Beste allemaal, Op 30 september 2016 kreeg ik de diagnose Asherman (verkleving in baarmoeder). Helaas is het forumdraad van 212 pagina's (allemaal gelezen, erg leerzaam) over Asherman gesloten en kan ik daar mijn verhaal nu niet kwijt. Ik hoopte andere dames te treffen die nu ook bezig zijn met de behandeling voor Asherman, zodat we ervaringen uit kunnen wisselen en elkaars vragen kunnen beantwoorden. Ook ben ik benieuwd naar de dames uit het forum die nog in behandeling waren en of de dames die bevallen zijn nog doorgaan voor een volgende zwangerschap. Op dit moment weet ik door het forum waar ik ongeveer op moet rekenen: een intake in Hoofddorp, een afspraak diezelfde dag met de anesthesist (keuze voor ruggenprik of narcose), hopelijk een aantal weken later de operatie voor verwijderen verkleving (als dat mag lukken) en plaatsen spiraal door dr. H of dr. E. Daarna 6 weken hormonen, met daarin twee stopperiodes, het verwijderen van het spiraal en twee weken daarna de controle en dan hopelijk groen licht om zsm opnieuw zwanger proberen te worden. Ik las dat verschillende vrouwen ook nog een schuimecho krijgen na de hormoonbehandeling. Kan iemand me daar meer over vertellen? Ik heb een lijstje met vragen genoteerd, maar besef ook dat uiteindelijk alles afhangt van de mate en de plaats van de verklevingen. Mijn gyn zei bij de laatste hysteroscopie al dat één eileider niet te zien was en dat mijn baarmoeder iets hartvormig is. dat lijkt me allebei geen goed teken. Gelukkig heb ik al over genoeg wonderen gelezen op het forum en dat geeft me hoop. Ik ben altijd erg tevreden geweest over mijn eigen gyns, maar ben ook heel blij met de doorverwijzing naar het Spaarne. Ik leek keer op keer 'domme pech' te hebben volgens de gyns (vaak gebaseerd op alleen echo's waarop je Asherman niet kunt zien) en had ik niet toch vragen moeten stellen bij het weghalen van de resten (waren dit niet al verklevingen?). Ik hoop het allemaal snel te weten en hoop ook dat het Spaarne al veel kan zien op de foto's uit mijn dossier. Ik verwijt niemand iets, ik heb altijd het gevoel gehad dat ik serieus werd genomen en ik kon altijd bij hen terecht als ik vragen had. Gelukkig gaven mijn gyns eind september al aan dat dr. E en zijn collega's me beter kunnen helpen. Ik heb getwijfeld tussen dr. H (iets sneller) en dr. E. (meer ervaring) en heb wat navraag gedaan. Uiteindelijk heb ik voor dr. H. gekozen, omdat E. er op termijn mee gaat stoppen en H. vaker aanwezig is. Dat leek me op lange termijn een verstandige keuze. Wie wordt er op dit moment ook behandeld of heeft ook binnenkort een intake staan? --- Okt 2015: na 9 weken MA, gevolgd door onvolledige curettage Dec 2015: hysteroscopie bij eigen gyn, resten verwijderd Juni 2016: na 5 weken vroege miskraam Aug 2016: na 11 weken MA, Cyotec gebruikt, onvolledig afgestoten Sep 2016: hysteroscopie bij eigen gyn, diagnose Asherman 8 nov 2016: eerste afspraak Spaarne, Hoofddorp, dr. H.
Hoi bij mij is er sprake geweest van ashermann. In Nederland dachten ze van niet na hystero. In Gent vonden ze de beelden van dr hystero toch niet goed. Er zat idd een verkleving/litteken van eerdere operatie. Dit bleek grlukkig mee te vallen. Verkleving is weggehaald (was minimaal) en gern spiraal oid gekregen. Wel een cyclus de pil moeten gebruiken. Hierna groen licht en icm met utro en aspirine nu goed zwanger Goed iig dat ze je doorverwezen hebben. Succes hoop dat het meevalt.
Dank voor je reactie! Fijn om weer een positief verhaal te lezen en wat jammer dat je in Nederland niet gelijk goed geholpen bent. Helaas zijn er (nog) veel verhalen van onbegrip en onkunde bij gynaecologen, omdat Asherman niet heel vaak voorkomt. Gefeliciteerd met je zwangerschap, geniet!
Veel sterkte. Ik heb geen ervaringen. Ik sta ook onder behandeling van Dr. E in het Spaarne. Hij is een hele goede arts en gespecialiseerd in de behandeling van Asherman. Ik sta onder behandeling vanwege een tussenschot, deze word volgend jaar ook door hem verwijderd.
