Diabetes type 1 & zwanger

Ik "ken" iemand in BE die een tijdje een sensor gedragen heeft maar nu niet meer. Je zult wel vaker dan 1 à 2 keer per dag moeten vingerprikken om te meten zonder sensor (ik heb zw.db. en moet 7 keer prikken per dag).
Dit soort vragen kun je beter op het diabetesforum stellen vermoed ik, er schijnt er 1tje voor NL te bestaan (geen idee van de URL) en voor BE is het diabetesforum.be
Gefeliciteerd met jullie 2e wonder alvast.

 

Ik heb diabetes type 1. Bij mijn tweede zwangerschap heb ik continue glucose sensor kort gebruikt. Aanvankelijk was ik er heel blij mee dat dit kon, want bij mijn eerste zwangerschap werd dit nog niet vergoed en sinds volgens mij 2011 wel voor zwangere vrouwen.

Maar wat een waardeloos ding is het!! Ik werd er compleet gek van en volgens mij is de techniek duidelijk gemaakt door iemand die geen diabetes heeft. Mijn grootste klachten waren dat hij een half uur later reageert. Ik had sneller door dat ik een hypo had dan dat ding en had al lang maatregelen genomen en begon dat ding nog een half uur door te piepen. M.n. 's nachts is dat niet fijn. En overdag was ik een wandelend alarmklok, erg fijn bij collega's en cliënten.

Er is geen knop o.i.d. dat hij de eerste 2 uur na de maaltijd niet meet en daarna weer wel, terwijl je dan juist hoog mag staan. Dus na elke maaltijd of snack moet je dat ding dus uitzetten (anders piept hij voortdurend) en daarna weer helemaal instellen wat weer tijd kost. Ook moet je voortdurend de sensor (formaat koelkast) overal mee naar toe sjouwen. In theorie zou je hem om een riem kunnen hangen, maar dat is onhandig als je zwanger bent. Laat staan charmant .

Ik ben er al heel snel mee gestopt. Bij mij werkte het beter om gewoon zelf de hele dag te meten. Maar ik heb het geluk dat ik hypo's en hypers vrij goed aanvoel en dat is nu met mijn korte ervaring met de sensor bevestigd. Ik ben zelf mijn beste sensor . En in zoverre is dat wel fijn om te weten en is mijn ervaring daarom niet nutteloos geweest.

 

Trouwens even ter aanvulling. Zwangerschapsdiabetes is vind ik niet goed te vergelijken met diabetes type 1. Zwangerschapsdiabetes is vaak op te lossen met dieet, dat is bij type 1 niet mogelijk. Bij type 1 moet je (net als diabetes type 1 patiënten dat altijd en levenslang moeten) insuline spuiten. Bij zwangerschapsdiabetes hoeft dit niet altijd. Pas als niets meer werkt, wordt er een (beetje) insuline gespoten. Diabetes type 1 patiënten spuiten veel meer en vaker. Ook controleren ze vaker. Ik meette minimaal 10 tot 12 x per dag mijn bloedsuikers. Daarnaast zijn de hypo's en hypers veel ernstiger.

Vrouwen met zwangerschapsdiabetes hebben nog steeds eigen insuline producerende cellen, alleen is hun lichaam daar door de zwangerschap niet meer gevoelig voor. Vrouwen met diabetes type 1 hebben deze cellen niet meer, die zijn kapot gemaakt door het eigen immuun systeem. Diabetes type 1 is een auto immuun ziekte.

Ik zal wel boze reacties oproepen, maar ik vind het zelf nogal vervelend dat zwangerschapsdiabetes op één hoop wordt gegooid met diabetes type 1. Tuurlijk zwangerschapsdiabetes is ook zwaar als je dat hebt, maar diabetes type 1 tijdens zwangerschap en ook daarbuiten als chronische ziekte is wel een graadje erger en slecht vergelijkbaar daarmee.

 

Ik heb "maar" zwangerschapsdiabetes (of ik hoop het toch alleszins maar soit da's een ander verhaal) maar gebruik ook insuline. Ik merk dat in vergelijking met de anderen op het db-forum, dat de limieten die het ziekenhuis mij oplegt, veel lager liggen, en dat mijn HBA1C bij de beste leerlingen van het forum zit. Verder ben ik ook blij dat ik gespaard blijf van speciaal rijbewijs en zo, mijn rijbewijs kwijt zijn zou een ramp zijn om te kunnen blijven werken, gewoon het idee dat je elke paar jaar de kans loopt dat je 's anderendaags zonder zit bij wijze van spreken, brr...
En natuurlijk heb ik nog de hoop na de bevaling van het hele circus verlost te zijn.