pakt het bij iedereen weer anders uit.

 

Hoi Bloem,

Je vraag is herkenbaar hoor...
Ik had ook deze twijfels alvorens wij aan een 2e begonnen.
Maar ik zou mijn 2e zoontje voor geen gouuuuud willen missen! het byzondere wat ik met mijn eerstgeboren zoon had, beleef ik opnieuw maar dan wat nuchterder met mijn 2e zoon!

Mijn 2 jochies schelen 22 maanden en zijn zo vreselijk hecht, dat de liefde tussen hun mij al zoveel liefde geeft en me goed doet....
het is onbeschrijfelijk.

En wat betreft je relatie? Er gebeurt, en veranderd heel erg veel natuurlijk na het krijgen van een kindje... Heeft ook z'n tijd nodig. En de overstap van 1 naar 2? Iemand zei mij ooit : de stap van 0 naar 1 kind is groter dan van 1 naar 2 kids.... Rolt makkelijker in het ritme mee. Ik kon het achteraf beamen...

En natuurlijk is het vermoeiend en ze maken weleens ruzie.. maar dat hoort erbij. De liefde staat boven alles.

En wat betreft makkelijkheid? kids worden vanzelf groot en zelfstandiger.... En helpen elkaar...

De hechte band met je ouders? Of tussen ouder en kind....? Ik en mijn zus en mijn beide broer hebben allemaal hechte band met onze ouders. Daar hoef je niet perse enig kind voor te zijn.

Wij gaan overigens voor een derde....