Dankjewel! Ik zie dat je ook al een lange 'zwangerschapsweg' bewandelt. Zat je sowieso al in het Spaarne of ben je daar naartoe doorverwezen vanwege het tussenschot? Sterkte!
Hoi Lisa, Wat erg voor je, helaas herken ik je verhaal. Ik ben ook een Asherman-patiënt. Ik weet nog het moment dat ik het te horen kreeg dat de grond onder je voeten vandaan zakt en dan beginnen de weken van onzekerheid. Maar ik wil eerst zeggen dat het supergoed is dat je naar dr H of E gaat. Ik ben zelf ook in Hoofddorp behandeld, zowel door dr H als dr E. Ze zijn beiden erg begaan met je en ze zijn dé specialisten op dit gebied, dus op een betere plek kun je niet zitten. Ze nemen de tijd voor je, dus stel gerust je vragen. Volgens mij heb je aardig voor ogen wat je te wachten staat. Bij de Intake gingen ze bij mij al meteen kijken in de baarmoeder en maken ze een inschatting van de gradatie, dat doen ze in de spreekkamer. Ik had een dikke verkleving die mijn hele baarmoedermond vulde. Maar daardoor konden ze ook niet verder kijken in de baarmoeder en zien hoe deze eruit zag. Ik ben daarna twee keer geopereerd met ruggenprik (bij de eerste keer hebben ze per ongeluk een gaat je in mijn baarmoeder gemaakt; dat is niet heel ernstig, maar dan moeten ze stoppen en het gaatje moet helen), bij de tweede keer hebben ze de verkleving bij de mond weg kunnen halen en konden ze mijn baarmoeder zien en die was gelukkig vrij van verklevingen. Ze plaatsen dan ook meteen het spiraaltje. Ik heb vorige maand controle gehad en alles was nog schoon en we hebben nu groen licht. Heel fijn, maar ook raar, want na een bijna een jaar van onzekerheid durven we nog niet heel positief te zijn. Wat vooral lastig is, is dat je een lange adem moet hebben en leren om te gaan met de onzekerheid. Maar als de kinderwens groter is dan alle narigheid eromheen, doorsta je dat wel; dat was mijn motto. Ik heb ook het hele forum erover gelezen en daar heb ik veel steun aan gehad, hoewel het al een half jaar gesloten is . Ik ben in het begin ook gaan googlen, maar daar ben ik mee gestopt; je wordt daar zo onrustig van. En het is wat je zegt; er zijn zoveel gradaties dat je toch niet weet vooraf welk traject van toepassing is op jouw situatie. Mag ik vragen of dit jullie al een kindje hebben? Wij niet, wij gaan voor de eerste. Heel veel sterkte maandag. groetjes Sophie
Hoi dames. Ik heb zelf geen diagnose van Asherman. Wel heb ik meteen na mijn vorige bevalling omwille van onstopbaar bloedverlies een zuigcurretage gekregen. Ik heb nu natuurlijk gelezen dat dat het risico op Asherman verhoogt. We zijn nu aan het proberen voor een 2e kindje. Ik weet dat ik nog niet mag klagen want we zijn helemaal nog niet lang aan het proberen, maar bij mijn dochtertje was ik meteen zwanger en nu niet. Ik las dat één van de meest voorkomende symptomen een heel lichte of bijna geen menstruatie is. Zelf heb ik eerder een overvloedige menstruatie. Vandaar ook de vraag of degenen die Asherman als diagnose kregen duidelijk een verstoorde menstruatie hebben/hadden of niets speciaals merkten? Ik hoop in ieder geval dat iedereen met de diagnose toch binnenkort een mooie test in handen heeft.
Met ashermann heb he zo goed als geen menstruatie. En vaak heel pijnlijk. Zie dat je afgelopen februari bent bevallen? Dan kan t toch zijn dat alles nog anders is?
