Mijn vriend interesseert het allemaal maar vrij weinig volgens mij... :S Het kindje was niet zijn keuze, maar hij is wel bij me gebleven en hij heeft wel gezegt dat hij er voor is, en dat hij het accepteert, maar als ik zeg dat hij bijv. mee moet naar de verloskundige zegt ie "Nee, want ik moet uitslapen" of hij komt met zoiets als het was jouw keus, waarom zou ik er nu al energie in steken... met heeeel veel gezeik gaat hij een keer mee naar yoga of mee naar de echo's, en ik heb morgen een 3D echo en hij zegt direct NEE IK WIL NIET MEE het is te vroeg in de ochtend :S ...en er moeten echt altijd over ruzies aan vooraf gaan terwijl ik er gewoon van wil kunnen genieten Maar hij zegt wel dingen als ik wil m'n dochter vasthouden kan niet wachten, en hij wil WEL de naam verzinnen.. maar moeite doen om uberhaupt met mij naar ikea te gaan om een bedje te kopen doet hij niet.... t komt vast door de hormonen maar het begint me echt steeds mee de keel uit te hangen... vraag me af hoe het strax wordt als ons meisje er is...
ach, ik weet helemaal hoe het voelt. mijn vriend wilde niets weten van ons kind toen ik zwanger was. moest hem ook dwingen om mee te gaan naar de echo's en hij heeft niets aan de babykamer gedaan. steeds kreeg ik de verwijten dat ik voor het kind gekozen had en hij niet. het is gewoon klote om dat mee te maken, wanneer je zwanger bent hoor je blij te zijn. probeer hem duidelijk te maken wat je voelt en dat hij niet alleen voor jou kiest maar ook voor jullie kind. misschien een schrale troost, toen bij ons eenmaal de baby er was is mijn vriend helemaal omgeslagen. hij is nu hartstikke verliefd op zijn dochter. sterkte!
ach meissie wat vervelend... misschien als ie het kleine kindje in echie ziet dat ie helemaal omgaat!
Heel vervelend meid. Maar goed, als hij ook 16 jaar is snap ik wel dat hij nou niet om een kleintje staat te springen. Hij is praktisch zelf nog een kind. Dat neemt niet weg dat het nu wel zo is en dat hij op dit moment toch ook meer volwassen moet worden.
Is je vriend net zo oud? Want zo klinkt ie wel... Het is in ieder geval onvolwassen gedrag maar als hij 16 is... Lastig maar wel een klein beetje te verwachten. Zeker wat betreft mannen die toch al wat later in de puberteit komen. Ik denk dat je je verwachtingen moet bijstellen wat hem betreft. Natuurlijk moet ie zijn verantwoordelijkheid nemen en dat moet je hem ook kenbaar maken, maar dring niet te veel aan. Laat hem rustig wennen, betrek hem er wel bij maar laat hem ook de keuze. En verwijt hem niet iedere kleine misstap die hij maakt want dat is zonde van je energie. Succes.
Stimuleer dit! Want hij is dus wel geinteresseerd in jullie kleintje, alleen niet in de mate als jij graag zou willen. Maar dit is beter dan iemand die besluit om er helemaal niets mee te maken willen hebben. Het zal waarschijnlijk wat langer bij hem duren voordat hij zijn rol als vader helemaal accepteert, maar waarschijnlijk komt dat uiteindelijk echt wel goed hoor. Je zult alleen veel geduld moeten hebben.
mag ik uit je verhaal opmaken dat het niet gepland was? want dan kan ik het me enigzins voorstellen, hij reageerd zijn onmacht en boosheid op jou af maar realiseerd zich tegelijk dat het ook iets heel moois is, geef hem de tijd en leg vooral geen druk op wat hij moet voelen, zodra de kleine er is herken je hem niet meer en is hij compleet verliefd op jullie meisje, geloof me maar hij heeft wat tijd nodig misschien kun je in die tussentijd je ouders broers/zussen betrekken bij het kinderkamertje maken en spulletjes kopen? sterkte!
misschien een keer een goed gesprek met hem aan gaan want volgens mij heeft hij niet het idee dat er echt 2 voor nodig zijn geweest om uberhoudt zwanger te raken en niet alleen jij ik hoop dat ie een beetje bij gaat draaien want dit is ook niet leuk voor jou aangezien ik er niet aan moet denken om dingen niet met mn mannetje te kunnen delen het is allenmaal zo nieuw heel veel sucses met je mannetje en lukt het niet om met hem te praten miss een idee om een boek voor hem te kopen van help ik word pappa ofzo of een dvd hoe alles in zijn werk gaat en je kan heb ik wel is gelezen iemand langs laten komen om te praten liefs ancie
Ik begrijp dat dit lastig is voor je, zeker omdat je toch de keus hebt gemaakt ervoor te gaan ondanks dat je nog zo jong bent. Waarschijnlijk is het gewoon op deze manier te onwerkelijk voor hem en draait hij wel bij als de kleine er eenmaal is. Probeer je er bij neer te leggen zou ik zeggen, misschien als je hem wat minder betrekt, dat hij dan vanzelf ook wel wat gaat bijdraaien? Het is zeker niet leuk, want je wilt gewoon lekker genieten, doe dat in ieder geval wel! Heel veel succes met alles en nog een fijne zwangerschap! Liefs
ik ben ook benieuwd of hij veranderd wanneer de baby er is, maar voor nu: asociaal, wat een gedrag naar jou toe. het gaat toch ook niet alleen om de baby maar ook om jou die de baby in haar buik heeft en waardoor jouw leven op zn kop staat. een beetje interesse voor de echos enzo kun je goed gebruiken. dat is het minste wat hij kan doen. Ik weet niet of ik met zo iemand zo kunnen samenleven. ik denk het niet. ik hoop dat hij bijdraaid en straks een omslaat in een superleuke vader, en dat hij als partner zich ook wat meer als een betrokken partner gaat tonen. het is niet dat je een nieuwe hobby hebt waar hij zich voor hoort te interesseren, het is jullie kind!