@Sophie... Wat 'fijn' om een medepatiënt te treffen en super dat je ervaringen met me wilt delen. Gefeliciteerd met je groene licht! Hopelijk lukt het jullie snel om gezond zwanger te worden. Ik merk dat ik deze maanden wel rustig ben, juist omdat ik weet dat ik niet zwanger kan/mag worden en er dus ook geen (valse) hoop is op een wonder, ik kan me dus heel goed voorstellen dat de komende tijd erg spannend is. Hoe zijn de verklevingen bij jou ontstaan? Ben je al eerder zwanger geweest? Wat rot dat je twee operaties had. Weet jij iets van die schuimecho? Wat hebben jullie voor vervolgafspraak gemaakt, moet je nog op controle komen of moet je pas terugkomen als een zwangerschap uitblijft? Hoe ging het bij jou met het slikken van de hormonen? Heb je er veel last van gehad? Is jullie omgeving van jullie situatie op de hoogte? We hebben nog geen kinderen, de wens was er al wel, maar we hebben best lang gewacht. In onze vriendenkring zijn de meeste stellen inmiddels al gestopt met kinderen 'krijgen'. Ik ben 35, mijn vriend 39. Bij ons weten maar een paar mensen van de situatie, we houden het bewust heel erg voor onszelf. Ik ben toch heel erg bang voor medelijden en/of onbegrip van vage bekenden die er niets mee te maken hebben. Zolang we nog een kans hebben op een goede zwangerschap wil ik nog niet dat mensen het weten. In onze omgeving denken veel mensen dat we geen kinderen willen, omdat we lang gewacht hebben en ook graag en veel reizen. Dat maakt het soms wel gemakkelijk, mensen vragen niet zo snel naar onze kinderwens en denken dat ons leven wel 'af' is. Mijn intake is aanstaande dinsdag en ik was al benieuwd of ze nog gingen kijken. Goed om te horen dat dat zo is. Nu de afspraak dichterbij komt, komen de zenuwen toch wel. We staan er meestal vrij nuchter in (we kunnen hier toch niets aan veranderen, het is niet oneerlijk, maar gewoon heel erge pech), maar hebben het afgelopen jaar keer op keer slecht nieuws gekregen, waardoor we ons op sommige momenten wel 'verslagen' voelen. Een week vóór de hysteroscopie waarbij de Asherman ontdekt werd, had ik een echo waarvan mijn gynaecoloog zei dat alles waarschijnlijk weer helemaal netjes was na mijn derde miskraam, de hysteroscopie zou alleen maar een extra controle zijn. Het was dus een enorme tegenvaller dat het wéér niet goed was en de diagnose Asherman was. Alhoewel dat wel een verklaring was voor de tweede en derde miskraam. In theorie ben ik goed voorbereid op de afspraak van dinsdag, maar emotioneel gezien weet ik niet hoe vaak ik nog slecht nieuws kan hebben. Maar zoals je al zei, de kinderwens is groter dan de narigheid eromheen en we blijken toch telkens veerkrachtiger dan ik vooraf voor mogelijk had gehouden. @jd1987... Ik heb altijd gemenstrueerd, maar na de laatste missed abortion, dus pas sinds twee maanden, bijna niet meer en toen is ook de Asherman pas vastgesteld (niet door klachten, maar door wat er zichtbaar was bij de hysteroscopie). Je klachten lijken niet op Asherman te wijzen, maar als je twijfelt, zou ik om een hysteroscopie vragen. Op een echo is Asherman niet altijd te zien. Zo'n hysteroscopie is echter wel een ingreep die je niet onnodig wilt laten uitvoeren en het kan ook pijnlijk zijn. Niet menstrueren is inderdaad pijnlijk, ik heb alleen nog wat bruin (oud) bloed. Het kan best zijn dat er al eerder beginnende verklevingen bij me waren, dat weet ik niet. Volgens mij (verbeter me als ik het mis heb) is het baarmoederslijmvlies vaak dun bij vrouwen met Asherman, dit kan ook voor een verstoorde menstruatie zorgen.
Bedankt voor jullie reacties, ik heb donderdag sowieso een afspraak bij de gynaecoloog vaststaan, ik zal het hem eens voorleggen. Zonnetje2015, ik weet het niet, ik kan hem dat ook eens vragen he, hoe snel de hormonen terug in balans zijn na borstvoeding etc... LisaAug1981, heel veel succes met de afspraak morgen!
Gisteren de intake bij dr. H. gehad. Ze is zeer kundig, communicatief heel sterk en ze nam echt de tijd voor ons. Er is geen lichamelijk onderzoek geweest, dat had geen zin, zei ze, want ze moet het gewoon gaan verhelpen en aan alles wat ze nu ziet kan ze toch niet per direct iets doen. Al onze vragen zijn beantwoord en het behandeltraject is duidelijk. Asherman is ontstaan door een combinatie van de zwangerschap, de curettage of de restverwijdering erna en 'iets' in mij wat sommige vrouwen hiervoor gevoelig maakt (wat dat is, is onbekend). Mijn eigen artsen kregen complimenten voor het snelle doorsturen, helaas zijn er nog teveel gevallen waarbij vrouwen te laat doorgestuurd worden, met alle gevolgen van dien. De verklevingen zullen altijd terug blijven komen, alleen is er hoop dat je tussendoor ergens zwanger wordt. Wat ze nu uit mijn dossier dacht te kunnen halen is dat ik een 'medium-versie' van Asherman heb (aan één kant) en dus had ze goede hoop. Ze noemde me nog hartstikke jong (ik ben 35 ) en dat de verkleving tijdens een vroeg stadium van een zwangerschap (ipv bijvoorbeeld na een bevalling) is ontstaan, was ook positief. Ik word 20 december geopereerd. De verklevingen worden verwijderd en er wordt een spiraal (waarvan het koper verwijderd is) geplaatst. Ik hoef daarnaast geen hormonen te slikken, met die behandeling zijn ze gestopt. Uit onderzoek bleek het namelijk voor vrouwen die nog een goede cyclus hadden geen verschil te maken of er wel of geen hormonen geslikt werden, de hormonen verstoorden alleen maar de eigen cyclus. Na 6-8 weken wordt de spiraal (bij mijn eigen gyn) verwijderd en 2-4 weken later moet ik voor controle naar Hoofddorp. Als alles meezit, ben ik dus eind februari 'klaar'. Bij de anesthesist is afgesproken dat ik 20 december voor een ruggenprik ga. Ik kan later nog beslissen of ik daarbij ook nog een roesje wil. Ik heb nog gevraagd hoe het zit met de menstruatie en baarmoederslijmvlies. Het is niet bekend waarom, maar bij een verkleving reageert je lichaam automatisch door geen of minder bms-vlies aan te maken. Het lijkt alsof je lichaam weet dat dat gevaarlijk is. omdat het slijm/bloed je lichaam niet gemakkelijk kan verlaten. Hierdoor menstrueer je dus niet echt. Dat maakt het ook risicovol om zwanger te worden, omdat een embryo het slijmvlies nodig heeft om goed te nestelen. Daarnaast vroeg ik waarom de ballonmethode (ipv de spiraal) niet gebruikt wordt. Ik las over deze methode op een Amerikaanse website. Dit wordt niet gedaan, omdat dat teveel kan vernauwen in de baarmoeder, een spiraal is dus een betere keus. We zijn weer een stapje verder in het proces. Dat is heel fijn. Het is een geruststelling dat we in zulke goede handen zijn. Nu heel hard duimen voor 20 december.
Hoi Lisa, Sorry voor de late reactie. Ik kijk niet meer zo vaak op het forum. Goed dat je naar dr H bent gegaan! En zo zie je dat het bij elke patiënt ook weer anders gaat. Ik heb asherman gekregen na een miskraam van mijn eerste zwangerschap en de daarop volgende curettage. Best bijzonder volgens dr H, want het komt niet vaak voor na één curettage. Verder is onze situatie best gelijk. Ik ben 36 jaar en mijn vriend 38. Dat maakt het ook spannend he. Dr H zei ook tegen mij dat ik jong was, haha. Daar moest ik toen ook om lachen, want voor mijn gevoel ben ik best oud voor een eerste kind. Ten minste dat vind ik. En ik herken ook je gevoel dat "het even niet mogen proberen" rust geeft; dat hadden wij ook! Was ook tijdens onze zomervakantie, dus dan durf je ook nog lekker een drankje te drinken en je weet gewoon dat je niet zwanger gaat worden. Eigenlijk hebben wij ervoor gekozen om er open over te zijn. Mijn vrienden weten van onze kinderwens en ik had ook geen zin op mijn werk continu smoesjes te verzinnen. Maar ik werk in een klein bedrijf, dus dat is dan misschien ook makkelijker. Ze weten nu dat het speelt, en als er iets is, kan ik zonder problemen weg. Ik heb ook voor de ruggenprik gekozen en met roesje. Dat laatste omdat ik niet mee wilde kijken. Ik zou daar dan te horen krijgen wat er achter de verkleving zou zitten in de mond (of het heel mijn baarmoeder was, of een stuk) en ik wilde dat pas horen als mijn vriend er ook bij was. Gelukkig was het dus alleen de mond die verkleefd was. Ik kreeg wel een hormonenkuur mee (niet fijn!), maar dat komt misschien omdat ik helemaal niet