Tsja, mij man wordt op zijn 42e (2x zo oud dus) voor het eerst vader en zit al sinds we het weten op een grote blauwe of roze wolk. Ik kan me het aan de ene kant wel voorstellen; toen wij zo oud waren, waren we met heel andere dingen bezig. Ik kan me best voorstellen dat hij het eng vindt en bang is dat hij zijn oude leventje op moet geven. Push hem niet, maar betrek hem erbij. Laat alvast wat foto's zien van pretecho's, koop het boekje: "Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" van Kluun. En daar was hij toch echt zelf bij! Succes met alles!
ja klinkt mij gewoon in de oren als een 21 jarige jongen, vaak loop je als vrouw zijnde toch een paar jaar voor op het mannelijk geslacht haha en JIJ gaat er echt 200% voor en hij duidelijk (NOG) niet zoiezo werken mannen anders, een zwangerschap is iets wat ze niet kunnen bevatten echter een kind in de armen wel. Ze zeggen wel eens je word mama in 9 maanden en je word papa in 1 seconde die denken daar gewoon anders over. Heb je wel genoeg support van je ouders, vrienden, familie e.d.?
Mijn vriend is 33 en ondanks dat het gepland was heeft hij ook vreselijk aan het idee moeten wennen. Wat dat betreft snappen veel van de mannen er echt niets van. De eerste keer dat mijn vriend het echt door kreeg was na een 3d echo met bijna 17 weken. Toen heeft hij toch even vol emotie op de bank gezeten. Ik kan me voorstellen dat een jongen van 21 er best wat moeite mee heeft. Het is ook echt helemaal niet tastbaar. Het is heel anders als de baby er straks is en hij hem op zn arm heeft.
Een 21-jarige jongen kan ook héél anders zijn. Mijn vriend was 21 toen wij voor het eerst ouders werden (ongepland maar zeer gewenst). Elke avond legde hij zijn hand op mijn buik en hij glom de hele dag van trots. Natuurlijk kan leeftijd ermee te maken hebben, maar het is toch ook een kwestie van karakter. Als hij zou hebben gezegd dat hij liever zou uitslapen dan mee naar controles of echo's, dan had ik hem toch echt een schop onder z'n hol gegeven. Hij is groot genoeg geweest om een meisje zwanger te maken, dan moet hij ook groot genoeg zijn om voor de gevolgen op te draaien.
Ik vind dat er wel erg bagatelliserend gedacht wordt over de mannelijke sexe in dit topic! Laten we ze aub niet allemaal over 1 kam scheren; er zijn er wel degelijk die het allemaal heel goed bevatten en het fantastisch vinden. Mijn man denkt er helemaal niet gewoon anders over, die zwangert al mee vanaf het moment dat hij die twee streepjes zag! Maar hij is nu nog net zo min vader als dat ik moeder ben, dat wordt ik ook pas als de baby er is! Hij is wel 9 maanden lang papa-in-wording en dat vindt ie geweldig! Zo, dat moest ik even kwijt!
helemaal gelijk in niet alle jongens van 21 zijn zo maar ik herkende er wel wat in vandaar dat ik het zei. en indedaad die schop onder zijn hol had ik ook gegeven ik had me niet zo laten afschepen maar das moeilijk als je maar 16 jaar bent en voor het eerst zwanger ik kan me dan zo voorstellen dat je niet al te zeker in je schoenen staat en je door een oudere vriend laat overrulen. En inderdaad niet alle mannen zijn hetzelfde maar meeste vrouwen zitten toch anders in elkaar als mannen maar das niet overal hetzelfde..
Mwah of het echt volwassenheid is of niet weet ik niet hoor. Mijn vriend is dan wel net 26 geworden maar hij is ook nog langggg niet volwassen. Hij gaat ook meer om met jongens van 20-22 en daar zit hij veel meer mee op één lijn.... Hij speelt het liefst de hele dag op de playstation en hij moet echt heel veel dingen nog 'leren', omdat hij gewoon nooit een jeugd heeft gehad en dit is zijn eerste echte eigen huis etc. Rekening houden met mij kost soms zelfs nog moeite Maar... als het om onze baby gaat is dit totaal anders... Hij heeft het er elke dag over, schept nu al op over onze zoon, maakt plannen, voelt aan mn buik en is er duidelijk mee bezig... Hij wordt boos als ik teveel doe etc... Maar ook niet meteen, pas na een tijdje hoor, dus wie weet moet de een wat langer wennen dan de ander.