ongesteld werd. Je moet goede hoop blijven houden naast je geduld. Ik ben namelijk al weer pril zwanger. Nu 7,5 week. Ik heb afgelopen maandag een eerste echo gehad en die was goed. Ik durf nog niet heel blij te zijn, de onbezorgdheid is er wel vanaf na afgelopen jaar. Maar dit hadden we een half jaar geleden niet durven dromen. Ik probeer het van echo tot echo te kijken. Waren jullie de eerste keer snel zwanger? En zie je tegen 20 december op? Ik vond de ingreep zelf meevallen hoor, het is met name de spanning die killing is. De dag zelf was ik moe en lag ik de bank. De dag erna was ik thuis lekker al weer aan het werk. Het scheelt dat je een ruggenprik neemt! Groetjes Sophie
@Sophie Waaaaaah! Gefeliciteerd! Wat super fijn dat je zo snel zwanger bent geraakt! Ik duim dat alles goed blijft gaan. Die reserves zijn heel normaal. Ik zat ook niet op een roze wolk bij mijn tweede en derde (korte) zwangerschap. Eén vriendin van me, die er vanaf wist, vroeg me bezorgd: "Maar ben je wel blij?", omdat zij er zelf enthousiaster over leek dan ik. Het is aan mensen die geen miskraam hebben gehad niet uit te leggen dat je nooit meer onbezorgd zwanger zult zijn. Het is geen bewuste zelfbescherming, dat gebeurt gewoon. Ik voelde me er bijna schuldig over. Maar zelfs zonder onbezorgde blijdschap kwamen miskraam 2 en 3 nog als een klap, je bent er gewoon nooit op berekend. Er zijn mensen die denken dat je, als je maar positief genoeg bent, het vast wel lukt, maar daar heeft het echt niets mee te maken, want het heeft gewoon een medische oorzaak. Wanneer mag je voor je volgende echo? Ga je nu telkens naar de gynaecoloog, of wordt het straks als een gewone zwangerschap gezien en moet je dan naar de verloskundige? Wat fijn dat je het gewoon hebt kunnen delen in je directe omgeving en op je werk. Is er dan nu ook veel nieuwsgierigheid naar hoe het nu gaat? Ik weet nog niet hoe ik het ga doen richting 20 december. Ik neem er verlof voor op, de dag erna ook misschien. Ik heb geen werk waarbij ik het heel rustig aan kan doen. Ik geef les op een grote middelbare school en ik vermoed dat er verschillende (van de 150) collega's zich toch wel afvragen wat ik doe als ik verlof heb (zeer ongebruikelijk in ons werk natuurlijk). De leerlingen vinden het wel prima als ik er niet ben, dus die stellen nog geen vragen, haha. Je argument om toch voor het roesje te gaan vond ik wel een goede. Bij de eerste hysteroscopie was ik best emotioneel tijdens het 'wegknippen' (van restweefsel). Ik houd me altijd redelijk sterk, maar het overviel me op die operatietafel toch ineens allemaal. Met zo'n roesje kan ik ook dat tegengaan, maar het lijkt me ook wel weer prettig dat ik mee kan kijken, zodat ik alle informatie 2x kan krijgen. Gelukkig kan ik het altijd dan nog beslissen. Nogmaals van harte! Ik hoop dat je me op de hoogte wilt houden van hoe het gaat.
Hoi Lisa, Ja, precies zoals jij het beschrijft, voel ik me. Ik denk dat ik pas kan genieten als ik de 20 weken gepasseerd ben Maar dit hadden we een half jaar geleden niet durven dromen, dus blijf vooral ook hoop hebben. Ja, de hele dagen rond die ingrepen was ik ook emotioneel, kan me voorstellen dat het op de operatietafel helemaal zo is. Ik merkte trouwens dat het voor mijn vriend ook zwaar was. Hij voelde zich zo machteloos. Lastig met je werk. Ik snap dat ook niet iedereen in een grote school het hoeft te weten. Het gaf mij wel een soort van opluchting dat ze ervan af wisten, zodat ik me ook niet schuldig hoefde te voelen als weer een onderzoek of iets had. Met deze aandoening kom je in het vakje medische bevalling. Wat erger klinkt dat het is (volgens mij). Ik heb de eerste echo in een ziekenhuis dichtbij gehad en de tien weken echo doet dr H in hoofddorp. Ik verwacht dat als alles goed lijkt en blijft gaan, ik gewoon in mijn ziekenhuis dichtbij beval. Ik geloof dat de kans op een bevalling met keizersnee wel wat groter is, dat zal ik wel horen... eerst de cruciale weken maar eens goed doorkomen, want de kans op miskraam is ook iets groter. Wat leuk dat je lesgeeft! Heb ik ook nog een tijd over nagedacht om te doen. Welk vak geef je? Ik hou je op de hoogte. Ik hoor ook graag hoe het met jou gaat en hoe het de 20ste is gegaan. Ik krijg helaas geen melding als iemand op deze discussie reageert. Je kunt me ook altijd even een pb sturen als je vragen heb! groetjes Sophie